ลานสวนป่า

ความเปลี่ยนแปลงนำมาซึ่งทุกสิ่งที่อย่างที่ยากจะเบี่ยงหลบ

ในยุคที่อินเตอร์เน็ทมีอานุภาพกว้างไกลว่องไวประดุจกระพริบตา

เหตุการณ์ต่างๆเกิดในทุกภาคส่วนไหนของโลกก็ส่งผลกระทบมาถึงได้

รับรู้ได้ เลียบแบบได้ สังวรได้ แล้วแต่จะคิดจะเลือก

นั่นย่อมหมายความว่าอย่าเอาเรื่องเก่าที่คุ้นชินมาเป็นบรรทัดฐาน

เรื่องเกิดใหม่ก็ย่อมมีผลลัพธ์ใหม่

ถ้าตอบแบบเก่าก็สอบตก

สอบตก คำสั้นๆ แต่มีความหมายกว้างไกล ถ้าเป็นโจทย์ของบ้านเมือง เราอาจจะนึกว่าส่วนตนได้ทำหน้าที่ครบถ้วนแล้ว

1 ทำหน้าที่การงานสมบูรณ์ที่สุดแล้ว

2 ดูแลครอบครัวอย่างดีแล้ว

3 ทำบุญทำทานสม่ำเสมอแล้ว

>ยังจะต้องทำอะไรอีกละ

อ๋อ..แค่นี้ไม่พอหรอก

คื อ ก า ร ทำ ห น้ า ที่ ดู แ ล สั ง ค ม

การที่คนไทยส่วนมากนึกว่าตัวเองอยู่รอดอยู่ดีแล้ว ฉันสุขสบายแล้ว ข้อนี้เป็นจริงหรือ ถ้า เ ร า ล อ ย เ พ สั ง ค ม ปล่อยให้สังคมตกอยู่ในอาการป่วย2วันดี4วันร้ายเช่นนี้เสมอมา รู้ทั้งรู้แต่ก็ดื้อตาไส ปล่อยให้เหตุการณ์บ้านเมืองกระเสือกกระสนปั่นป่วนจนน่าสังเวช

ยอมรับไหมว่าเรากำลังอยู่ในสังคมที่ผิดปกติ รัฐบาลชุดไหนขึ้นมาบริหารบ้านเมือง ก็เอาแต่ละโมบกินบ้านกินเมือง ล้วงลูก ทำลายระบบบริหารราชการ ทำลายคุณธรรม

กลุ่มม็อบต่างๆที่ก่อหวอดขึ้นมาภายใต้เบื้องหลังที่ซับซ้อน วันดีคืนดีก็โห่ฮารวมตัวกันมาบอกว่า..เอ็งไม่เข้าท่าลาออกไปซะ แล้วเอาคนดีขึ้นมาบริหารบ้านเมือง คนดีที่ว่าอยู่ที่ไหน ประชามติพล่อยๆ..ก่อนที่จะลุกขึ้นมาไล่ตะเพิดใครควรจะแจกแจงให้เข้าท่าหน่อย ว่ารัฐบาลที่บริหารงานอยู่นี้เลวร้ายตรงจุดไหนอย่างไร จุดที่รัฐบาลทำดีก็มีอยู่มิใช่น้อย ไม่ใช่จู่ก็ขอประชามติจากพวกเดียวกันเอง สร้างกติกาเถื่อนมาบีบบังคับ

ถามว่า..กติกาที่ใช้ปกครองบ้านเมืองเป็นอย่างไร?

ไม่ว่ากลุ่มไหนที่ก๋าๆออกมามันก็อีแปะพอๆกันกับรัฐบาลนั้นแหละ

ประเทศนี้มีสติปัญญาพอที่จะสร้างกิติกาที่ดีมาปกครองบ้านเมืองให้ปกติสุข มีวินัยทางสังคม ทุกคนทำหน้าที่ได้ดีมีความสุขตามสถานภาพ มีการงานทำ กินอิ่มนอนอุ่น ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน มีการศึกษาวิชาความรู้ที่เอาตัวรอด ไม่สร้างปัญญาให้สภาพแวดล้อม

ทุกวิชาความรู้มีความสำคัญเท่าเทียมกัน

แต่วันนี้ ! ประเทศไทยต้องการวิชากอบกู้ชะตากรรมบ้านเมือง

ความรู้-ความคิด-ความสามารถ-ถ้าทุกท่านช่วยบริจาค

ก็จะเป็นการอุปการะบ้านเกิดเมืองนอนของตน

:: :: ศึกเหนือใต้ก็รุมล้อม

วิกฤติการณ์สิ่งแวดล้อมก็รุกคืบ

เศรษฐกิจสังคมโลกจ้องกระหน่ำซ้ำเติม

พึ่งพาภายนอกแทบทุกอย่างในขณะปากพูดถึงการพึ่งพาตนเอง

เอาแค่ประคองตัวให้อยู่ได้ก็ย่ำแย่แล้ว

ยังช่วยกันรุมกระทืบบ้านเมืองซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ประเทศนี้ไม่มีความภาคภูมิใจอะไรหลงเหลือเลยบ้างหรือ

คนไทยเป็นอะไรไปแล้วครับ?

ทุกกลุ่มทุกก๊วนทุกสถาบันไม่เอาประเทศเป็นตัวตั้ง

ทำให้ความอ่อนแอเหลวไหลกระจายเหมือนประเทศเสพติดยาบ้า

แทนที่จะช่วยกันดับไฟกลับโยนเชื้อเพลิงใส่ลงไปทุกวัน

ในสภาพสังคมตกอยู่ในอาการซับซ้อนซ่อนเงื่อนเยี่ยงนี้

:: :: ถ้าคนไทยส่วนใหญ่ยังไม่ขยับ

ไม่ยุ่งไม่เกี่ยว รอดูอยู่ห่างๆ ไม่อยากเปลืองตัว

รักชาติจนน้ำลายไหล รักชาติแบบเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ไปไม่รอดหรอก

ยามบ้านเมืองล่มสลายอย่านึกว่าจะตัวใครตัวมันได้เยี่ยงที่เป็นอยู่ในวันนี้

ช่วยๆกันเคารพประเทศไทยกันอย่างจริงจังได้ไหมครับ?

ไม่มีหรอกนะตัวใครตัวมัน

มีแต่เน่าหมู่อย่างที่เกิดขึ้นในประเทศรัสเซียให้เห็นมาแล้วจะๆ

ก็ขอให้เป็นสุขเป็นสุขเถิด

ฤๅมันจะถึงคราวชะตาขาด..รัตนโกสินทร์ #&^++**#- - - เสียแล้ว

:: :: คัดจากเตรียมหัวข้อสนทนากับ COTTO เครือ SCG

« « Prev : ของของใครใครก็รักของเขา

Next : แพะ กับ Cotto » »