ลานสวนป่า

ผีเสื้อปีกบางลายพร้อยบินโฉบมาใกล้ๆ แล้วโผพลิ้วไปยังดอกสะเดาบางสะพรั่งที่ลานบ้าน เข้าใจว่าเธอบินผ่าน หรือมาชวนไปเป็นเพื่อนชื่นชมในยามที่ดอกไม้หอมหวนชวนชื่นใจ ดอกกล้วยไม้ช้างกระ ก็โชยกลิ่นหอมอ่อนๆลอยมาตามลม ผมจะไปจ่อมจมอยู่ที่ห้องทำไมละครับ ถึงอากาศจะเย็นแต่ไม่ถึงกับหนาวสั่น มีแดดอุ่นมานั่งอยู่เป็นเพื่อน บรรยากาศน่าจะพอดีที่สุดวันในหนึ่งในรอบปี จึงเอาคอมฯมาต๊อกๆที่โต๊ะลานหน้าบ้าน ได้ยินเสียงนกเขาคันคูอยู่นานแล้ว สงสัยจะอกหัก ขันอยู่ได้เป็นวรรคเป็นเวร..เฮ้อ ความรักนี่หนอ..

ชะเง้อตามผีเสื้อน้อย คล้อยเผลอไปหน่อยเดียว เห็นมีเพื่อนมาบินคู่เคียง อยากรู้นักว่าเธอคุยอะไรกัน ผีเสื้อมีปีใหม่เหมือนเราหรือเปล่านะ รึจะมีแต่ช่วงดอกไม้บานที่โน่นที่นี่ รึจะเป็นช่วงข้าวใหม่ปลามันของผีเสื้อ หลังจากจู๋จี๋กันแล้ว อีกหน่อยก็มีทายาทเป็นหนอนตัวลายๆคลานกระดุบๆ สุดท้ายหนอนที่ว่านี้ก็ติดปีกโบยบิน เออหนอ>> หนอนยังบินได้ ถ้าเราเป็นเหมือนผีเสื้อ ก็ไม่ต้องง้อสายการบินอีแร้งแก่ อยากไปหาน้าหาอุ้ยก็บินพะวับๆไป ผ่านไปเมืองสองแควก็แวะกินโรตีกับตาหวาน ขอชิมข้าวมันไก่ที่อร่อยที่สุดในโลก ไปกอดคุณหมอจอมป่วนเอาแรงแล้วบินต่อ ไปนอนเมืองละปูน1คืนอายุยืนไป1ปี ไหว้เจ้าแม่จามเทวีขอพรแล้วนอนต่อตุนกำไรยืดอายุ

สะเดาจะติดผลสีเหลืองเล็กๆเป็นช่อๆ ช่วงนี้ละครับจะมีนกตัวเล็กชวนกันบินมาจัดปาร์ตี้ลูกสะเดาสุกเจี้ยวจ้าว สะเดานี่หนอเป็นประโยชน์ให้สรรพสัตว์สารพัดอย่าง ไม่ว่าคนหรือสัตว์แมลงต่างได้อานิสงส์จากสะเดาทั้งนั้น ยามหนาวเย็นค่ำคืน ยังได้ฟืนจากกิ่งสะเดามาก่อไฟไล่หนาว ถ้าต้นยาวใหญ่ยังตัดเอามาใช้สร้างบ้านเรือน ถ้าเราปลูกสะเดาไว้100ต้น แล้วตัดใช้50ต้น ที่เหลือก็ยังเป็นการคืนกำไรให้โลกใบนี้นะเธอ

พูดถึงโลก นึกถึงข้อมูลที่ลานซักล้างกำลังเสนอสิ่งที่เป็นปรากฏการณ์นอกโลก ถึงจะเป็นเรื่องในอาวกาศที่คนป่ายากที่จะเข้าใจ แต่ก็ยินดีที่จะได้ปะติดปะต่อตามสภาพที่อยู่รอบๆตัว เช่น ความเปลี่ยนแปลงเรื่องดินฟ้าอากาศ คนชั้นล่างอยู่กับดินกินกับทราย สัมผัสรู้อย่างไร ตระหนกหรือตระหนักรู้แค่ไหน คิดอะไรและจะทำอะไรได้บ้าง คนเราความรู้แค่ไหนก็คงทำได้แค่นั้น เรื่องอย่างนี้ยากที่จะปีนเกลียว แต่ก็ใช่ว่าจะนั่งหวานแหว๋ว บันทึกนี้จบแล้วจะไปต่อสปริงเกอร์ใส่โฟลิเมอร์ให้ต้นไม้สู้แล้ง

ผมกำลังวิตกกับความผันผวนของสภาวะอากาศ

เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาววันละหลายหน

ไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน

กลางวันร้อนกลางคืนหนาวถ่างออกไปทุกที

ฤดูหนาวมันหายไปไหน

อย่าเผลอไปเปรียบว่าเหมือนคนหลายใจ

เรื่องนี้แก้ไขได้

อ ย่ า น อ น ใ ก ล้ ค น ห ล า ย ใ จ ก็ แ ล้ ว กั น อิ อิ..

สรุป เรื่องราวในโลกนี้รออยู่แล้วมหาศาล

เ มื่ อ ใ ด ม นุ ษ ย์ มี วิ ท ย า ก า ร เ จ า ะ เ ข้ า ไ ป ถึ ง

ข้ อ มู ล ก็ ท ะ ลั ก อ อ ก ม า ข ย า ย ไ ป เ ป็ น ศ า ส ต ร์ ต่ า ง ๆ

ยิ่ ง เ จ ริ ญ ม า ก เ ท่ า ใ ด ค ว า ม รู้ ก็ ท วี ขึ้ น เ ท่ า นั้ น

ค ว า ม รู้ ใ ห ม่ ๆ ม า ไ ล่ ต้ อ น ค ว า ม รู้ เ ก่ า ๆ

แต่ก็ใช่ว่าเก่าๆจะเป็นสนิมทุกอย่างไปหรอกนะ

อย่าเผลอเห่อของใหม่จนลืมหน้าลืมหลัง

ความรู้เก่าหรือแฟนเก่าอย่าเพิ่งทิ้ง

เก็บขึ้นหิ้งเหมือนถ้วยชามสังคโลก

เอาไว้โชว์ในห้องรับแขกโก้อีกต่างหาก

เริ่มต้นปีใหม่บริหารความรู้สึกให้เริดฉลุยดีไหม

วางใจให้อยู่ในจุดสบายๆกันดีกว่านะขอรับ อิ อิ..

: ปล. เย็นวันที่12 จะมีรายการดวลข้าวต้มมื้อเย็น ที่โรงแรมฟอริดา พญาไท

บางที อ.นฤมล บรรจงจิตต์ กับหนูกุ๊ก แห่งสถาบันวิจัยสังคมจุฬาฯจะมาร่วมขยับตะเกียบด้วย

จึง อิอิ มาเฉยๆ

« « Prev : ชีวิตมีลุ้น

Next : แต่ช้าแต่มาแห่..Ignite Thailand++ ครั้งที่ 3 ‏ » »