ลานสวนป่า

(คุณนันทวัน แสงใส ปลูกต้นไม้ประจำรุ่น ต้นพระเจ้า 5 พระองค์)

รุ่นนี้เจอดีเปรสชั่น จวนสว่างแล้วอึ่งยังร้องระงมข่มเสียงฝน ได้บรรยากาศบ้านคอกคอกนาเต็มๆ ฝนเปาะแปะกระทบหลังคาไหลริน ไม่มีลมไม่มีฟ้าร้อง เป็นเม็ดฝนล้วนๆนอนฟังไปก็เพลิน กลายเป็นเสียงเห่กล่อมไปเสียนี่ เช้านี่จะชวนย่องป่าเป็นพระลอเดินดง แต่ดูอาการแล้วท่าจะให้นอนแบบเต็มที่สักวัน ไม่ต้องแหกตาตื่นเหมือนอยู่บ้าน ที่ต้องรีบปลุกลูก ๆไปโรงเรียน เจ้าตัวก็รีบแต่งกายาไปทำงาน ..มนุษย์คิดนาฬิกาขึ้นมากำกับตนเอง ไม่เหมือนพวกนกหนูไม่รู้จักนาฬิกา มีแมวตัวไหนบ้างที่ใส่นาฬิกา การบริหารชีวิตของแมวจึงขึ้นอยู่กับความต้องการเฉพาะหน้า แค่ไหนก็แค่นั้น

(กอดต้นไม้ขยายความรักธรรมชาติ)

คืนนี้สวนป่าจึงร่ำรวยขึ้นตาเห็น

ท่านรู้ไหมว่าฝนตกลงมาครั้งหนึ่งมีมูลค่าเท่าไหร่?

ลองควักเงินไปซื้อน้ำมาโปรยปรายให้เปียกชุ่มเท่ากับฝนวันนี้

ก็จะรู้ว่า..เปนเงินมากน้อยเท่าไหร่?

ช่วงบ่ายเมื่อวานนี้ หลังจากอาหารมื้อเที่ยงผ่านไป อากาศครึ้ม ๆ ผมเอนหลังนอนเก้าอี้ฮ่องเต้ เพลียหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นมาทุกคนนอนเรียงกันล่ายซ่าย แถมยังปิดไฟสลัวให้สะลึมสะลือยิ่งขึ้น หลับยกโขยงทั้งเจ้าบ้านและผู้มาเยือน นึกไปถึงประเทศลาวนอนสามัคคี ช่วงบ่ายอย่างนี้เขาจะงีบหนึ่งกันทุกคน ตื่นมาสดชื่น ทำงานกันต่อ เคยไปเดินตลาดในเวียงจันทร์ยามบ่าย พบว่าแม่ค้าแม่ขายจะนอนกันส่วนใหญ่ เอาผ้าเอาสื่อมาคลุมสินค้าแล้วเจ้าตัวก็นอนเขลงลงข้างๆหลับง่ายๆเพราะร่างกายเคยชิน ตั้งนาฬิกาชีวิตไว้อย่างนั้น จะเห็นว่าคนเราฝึกได้ ทำอะไรบ่อยๆประจำก็จะกลายเป็นความเคยชิน 10 เท่าของความเคยชินจะเป็นนิสัย 10 เท่านิสัยก็จะเป็นสันดาน แต่ก็ใช่ว่าจะตายตัวเป๊ะนะครับ ขึ้นอยู่กับปรับเปลี่ยนพฤติกรรมตนเองได้มากน้อยต่างกัน แต่ที่กำหนด10 เท่า ถือเป็นมาตรการกลางๆ เรียกว่า “มาตรการขี้เซาเด้อ”

รุ่นนี้เป็นผู้บริการที่มาจากภาคอีสานทั้งหมด จึงใช้เสียงในฟิล์มได้ ประกอบกับมีฐานด้านวัฒนธรรมประเพณีเหมือนกัน จึงชอบฟังการเดี่ยวแคนของพ่อสมบัติ ฉิมล้า และเพลงกล่อมลูกทำนองอุบล กิจกรรมเดินป่าโยกับหน่องพาย่องไปบ้างแล้ว สับใบไม้ให้วัวก็ทำได้ส่วนหนึ่ง แต่ก็เข้าใจได้เร็วเพราะหลายคนก็เลี้ยงวัว แต่ไม่เคยรู้ว่าใบไม้เอามาเลี้ยงวัวได้ดีอย่างนี้ จึงจะนำเอาไปขยายผลต่อไป

(พ่อครัวหัวป้่าส์ ทำไข่เจียวบันลือโลก)

มื้อเย็นให้ทำกับข้าว ส่วนใหญ่จะเป็นพ่อครัวหัวป่าบรรเลงเอง แม่ครัวเลือกเป็นลูกมือ เมนูแบบง่าย ๆ สไตล์อีสานบ้านเฮา แกงอ่อม น้ำพริกกะปิ ผัดผัก ปลาดุกทอด แค่นี้ก็เจี๊ยะพรึบเติมข้าวกันรอบ 2 อิ่มหมีพีมันชวนกันเข้าห้อง นำเสนอแผนที่ความคิด

มาสวนป่าแล้วได้อะไร จะนำไปใช้อย่างไร?

1. ในระดับครอบครัวตนเอง

2. ในระดับองค์กร/หน้าที่การงานในฐานะผู้บริหาร

3. ในระดับสังคม

(ช่วยกันออกแบบการนำเสนอบทเรียน)

ทุกกลุ่มเสนอได้ดี มีเวลาก็สนทนากันแบบถามมาตอบไป หลายคนบอก เข้าใจป่าไม้มากขึ้น เข้าใจธรรมชาติยิ่งขึ้น เหมือนกับมาเติมเต็มภาควิชาเฮฮาศาสตร์ ถึงส่วนใหญ่จะเรียนจบปริญญาโทมา แต่ก็ไม่มีภาควิชาไหนมหาวิทยาลัยใดสอนวิชานี้กันหรอก

“วิชายูเทริ์นชีวิตและสังคม”

“วิชาเหลียวหน้าแลหลัง”

“วิชาหมาหลงอยู่บนทางด่วน”

“วิชาอย่าเอานางสาวไทยมาเป็นคนใช้”

“วิชาเสน่ห์ปลายตะหลิว”

“วิชาดินดิ้นได้”

“วิชายังฉลาดได้อีก”

“วิชาเลือกเผื่อรัก”

“วิชาถ้าจะงอนต้องรู้จักง้อ”

“วิชาเฮฮาให้เป็นศาสตร์”

“วิชาดวงตาเห็นทำ”

“วิชากินง่ายนอนง่ายตายยาก”

“วิชากอดด้วยสายตา”

“วิชายิ้มนิดคิดเท่าไหร่?”

“วิชาขงเบ้งตีเทนนิส”

* พันธกิจช่วงสุดท้ายเป็นรายการ“เปลือยครูบา” โยให้ทุกคนเอกซเรย์ครูบา บอกสิว่าเธอเห็นตาแก่คนนี้เป็นอย่างไร? ในมุมมองใด? แจกกระดาษให้ืุเขียนข้อที่เลือกมา 1 ข้อ แล้วหมุนเวียนแลกเปลี่ยนกระดาษไปในกลุ่ม ทุกคนเขียนเติมเขียนแก้อย่างไรก็ได้จนครบรอบ สุดท้ายก็จะได้ข้อสรุปที่ถือว่าที่สุดกลุ่มละ 1 ข้อ ผมก็นอนฟัง  ส่วนมากก็มองเห็นแต่ด้านดี หรือไม่ก็สะท้อนแบบเกรงใจ ถ้าให้ดีเจ้าตัวคนที่ถูกเปลือยต้องไม่อยู่ในห้องด้วย จะได้ปะ-ฉะ-ดะ-อย่างตรงไปตรงมา

หลังจากนั้นก็แจกลายเซ็น

เข้าแถวรับหนังสือเจ้าเป็นไผ เล่ม 1-2

ซื้อหนึ่งแถมหนึ่งแต่จ่ายเต็มราคา 2 เล่ม 280 บาท

รุ่นนี้รับทรัพย์เข้ากองทุน 5,790 บาท+ รุ่น 3  8,420 บาท

ชาวคณะฯ เก็บข้าวของแล้วถ่ายรูปหมู่กัน

รับต้นเอกมหาชัยกลุ่มละ 10 ต้นไปปลูก

แล้วชาวTT&Tรุ่น4 ก็อำลาไป

โดยเอาความห่วงใยมหาชีวาลัยอีสานตามไปด้วย

โชคดีเถอะนะ..หนุ่มสาวผู้เป็นความหวังของประเทศชาติ

« « Prev : ลืมกล้องยิ่งกว่าน้องลืมอ้าย

Next : มหาลัยซำบายดีบ่? » »