ลานสวนป่า

:: วันตรุษจีนเป็นไข้ไม่ไหวแล้ว

ทำเหมือนแมวอกหักนอนพักผ่อน

กินหยูกยาเป็นถังตัวยังร้อน

เมื่อคืนนอนสดุ้งไหวไข้กระเจิง ::

ช่วงตรุษจีนไม่ได้ออกไปไหน เป็นไข้นอนแกร่วลุ้นระทึก เพราะไปนัดกับพระอาจารย์ทวิช จิตสมบูรณ์ไว้แล้ว วงจรการเกิด-แก่-เจ็บ-ตาย-มันก็หนีไม่พ้น คนเรานี่นะครับ เอาแค่เป็นไข้อย่างเดียวชีวีประวันวันก็พลิกล็อกแล้ว ทำอะไรก็ไม่ได้แถมภายในร่างการก็ปั่นป่วนไปหมด ผมเหมือนถูกกักขังอยู่ในห้อง นั่งๆนอนๆเฉยๆหายใจเบาเดินย่องเบา ใช้พลังงานให้น้อยที่สุด ทั้งๆที่ไม่เป็นไข้มานานพอสมควร สมุนไพรก็รับประทานประจำ บทจะไข้มันก็ไข้จนได้ ตราบใดที่ห้ามรักห้ามแก่ไม่ได้ มันก็เป็นเช่นนี้แหละโยม

ข้อดีที่ค้นพบในการป่วยไข้ครั้งนี้>> ไหนๆจะต้องเจี๊ยะข้าวต้ม ก็บอกโฉมยงว่าลองหาวิธีต้มข้าวใส่น้ำเยอะ เผื่อจะได้ข้าวต้มลูกผสมระหว่าง น้ำข้าว+ข้าวต้ม เรื่องนี้ละเอียดอ่อนนะครับ คุณสมบัติข้างบนกับข้าวต้มเละๆตามร้านแตกต่างกัน ข้าวต้มที่ว่านี้จะมีน้ำข้าวข้นเหนียวอร่อยลอยอยู่ชั้นบน เข้าใจว่าอาจจะเกี่ยวกับพันธุ์ข้าวกับวิธีต้มข้าว พันธุ์ข้าวน่าจะสำคัญที่สุด ถ้าเป็นข้าวใหม่ข้าวหอมมะลิแดง ต้มแล้วจะได้ยางเหนียวซึ่งต่างกับข้าวต้มขาวๆเละๆจืดชืดในร้านข้าวต้มทั่วไป ส่วนวิธีต้มให้เอาข้าวเหนียวใส่ผสมลงไปประมาณ10% เคล็ดไม่ลับมีแค่นี้จริงๆ แต่ถ้าอยากจะให้ข้าวต้มสีสวยและอร่อยแปลกๆขึ้นไปอีก ก็เอามันสีม่วง- น้ำเต้าอ่อนหั่นเป็นลูกเต๋า- ฟักทองหั่นชิ้นเล็ก- ดอกชมจันทร์-ก็ใส่ได้ ลองดูเถิด เรื่องนี้ไม่ต้องขออนุญาตหรือขออนุมัติใคร

ทำให้นึกถึงน้ำข้าวตอนเป็นเด็ก

สมัยที่ยังหุงข้าวหม้อดินต้องรินน้ำข้าวออก

เคยได้ชิมน้ำข้าวติดอกติดใจมาแล้ว

เจ็บป่วยครั้งนี้จึงมีจุดพิเศษ

ที่ได้มีโอกาสชิมน้ำข้าวที่ห่างหายมา50กว่าปี

ออตส่งข่าวว่าจะมาร่วมค่ายค๊อตโต้ ผมนะดีใจกว่าลิงได้ขนมเสียอีก อยากจะสนทนาหารือว่า..การศึกษาไทยบ่จี๊เพราะละเลยการสอนเรื่องศิลปวัฒนธรรมใช่หรือเปล่า เด็กถึงกระด้าง-สอนยาก-ไม่เชื่อฟังครู-เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ สุดท้ายก็ทิ้งห้องเรียนอย่างไม่แยแส ยกพวกตีรันฟันแทง แสวงหาความเป็นฮีโร่แบบถึงเลือดถึงเนื้อ

เมื่อเด็กส่ออาการมาทางด้านนี้ แทนที่ผู้ใหญ่จะโทษตัวเองก็โบ้ยไปลงที่ตัวเด็ก เด็กเลยรับเละ รับไม่ไหวก็คืนให้ผู้ใหญ่ปวดหัวบ้างเป็นระยะ ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่บรรจุวิชาเรียนศิลปะให้เกิดความตระหนักและมีความสำคัญเป็นรูปธรรมกว่านี้ ชนชาติไทยมีศิลปวัฒนธรรมเป็นเอกลักษณ์เด่นๆมากมาย แต่เราก็เอามาใช้เหมือนไก่ได้พลอย กระทรวงวัฒนธรรมและการกีฬาตั้งมาทำอะไรก็ไม่รู้

ปีนี้ร้อนๆแล้งๆหนาวๆประดู่แดงคงชอบอออกดอกพราวแดงไปทั้งต้น

ศิลปะควบคู่กับศิลเปรอะ

แค่ไหนอย่างไรพอดีจะรู้ได้ ต้องเรียนต้องสอน

ไม่รู้ว่าอีกกี่ปีการศึกษาไทยถึงจะเลิกซุกวิชาศิลปะไว้ในมุมมืด

ถ้าเ ปิ ด ส อ น อ ย่ า ง เ ป็ น ร ะ บ บ ต้ อ ง บ ริ ห า ร ค ะ แ น น

การศึกษายุคนี้บ้าคะแนน

วิชาอะไรคะแนนเยอะเด็กจะตั้งใจเรียนครูจะใส่ใจสอน

อิ อิ..

« « Prev : ตะลุงตุ้งแช

Next : ของของใครใครก็รักของเขา » »