ลานสวนป่า

(ใครอยากประลองปัญญาแพะก็ขอเชิญ)

คนที่โง่กว่าแพะ จะใครที่ไหนเล่าครับ ก็ผมเองนี่แหละ กำลังศึกษาเรื่องแพะในสภาพแวดล้อมที่จะส่งเสริมให้ชาวบ้านเลี้ยง จากมุมดีๆที่เห็นว่าแพะเป็นสัตว์ทรหดอดทน กินง่าย อยู่ง่าย ขยายพันธุ์ง่าย ไม่ต้องลงทุนมาก อาหารแพะหาง่ายมีอยู่ทั่วไป ใช้เป็นตัวกำจัดของเหลือได้เป็นอย่างดี แพะกินกระทั้งใบไม้แห้ง พืชชนิดต่างๆก็กินได้ไม่เลือก แพะตัวเล็กกระเพาะเล็กจึงไม่สิ้นเปลืองอาหารเหมือนการเลี้ยงสัตว์ใหญ่ แพะจึงเหมาะที่จะเป็นโปรตีนชุมชนในอนาคต

เพื่อจะศึกษารูปแบบการเลี้ยงแพะที่เหมาะสมกับเกษตรกรรายย่อย ถ้าทำคอกให้แข็งแรงก็สามารถเลี้ยงแพะในพื้นที่แคบๆได้ หรือถ้าทำคอกแพะให้กว้างขึ้นแพะก็จะอยู่สบาย แต่แพะมีนิสัยปีนป่ายติดตัวมาตั้งแต่เมื่อครั้งยังเป็นแพะป่า ทักษะเล็ดลอดมีกลเม็ดเด็ดพราว บางทีก็ต่อตัวช่วยเหลือกันเกาะเกี่ยวอาหาร บางคนมองว่าแพะเจ้าเล่ห์ แทนที่จะมองว่าแพะมีปัญญาชาญฉลาด ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค

(ไม่ว่าหมูหรือคนต้องการอิสระ มีประชาธิปไตย )

ชาวCottoมาสร้างคอกแพะที่มีบริเวณกว้างขวาง มีบ้านแพะ สนามแพะวิ่งเล่น แต่แพะก็หาช่องทางปีนป่ายออกมาเที่ยวเล่นจนได้ พบร่องรอยเดินวนเวียนรอบแปลงผักทั้งคืน แต่รบกวนผักในแปลงน้อยมาก จึงเกิดความสงสัย เมื่อวานนี้แอบสังเกตพฤติกรรมแพะทั้งวัน

ได้เห็นว่าแพะนั้นเดินชิมยอดไม้ใบหญ้าไปเรื่อยๆ ไม่ได้ก้มหน้าก้มตากินจุดหนึ่งจุดใดแบบล้างผลาญ ปากกินไปก้นก็พ่นมูลก้อนกลมๆออกมา เป็นเครื่องผลิตปุ๋ยและหว่านปุ๋ยไปในตัว การกินแบบแพะนี่เองเป็นภูมิปัญญาแพะ ที่รักษาสมดุลอาหารให้คงไว้ตลอดไป เรียกว่าแพะไม่มูมมาม รู้จักกินแบบพอเพียง

แพะต้องการออกจากคอก เดินชิมอาหารไปเรื่อยๆ เพี่อให้สอดคล้องกับเจตนารมณ์ของแพะ แทนที่จะสร้างคอกล้อมแพะ ผมก็มาทำรั้วล้อมแปลงผักซึ่งจะง่ายกว่า เป็นที่โดนใจของทุกฝ่าย แพะสามารถออกเดินชิมโน่นนี่ได้อย่างใจ ลูกหมูก็วิ่งเล่นในคอกและนอกรั้วได้ เพียงแต่เข้ามารบกวนผักในแปลงไม่ได้ เราเอาเศษผักและวัชพืชที่อยู่ในแปลงผักไปเลี้ยงหมูได้ ช่วงนี้กำลังหาข้อมูล ถ้าเราฝึกให้หมูกินผักสดมากๆ เราก็จะลดอาหารข้นลงได้มาก

(เบื่อหาอาร ไม่มีเวลาพักผ่อน ดูหมูเป็นตัวอย่างไรได้)

การเลี้ยงหมูแบบประชายังไม่นิยม เป็นช่องทางหนึ่งที่น่าศึกษาใช่ไหมละครับ การพบกันครึ่งทางในทุกกรณี ใช่ว่าจะทำได้ง่าย ถ้าเราไม่รู้กลยุทธของทั้ง2ฝ่าย ถ้าผมไม่ยอมให้แพะสอนมวย ผมก็คงเป็นมนุษย์ที่โง่ในสายตาแพะต่อไปอีกนาน ทำอะไรไม่ศึกษาให้ดีเสียก่อน ว่าจะกำจัดจุดอ่อนด้วยวิธีไหนอย่างไร

วิธีทำสำคัญที่สุด

งานอะไรก็ตามถ้าไม่ลงมือกระทำ

มันก็เป็นเพียงทฤษฎี

การเรียนจากการกระทำจึงดีที่สุด

“ถูกก็ได้เรียน ผิดก็ได้เรียน ไม่งั้นเราจะรู้ถูกรู้ผิดหรือครับ”

ยกตัวอย่างกรณีเรื่องแพะ

ถ้าเราไม่เข้าใจแพะก็มองว่าแพะดื้อ

ถ้าเราเข้าใจ-เข้าถึง-และพัฒนา

เราก็จะรู้ว่าแพะที่ไม่ดื้อคือแพะป่วย!

มองรอบๆข้างตัวเองสิครับว่ามีใครดื้อบ้าง

มองละเอียดๆมองให้ทะลุ

บางทีจะเห็นเสน่ห์ของคนขี้ดื้อ

เพียงแต่เรายังไม่เข้าใจ-เข้าถึง-และพัฒนารึเปล่า

วันนี้จะไปคุยกับนักศึกษาคณะพยาบาลมหาวิทยาลัยอุบลฯ และชาวสาธาณสุขโรงพยาบาลวารินชำราบ เอาผักไปฝากคุณจันริราที่เพิ่งเลิกจากการให้คีโม เอาน้ำเต้าหลายสายพันธุ์ไปอวดคนอุบล ขากลับจะแวะเวียนไปเยี่ยมยามตามรายทาง ถ้าแรงระเบิดจากดวงอาทิตย์ไม่ก่อปัญหา จะกลับมาโม้ใหม่นะขอรับ อิ อิ..

« « Prev : เมื่อหมอนัดเข้าห้องผ่าตัด

Next : อุบลระคนควัน » »