ลานสวนป่า

กว่าที่จะเกิดจะเป็นเฮฮาครั้งที่เท่านั้นเท่านี้ แรก ๆ ไม่มีใครคิดหรอกว่ามันจะเป็นกระบวนการอะไร ประกอบด้วยอะไร และเกิดผลในทางใด ทุกอย่างเป็นฟ้าลิขิต อยู่ภายใต้ใจสั่งมาของคนจำนวนหนึ่ง ที่ไม่เคยรู้จักมักจี่กันมาก่อน อยู่กันคนละโค้งฟ้าไหนก็ไม่รู้ มีเบื้องหน้าเบื้องหลังอย่างไรก็ไม่รู้ จู่ ๆ วันดีคืนดีก็หอบหิ้วกันมายังจุดนัดหมาย ที่ไม่ได้มีกงการอะไรมาก

..ฉันอยากจะมา ไม่มีเหตุผล ไม่มีอะไรทั้งนั้น

..ไม่ต้องมาถาม มาดื้อ ๆ ทื่อ ๆ นี่แหละ

ที่นับว่าแปลกก็คือคนที่มา

ใช่ว่าจะเป็นแบบบ้านเรือนเคียงกัน แอบมองทุกวันเลยเชียว

ใช่ว่าจะอยู่คนละซอย อยู่ตำบลหรือจังหวัดเดียวกัน

เปล่าเลย

โน้น!

มาจากหาดใหญ่ ภูเก็ต กระบี่ เมืองปาย แม่ฮ่องสอน เมืองเชียงแสน เมืองเจียงฮาย เมืองเจียงใหม่ เมืองละปูน เมืองสองแคว กำแพงเพชร กาญจนบุรี สุพรรณบุรี สกลนคร มุกดาหาร ขอนแก่น มหาสารคาม สุรินทร์ บุรีรัมย์ โคราช นนทบุรี กรุงเทพ ฯลฯ หอบลูกเต้าขึ้นรถไฟ รถทัวร์ เครื่องบิน ขับรถตะลุยมาเอง หอบเอาของฝาก หอบเอาความรัก ความปรารถนาดีมาเต็มหัวใจ

มาถึงก็โผกอด กอด กอด

ตั้งแต่วินาทีแรกที่เจอหน้ากัน

เกิดเป็นธรรมเนียม กอด และฝากกอด

มีผู้สันทัดกรณีแต่งเพลง “กอดด้วยนะ”

จังหวังหวะและทำนองสนุกสนานมาก

ไม่มีคำว่าเหนื่อย เพลีย จากการเดินทางนับร้อย นับพันกิโล วางสัมภาระเสร็จก็คุยๆๆ ..จุใจแล้วจึงแยกย้ายกันหาที่หลับที่นอน อาบน้ำทาแป้ง แล้วก็งัดเอาของฝากมาแจกกัน คุณหนู ๆ ที่คุณแม่กะเตงมาด้วย ถูกคุณพี่ป้าน้าอากอดจนน่วม เป็นภาพของหมู่เครือญาติขนาดใหญ่ที่กระหายใคร่เจอกันมานานแสนนาน น่าแปลกใจมาก รึว่าตั้งชาติปางก่อนเขาเหล่านี้เคยเป็นญาติสนิทชิดเชื้อกัน

ลูกหลานใครก็เป็นลูกหลานเราด้วย

หนูฟ้า หนูฟาง หนูเอมี่ หนูนีน่า น้องไผ่ หนูดิน หนูแดน เป็นหลานแห่งชาติรุ่นกระเปี๊ยก โตมาหน่อย หนูจิ หนูนาง หนูอ้าย หนูออย หนูโก๊ะเป็นหลานรุ่นเปิดสะก๊าด เจอหน้ากันเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น.. บรรยากาศกระเจิงเริงร่าด้วยลีลาที่เต็มไปด้วยลวดลายของโก๊ะ ระยะหลังมีการเพิ่มรุ่นเข้ามาอีก เรียกตัวเองว่ากลุ่มหน้าตาดี เอาละสิ.. สนุกกันใหญ่ ถัดมาเป็นรุ่นอาวุโสระดับก็คุณลูก คุณพี่ คุณน้า คุณลุง คุณป้าแห่งชาติ ทั้งหมดทั้งมวลนี้เป็นลำดับญาติที่เป็นไปโดยอัตโนมัติ แต่พลานุภาพแห่งการยอมรับสูงมาก

ในกลุ่มของเฮฮาศาสตร์มีหน้าที่การงานแทบทุกกลุ่มอาชีพหลายสถานะ เป็นครูบาอาจารย์ก็มาก นักศึกษา นักกฎหมาย นายทหาร พ่อค้า นักธุรกิจ นักวิทยาศาสตร์ นักไอทีคอมพิวเตอร์ นายแพทย์ แพทย์หญิง อาจารย์พยาบาล นักบริหารสาธารณสุข ผู้อำนวยการสถานศึกษา ผู้บริหารสำนัก นักจิตวิทยา นักการเมืองท้องถิ่น นักบริหารองค์กร อ้อมีหลวงพี่ด้วยนะ ขอบอก..

เท่าที่ผ่านมา ติดขัดเรื่องอะไร โยนคำถาม โยนปัญหาลงไปจะได้คำตอบที่จะแจ้งกระจ่างใจ หนักอกหนักใจเรื่องใดจะมีมือที่มองไม่เห็น มะรุมมะตุ้มเข้ามาช่วย วันเกิด วันพิเศษ วันมาก ๆ หรือวันเบา ๆ ชาวเราจะมีผู้แจ้งข่าวสารบอกกล่าวกัน ดูแลกัน เอื้ออาทรกัน ไม่ต้องรอใบสั่ง ไม่ต้องขออนุมัติใคร อยากจะทำอะไรให้กัน ก็คิดก็ทำตามความสะดวก บางคนทำเสื้อเก๋เป็นที่ระลึก บางคนนั่งทักผ้าพันคอแจกทั่วราชอาณาจักร ระลึกถึง เช็ดน้ำตา ปลอบโยนกัน ระดับใจต่อใจ..ความแน่นแฟ้นเกิดขึ้นอย่างที่พระบอกว่า ความคุ้นเคยเป็นญาติอย่างยิ่ง..

ตอนนี้เรามีญาติเต็มแผ่นดิน ถ้าคณะเรามีกิจกรรมที่จะขยับไปไหน ยกตัวอย่างเรื่องการจัดวันเฮฮา 6 ครั้งนี้ มีปัญหาเรื่องการเดินทางสำหรับคนที่จองเที่ยวบิน พันธมิตรปิดดอนเมืองและสุวรรณภูมิ รถทัวร์เต็มเพราะเป็นวันหยุดยาวและหน้าเทศกาล จะขับรถไปเองก้นกบยังอักเสบ หาเช้ารถไม่ได้ก็โวยวายสิครับ ปรากฎว่ามีผู้สันทัดกรณีช่วยสืบถามราคาหาวิธีเช่ารถไปจนได้ นัดหมายหมอเจ๊จากกระบี่ นัดเจ้าหนูจิ ป้าจุ๋ม ท่านรอกอด ตีเกราะเคาะไม้ให้รู้ว่าจะไปแล้วนะ

หนูตาหวาน แห่งเมือง2แคว ชี้ชวนให้แวะ

มีโรตี บาเยีย อร่อย ๆ คอยอยู่นะพ่อ

ครูอึ่งแห่งเมืองละปูน เว้าวอนแวะด้วย แวะเถอะ นอนสักคืนค่อยไป

เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่เต็มไปด้วยน้ำใจท่วมโลกนี้

ถามหน่อยเถอะ มีทัวร์บริษัทไหนในโลกบริการให้เราได้ระดับนี้

ถามว่าจัดเฮฮากันอย่างไร? ตอบยากเหมือนกันนะ เพราะเราไม่มีกรอบไม่มีรูปแบบอะไรเลย วันดีคืนดีเครือญาติในแต่ละภูมิภาคก็ประกาศตูมออกมา ว่าผมขอเป็นเจ้าภาพจัดเฮฮานะขอรับ บอกแล้วก็ประชาสัมพันธ์จูงใจว่าจะมีอะไรบ้าง จะพาไปไหน จะไปสนุกอย่างไร ไปเยี่ยมเยียนใคร ไปพบปะเรื่องดี ๆ มีอะไร

เมื่อสมาชิกรับรู้ รายการตีเกราะเคาะไม้ยิ่งกระทุ้งมาเป็นระลอก ชาวเราก็เตรียมวางแผนการเดินทาง สะสางงาน ลางาน เบี้ยวงานบ้างนิดหน่อย เก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า หลังจากนั้นก็แอ่นแอ้นไปเจอกัน

บางครั้งก็พิศดารพันลึกเหลือเกิน อย่างคราวจัดเฮฮา 5 หรือจัดเฮฮา 6 คราวนี้ อัยการชาวเกาะ อาเหลียง ไม่ได้เคยเข้าร่วมกระบวนมาก่อน แต่ก็รับเป็นเจ้าภาพเป็นตุเป็นตะ เตรียมงาน เหนื่อยจนหัวปั่น ใช้พลังใจพลังปัญญาประสบการณ์และทักษะทั้งชีวิตมาทุ่มเท

ชาวเรารับประกันเลยว่า

ชาวแซ่เฮนั้นเป็นเครือญาติชั้นเยี่ยมที่สุดในโลก

หนูเบิร์ด ตัวเล็กๆ พูดเสียงเบาๆ หน้าเปื้อนยิ้ม ตาสุกใส

แต่จัดงานได้ระดับพระกาฬ

ทุกอย่างเกิดจากการแสดงให้ดู ทำให้เห็น

ไม่มีการขี้โม้ขี้คุยปนเปื้อนแม้แต่เปอร์เซ็นต์เดียว

เราถึงอธิบายอานุภาพของการจัดเฮฮาศาสตร์แต่ละครั้งได้ยากมาก

คนที่มาเอง หรือคนที่เคยมาแล้วเท่านั้น

ถึงจะตระหนักและเข้าใจสิ่งที่ผมพยายามสื่อความหมาย

ซึ่งก็อธิบายไม่ได้นักหรอก

ลองติดตามอ่านการบ้านที่ชาวเฮช่วยกันเล่าในระยะนี้

บางที อ่านแล้วท่านอาจจะอยากไปเที่ยวกับเราก็ได้

ถามว่า จัดที่ไหน เมื่อไหร่

ตอบว่า บ่ฮู้เตื้อ

เอ๊ะ มันยังไงกัน

นี่แหละเสน่ห์เฮฮาศาสตร์

รอใจให้พร้อมเมื่อไหร่

ประกายใจจะจุดระเบิดเอง

สวรรค์ยังไม่สามารกำหนดได้

ทำได้เพียงรอกอดอย่างเดียว

เป็นอย่างนี้จริง ๆ นะขอรับ ขอบอก..