ลานสวนป่า

ระหว่างรอประชุมอีกรายการหนึ่ง จะกลับบ้านก็พอกะเทิน บังเอิญเพื่อนถามว่าไปเที่ยวอากาศอำนวยไหม? อ้าว มันที่ไหนหนอ อากาศอำนวย เพิ่งทราบว่าเป็นชื่ออำเภอหนึ่งในจังหวัดสกลนคร รีบเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าบินปร๋อไปลงที่สกลนคร ระหว่างทางเจอแม่ค้าวางมะปรางขายเป็นถุงๆ 3ถุงร้อยบรรจุให้ไม่น้อยเลย รสชาติกรอบอร่อยไม่หวานมากไม่มีเปรี้ยวเลยสักนัด ต่อไปมะปรางจะเป็นไม้ผลพิเศษพื้นถิ่นของสกลนคร ขึ้นมาแข่งชื่อเสียงอำเภอท่าแร่ ที่โด่งดังเรื่องเมนูเอ๋ง !

(วัฒนธรรมพื้นถิ่น กับ แม่ค้ามะปรางหวาน)

ถนนหนทางในอีสานได้รับการปรับปรุงสะดวกสบาย ขับสบายๆ30 นาทีก็ย่างเข้าเขตอำเภออากาศอำนวย อุณหภูมิไม่ร้อนกำลังสบายๆ สภาพพื้นที่เป็นที่ราบลุ่มสลับกับแอ่งน้ำแทรกอยู่มากมาย นอกจากเขื่อนน้ำอูนแล้ว ยังมีห้วยหนองคลองบึงประปรายให้เห็นเป็นระยะๆ ส่วนมากชาวบ้านจะทำไร่ทำนาทั่วไป ยังมองหาอาชีพเด่นๆไม่เจอ เริ่มเห็นสวนยางพาราบ้าง

ระหว่าทางไปเจอชาวบ้านครอบครัวหนึ่ง มาปักหลักปลูกพริกประมาณ 1 ไร่ ใช้แหล่งน้ำบาดาลรด ให้ปุ๋ยเต็มที่ ช่วงที่ราคาพริกสดขายได้ ก.ก.ละ 140-160 บาท ชาวสวนพริกเล่าว่าปีที่แล้วราคาดี ปลูกแค่นี้มีรายได้เป็นแสนบาท แต่ปีนี้มีคู่แข่งเยอะ พริกสดลดลงมาอยู่ที่ 40-50 บาท แต่พริกพันธุ์นี้ดกจริงๆ มีลูกเกาะกองตามกิ่งจนแทบจะโน้มหัก ต้นพริกสูงท่วมศีรษะ ช่วยอุดหนุน100 บาท คุณน้องเมียเจ้าของสวนถือถังไปเก็บแป๊บเดียว รูดเอาๆ..

(เจ้าของพื้นที่เดิม ไล่ผู้บุกรุกออกไป เหลือร่องรอยให้เห็น)

ผมโชคดีที่ได้มีโอกาสไปดูการแย่งชิงพื้นที่ทำกิน ระหว่างเจ้าของพื้นที่เดิมที่มีเอกสารสิทธิ์กับกลุ่มสภาเครือข่ายอีสาน(สอส.)/สภาประชาชน4ภาค(ศูนย์นครพนม) ส่วนมากจะชักชวนไปยึดครองพื้นที่ทำกินของคนอื่น อ้างเรื่องโฉนดชุมชน อ้างเรื่องการจัดสรรที่ทำกินในโครงการต่างๆ ชนวนนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆหรอกนะ

(สภาพพื้นที่มีปัญหาแย่งสิทธิ์  ปลูกมันสำปะหลัง อยู่ในที่ดอน)

คอยดูเถอะ>>ในยุคที่ประชาธิปไตยเบ่งบานแบบซ่อนเงื่อน กลไกทางการเมือง-สงครามยิ่งชิงประชาชน-กลุ่มประชาสังคมที่พัฒนาการเรียกร้องสารพัดวิธี จะเป็นปมเงื่อนสร้างความยุ่งยากให้เดือดร้อนกันไปในหลายย่อมหญ้า เอาแค่เรื่องเขื่อนปากมูล รัฐฯจ่ายงบประมาณช่วยเหลือไปไม่รู้กี่ครั้ง เรื่องกลุ่มพัฒนาชาติไทยนี่ก็จ่ายกันไม่จบไม่สิ้น มีกลุ่มใหม่ๆหน้าตาใหม่ๆมาอ้างสิทธิ์ ตอนนี้กำลังเกิดกลุ่มไทยเข้มแข็งกระจายว่อน เฮ้อๆๆ รักเมืองไทย เชือดเฉือนเลือดเนื้อไทย จากนี้ไปเราก็จะเห็นรูปแบบการเคลื่อนไหวในมิติต่างๆ แพร่เชื้อแทรกเข้าไปสร้างปรากฏการณ์ปั่นแปะประเทศไทย

(ไม้ในป่าเบ็ญจพรรณที่ชาวบ้านตัดมาขายราคาเหมือนได้เปล่า)

ผมขอดูโรงงานชิ้นไม้สับ ทราบว่ามีการสร้างขึ้นหลายแห่ง รับซื้อไม้ทุกชนิดราคาตันละ350บาท มีชาวบ้านตัดไม้เบ็ญจพรรณบรรทุกรถอีตุกอีแต๋นมาขาย ในราคาที่เหมือนกับโรงงานได้เปล่า เท่าที่สอบถาม หัวหน้าคนงานบอกว่าเอาไปส่งโรงงานปั่นไฟฟ้าอีกที โรงงานไม่ต้องลงทุนปลูกไม้อะไรเลย ตั้งโรงสับราคาไม่เกิน3ล้านบาท ปีเดียวก็คืนทุนแล้วละครับ โรงงานดังกล่าวนี้กำลังผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด ไม้พื้นที่ถิ่นในป่าดิบแล้ง ก็จะสูญพันธุ์ไปในไม่ช้านี้

(คนงานกำลังเปลี่ยนใบมีด)

เท่าที่สอบถามราคาโรงงานผลิตไฟฟ้าด้วยฟืน

ตัวเครื่องจักรราคาประมาณ 7-8ล้านบาท

ใช้ไม้ปลูก (ยูคาลิปตัส/หรือเศษไม้อื่นๆทั่วไป)

เดือนละประมาณ 500 ไร่

จะผลิตไฟฟ้าได้พอใช้ในหมู่บ้าน

เหลือขายส่งลงสายให้การไฟฟ้าฝ่ายผลิตได้อีก

ทราบจากกรมป่าไม้ >>ตัวโรงงานต้นแบบอยู่ที่ม.สุรนารีของท่านจอหงวน

ขากลับไปซื้อตั๋วสายการบินอีแร้งแก่ไว้แล้ว

ไม่ยังงั้นจะแวะไปคาระท่านจอหงวนและขอชมโรงงานดังกล่าว

ทัวร์เรื่อยเปื่อยคณะนี้ข้ามไปข้ามมาหลายจังหวัด สุดท้ายไปจบลงที่อำเภอไชยบุรี เจ้าภาพโทรไปบอกให้แม่บ้านตุ๋นเป็ดใส่มะนาวดองรอ แถมด้วยลาภเป็ด ศีรษะเป็ดทอดกรอบ ไข่เจียวไข่มดแดง แค่นี้ก็กับมานอนอืดอยู่ที่โรงแรมริมโขงในจังหวัดนครพนม พรุ่งนี้เช้านัดกันไปหาหมอนวดเจ้าประจำตอน7โมงเช้า แล้วจะเข้าพื้นที่อำเภอท่าอุเทน ที่มีแม่น้ำสงครามไหลผ่าน

หลังจากที่ขายความคิดเรื่องอินทะผาลัมให้เพื่อนฟัง

ยุขึ้นแฮะ เขาเห็นด้วยที่จะทดลองปลูกอินทะผาลัมในพื้นที่ 300 ไร่

วันนี้จะไปดูพื้นที่เพื่อเตรียมการ

ทราบว่าที่อำเภอชัยปราการ จังหวัดเชียงใหม่

ที่มหาวิทยาลัยแม่โจ้

มีการปลูกอินทะผาลัมนำร่องไปบ้างแล้ว

คงจะหาเวลาไปศึกษาข้อมูล

ตั้งใจจะชวนอุ้ย-ครูอึ่ง-น้าอึ่ง ครูอารามไปเที่ยวด้วย

ทราบข่าวแล้วอย่าลืมอาบน้ำแต่งตัวรอ คริ คริ

« « Prev : ระวังพยาบาลหาย

Next : แม่น้ำ 2 สี » »