ลานสวนป่า

(คุญหญิงสุมณฑา พรหมบุญ ร่วมชื่นชมมะนาวยักษ์)

เมื่อวานไปประชุม ได้รับผลมะนาวยักษ์เป็นของฝากจาก ผู้ ช่ ว ย ศ า ส ต ร า   จ   า  ร ย์ จุ ฑ า ม า ส   จิ ต ต์ เ จ ริ ญ  เสียดายที่ลูกยังไม่แก่จัด จึงขอกิ่งเพื่อจะเอายอดไปเสียบที่ธนาคารพันธุ์ไม้ที่สวนป่า อาจารย์บอกว่า..ที่เห็นลูกโต๊กโตนี่นะ มีเมล็ดผลละ 4-5 เมล็ดเท่านั้น ช่วงที่ผลสุกจะเอามาฝากอีกรอบหนึ่ง ผมหอบกลับบ้าน ยังไม่ได้ผ่าดูข้างใน แต่กลิ่นภายนอกก็หอมสะอาดสดชื่น โฉมยงถามว่าเอาส้มโอมากจากไหน โธ่..มะนาวนะน้องเอ๊ย..

(ผลไม้ผ่านการจัดให้ดูดีจากมืออาชีพตลาด อตก.)

วันนี้เก็บของเสร็จพรรคพวกมารับไปบุกตลาดอตก. ผมมีรายการจะไปซื้อหัวสปริงเกอร์ เลยถือโอกาสสำรวจตลาดแล้วถือโอกาสเจี๊ยะมื้อเช้าด้วยเลย อตก.ยุคนี้เป็นระเบียบเรียบร้อย สินค้าล้วนได้รับการคัดเกรดมาอย่างดี แม่ค้าเองก็ช่วยกันจัดร้านอย่างมืออาชีพ มีเทคนิคการจัดผลไม้ให้ดูดี แม้แต่ร้านอาหารก็คิดค้นเมนูธรรมดาๆให้ดูเป็นพิเศษ เช่น เอาเฉพาะท้องปลาช่อนที่มีพุงติดมาด้วย เอามาผัดฉู่ฉี่ จึงสั่งความคิดอร่อยๆมาชิม เสน่ห์ปลายจวักที่นี่ไม่ผิดหวังจริงๆ เพื่อนซื้อผลไม้และแหนมเนืองให้ขนกลับบ้านอีรุงตุงนัง

(ผลผลิตผ่านการคัดเกรดส่งตลาดระดับบน มะม่วงโลละ 80 บาท กับ แกงฉู่ฉี่พุงปลาช่อน)

ช่วงสายๆมีนัดกับคุณวีรธรรม อุ่นจิตติชัย

นักวิชาการปาไม้ชำนาญการพิเศษ ง

านอุตสาหกรรมวัสดุทดแทนไม้และกาวติดไม้

กลุ่มงานพัฒนาอุตสาหกรรมไม้

สำนักวิจัยและพัฒนาการป่าไม้ กรมป่าไม้

( คุณวีรธรรม อุ่นจิตติชัย ผู้อารีย์อธิบายการสร้างประโยชน์จากไม้ขนาดเล็ก)

ทั้งที่เป็นวันหยุด เจ้าตัวมีงานสัมมนาที่จังหวัดปราจีนบุรี ก็ยังบึ่งรถมาให้ความรู้ สั่งให้พนักงานเปิดอาคาร เตรียมงานสาธิตฉบับย่อให้เราชม นับเป็นความโชคดีอย่างมากที่ได้เรียนลัดกับผู้ที่สันทัดกรณีทางด้านนี้โดยเฉพาะ คุณวีรธรรมพาชมเครื่องมือ เทคนิคการจัดการไม้ขนาดเล็กทุกรูปแบบ รวมทั้งเอาใบไม้มาอัดเป็นแผ่นปาติเกิลบอร์ดได้สวยงามมาก เรียกว่าได้เห็นครบถ้วนกระบวนการ

(ผลิตภัณฑ์จากไม้ขนาดเล็ก สร้างงานสร้างประโยชน์ได้นานับประการ)

หลังจากชมกิจกรรมแล้ว มานั่งบ้านพักรับรองที่ปลูกสร้างด้วยเศษไม้แปรรูปในรูปแบบต่างๆ เห็นแล้วชอบใจจังเลย โปร่งสบายลมพัดเฉื่อยฉิวริมอ่างน้ำ เรามานั่งปรึกษากันเรื่องจะร่วมกันจัดฝึกอบรมเชิงปฏิบัติการ ให้แก่เกษตรกรกลุ่มปลูกสร้างสวนป่าประมาณ30รายในเวลา4วัน ระหว่างเดือนพฤษภาคม การบ้านในส่วนที่ผมต้องเตรียมการด้านวัสดุและอุปกรณ์ต่างๆ รวมทั้งการคัดเลือกเกษตรกรเข้ารับการอบรม และรายละเอียดปลีกย่อยอื่นๆ ส่วนกรมป่าไม้จะเตรียมวิทยากรลงมาสวนป่าประมาณ 10 ชีวิต และเตรียมอุปกรณ์ที่เกี่ยวเนื่องกับการอบรม ส่วนวันที่แน่นอนเอาไว้หารือกันอีกที

จากนั้นก็ล่ำลาไปดอนเมือง เนื่องจากมีของพะรุงพะรัง โหลดกระเป๋าล่วงหน้าไปแล้ว2ชิ้น ยังต้องซื้อกล่องกระดาษไปรษณีย์บรรจุของฝากให้เรียบร้อยเพื่อให้สะดวกต่อการหิ้วขึ้นเครื่อง บัง เ อิ ญ เ ผ ล อ เ อ า ก ร ร ไ ก ร ตั ด กิ่ ง ไ ม้ ใ ส่ ใ น       ก ล่ อ ง ล ง ไ ป ด้ ว ย พอเข้าเครื่องเอ็กซเรย์เท่านั้นแหละ อีหนูที่ดูแลด้านนี้ก็โวยวาย จะให้ผมย้อนเอากล่องที่มีปัญหาไปโหลดลงท้องเครื่อง

ผมแก่แล้วขี้เกียจทำตามคำสั่ง

จึงเดินไปหาแอร์คนสวย

เอ่ยมธุรสวาจาทักทายว่า>>ใบหน้าหนูเป็นอะไร

เธอทำหน้าเหรอ..หนูเป็นยังไงหรือคะ

อ้าว ! ไม่ส่องกระจกดูหรือ

รู้ตัวไหมว่า>>แก้มบุ๋ม?

เธอรู้ว่าผมกระเซ้าเรื่องลักยิ้ม

ก็เลยถือโอกาสบอกเธอว่า>> ลุงมีปัญหา

หนูช่วยหิ้วกล่องนี้ขึ้นเครื่องให้ลุงได้ไหม

เธอบอกว่ายินดีคะ

เรื่องจบลงด้วยประการละฉะนี้

เฮ้อ! สายการบินอีแร้งแก่ก็มีน้ำใจเหมือนกันนะจ๊ะ

ชิมิ ชิมิ ..

« « Prev : แม่น้ำ 2 สี

Next : คนไทยจะอยู่ในสังคมที่ผิดปกติอย่างไร? » »