พ่อจะอยู่กับเจ้าไปอีกสักกี่วันลูกเอ๋ย
อ่าน: 1244
ปีนี้พสกนิกรชาวไทย หลอมรวมใจจัดงานแสดงความจงรักภักดีถวายพ่อของแผ่นดินกันอย่างบรรเจิด ทั่วแผ่นดินสว่างไสวไปด้วยแสงจุดเทียนชัยถวายพระพร การมีพ่อพระเป็นศูนย์รวมจิตใจเป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่งยวดของพงศ์พันธุ์สยาม ถ้าเราพิเคราะห์ดูโขลงช้าง จะเห็นพันธะกิจของจ่าฝูงที่อยู่เหนือภาระปกติมากมาย ความเป็นไปภายในของฝูงมีการเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา ผู้นำย่อมแบกภาระไว้หนักอึ้ง ถ้าเป็นสมัยก่อนจ่าฝูงอาจจะดูแลปกป้องลูกฝูงได้ตามศักยภาพแห่งตน แต่พอมาเจอเทคโนโลยี+กิเลศของมนุษย์ขี้เหม็น
โขลงช้างจะเอาอะไรไปต้านทานกระสุนปืนที่ไล่ล่าส่องยิงได้ ในสภาวะหฤโหดเช่นนี้ จะมีใครนึกถึงหัวอกของจ่าฝูงบ้างไหม? เสียงปืนเปรี๊ยงปร้าง ลูกฝูงแตกพล่าน หลายตัวทรุดลงกองกับพื้น กระเจิดกระเจิงไปกันคนละทิศละทาง หัวอกพ่อช้างจะช้ำเลือดช้ำหนองสักเพียงไหน?
หรือในกรณีตรงกันข้าม
จ่าฝูงโดนล่าเอางาเสียเอง
ช้างทั้งโขลงจะรู้สึกอย่างไร
ทำไมสัตว์โลกถึงมุ่งร้ายทำลายกันได้ทารุณเยี่ยงนี้
ทั้งๆที่สามารถแบ่งปันพื้นที่กันอยู่บนโลกนี้ได้อย่างปกติสุขทุกฝ่าย
กิเลศนี่หนอ กั ด ก ร่ อ น จิ ต ใ จ ใ ค ร ต่ อ ใ ค ร เ สี ย เ ห ลื อ เ กิ น
หัวอกผู้นำ ที่โดนการกระหน่ำซ้ำเติมจากสมาชิกในฝูงนั้น มันสุดแสนจะกล้ำกลืน การเจ็บป่วยชราภาพเทียบได้กับการบาดเจ็บของพญาช้างที่ทรุดลง ฟาดงวงฟาดงาน้ำตาไหลพราก ในสภาพที่บ้านเมืองเกิดกลียุคเหมือนแร้งรุมทึ้ง ลูกๆที่อยู่ข้างหลังกระเหี้ยนกระหือชิงดีชิงร้ายกันอลม่าน พ่อส่งเรียนเพื่อให้เจ้ามาเป็นบุคลคนตัวอย่าง แต่เจ้ากลับยอมเป็นควายจมูกติดห่วง เจ้า อ ย า ก เ ป็ น อะ ไ ร ห รื อ ? ไม่มีใครเป็นได้มากกว่ามนุษย์ขี้เหม็นหรอกลูกเอ๋ย พ่อจะหลับตาหลับใจลงได้อย่างไร จะสั่งลาตะกุ๊กตะกักไปจนกว่าจะหลับสนิทไปชั่วนิรันดร
เราทำพลาดอะไร?
เราทำไม่ดีตรงไหน?
อยากจะให้เป็นอย่างไร?
ก็มาบอกเราได้
พ่อพระของเรา เกิดมาเพื่อแบกภาระความเป็นไปของชาติบ้านเมืองช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ ตลอดชีวิตมุ่งสร้างความเจริญเพื่อไม่ให้ลูกๆเทียมหน้าเทียมตาหน้าอารยะประเทศ และเพื่อให้ลูกๆของพระองค์อยู่เย็นเป็นสุขทั่วหน้ากัน.. เพิ่งจะมามีสมัยนี้ที่เราได้พบเห็นโครงการดีๆทำถวายพ่อกลับคืนบ้าง ที่ ยั ง เ ก้ ง ก้ า ง ทะ เ ล าะ กั น ไ ม่ เ ลิ ก ร า ไ ม่ ท ร า บ ว่ า ทำ ค ว า ม มิ ดี ถ ว า ย ใ ค ร พ่อเหน็ดเหนื่อยมากกว่าความยากลำบากของคนทั้งชาติรวมกัน ทรงช่วยเหลือรัฐบาลทุกขั้วทุกค่ายมาทุกสมัย ผลสุดท้ายต้องมาเจอเสียงก้าวร้าววิ่งวนรอบที่พำนักรักษาพระวรกาย พยายามตีรวนทุกรูปแบบที่ใครๆก็รู้เห็นได้ไม่ยาก ลูกๆที่พ่อรักและอุ้มชูกำลังคิดและทำมิดีมิร้ายกับพ่อตัวเอง ถามว่าเกิดอะไรขึ้น
ทำ ไ ม หั ว ใ จ ค น ไ ท ย ถึ ง เ น่ า ไ ด้ เ พี ย ง นี้
คนที่บอกว่ารักพ่อ
ถวายปฏิญาณว่าจะจงรักภักดีพ่อ
แม้ชีวิตก็สละให้ได้
ไม่รู้ว่าผ่านมากี่หมื่นกี่แสนคำพิพัฒสัตยา
แต่ก็หามีใครดูแลพ่อให้ดีกว่านี้ไม่
ห รื อ ว่ า ม นุ ษ ย์ ช า ติ พั น ธุ์ ที่ ชื่ อ ว่ า ค น ไ ท ย
รั ก กั น เ อ ง จ ริ ง ๆ ไ ม่ เ ป็ น เ สี ย แ ล้ ว
เ ก่ ง แ ต่ เ ล่ น บ ท ลิ ง ห ล อ ก เ จ้ า
วันพ่อปีที่แล้ว เจ้าแห้วบังเอิญแว๊บมาเยี่ยมที่สวนป่า วันนั้นอากาศเย็นกว่าปีนี้ ได้รับแจกหมวกไหมพรมลายพร้อย เ ช้ า ๆ แ ด ด อุ่ น ช ว น กั น เ ด็ ด ผั ก ม า ผั ด ก ะ ท ะ ร้ อ น กิ น กั บ ข้ า ว ต้ ม ได้คุยได้กอดได้หัวเราะกัน ผ่านไป365วัน ปีนี้ท่าจะสนุกกว่าปีที่แล้ว คุณหมอจอมป่วน หมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ ตาหวาน และน่องวาน จะมาในวันที่10-11 ยังมีเจ้าแห้วซ่าส์อีกคน บอกว่าไปจองตั๋วรถทัวร์แล้ว ออกจากบางกอก 3 ทุ่ม จะมาถึงตี 3 คนดวงแห้วก็อย่างนี้แหละ มาครั้งไหนก็จะทรหดทุลักทุเล
แห้วจะมา
ลมแล้งปลิดใบสะเดาร่วงเกลื่อนพื้น
กระโชกมาทีใบก็พรูพราว
เดินไปเมียงมองสอดส่องหายอดสะเดาหลายวันแล้ว
หลายต้นเริ่มชูช่อขบเผาะพอได้อาศัยสัก10 ตะกร้า
บอกโฉมยงว่าให้เตรียมน้ำพริกเผาไว้สัก1กะละมัง
เลือกปลาตัวอ้วนมาเผาให้น้ำมันหยดแมะ
เราจะดวลสะเดาวันพ่อย้อนหลังกัน
กลับไปจะได้พลังหวานเป็นลมขมเป็นยา
ไปสู้รบปรบมือกับลูกศิษย์จอนแก่นได้
สำหรับท่านอื่นที่ติดภารกิจบ่ได้มาดวลสะเดาปีนี้
ก็คิดถึงสม่ำเสมอไม่จืดไม่จาง
ส่งความระลึกถึงทุกหัวจิตหัวใจ
ขอให้สุขอบอุ่นไสวในวันพ่อนี้ทั่วหน้ากันเด้อนางเด้อ..
อิ อิ ๆ ..
3 ความคิดเห็น
อ่านไปก็ตัวชาน้ำตาซึมเลยค่ะ จะพยายามสำรวจดูนะคะว่าตัวเองยังพอมีอะไรที่จะทำเพื่อ “พ่อ”ได้อีกไหม
กำลังชวนเด็ก ๆ ที่โรงเรียนทำโครงการ “นับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะในครอบครัว” ไม่ต้องไปพัฒนาอะไรที่ไหนไกลหรอก พัฒนาตัวเองในบ้านนี่ล่ะ หัดสังเกตหัดทำความเข้าใจคนในครอบครัว ปฏิบัติดีต่อกัน ให้ทำรายงานมา เขียนบรรยายมาว่า รอยยิ้มเสียงหัวเราะนั้นเกิดขึ้นเมื่อไหร่ เกิดกับใคร เหตุการณ์เป็นยังไง ใช้วิธีไหน ให้เขาสังเกตบ่อย ๆ เดี๋ยวตัวเขาก็รู้เองล่ะค่ะว่าตอนมีกับตอนไม่มี ชอบอย่างไหนมากกว่ากัน ถ้าอยากให้มีก็รู้แล้วล่ะว่าต้องทำยังไง :)
ตะกี้นี้เองเพิ่งไปเดินเหล่สะเดาที่ตลาดมาแหม่บ ๆ บอกกับตัวเองว่า อดใจไว้ลูก อดใจไว้ เดี๋ยวไปสวนป่าจะกินให้จมเขี้ยวเลย แต่ เอ สะเดาสวนป่าออกยังหว่า?
เจอคำตอบเข้าไปเต็มเปา ขำกลิ้งเลย ระหว่างนั้นก็กลืนน้ำลายเอื๊อก ๆ ไปด้วยอ่ะค่ะ ฮ่าๆๆๆ
ว่าแล้วก็ไปเก็บเสื้อผ้ายัดใส่ถุงปุ๋ยเตรียมวิ่งลุยสวนป่าดีฝ่า หุหุหุ ;)
-ป้าหวาน -ออต- มะด่งมะเดี่ยว ถ้ามาอย่าชักช้า
-จะเตรียมยอดสะเดา-ข้าวใหม่ปลามัน รอๆๆๆและ รอ
อากาศเย็นพ่อครูรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ 4000กว่าโค้งยังไม่หายเมื่อยก้น ม่ายงั้นหนูดวลด้วยแน่ อิอิ