ลานสวนป่า

เกิดมานานแสนนานบานทะโร่

เตาะแตะโตโมเมมามากหลาย

ดุ่มเดินไปใกล้ถึงยกสุดท้าย

จบตรงป้ายDeleteน่าคิดเอย.

ข้อความปรากฏในโทรศัพท์จากAIS Birthday Package has been activated เป็นเหมือนแจ้งสิทธิ์เรื่องการโทรหรือส่งข้อความในช่วงนี้ ผมลืมเรื่องวันเกิด ลืมสนิท มานั่งคิดอีกที ไม่ใช่วันเกิดหรอก ที่ จ ริ ง เ ป็ น วั น แ ก่ ต่ า ง ห า ก ตั้งแต่เกิดมานาฬิกาชีวิตก็เริ่มบันทึกอายุไขทันที หลังจากนั้นก็เข้าสู่กระบวนเกิด-แก่-เจ็บ-ตาย ไม่เห็นใครหนีความแก่ไปได้สักคน เพียงแต่อย่าให้แก่เกินแกง

: ธรรมะจากหลวงพ่อชา

” อยู่ในโลกใบนี้ก็เหมือนอยู่ในกรงนั่นแหละ  ไม่พ้นไปจากกรง ถึงเราจะรวยก็อยู่ในกรง มันจะจนก็อยู่ในกรง กรงอะไรเล่า กรงคือความเกิด กรงคือความแก่ กรงคือความเจ็บ กรงคือความตาย เปรียบเสมือนนกที่เขาเลี้ยงไว้ เอานกเขามาเลี้ยงไว้แล้วก็ฟังเสียงขันของมัน แล้วก็ดีใจว่านกมันขันดี นกเขามันเสียงโต นกเขามันเสียงเล็ก ไม่ได้ไปถามนกเขามันเลยว่ามันสนุกหรือเปล่า เพราะเราก็ว่าฉันเอาข้าวเอาน้ำให้มันกินแล้ว ทุกอย่างอยู่ในกรงหมดแล้ว ก็นึกว่านกเขามันจะพอใจ เรานึกหรือเปล่าว่า..ถ้าหากเขาเอาข้าวเอาน้ำให้กินโดยที่เรายังไปขังอยู่ในกรงนั้น เราจะสบายใจไหม ..แต่ว่านกเขามันจะตายอยู่แล้ว มันอยากจะบินไป มันอยากจะออกจากรง แต่เจ้าของนกนั้นไม่รู้เรื่อง  ก็บอกว่านกเขาของฉันมันขันดีนะ ยังคุยโง่ไปโน้นอีก “

” มันก็เหมือนกับเเราขังกันอยู่ในโลกนี้แหละ อันนั้นก็ของฉัน อันนี้ก็ของฉัน อันนี้ก็ของฉันสารพัด ไม่รู้เรื่องของเจ้าของ ความเป็นจริงนั้น เราสะสมความทุกข์ไว้ในตัวเรานั่นเอง ไม่อื่นไกลหรอก แต่เราไม่มองถึงตัว เหมือนเราไม่มองถึงนกเขา เราเห็นว่ามันสบายกินน้ำได้ กินอาหารก็ได้ตลอด เราก็เลยเห็นว่ามันสุข ถึงมันจะแสนสุขสบายเท่าไหร่ก็ช่างเถอะ ในเมื่อเกิดมาแล้วต่อไปมันก็ต้องแก่ แก่แล้วก็ต้องเจ็บ เจ็บก็ต้องตาย นี่มันเป็นทุกข์อยู่อย่างนี้ แต่เราก็มาปรารถนาอีกว่า “ชาติหน้าขอฉันเกิดมาเป็นเทวดาเถิด” มันก็หนักกว่าเก่าอีก พระพุทธองค์ทรงสอนว่า “ทิ้ง” เราก็ว่า”ฉันทิ้งไม่ได้” ก็เลยยิ่งแบกยิ่งหนักไปเรื่อยๆ คือ ความเกิดมันเป็นเหตุให้หนัก แต่เรามองกันไม่เห็น”

>> เราจะปล่อยตัวเองออกจากกรงได้ก็ต่อเมื่อเรารู้สึกเกรงกลัวต่อบาป

ถ้าทำบุญไม่ละบาปมันก็ไม่หมด

มันเป็นเชื้อโรคติดต่อกันอยู่ตลอดเวลา

ร้อนใจเปิดพัดลมก็ไม่คลายร้อนหรอกนะ

ทาแป้งตรางูกี่กระป๋องก็ไม่เย็น

ต้องอาศัยรสพระธรรมมาดับร้อน

(วิชาเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมระดับชุมชน)

ตื่นเช้า เดินไปสูดกลิ่นดอกแก้วตรงชานหน้าบ้าน แค่นี้ก็เริ่มต้นวันที่สุขสบายแล้วละครับ หลังจากนั้นก็ทำอะไรก็ทำไปตามปกติ เดินดูสวนผัก ปลูกอินทะผาลัม อ่านธรรมะหลวงพ่อชา จิบน้ำชา แล้วก็มาเขียนบล็อก แค่นี้ก็ชื่นมื่นแล้วละครับ

(ใหญ่แค่ไหนก็ยังโตงเตง)

ทำสิ่งเล็กๆ

ทำตัวให้เล็ก

เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม

มีความรักให้มวลมิตร

มีไมตรีจิตให้มวลชน

มิหวังผลใดๆ

ไปไหนมาไหนก็จะเบาสบายๆ

เรารู้ได้เฉพาะ-วันเกิด-วันแก่-แต่-วันเก็บ-บ่ฮู้

สังวรไว้…ใ ห ญ่ แ ค่ ไ ห น ก็ เ ล็ ก ก ว่ า โ ล ง !

« « Prev : อย่าลืมแป้งตรางูนะน้า

Next : หลบม็อบมาหมอบดีกว่า » »