ลานสวนป่า

อยากจะบอกว่า..

ดีใจมากนะ ที่เรายังอยู่รอดคงกระพันมาเจอกันอีกปีหนึ่ง

ควรรักษาเวลา ความดี ความสุข มิตรไมตรีไว้ให้เป็นปกติ

ที่เคยงอแงมาก ก็งอแงน้อยลง

ที่เคยเรื่องมาก ก็ขอให้น้อย ๆ หน่อย

ที่เคยยิ้มน้อย ก็ขอให้ยิ้มมากขึ้น

ที่เคยคิดดีทำดี ยกกำลังเลยนะน้อง

ปีนี้ดอกสะเดาช่อเล็กๆ ไม่เหมือนบางปี ต้นเดียวกันนี่แหละแต่ละช่อเบ่อเริ่มเลย มองผาด ๆ นึกว่า 1 กำ นักชิมสะเดา เจอเข้าไป  2 ยอดอิ่มอร่อย ที่ยกเรื่องสะเดามาเล่า เพราะเป็นบรรณาการจากธรรมชาติของบ้านไร่นาเรา คนไทยอพยพไปที่อยู่แถวยุโรปอเมริกา ต้องสั่งสะเดาอบแห้งไปชิม อยู่บ้านเรามีสะเดาให้สอยมาชิมสบาย ๆ แต่น้องจิและท่านอื่นอาจจะไม่ชอบ เรื่องนี้ก็ไม่ว่ากัน แต่เสียดายแทน ที่ชีวิตนี้ขาดรสขม

“หวานเป็นลมขมเป็นยา”

ยกเว้นขมขื่น ต้องเอาไปทิ้งแม่โขง ให้มันไหลลง ๆ ทะเล..

ปีวัวกระทิงบ้า โหมโรงด้วยพระเพลิง แผ่นดินไหว อากาศร้อน ๆ หนาว ๆ เป็นไข้กันทั้งบาง สงสัยเชื่อไข้พันธุ์ไหนก็ไม่รู้ นะ เป็นแล้วไข้ไอ อ่อนเพลีย ติดกันงอมแงม หายสนุกไปเยอะ  คนบ้านนอกกังวลเรื่องความแห้งแล้ง บางจังหวัดน้ำใต้ดินลดลงมาก  ความแห้งเหี่ยวกำลังมาเยือน เตรียมหัวใจให้ชุ่มชื่นอยู่เสมอนะตัวเอง..

ช่วงปีใหม่ไม่ไปไหนเลย  พวกแซ่เฮไปเที่ยวตุนล่วงหน้าก่อนปีใหม่แล้ว  ต้องขอบใจเจ้าภาพเมืองเจียงฮายที่วางแผนเรื่องนี้ดีมาก ๆ ทราบข่าวว่าปีนี้คนไปเที่ยวกันมาก เอกบอกว่าที่ปาย รถติดยาวยืดหลายกิโล อย่างนี้คงจะไม่สนุกแล้ว ช่วงที่ขับรถกลับบ้านกับป้าจุ๋มวันที่ 3  เห็นพี่น้องอีสานเริ่มทะยอยกลับกทม. รถติดตั้งแต่พิมายแล้วละครับ บนถนนมิตรภาพเกิดมหกรรมงูกินหางบนท้องถนน จราจร จราจลเจอะเจอกันทุกเทศกาล  บาปกรรมตรงที่เอาทุกอย่างมากองไว้ที่เมืองกรุง  ในยามที่ต้องกลับก็แห่แหนกันจนป่วนไปทั้งประเทศ  นี่ก็เป็นหมายเหตุประเทศไทยอีกอย่างหนึ่ง

พี่น้องชาวโรงงาน กลับบ้านคราวนี้จะคิดได้ไหมนะ

อีสานบ้านเฮานั้น ไม่ได้เสียหายจนอยู่ไม่ได้

เพียงแต่ต้องทำใจ ทำตัว ให้เข้ากับความเปลี่ยนแปลง

ทำอะไรจริงจังเพิ่มขึ้นสักกะหน่อยก็ เป็น อยู่ คือ ได้แล้ว

วันนี้ถ่ายภาพแปลงผักข้างบ้านฝีมือป้าสอนมาให้ชม

จะได้เตรียมเมนูมาดวลกันปลายเดือนกุมภาพันธ์นะขอรับ

เพื่อเป็นการอุ่นเครื่อง

มื้อเที่ยงวันนี้ป้าจุ๋มจะมาดวลอาหารผลาญไขมัน

ผลเป็นประการใด จะออกหัว ออกก้อย รอคอยชมภาพนะขอรับ

« « Prev : บ้านนอกศึกษา

Next : พาทัวร์สวนครัวครูบา » »