เดินดูอุดร
อ่าน: 4178
อาจจะเป็นเพราะฟ้าลิขิต หรือการสัญจรติดเป็นตังเมช่วงหยุดยาว วันนี้จึงต้องแกร่วอยู่อุดรธานีทั้งวัน ประจวบกับมีอาการเดี๊ยงจากการขึ้นเขาลงห้วยเมื่อวานนี้ นานๆเดินแบบกิโลแม้วก็เป็นธรรมดาของสังขารวัยชรา อีตอนแข็งแรงแข็งขันก็ไม่ค่อยจะตั้งใจศึกษาหาความรู้ เพิ่งจะมากระดี๊กระด๊าตอนช่วงปลายมันก็ตาลายยังงี้ละครับ
เมื่อคืนนอนซะเต็มอิ่ม ตื่นมาตอนค่อนรุ่ง มาเขียนบันทึก ยังเจอหมอเบิร์ดเข้ามาทัก เออ..อีกหน่อยก็เป็นชมรมนกฮูกขึ้นมาเสียก็ไม่รู้ ประเภทตื่นมาตอนที่คนอื่นคร๊อกฟี๊ !
วันนี้มีรายการพิเศษ อาจจะได้ไปเที่ยวเชียงคาน
ซึ่งก็เคยไปมาแล้วยังติดใจอยู่เลย
แต่ก็รอดตัวไปเพราะการนัดหมายไม่ลงล็อกป๊อก!
จึงเดินห้างดูหนังสือ
แล้วต่อไปชมพิพิธภัณฑ์จังหวัดอุดรธานี
เมืองอุดรนั้นมีชื่อเรียกดั่งเดิมว่าบ้านเดื่อหมากแข้ง หมากเข้งไม่ได้หมายถึงหน้าแข้งนะขอรับ เป็นชื่อเรียกมะเขือพวงของชอบพวกเรานั่นเอง เมืองอุดรมีชื่อเสียงระดับโลกเก่าแก่ระดับตำนานทั้งนั้น ไดโนเสาร์เอย บ้านเชียงเอย เรื่องพระยอดเมืองขวางเอย เรื่องหลวงตามหาบัวรวบรวมทองคำแท่งจำนวนมหาศาลมอบให้กระทรวงการคลัง อาคารสถานที่ของพิพิธภัณฑ์อยู่กลางใจเมือง เป็นอาคารเก่าแก่สวยมาก อยู่ภายใต้การดูแลของเทศบาลเมืองอุดรธานี ภายในจัดแสดงเรื่องราวของเมืองหมากแข้งแห่งนี้ แบ่งหมวดหมู่แสดงเป็นห้องๆไปทั้งชั้นบนชั้นล่าง มีลูกศรชี้บอก ข้อดีคือ”ถ่ายรูปได้”
ชั้นล่างมี
1 ห้องประชาสัมพันธ์
2 ห้องธรรมชาติวิทยาและธรณีวิทยา
3 ห้องประวัติศาสตร์และโบราณคดี
4 ห้องมนุษย์วิทยาและชาติพันธุ์
5 ห้องประวัติศาสตร์และการพัฒนาเมืองของพลตรีพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงประจักษ์ศิลปาคม 6ห้องศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย
ชั้นบนแบ่งออกเป็น
1 ห้องประวัติพลตรีพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมหลวงประจักษ์ศิลปาคม
2 ห้องอารยธรรมบ้านเชียงและอารยธรรมภูพระบาท
3 ห้องราชสกุลทองใหญ่
4 ห้องภาพถ่ายโบราณสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและพระบรมราชินีนาถ
5 ห้องอาริยสงฆ์และเกจิอาจารย์
สำหรับคนที่ชอบของเก่า เรื่องราวเก่า ประวัติศาสตร์พื้นถิ่นแถบนี้มาแล้วไม่ผิดหวัง ผมได้เห็นภาพเก่าที่ประทับใจมากจากที่นี่ ไ ป เ จ อ ปี น ก ร ะ บ อ ก โ ต ด้ ว ย คิดถึง ก ร ะ บ อ ก ที่ บ้ า น น้ า อึ่ ง เมื่อเทียบกันแล้ว ปืนกระบอกที่จัดแสดงอยู่ที่นี่น่าจะเป็นรุ่นพี่ กระบอกของบ้านน้าน่าจะเป็นรุ่นน้อง ฝากบอกน้าไว้ มาอุดรอย่าลืมมาชมปืนกระบอกโต๊โต : เรื่องปืนนี้นำไปสู่การย้อนไปดูประวัติศาสตร์เมื่อคราวฝรั่งเศสรุกเข้ามาข่มเหงน้ำใจคนสยาม เรื่องความกล้าหาญนั่นพี่ไทยไม่น้อยหน้าใครอยู่แล้ว แต่เรื่องอาวุธต้องยอมรับว่าเราด้อยกว่าเขาหลายเท่า จึงได้แต่เจ็บใจต้องยกดินแดนฝั่งลาวให้แก่ฝรั่งตาน้ำข้าว ไม่อย่างนั้นความสัมพันธ์ไทย-ลาวอาจจะแน่นแฟ้นกว่านี้
(แร่โปรแตส ที่นำมาผลิตปุ๋ยได้ มีเป็นจำนวนมาก)
อุดรธานี มีหิน น้ำ แร่ธาตุ ป่าไม้ และทรัพยากรธรรมชาติอื่นๆ ตลอดจนซากดึกดำบรรพ์ที่ค้นพบมากมาย เช่น
- แร่โปรแตส ซึ่งมีแหล่งขนาดใหญ่ มีรัศมีครอบคลุม 20 ตารางกิโลเมตร
- ก๊าชธรรมชาติ ค้นพบที่ภูฮ้อม อำเภอหนองแสง ซึ่งในขณะนี้ได้นำมาใช้ประโยชน์บ้างแล้ว
- หินปูนและดินขาว พบที่อำเภอน้ำโสม แนะนายูง
- ซากดึกดำบรรพ์ พบกระดูกไดโนเสาร์ที่เทือกเขาภูพาน อำเภอหนองวัวซอ
- หอยหิน พบบนเทือกเขาภูพาน
อุดรมีคนเก่งๆหลายคน ประวัติของพระยอดเมืองขวางพวกเราน่าจะรู้จักกันดี นอกจากนี้ยังมีศิลปินนักร้องดังๆ เช่น นกน้อย อุไรพร ศิริพร อำไพวงษ์ พรศักดิ์ ส่องแสง ไมค์ ภิรมย์พร และ ฝน ธนสุนทร ล้วนแล้วแต่เป็นหน่อเนื้อเชื้อไขของคนอุดร
: ตอนเย็นชวนกันไปหาร้านข้าวต้มเจี๊ยะ
มีร้านหนึ่งตั้งป้ายประชาสัมพันธ์เข้าท่า
บอกว่า “รสชาติภัตตาคาร แต่ราคาร้านข้าวต้ม” อิ อิ
« « Prev : เปิดจุก..ชวดฉลูขาลเถาะ
5 ความคิดเห็น
อิอิ พ่อครูไปเผชิญรถติดที่อุดรเหมือนผมวันก่อนเลย
วันนั้นผมข้ามลาวมา ให้คนหาที่พักให้ เขาแนะนำว่าไปที่เจริญศรีพาเลส ราคากลางๆ
ก็ตรงไปนั่น ห้องเต็มหมดค่ะ…. น้องช่วยแนะนำหน่อยครับว่าควรไปพักที่ไหนในระดับเดียวกันนี้
ไม่มีหรอกค่ะ เต็มหมดค่ะ..เพราะมีงานนักเรียนทั่วอีสานมานี่หมด….ตายห่………
จะไปพักเซนทราราก็แพงเกินไปสำหรับเรา…เดินไปมาพักใหญ่คิดไม่ออกว่าจะไปพักที่ไหน ก็เราไม่ใช่คนที่เมืองนี้
เคาท์เตอร์สงสารเราก็เลยตรวจสอบใหม่ พบว่ามีห้องที่จองไว้แต่ยังไม่เข้า เขาเลยโทรไปตามว่าจะเข้ามาพักหรือไม่ หากไม่มาจะตัดสินใจขายห้องไปให้เรา… แต่นั่งคอยหน่อยรอการตัดสินใจเขา ป๊าด…เกือบครึ่งชั่วโมง เกือบหิวกระเป๋าพะรุงพะรังออกไปแบบไม่รู้จะไปไหน..
เคาท์เตอรบอกว่าได้แล้ว ขายห้องที่จองไว้แต่ไม่มา…….
อีกครั้ง เมื่อตื่นเช้า จะไปพบแขกที่นัดไว้ที่เซนทรารา สามล้อเครื่องไม่ยอมไป คันไหนๆก็ไม่ยอมไป บอกว่ารถติดไม่อยากไป เราอุตสาห์บอกว่าคิดเงินเท่าไหร่ก็จะจ้าง ก็ไม่มีใครไป….เอาละซี กระเป๋าก็หลายใบ นัดแขกสำคัญไว้ด้วย ตัดสินใจตามสามล้อถีบ ลุงแก่ๆคนหนึ่ง ลุงก็ไม่รู้จักอีกว่า เซนทรารามันอยู่ไหน ห้า ห้าเอากะแม่ซิ..คราวจะยุ่งก็โถมทับมาเลยปัญหานี่นะ
ไปเถอะลุงไปถามเขาตลอดทาง ตลกสิ้นดี แกถีบไปก็จอดรถลงไปถามร้ายข้างทางว่า โรงแรมเซนทราราอยู่ตรงไหน… เขาบอกว่าอยู่ที่เดียวกับเซนทรัล …ลุงแกพาถึงเซนทรัลก็บอกว่าหาเอาเองต่อเถอะ ลุงไม่ไปอีกแล้ว ห้า ห้า ห้า แกเหงื่อตกไปเลย เลยให้เงินพิเศษแกไปจำนวนหนึ่งยิ้มใหญ่เลย…
เอ แล้วโรงแรมมันอยู่ตรงไหน ป้ายก็มองไม่เห็น…จะหิ้วกระเป๋าเดินถ้อมๆก็ไม่ใช่ที่ เลยจ้างสามล้ออีกคันไปส่งหน่อย เพราะอยู่อีกด้านหนึ่งของเซนทรัล โอยมันจริงๆ
พอไปนั่งในโรงแรมคอยแขกผู้ใหญ่ เห็นครู เด็กนักเรียนเดินออกมาจากโรงแรม ตายหละ นี่ครูพาเด็กมาพักที่นี่เลยหรือ ก็มันแพง เรายังไม่กล้ามาพักเลย แสดงว่าที่พักเต็มเมืองจริงๆ…..
อุดรเมืองใหญ่ คนก็ใหญ่ ประวัติศาสตร์ก็ใหญ่โต เป็นเมืองหลวงของพวกแดงอีก
แต่มีเหมืองแร่โปแตสนี่แหละครับพ่อครู เป็นโจทย์ใหญ่ผมตอนนี้
เพราะเขาจะวางตัวผมไปทำงานเรื่องนี้ ก็ชนกับพี่น้อง NGO นักวิชาการเต็มๆเลยซิครับ คิดว่าถอยดีกว่า ไม่ต้องการชนกับพี่น้อง เตรียมคำอธิบายดีดีไว้ แต่เชค แล้ว ตรวจสอบแล้ว ถ้าจะไม่ผ่าน หากรับทำหละก็ ผมเป็นผู้ร้ายของแผ่นดินนี้ไปเลยทีเดียวในสายตาของผู้รักชาติรักสังคม…
แม้คนข้างกายก็สั่งถอย ไอ้เสือถอย…….
ผมพักที่ เจริญศรีพาเลซ เพราะเจ้าภาพเป็นขาใหญ่ของที่นี่ ก็เลยสบายไป
เดินไปชิมอาหารสะดวก ไปโน่นนี่ก็เดินเอา เหนื่อยก็เรียก3ล้อเครื่อง 30-50 บาท สบายๆ
เรื่องเหมืองแร่โปแตส มันนุงนังไปถึงอาเซียน
ที่ละล้าละลังนอกจากข้อมูลแฝงแล้ว ยังเกี่ยวกับจุดคุ้มทุน และอิทธิพลแฝง
ส่วน NGO ปลายแถวแล้วครับ อาการน่าเป็นห่วง
แสดงว่าเรื่องนี้คงค้างเติ่งต่อๆไป แต่สักวันคงจะแตกดังโพล๊ะ อิอิ
กลับหรือยังคะเนี่ยยยย…พ่อครู ไม่เรียกไปกินจ้าวต้มด้วยเลย งอลลลล นะเนี่ยยยย….
อ.บางทราย เหมือนก้ัน ทำไมไม่เรียก ป้าแดง ละคะ
ป้าแดงครับ แบบรีบมารีบไป ไม่สดวกเลยในช่วงเวลานั้นครับ ยังมีหลายโอกาสครับป้าแดง
อ้าวป้าแดง อยู่อุดร หรือ หนองคาย อิ