ลานสวนป่า

เมื่อวานนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้นะครับ

มีคนมาเยี่ยมแบบแปลกๆทั้งวัน

นั่่งงงว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ช่วงสายมี2 ชายท่าทางประหลาดๆเดินต๊อกๆเข้ามาตรงที่ผมนั่งเล่นหลังบ้าน ยกมือไหว้ทักทายบอกว่าอยากจะมาขอเยี่ยมชม ผมจัดเก้าอี้ให้นั่ง โฉมยงไปชงชาสมุนไพรมาเลี้ยง แนะนำตัวเองว่ามาจากอำเภอจัตุฯ จังหวัดร้อยเอ็ด เป็นชายสูงวัยทั้งคู่ คนที่ท่าทางฤๅษีจะเปิดประเด็น  หันไปบอกอีกคนว่าเอาสิ ถามเลย อยากจะรู้เรื่องอะไร แถมยังออกตัวว่าไม่ได้เตรียมคำถามมา แหม! ถ้าเตรียมมาก็คงจะแปลก จะทำอย่างกับนักถ่ายทำสารคดีได้ไง ผมก็ชวนคุยว่าที่นี่ไม่มีอะไรหรอก มีแต่ต้นไม้ ปลูกเล่นๆไปยังงั้นเอง พวกผักที่เกิดที่เห็นล้วนเป็นสมุนไพรพื้นถิ่น ไม่ได้มีอะไรพิเศษ

หลังจากถามสารทุกข์สุกดิบกัน อาคันตุกะ บอกว่าทำไร่ทำนา มีบ่อปลา เลี้ยงวัว เลี้ยงไก่ ออกไปอยู่ในท้องนา ได้ข่าวว่ามีคนมาดูงานที่นี่ ก็ตามข่าวตามรอยเขามา วันนี้ดีมากที่มาเจอครูบา ถามคนข้างนอกได้ข้อมูลว่าไม่ค่อยอยู่บ้าน ถ้าไม่นัดอาจจะไม่เจอ แต่ไหนๆมาแล้ว เจอแล้ว ดีใจมาก ผมบอกว่าถ้างั้นเราเดินดีกว่า พาไปดูการเลี้ยงวัวด้วยใบไม้ ชายผมสั้นสนใจมาก สารภาพว่าไม่มั่นใจว่าใบไม้เลี้ยงวัวได้ ทั้งๆที่ร้อยเอ็ดก็มีใบไม้เยอะแยะ มทุกวันเอาต้นข้าวโพดฝัก่อ่อนมาเลี้ยงวัว เคยถามเจ้าหน้าที่ปศุสัตว์ว่า เอาใบประดูให้กินได้ไหม เพราะเห็นวัวชอบกิน เจ้าหน้าที่บอกว่าไม่ดีหรอก วัวอาจจะเป็นโรคลำไส้ได้ แต่มาที่นี่ทำไมบอกว่าเอาใบไม้หลายสิบชนิดเลี้ยงได้ เมื่อมาเห็นด้วยตาอย่างนี้แล้ว ผมเชื่อครูบาดีกว่า มาวันนี้ได้ประโยชน์มาก โดยเฉพาะเรื่องใบไม้นี่ประทับใจสุดๆ

หลังจากนั้นก็พาไปดูแปลงไม้ไผ่ แปลงมะรุม ถามเรื่องการเลี้ยงปลา จึงพาไปดูบ่อปลาเขียวมรกต เอาหัวอาหารหว่านให้กิน คุยต่อเรื่องประโยชน์ของผักตบชะวา บอกว่ามันช่วยรักษาคุณภาพน้ำไม่ให้เน่าเสีย จากประสบการณ์ปีที่แล้วบ่อเกิดคราวเขียวเหม็น เอาอีเอ็มใส่ก็ไม่หาย ถ่ายน้ำออกก็ไม่หาย พอเอาผักตบชะวามาใส่เรียบร้อย น้ำใสแจ๋วมาเท่าทุกวันนี้ เป็นวิธีรักษาน้ำสะอาดแบบง่ายๆ ได้ผลดีแถมยังประหยัด กลับมาคุยกันเรื่องหมู เรื่องไก่ป่า ไก่แจ้ สรุปรวมๆแล้วเป็นเรื่องทำมาหากินของชาวบ้านนั่นแหละ ก่อนที่จะขี่รถมอเตอไซด์กลับ แจกต้นอาคาเซียให้ไปปลูกคนละ 2 ต้น

หลังจาก2อาวุโสประหลาดกลับไปแล้ว โฉมยงมาให้ข้อมูล ว่าอีตาหนวดยาวเหมือนฤๅษีแกเป็นผ้าขี้ริ้วห่อทอง อดีตเป็นศุลการักษ์ชั้นผู้ใหญ่ ร่ำรวยมีบ้านทรงไทยหลายหลังหลายที่ มีทรัพย์สินที่ดินหลายร้อยไร่ อยู่ที่เชียงใหม่ อ่างทาง กรุงเทพ แม้แต่ที่สตึกก็มีบ้านหลังใหญ่ ชอบถีบจักรยานไปไหนมาไหน ผมละงงเต๊กเลย แกเป็นยิ่งว่าผ้าขี้ริ้วห่อทองเสียอีก ไม่โอ้อวดอะไร ทั้งที่มีความรู้มาก แต่ก็ถ่อมตนค้นหาความรู้จากคนขี้คุย แกเดินไปใกล้กล่องผึ้ง แกแกล้งถามว่าเอาเคราเลี้ยงผึ้งได้ไหม เคยเห็นในโทรทัศน์มีผึ้งมาตอมเต็มตัวเต็มเคราของคน ทำไมผึ้งมันไม่ต่อยเอาหรือ ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไง มันคงเป็นการแสดงมากกว่า ใครจะเอาเคราเลี้ยงผึ้งได้ทั้งปีทั้งชาติ ชีวิตประจำวันคงพิลึก

บ่ายๆมาอีกแล้ว 1 กระทง อยู่ในวัยหนุ่ม บอกว่ามาจากอำเภอท่าตูม จังหวัดสุรินทร์ เล่าว่าสนใจเรื่องการเลี้ยงไส้เดือน เอาละสิ ผ๊มไม่ได้เลี้ยงหรอก ที่นี่ไส้เดือนมันเลี้ยงผม มีป่า มีใบไม้ มีความชื้นใส้เดือนมันก็มาสร้างครอบครัวขยายตัวไปตามธรรมชาติ ถ้าเตรียมสภาพแวดล้อมให้ดี ก็ไม่ต้องเป็นภาระเลี้ยงใส้เืดือนในถังปูนฯเหมือนคนกรุงเขาทำกัน กินก็ไม่ได้ เลี้ยงเป็ดไก่ดีกว่า แกฟังงงแล้วก็ขอไปเดินดูรอบๆบริเวณ รายล่าสุดขับรถสีเขียวมาจอด ถามว่าจะสูบส้วนไหมครับ เอาสิ จัดการเลย ไหนๆก็มาแล้ว

เฮ้อ ล้วนแล้วแต่ธรรมมะจัดสรรทั้งสิ้น

พรุ่งนี้จะมีครูจากพิจิตร 100 คนมาดูงาน

อ้าว ทำไมไม่นัดล่วงหน้า

ผมกับโฉมยงก็ไม่อยู่เสียด้วย

เมื่อมาอย่างนี้ก็ดูเอาเองก็แล้วกัน

ว่างานมันอยู่ตรงไหน?

โธ่ ๆๆๆ

« « Prev : แนวคิดผลิตตำราสไตล์เฮฮาศาสตร์

Next : คนกินผักพักบ้านนี้ » »