ลานสวนป่า

เขียนที่กรมราษฎรส่งเสริม

34 บ้านปากช่อง ตำบลสนามชัย อำเภอสตึก จังหวัดบุรีรัมย์ 31150

14 เมษายน 2554

กราบเรียน พลเอกเอกชัย ศรีวิลาศ

เรื่อง เสนอสมาชิกแซ่เฮสมัครหลักสูตรเสริมสร้างสังคมสันติสุข รุ่น สสสส.3

สิ่งที่ส่งมาด้วย รายชื่อและเหตุผลแวดล้อมของผู้ที่ต้องการเข้ารับการศึกษา

นานๆจะได้เรียกลุงเอกเต็มยศอย่างนี้ สมัยที่รู้จักกันใหม่ๆ พวกเราเรียกชื่อลุงผิดๆถูกๆ โดยเฉพาะคนเหนือ จะเผลอเรียกลุงศรีวิชัย เรียกออกไมค์ด้วยนะ..ได้ฮากันจนซี่โครงร้าว คุณลุงครับ จดหมายฉบับนี้ถ้าเป็นสมัยก่อนคงเทียบได้กับเพลงยาวที่ผู้บ่าวสาวแอบส่งถึงกัน หรือในสมัยสบู่ตรานกแก้ว-แป้งหอมมองเล่ยะกำลังนิยมกระฉูด ก็จะขึ้นต้นว่า..

“ ยิ้ ม ก่ อ น อ่ า น ต า ห ว า น ก่ อ น เ ปิ ด ”

อันที่จริงไม่ต้องบอก คุณลุงก็หน้าเปื้อนยิ้มอารมณ์ดีทั้งปีอยู่แล้ว และจากนาทีนี้ไปก็ขอให้อารมณ์ดีทวียิ่งๆขึ้นไปอีก วันนี้ทางหน่วยงานไหนไม่ทราบชัดเขากำหนดให้เป็นวันแห่งครอบครัว ผมขออนุญาตเอาวันอันเป็นมหาฤกษ์นี้ส่งความรักและคิดถึงมาคุกคามลุงเอก ผมติดตามลุงเอกสม่ำเสมอ ทราบว่าได้หลานอุ้มก็แอบดีใจด้วย ทราบว่าได้รับรางวัลศิษย์เก่าดีเด่นก็ปลื้มด้วย ทราบว่าเดินทางเป็นว่าเล่นก็ได้แต่เอาใจช่วยให้หายเหนื่อยเร็วๆ ถ้าเท้าติดเข็มไมล์เหมือนรถยนต์คงได้หลายหมื่นกิโลเมตร/ปี เห็นว่าเวลาของลุงเอกสร้างคุณประโยชน์ต่อสังคมระยะประชิดหามรุ่งหามค่ำ ก็ไม่ค่อยมารบกวนเหมือนเมื่อก่อน อนึ่งข่าวคราวก็ถึงกันทางBlog และFace Bookอยู่แล้ว ถึงห่างกายแต่มิได้ห่างใจแต่อย่างใด ผมไม่เคยเอาใจออกห่างจากลุงเลยนะครับ

(ทะเล-หาดเทียมที่ดูไบ-โรงแรมเรือใบ)

วันนี้ ผมมีเรื่องมาให้ลุงเอกพิจารณา เกี่ยวการรับนักศึกษา รุ่น สสสส.3 เท่าที่ผ่านมาสมาชิกเฮฮาศาสตร์ได้เข้าเป็นศิษย์สำนักพระปกเกล้าทุกรุ่น แต่ละคนสนใจศึกษาและทำการบ้านอย่างตั้งใจ อัยการชาวเกาะได้รับการยกย่องให้เป็นนักศึกษาดีเด่นของรุ่น มาถึงหมอเจ๊เข้ารุ่นที่2 ผมก็เห็นว่าหมอเจ๊ คนสวยแซ่เฮ ทำการบ้านได้อย่างยอดเยี่ยม ทำให้คนนอกได้รู้ว่านักศึกษาหลักสูตรนี้เรียนเรื่องอะไร เรียนที่ไหน กระบวนการเดินไปหาบทเรียนในพื้นที่สังคมและวิถีชีวิตจริงเป็นอย่างไร เป็นการผ่าเหล่าวิธีเรียนของประเทศนี้พอสมควร

(คณะฯไปชมและซื้อพรมที่อิหร่าน)

หลักสูตรเสริมสร้างสังคมสันติสุข ออกแบบให้ทุกคนเป็นผู้ร่วมเรียนรู้ระหว่างกัน บางครั้งก็ได้รับบทครูและลูกศิษย์สลับกันไป การดึงเอาศักยภาพในตัวตนมาถ่ายทอดทักษะที่มีอยู่ในแต่ละผู้คน เป็นการเค้นเอาความดีความงามความรู้ความสามารถมาใช้ประโยชน์ในทางลัดที่ยอดเยี่ยม พิสูจน์ให้เห็นความรู้ในตัวคนนั้นมีคุณค่าต่อกระบวนการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์อย่างไร

( ท่าดูปลา ที่อะคาวาเรี่ยมที่ดูไบ )

ในแต่ละรุ่นมีพัฒนาการทุกด้าน ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงใหม่เสมอ เห็นอะไรควรก็ปรับทันดี นี่คือจุดพิเศษที่ผมสังเกตเห็น การคัดเลือกนักศึกษาแต่ละรุ่น สถาบันฯคำนึงถึงความหลากหลายของบุคลากร ระดับผู้นำความเปลี่ยนแปลงในแต่ละสำนัก

ย้อนมาดูสมาชิกในเครือข่ายเฮฮาศาสตร์

ถ้าใคร่ครวญกระบวนการแล้ว

ส่วนหนึ่งเสมือนเราเตรียมความพร้อมไว้ให้หลักสูตรนี้

การทำงานอิงระบบ-การสร้างเครือข่าย-การถ่ายเทความรู้ระหว่างกัน-การฝึกฝนประสบการณ์-นำเสนอความรู้สึกนึกคิดผ่านบล็อก ตรงนี้เป็นต้นทุนพื้นฐานที่หาไม่ได้ง่ายนัก กระบวนการเฮฮาศาสตร์ได้หลอมรวมความเป็นญาติทางสังคม ดังที่ลุงเอกเคยได้ไปร่วมงานเฮฮาศาสตร์แต่ละครั้ง จะเห็นว่าสไตล์เฮฮาศาสตร์นั้นไม่ธรรมดาเลยใช่ไหมละครับ?

(นายพลหาร-อาจารย์มหาวิทยาลัย-อัยการชาวเกาะ)

ถ้าสถาบันพระปกเกล้า รับนักศึกษาที่มีพื้นฐานเหล่านี้เข้าหลักสูตร นอกจากจะทำหน้าที่นักศึกษาที่ดีแล้ว ในการจัดกระบวนเรียนทั้งในและนอกสถานที่ ซึ่งแต่ละครั้งเจ้าหน้าที่สถาบันทำงานหนักตัวเป็นเกลียว ถ้าเป็นไปตามที่ผมเสนอ นักศึกษาแซ่เฮก็จะช่วยเป็นลูกมือเป็นวิทยาการสมทบ เป็นตัวช่วยที่อยู่ใกล้ตาใกล้ใจ เรียกเมื่อไหร่!..จ๋า!..เมื่อนั้น ยกตัวอย่าง น้าอึ่งอ๊อบ ลุงเอกก็เคยใช้บริการมาแล้วเมื่อครั้งอบรมภาคสนามที่อยุธยา ประสบการณ์ตรงทั้งของแป๊ดและของน้าอึ่งอ๊อบถือว่าเป็นบรรณาการจากเฮฮาศาสตร์ ผมขออนุญาตส่งรายชื่อเข้าประกวด เพื่อการพิจารณาเป็นรายบุคคล ดังนี้

1. นายแพทย์สุธี ฮั่นตระกูล รองนายกเทศมนตรีนครพิษณุโลก จอมยุทธทางด้านสิ่งแวดล้อมและกระบวนการออกกำลังกาย สร้างสมประสบการณ์ด้วยคนเองจนเป็นผู้เชียวชาญชั้นอ๋อง ได้รับเชิญไปประชุมระดับนานาชาติ เดินสายเป็นวิทยากรทั้งในประเทศและต่างประเทศเป็นว่าเล่น ที่แต่สำคัญกว่านั้น คุณหมอจอมป่วนสนใจเค้นหากระบวนการพัฒนาศักยภาพของมนุษย์และสังคมแบบกัดไม่ปล่อย คุณหมอเดินหน้าพัฒนารูปแบบการกำจัดขยะโดยมีการปรับเปลี่ยนวิธีการจัดเก็บการขนส่ง ไปจนถึงการกำจัด ณ บ่อฝังกลบมีผู้เชี่ยวชาญจากเยอรมันเข้ามาให้การช่วยเหลือปัจจุบันทำให้ระบบ การกำจัดขยะของเทศบาลนครพิษณุโลกเป็นต้นแบบ ที่หน่วยงานต่างๆ เดินทางมาศึกษาดูงานเพื่อนำไปเป็นแบบอย่าง

สิ่งที่เป็นการเปลี่ยนแปลงในการกำจัดขยะ มิใช่เพียงการกำจัดแบบถูกหลักสุขาภิบาลเท่านั้น แต่ยังมีเรื่องการเข้ามามีส่วนร่วมของพี่น้องประชาชนในการคัดแยกขยะก่อนนำไปทิ้ง ทำให้ยืดระยะเวลาบ่อฝังกลบออกไปอีกยาวนาน ด้วยบทคัดย่อพอหอมปากหอมคอนี้ จะเห็นมิติทางสังคมที่คุณหมอจอมป่วนมีเต็มตัวอั้นตั้น

ส มั ย ที่ เ ปิ ด ส ส ส ส . รุ่ น ที่ 1 คุ ณ ห ม อ ก็ ส ง สั ย . .

มั น เ รี ย น วิ ช า อ ะ ไ ร กั น ว ะ

บั ด นี้ ไ ด้ โ อ ก า ส อั น ค ว ร แ ล้ ว

ที่คุณหมอ จ อ ม ป่ ว น จ ะ ไ ด้ ม า ห า คำ ต อ บ ด้ ว ย ต น เ อ ง

2. ผ.ศ.ดร.ภาวินี มีภักดี แห่งคณะเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น อาจารย์ยังอยู่ในคณะกรรมการบริหารของมหาวิทยาลัยขอนแก่น อาจารย์แป๋วของชาวเฮมีความสามารถพิเศษรอบตัว เป็นมือถ่ายภาพชั้นครู ทำกับข้าวญี่ปุ่นอร่อยมาก เคยแสดงฝีมือที่ดงหลวง บางคนยังติดใจไม่หายจุดสำคัญ อาจารย์แป๋วทุ่มเทเอาลูกศิษย์ออกหาประสบการณ์นอกพื้นที่อยู่เนื่องๆ ถ้าได้มาเติมเต็มวิทยายุทธในรุ่นนี้ นอกจากจะนำไปถ่ายทอดในการสอนแล้ว ในฐานะผู้มีส่วนในบริหารของมหาวิทยาลัย ก็จะได้นำความรู้ไปปรับให้เกิดประโยชน์ในการบริหารความสมานฉันท์ของสถาบัน อนึ่งมหาวิทยาลัยขอนแก่นเป็นพี่เลี้ยงให้แก่มหาวิทยาลัยในภูมิภาคอยู่หลายแห่ง การกระจายวิชาความรู้ของอาจารย์แป๋วจึงครอบคลุมไปทุกภาคส่วนอีสาน

3. นางรัตติยา เขียวแป้น แป๊ดเป็นสาวเมืองใต้เกิดใต้รักคนใต้ ทำงานที่มหาวิทยาลัยสงขลานัครินทร์ อยู่สายงานพัฒนาและฝึกอบรม กองการเจ้าหน้าที่ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ เกี่ยวข้องกับการประสานสิบทิศ สันทัดกรณีทางด้านการจัดการความรู้ ที่สำคัญแป๊ดไม่ได้ใหญ่แต่ตัวและหัวใจ มนุษย์สัมพันธ์ยอดเยี่ยม ความใจถึงเข้าถึงเธอเป็นหนึ่งในแดนใต้ ไปตลาดแม่กิมเฮง แม่ค้าเรียกเจ๊ใหญ่เป็นแถว การมีขาใหญ่คอยประสานงานในแดนใต้อย่างมืออาชีพนั้นนับว่าเหมาะสมใช่ไหมละครับ ในฐานะรับผิดชอบด้านฝึกอบรม สิ่งที่ได้ศึกษาจะนำมาปรับทุกข์สุขในองค์กรให้ดียิ่งขึ้น ถ้าได้อ่านงานเขียนจะเห็นว่าเธอเป็นคนมองโลกในแง่สันติสุข-สันติภาพ จึงขอฝากสาวใต้ให้ลุงเอกพิจารณาอีกคนหนึ่ง

4. นางสาวสมพร พวงประทุม จากคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ โดยหน้าที่การงาน อยู่กับการบริหารจัดการบุคคล แถมยังเป็นกรรมการสภามหาวิทยาลัยโดยตำแหน่งอีกต่างหาก น้าอึ่งอ๊อบเป็นวิทยากรพิเศษทางด้านKM.อยู่เนืองๆ เรื่องประสานงานต้องยกนิ้วให้ ทุกอย่างฉับไวเพราะอยู่ในสมองอย่างน่าทึ่ง พวกเราชาวเฮฮาศาสตร์ได้อาศัยประสบการณ์ของน้า นำพาให้ไปพบของดีเมืองเชียงใหม่อย่างคาดไม่ถึงเสมอมา ถ้าสถาบันพระปกเกล้าคัดเลือกน้าอึ่ง เธอคงจะนำวิชาความรู้ไปพัฒนาสังคมได้อีกยาวนาน เพราะเธอยกใจให้สังคมอยู่แล้ว มีแฟนคลับที่รอถ่ายทอดวิชาความรู้อิงระบบตรึมเลยละครับ

5.ดร.ศักดิ์พงษ์ หอมหวล จากมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม สมัยทำวิทยานิพนธ์มาสมัครเป็นศิษย์สวนป่ามหาชีวาลัยอีสาน สนใจการเข้าถึงบริบทของสังคมชุมชนเชิงปฏิบัติ ปัจจุบันทำโครงการพิเศษหลายเรื่อง เช่น ประสานงานให้มหาวิทยาลัยทำข้อตกลงความร่วมมือกับมูลนิธิชัยพัฒนา ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล แนะนำให้เข้าไปช่วยเหลือโครงการพระราชดำริที่ประเทศสาธารณรัฐประชาชนลาว

ถ้าแยกตามรายภาคก็จะเห็นสัดส่วนดังนี้ ภาคเหนือ 1 คน ภาคใต้ 1 คน ภาคอีสาน2คน พอเหมาะพอดีต่อการประสานงานช่วงนักศึกษาลงพื้นที่ โดยคุณสมบัติของแต่ละท่าน ถ้าถือเกณฑ์ผู้ที่เป็นตัวคูณให้กับหลักสูตร ตามที่ศ.ดร.บวรศักดิ์ อุวัณโน เคยให้แนวทางไว้ ก็น่าจะเหมาะสมด้วยประการทั้งปวง

ลุงเอกน่ารักโดยธรรมชาติอยู่แล้ว ถึงใครๆจะรุมรักลุงเอกมากมายสักเพียงไหน ผมคนหนึ่งที่รักลุงเอกไม่แพ้คนที่บอกว่ารักลุงเอกมากที่สุด จะรู้ได้อย่างไร ต้องไปกราบถามย่าโม ในวันที่22-24 เดือนนี้ จะมีการจัดงานเฮฮาศาสตร์อีกครั้งหนึ่ง

แต่แปลกกว่าที่ผ่านมาเพราะเราไม่มีเจ้าภาพหลักในพื้นที่ แต่สวรรค์ก็มีตา ส่ง รศ.ดร.ทวิช จิตรสมบูรณ์ แห่งสำนักวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารีมาให้ทั้งตัวและหัวใจ อาจารย์เป็นนักวิทยาศาสตร์นาซาหลายปี กลับมาช่วยพัฒนาการศึกษาประเทศไทย มาปักหลักค้นคิดและรวมรวมร่องรอยภูมิปัญญาไทยไว้อย่างดีเยี่ยม ดังนั้นช่องโหว่เรื่องเจ้าภาพ จึงปิดสนิทด้วยหัวใจที่ยิ่งใหญ่ของอาจารย์ท่านนี้

(แม่ทัพภาค2อารมณ์ดี)

จุดสำคัญของงาน นับตั้งแต่ช่วงแดดร่มลมตกของวันที่ 23 เป็นต้นไป

เราจะล้อมวงเสวนากันตามสไตล์ของคนแซ่เฮ

ป้าหวานอาสาจะทำกับข้าวถ่ายเทเสน่ห์ปลายจวักจนสุดฝีมือ

ทราบว่าหมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ แจ้งข่าวให้ลุงเอกทราบแล้ว

ถ้าลุงจะชวนพี่เสธเยิ้ม พล.ท.ธวัชชัย สมุทรสาคร แม่ทัพภาคที่ 2

ในฐานะเจ้าถิ่นเมืองย่าโมมาร่วมด้วยก็ดีนะครับ

ผมกราบย่าโมให้ช่วยเคลียคิวลุงเอกทางหนึ่งแล้ว

อ ย า ก ใ ห้ ลุ ง เ อ ก ม า รั บ ก อ ด ข อ ง ช า ว เ ฮ

คิ คิ คิ

ขอแสดงความนับถือ

ครูบาสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์

« « Prev : หมาน้อยธรรมดา

Next : วันที่ห้ามไปไหน » »