ลานสวนป่า

วงจรธรรมชาติเป็นไปตามวาระแห่งฤดูกาล ซึ่งตอนนี้หดลงเหลือฤดูร้อนกับฤดูฝน ส่วนฤดูหนาวกำลังหายไปๆ เสียดายเป็นบ้า เพลงที่เกี่ยวกับลมหนาวจะมิเสื่อมมนต์ขลังหรือ ผ้าพันคอหมวกไหมพรมที่ทักทอความรักและห่วงใยยังนอนเอ้งเม้งอยู่ในตู้ ลดการซื้อหาเสื้อกันหนาวหนักและหนา เว้นแต่จะเดินทางไกลไปต่างแดน ทราบข่าวจากผู้มาเยือนว่าที่ต่างประเทศบางแห่งกลับหนาวเย็นจนหิมะตก หนาวทีไรคิดถึงคนที่ถักหมวกถักผ้าพันคอ ตอนไปเฮเชียงราย ยังได้แต่งตัวรุ่มร่ามถ่ายรูปกันบ้าง ปีนี้มีใครถักทอผ้าพันคอบ้างไหม? ไม่หนาวก็ไม่เป็นไร เอาไว้ดูประกอบจินตนาการความหนาวเย็น

อยากให้บ้านเรามีลมหนาวเย็นมาเยือนบ้าง จะได้ลดการใช้แอร์ เย็นแอร์ไม่เหมือนเย็นใจนะน้อง เย็นใจบ่อยๆจะคุ้นชินกับความใจเย็น ใจเย็นก็ต่างจากกาแฟเย็นอีกนั่นแหละ แต่น่าจะใกล้เคียงกับหวานเย็น เย็นหวานๆ ถ้าหวานมากๆเบาหวานก็ถามหาอีก เรื่องพอดีพอเพียงจึงมาเกี่ยวข้องกับความเป็นอยู่ของเรา ชี้ชวนให้เราหาจุดหวานพอปะแล่มๆ จะได้ลดการใช้น้ำตาล โยงไปถึงการลดพื้นที่บุกรุกป่ามาปลูกอ้อย จะได้สนใจปลูกต้นไม้อย่างอื่นบ้าง หรือไม่ก็ผูกใจปลูกไมตรี เรื่องนี้น่าจะเข้ากับวาระที่ป้าหวานกำลังระดมกอด

ช่วงที่ไปนอนเขลงอยู่อุบล ทราบว่าเห็ดโคน หรือที่ชาวบ้านเรียกเห็ดปลวก ชูดอกครืดเต็มสวนป่า ชาวบ้านมะรุมตุ้มเก็บกัน ถือเป็นมหกรรมชุมชนได้อีกอย่างหนึ่ง ที่ดึงชาวบ้านออกมาสัมผัสป่า เดินย่องส่ายตามองหาเห็ด ได้มาแล้วก็ชวนกันนั่งล้อมวงขูดดินออกจากราก ล้างด้วยน้ำเกลือ ใส่หม้อต้ม ใส่ใบแมงลัก หอมฉุยยกลง ช่วยกันโซ้ยเป็นอาหารสุขภาพขนานแท้ ลมเปลี่ยนผันอย่างนี้ ไข้หวัด2010กำลังจ้องอยู่ กินน้ำพริกผักสด แกงเลียง ต้มตุนมะระ ต้มหน่อไม้ ผัดผักกะทะร้อน อีกหน่อยมหกรรมดวลสะเดาก็จะตามมาช่วงข้าวใหม่ปลามัน อาหารช่วงนี้น่าจะลดหวานมาเติมเปรี้ยว ไม่รู้ว่าถูกหรือเปล่านะครับ วันที่ 9-10 จะไปลุยโคราช-เขาใหญ่กับหมอเจ๊และชาวคณะนักศึกษาโข่งพระปกเกล้า อาจจะเป็นการชิมลางอากาศหนาวต้นปีนี้ก็ได้ อิ อิ

ปีนี้เห็ดละโหงกออกกระปริดกระปรอย

ได้ชิมเห็ดเผาะที่อุ้ยฝากEMS.มาให้จนชื่นพุง

เสาวรสออกลูกเหลืองในช่วงนี้คั้นน้ำเก็บใส่ตู้เย็นไว้

ยังไม่เคยทำน้ำเสาวรสร้อน จะเป็นจะได๋บ่ฮู้

ช่วงหนาวก็ดีไปอย่าง ยุงแมลงจะลดลง แต่มดดำนี่สิจะลดตามด้วยไหม ไปที่ไหนๆก็สังเกตุ ไม่มีบ้านไหนเมืองไหนเขามีมดดำมากมายมหาศาลเหมือนที่สวนป่าปีนี้ แปลกแท้ๆ พยายามมองหาประโยชน์ของมดชนิดนี้ เดินไปไหนก็จะเจอขบวนมดเดินทางกันเพ่นพ่านเต็มไปหมดทั้งวันทั้งคืน อย่าให้ได้กลิ่นความหวานเป็นอันขาด ภายใน15 นาทีจะมารุมตอมจนดำมืด ยังดีที่ตาหวานไม่มาช่วงนี้ ไม่งั้นตาพิการแน่ มดมีประสาทสัมผัสกลิ่นได้ดีกว่าเรามาก เพื่อความปกติสุขของที่นี่ จะต้องส่งเสริมอุปนิสัยปากหวานก้นเปรี้ยว จะได้ป้องกันมดไปในตัว แต่ก็ไม่รู้ว่าจะสู้มดได้หรือเปล่านะ ช่วงนี้ผลมะกรูดหล่นเต็มพื้น จะขอให้ป้าสอนเก็บเอามาคั้นน้ำ เอาผิวมาปั่น แล้วลองไปพ่นรอบๆบ้าน รดเส้นทางเดินมด เพื่อไล่ให้ไปเพ่นพ่านห่างออกไป แต่ก็อีกนั่นแหละ นอกบ้านไม่มีของหวาน ไม่มีสิ่งจูงใจ ยอมสารภาพบาปว่ายังไม่รู้วิธีเอาใจมด มนุษย์จะอยู่กับมดอย่างสันติสุขได้อย่างไร?

ถ้าจะใช้วิธีพ่นหมอกควันพ่นยา

ดวยเครื่องพ่นหมอกควันไล่ยุงลาย

ที่สถานีอนามัยและอบต.ใช้กันก็ย่อมได้

ถ้าถามว่า ยังมีวิธีอื่นอีกไหม?

ข้อนี่สิท้าทายให้หาคำตอบ

เราจะจูงใจมดด้วยวิธีไหนดีละครับ

« « Prev : มาปลูกป่าด้วยใจดีไหมน้อง

Next : ขี้โม้เป็นบ้า » »