ลานสวนป่า

เมื่อวานหารถกลับบุรีรัมย์ไม่ได้

รถเต็มต้องตีตั๋วย้ายไปลงที่สุรินทร์

นึกได้ว่ามีเรื่องค้างคาเรื่องแพะที่มีผู้อุปการะจะยกให้

จึงถือโอกาสจับแพะมาด้วย

เฮียเจ้าของแพะเป็นคนชอบเลี้ยงสัตว์เป็นชีวิตจิตใจ

เคยทำฟาร์มเลี้ยงวัวนม-ไก่-กวาง-นกยูง-จรเข้-ในเชิงธุรกิจ

แต่มีปัญหาเรื่องการตลาดและปัจจัยการผลิตราคาสูงจึงเลิกกิจการ

หันมาทำธุรกิจน้ำคั้นผลไม้ และสนุกกับการค้นคว้าความรู้จากอินเตอร์เน็ท

แต่ด้วยใจรักก็ยังคงเลี้ยงสัตว์ไว้คลายเหงาบ้าง

แต่คุมปริมาณ ถ้ามีผลผลิตขยายเกินก็จะแจกจ่ายออกไป

แพะหนุ่ม/สาวคู่นี้ยกให้ใครก็ไม่มีคนตัดสินใจรับ

เมื่อทราบว่าผมอยากได้แพะก็ยินดีมอบให้

(แพะพระเอกชื่อหล่อลากดิน แพะเพศเมียชื่อสาวซิ่ง)

หลังจากจับแพะแล้ว ทั้งผู้ประสานงานและเจ้าของแพะอยากมาเที่ยวสวนป่า จึงชวนกันมาถึงเอาตอนจวนค่ำมืดแล้ว รีบเอาแพะลงรถไปเข้าคอก โฉมยงชวนคณะส่งแพะกินข้าวต้มคุยกันสารพัดเรื่อง มาแยกย้ายกันตอนเที่ยงคืน ตื่นเช้า คนงานบอกว่าแพะออกไปหากินหญ้า นึกว่าผมปล่อยแพะออก ไม่ได้คิดว่าแพะกระโดดออกไปเอง ตอนนี้ไม่รู้ว่าแพะอยู่จุดไหน ถ้าแพะเล่นซ่อนหาละยุ่งตายเลย อิ อิ

นกยูง2ตัวนัดกันป่วย คอบิดงอหมุนติ้วเหมือนคนเป็นสันนิบาติ จับฉีดยาให้ก็ไม่หาย เจ้าของแพะเคยเลี้ยงนกยูงมีความรู้เรื่องโรคสัตว์ปีก ฟันธงว่านกยูงเป็นโรคนิวคาสเชิน ปกติโรคนี้จะระบาดติดต่อในสัตว์ปีก ถ้าไม่หยอดวัคซินป้องกันล่วงหน้า แต่ถ้าสัตว์แสดงอาการและอยู่มาได้นาน1สัปดาห์ จะมีภูมิต้านทานโรคนี้ได้ คงจะไม่ตายหรอก แต่ที่แปลกใจ>>ทำไมไม่ติดต่อไปยังสัตว์ปีกพวกไก่-เป็ด-ห่าน-นก หรือว่ายังไม่แสดงอาการ

หมดฝนแล้ว

โฉมยงไปขุดมันเหน็บมาให้ชิม

ล้างแล้วเอาเข้าเตาอบ

มาเสิร์ฟตอนร้อนๆเนื้อขาวฟุอร่อยดี

อากาศเย็นต้องกินของร้อน

แต่ถ้าใจร้อนต้องกินกาแฟเย็น

อิ อิ..

« « Prev : การศึกษาลาวกำลังก้าวหน้าเรียนเต็มที่ 12 ปี

Next : น้ำกัด » »