ลานสวนป่า

(สว่านเจาะหลุมปลูกต้นไม้ ไม่ใช่สว่านเจาะใจ)

คนเรามีเรื่องในใจมากมาย บางเรื่องบอกกล่าวเล่าแจ้ง บางเรื่องก็ชลอการบอก บางเรื่องยังไม่พร้อมบอก แต่แปลก ที่สวนป่าสวรรค์มีตา เรื่องที่ค้างคาในใจมักจะค่อยๆคลี่คลายให้เห็นการบ้านที่ติดค้างเติ่ง มีสิ่งดีๆตกหล่นมาให้อยู่เสมอ ..ก่อนหน้านี้ช่วงที่จะมีบล็อก ผมถูกคาดหวังจากอาจารย์ผู้ใหญ่ ..ให้สนใจการเรียนที่มีบล็อกเป็นเครื่องมือในการสร้างสะพานความรู้ระหว่างผู้เกี่ยวข้อง ท่านไม่ได้คิดแล้วคิดเลยเฉยตุ่ย..แต่ได้ยกทีมนักศึกษาที่อยู่ในโครงการช้างเผือก/โครงการกาญจนาภิเษก และอาจารย์ผู้ใหญ่ในมหาวิทยาลัยหลายแห่งลงมาพบปะพูดคุยกันที่สวนป่า บางครั้งก็ชวนผมไปขยายความในเวทีเสวนาประจำปีของสกว. จัดสรรงบประมาณก้อนโตให้ผมได้ทดลองสร้างกระบวนการเรียนที่ทุกคนมีส่วนร่วม

ท่านได้จัดให้มหาชีวาลัยอีสานเซ็นMOU.กับมหาวิทยาลัย เพื่อตกลงใจทำพันธกิจเรื่องนี้ร่วมกัน ในครั้งนัั้นเป็นโอกาสแรกที่ผมได้รู้จักอาจารย์โสรีย์ โพธิแก้ว นักศึกษาที่เข้าโครงการเรียน ป.โท ป.เอก ได้รับทุนเรียนฟรี 600,000-1,000,000 บาท จัดหาโน๊ตบุกส์ให้นักศึกษา จัดอาจารย์ที่ปรึกษาให้ โดยมีงบประมาณให้อาจารย์ที่ปรึกษาเดินทางมาพบปะนักศึกษาเป็นระยะ จัดงบประมาณให้สวนป่าในฐานะผู้ดำเนินงานประสานเชื่อม และสร้างเครือข่ายชุมชนเพื่อเป็นฐานแกะรอยความรู้

:: โดยมีเงื่อนไขเดียว ทุกคนทุกฝ่ายต้องเขียนรายงานการเรียนรู้ประจำสัปดาห์ขึ้นบล็อก

:: อาจารย์ที่ปรึกษาก็เขียน นักศึกษาก็เขียน ผมและผู้นำชุมชนก็ต้องเขียน

:: เหตุผล เพื่อสร้างการเรียนรู้แนวใหม่ผ่านสื่อไอที ที่ใครๆก็สามารถติดตามหรือมาให้ข้อเสนอแนะได้

:: แต่โอกาสพิเศษสุดนี้ผมทำไม่สำเร็จ ต้องสารภาพบาป แล้วปิดโครงการในที่สุด

:: มีเหตุผลเดียวที่ทำไม่สำเร็จ .. ทุ ก ค น ไ ม่ ย อ ม เ ขี ย น บ ล็ อ ก

นับตั้งแต่นั้นมานะเธอ ผมก็ครุ่นคิดกับการหาคำตอบ ..มันเกี่ยวกับวัฒธรรมไทยๆหรือเปล่า มันไม่สะดวกตรงไหนหรือเปล่า มันไม่พร้อมในส่วนใดส่วนหนึ่งหรือเปล่า มันเป็นที่ประสบการณ์ของผมเองหรือเปล่า..หลังจากแห้วไม่เป็นท่า..อาจารย์ก็มาสนับสนุนให้มีการเปิดบล็อกโกทูโน..ผมติดตามดูและร่วมเขียนด้วยก็สนุกสนานกันดี แต่สิ่งที่ผมรอมานานกลับมาโผล่ที่สถาบันพระปกเกล้า ช่วงที่เรียนหลักสูตรเสริมสร้างสังคมสันติสุข รุ่นที่ 1 อัยการชาวเกาะเขียนทุกเม็ดทุกก้าวทุกสิ่งที่ได้เรียนรู้ลงบล็อกอย่างหมดจด พวกเรานักศึกษาโค่งและใครๆก็เห็นและชื่นชมคุณปู่ที่เพิ่งได้หลานละอ่อนท่านนี้มาก มาถึงรุ่นที่ 2 หมอเจ๊ คนสวย ก็เขียนบล็อกเล่าขานเปิดเผยให้ประชาคมร่วมเรียนรู้ได้อย่างยอดเยี่ยมเช่นกัน ขณะนี้กำลังรับสมัครรุ่นที่ 3 คุณหมอจอมป่วน อาจารย์แป๋ว จะวาดลวดลายต่อ โปรดติดตามด้วยความระทึกระทวยใจ

ดังที่กล่าวแล้ว..ผมยังติดใจเรื่องการใช้บล็อกเป็นสื่อการเรียนรู้ของสังคมไทยอยู่เสมอ ช่วงที่เราสร้างบ้านลานปัญญา สมาชิกทุกท่านช่วยกันเขียนบล็อกกันอย่างคึกคัก แต่พักหลังก็เนือยๆกันไป ยังดีที่มีสมาชิกใหม่ๆมาต่อเชื้อไฟไม่ให้ริบหรี่ ถึงจะวิบหวิวหรุบหรู่แต่แสงก็ยังมิโรยรา ผมยังได้เรียนความรู้ความคิดจากท่านที่รักสม่ำเสมอ วั น ไ ห น ใ ค ร เ ขี ย น  บ  ล็ อ ก ก็ ดี ใ จ เ ห มื อ น น า ง ส า ว ไ ท ย บุ ก ม า ก อ ด ถึ ง ส ว น ป่ า . . อิ อิ

เคยแอบหวังอย่างไรก็ยังคงยืนหยัดอยู่อย่างนั้น ภาษานักเลงเรียกว่ากัดไม่ปล่อย อยากได้อยากเห็นสังคมไทยเรียนรู้ผ่านระบบไอทีอย่างสนุกสนานเมี๊ยนเดิม ทุกครั้งที่อะไรวับแวมผ่านเข้ามา..แม้แต่ที่สวรรค์ส่งเท่ห์มาให้นี่เถอะ ผมแอบหวังเล็กๆ ถ้าเท่เขียน คุณแม่เขียน คุณสมาชิกชาวเฮร่วมเขียนกรณีการเรียนรู้อิงระบบของเท่ บางทีตัวอย่างที่เคยปรากฎในหลักสูตรเสริมสร้างสังคมสันติสุข อาจจะผุดพรายประกายดีๆขึ้นมาก็ได้ ผมจึงขอบคุณพี่ป้าน้าอาที่ช่วยกันต้อนรับเท่เป็นอย่างดี ..ก้าวแรกเพิ่งจะเริ่ม ผมรอได้ ไม่เคยลดละความหวัง เพราะตระหนักว่ามันไม่ง่ายเลย ที่จะชวนให้ใครๆเข้าใจการสร้างสังคมแห่งการเรียนรู้ด้วยวิธีการนี้ ลางเนื้อชอบลางยา    รึ ! อาจจะขึ้นกับวาสนาเมืองไทย

คำที่ขอถาม..ระบบการศึกษาไทย การเรียนรู้ของคนไทย

ทำยังไงถึงจะพัฒนาการให้ทันเห็นไฟท้ายของชาติอื่น

(ลูกวัวพันธุ์ชาร์โลเล่)

วันนี้เป็นวันที่จะเปลี่ยนมือคนรับผิดชอบการเลี้ยงวัว ซึ่งเป็นคนเก่าที่เคยเริ่มเลี้ยงตั้งแต่เอาใบไม้ให้วัวกินครั้งแรก เหตุที่ต้องเว้นวรรคเพราะหนี้สินรุงรัง มาขอยืมเงินล่วงหน้าก้อนโต พอไม่ให้ก็น้อยใจ ที่ไม่ให้เพราะจำนวนเงินล่วงหน้าก้อนโตขึ้นๆ ผมอ ย า ก เ ลี้ ย ง ทั้ ง ค น ทั้ ง วั ว ไ ป พ ร้ อ ม ๆ กั น ให้ไปกันได้ด้วยดี อะไรที่ล้ำเส้นเกินไปก็ยั้งๆไว้..บัดนี้อาจจะคิดได้บ้างแล้ว ขออาสากลับมาเลี้ยงวัวเหมือนเดิม

ช่วงที่ลุงอานเดินผ่านคอกวัว .. วัวจำได้ส่งเสียงร้องรับอึงคะนึง

แกบอกว่า..ผมน้ำตาซึมเลยครูบา

วัวยังคิดถึงคนเคยเลี้ยง ..คนเลี้ยงจะคิดอย่างไรหนอ

การเอาเงินในอนาคตมาใช้ยังเพียงนี้

ถ้าเอารักในอนาคตมาใช้จะเพียงไหน

เรื่องของวัวยังมีการบ้านต้องทำอีกเยอะ ในชั้นที่จะต้องรีบปรับปรุงเร่งด่วนก็คือเรื่องรูปแบบการเลี้ยงและสายพันธุ์วัว ใคร่รวญแล้วสวนป่าน่าจะเลี้ยงโคขุน เพราะจัดการเรื่องอาหารสัตว์ได้ในระดับหนึ่ง ยังติดขัดที่พันธุ์วัว จะต้องเปลี่ยนใหม่ทั้งหมด วัวเพศเมียวัยเจริญพันธุ์จะต้องเอาน้ำเชื้อวัวชาร์โลเล่ -แองกัส -และทาจิมะมาผสมเทียม ค่อยๆขายวัวพ่อพันธุ์/วัวที่คัดทิ้งออกขาย แล้วไปซื้อวัวสายพันธุ์ชาร์โลเล่มาเลี้ยงแทน ผลลัพธ์ผลตอบแทนที่เปลี่ยนไป อาจจะทำให้เกษตรกรไทยลืมตาอ้าปากได้ สภาพแวดล้อมที่เกิดจากการปลูกต้นไม้เป็นอาหารสัตว์ก็จะนำความปกติสุขทางธรรมชาติให้ค่อยๆกลับฟื้นขึ้นมาได้

ผลจากการจัดเฮโคราช

อย่างน้อยๆผมก็มีคนสนใจปลูกต้นไม้เป็นบ้าเป็นหลังเกิดขึ้น

ไม่เชื่อ..ล อ ง สั ง เ ก ต อ า ก า ร อ อ ต กับ แ ม่ ใ ห ญ่ ก็ ไ ด้

ตอนนี้หายใจหายคอเป็นต้นไม้

แต่ก็อยากจะบอกว่า..

ต้นกล้าที่รับไปจากสถานีสะแกราช อย่าเพิ่งปลูก

จนกว่าจะมา..รับการ ป ลุ ก เ ส ก ค า ถ า ที่ ส ว น ป่ า วั น ที่ 17

อิ อิ..

ขอแถมท้าย >>

นักวิจัยการเกษตรสาว ออกสำรวจถึงสาเหตุของโรควัวบ้า

“สวัสดีคะคุณลุง หนูมาสำรวจเรื่องวัวบ้าคะ”

“คุณลุงคิดว่ามันเกิดจากอะไรคะ”

“หนูรู้รึเปล่า..วัวตัวเมียมันต้องถูกรีดนมวันละ2ครั้งนะ”

“อ๋อ..ก็พอรู้ค่ะ แต่ลุงคะ มันเกี่ยวอะไรกับโรควัวบ้าคะ”

“หนูลองคิดตามนะ”

ถ้าเป็นหนูถูกกระตุกนมวันละ2ครั้งทุกวัน”

“แต่มีโอกาสผสมพันธุ์ปีละครั้งเดียว”

๐ ๐ ไม่บ้า ก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว ๐๐

« « Prev : กิจกรรมขยายม่านตาม่านใจ

Next : การเรียนแบบสดๆ » »