ลานสวนป่า

ยามที่มีญาติมาเยือนกันมากๆ เรื่องที่หลับที่นอนไม่พอจะคาราคาซังเรื่อยมา ถึงจะใช้ตำราคับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยากก็ตามทีเถอะ สำหรับคนที่เคยสะดวกสบาย จะไม่ชอบเท่าไหร่นัก โดยเฉพาะถ้ามาในช่วงร้อนด้วยแล้ว จะเป็นทริปแห่งความทรงจำที่อิหลักอิเหลื่อ คนที่ปรับใจได้ก็มาอีก คนที่ติดสบายก็จะบ๋ายบาย>> ไม่ว่ากัน มันเป็นความรับผิดชอบของสวนป่าที่ไม่พัฒนาความพร้อมให้บรรลุ ผู้ใหญ่ให้หลักการไว้ว่า “ไม่ควรทำเพื่อหวังผลกำไร” เมื่อไม่มีกำไรทางทุนทรัพย์และวัตถุมาจุนเจือ ผมก็หาวิธีเอากำไรจากสภาพแวดล้อม ต้นไม้ใบหญ้า หมูหมากาไก่ ช้างม้าวัวควาย มาเป็นปัจจัยในการพัฒนา ก็อยู่มาอย่างนี้ มีเท่าที่เห็น ได้เท่าที่ปรากฎ ไม่ได้วิริศสมาหราอะไรหรอก

หลายคนถามว่าเคยท้อไหม?
ไม่ท้อหรอก
แต่เสียดายเวลาที่ผ่านไป ผ่านไป เราน่าจะทำอะไรได้มากกว่านี้
คนที่ไม่มีทุนไม่มีเงินเดือนแต่อาสามาทำงานประเภทนี้
จะมาท้อมาบ่นหาวิมานอะไรมิทราบ
บางครั้งจึงดูเหมือนกับว่าปล่อยให้เป็นไปตามมีตามเกิด
ทำไงได้ละครับ >> วาสนาประเทศไทยมีแค่นี้
เห็นคณะกรรมการฯมองหาวิธีพัฒนาและสมานฉันท์
ทำเรื่องไกลตัวไกลใจเกินที่จะเอื้อมถึง
กลายเป็นการพัฒนาแบบดอกฟ้ากับหมาวัด

ในวาระที่คณะพยาบาลอุบลจะยกโขยงมา85ชีวิต รวมๆกับพวกเราอีก คงจะได้ตัวเลขกลมๆอยู่ที่90คน ประจวบกับจะเข้าหน้าหนาว หมอกลมเย็นๆคงจะมาบ้างแล้ว จึงจัดให้บางคนนอนตึก บางคนนอนเต็นท์เฉลี่ยๆกันไป ให้คนงานเอาเต็นท์ไปทำความสะอาด ตากแดด จัดเตรียมที่ทางไว้ให้ ประมาณ4-5ทุ่มมุดเต็นท์ไปสวดมนต์นอน 2คืนที่หลับๆตื่นๆในสวนป่าแห่งนี้ คงเป็นประสบการณ์ชีวิตได้บ้างละน่า

ก่อนนอนก็จะบอกว่าื “นอนไหนก็นอนได้ อย่านอนใกล้คนหลายใจก็แล้วกัน”

เมื่อเช้าเดินดูรอบบริเวณ ฝนชุกทำให้ผักที่อ่อนแอแบติดดิน ส่วนผักพื้นเมืองยืนต้น ผักสมุนไพร ฟักทอง มะละกอ ยอดมะกล่ำ มะรุม แค ใบชะพลูมีเป็นกะตั๊ก พริกขี้หนูแดงเทือกเต็มต้น น่าจะถูกใจคนที่ชอบกินเผ็ด -เอามาตำน้ำพริกกะปิ -ทำน้ำจิ้ม –ใส่ส้มตำ-ใส่ต้มยำ ก็ฮ้อแรด ช่วงอากาศเปลี่ยน นอกจากแกงส้มแล้ว ต้มยำใส่พริกขี้หนูบุบไล่หวัดดีนักเชียว

อ้อ เสาวรสหล่นเกลื่อนเต็มพื้น
โฉมยงเก็บมาคั้นน้ำใส่ตู้เย็นไว้หลายโถ
อากาสแปรปรวนอย่างนี้
ดื่มน้ำสมุนไพร น้ำผลไม้น่าจะดี
ให้วิตตามินซีวิ่งไปทั่วสรรพรางค์กาย
จะได้ป้องกันหวัดไปในตัว
หรือใครที่ร่ำๆจะฟืดฟาด
จะเอาฟ้าทะลายโจรมาแกงจืดให้ชิม
รับรองหวัดเผ่นแน๊บ

จึงขอส่งข่าวถึงชาวค่าย มาเที่ยวนี้ให้เตรียมตัวเหมือนเข้าค่ายลูกเสือ/เนตรนารี จะได้อยู่กลางดิน กินกลางป่า นอนนับเดือนดาราบนท้องฟ้า เตรียมเครื่องใช้ส่วนตัวมาให้พร้อม รองเท้าเดินป่า ไฟฉาย กล้องถ่ายรูป โน๊ตบุกส์ สบู่ยาสระผมไม่ต้อง มีมะกรูดสดๆแจกเป็นเข่ง ส่วนแป้งถ้าจะทาเอามาก็แล้วกัน ที่นี่มีแต่แป้งสิงคโปร์ !!

อย่าลืม เอาอมยิ้มมาด้วย
อมยิ้มดีกว่าอมทุกข์แน่นอน
อิ อิ

« « Prev : ตุลาแฉะระทม

Next : น้ำฝนน้ำล้นน้ำหลากน้ำตาและน้ำใจ » »