ประชุมจนช้ำชอก
อ่าน: 1786(ต้นแก่นจันท์จากประเทศจีน)
สังเกตได้อย่างหนึ่งของภาคราชการ
มีเรื่องต้องประชุมมากมายจนเหลือเชื่อ
ทั้งๆที่มีระบบเทคโนโลยีสื่อสารสมัยใหม่ช่วยจัดประชุมได้
แต่..ก็ยังไม่มีผู้สันทัดกรณีจัดการเรื่องนี้ให้เป็นรูปธรรม
คนไทยจึงอยู่ในอาการ..แอะอะก็ประชุม และประชุม
ถ้าไม่ประชุมทำอะไรไม่สะดวก
เพราะผูกมัดงานไว้กับการประชุม
เรื่องนี้ถ้าอุ้ยสร้อยได้ว่าเป็นฉันใด..
เราจึงสูญเสียเวลาและงบประมาณเกี่ยวกับการจัดประชุมอย่างมาก
วันนี้คงไปถึงกทม.บ่าย3
ตอนเย็นจะไปร่วมงานชาวเฟสบุคส์ที่สวนลุมพินี
คงสะโหลสะเหลกลับถึงโรงแรมตอน4ทุ่ม
ปกติสภามหาวิทยาลัยจะประชุม2เดือน/ครั้ง แต่เดือนนี้มีไฟล์บังคับต้องตัดสินใจด่วน ถ้าไม่ประชุมลงมติเรื่องสำคัญๆก็จะไม่ทันดำเนินการ เดือนที่แล้ว-เดือนนี้-และเดือนหน้า-มีรายการประชุมต่อเนื่อง เรื่องพลิกล็อกไม่ได้มีเพียงเท่านี้ จู่ๆสถาบันพระปกเกล้าเกิดเฮี้ยนขึ้นมา จัดประชุมร่วมระหว่างรุ่น1กับรุ่น2วันที่17ช่วงเช้า คราวที่แล้วพรรคพวกมีหนังสือเจาะจงตัวแต่ก็เบี้ยวเขาจนได้ มาครั้งนี้ถ้าเบี้ยวอีก..คงโดนอัดน่วมแน่ๆ เรื่องไม่ได้มีแค่นี้นะขอรับ
ช่วงบ่ายวันที่17 คณะทำงานนโยบายการศึกษารัฐมนตรีฯ เชิญประชุมด่วนครั้งที่1 ถ้าจะเบี้ยวรอบปฐมฤกษ์ก็เกินไป เพราะจะมีผลไปถึงประเด็นที่จะประชุมสภาการศึกษาแห่งชาติวันที่22 ที่นัดหลวงพี่ติ๊กไปชมพิพิธภัณฑ์วัดเทเวศกุญชร บ่ายวันที่17ก็แห้วเสียแล้ว อาจจะโยกไปไว้เช้าวันที่ 18
ตอนเย็นวันที่18 อยากกินข้าวกับ-น้าอึ่ง-น้าแป๊ด-ป้านาย-และโชเฟอร์สิบล้อ จะได้เอาไม้แก่นจันท์จากจีนกับไข่ไก่ต๊อกฝากแป๊ดไปให้หลาน รอบดึกยังมีนัดกับเจ้าหน้าที่T&Tที่จะมาคุยเรื่องโปรแกรมอมรมอีกแน๊ะ มันเกิดมะรุมมะตุ้มอะไรขึ้นก็ไม่รู้ ตอนที่ทราบว่าเครือญาติจากเหนือ-ใต้จะมาเยี่ยมดีใจมาก เพราะพันธกิจต่างๆว่างโล่งตลอด แต่พอใกล้วันก็เจอรายการนัดประชุมแบบ”โคตรด่วนที่สุด” แล้วข้อยจะทำยังไงละทีนี้ ปลอบตัวเองว่าอย่างน้อย ได้เจอกันที่กรุงเทพฯก็ยังดี ใช่ไหมน้า
เสียดายที่น้าแป๊ดไม่ได้เห็นวัวตัวเชื่องๆของน้องฟาง
เสียดายที่ป้านายไม่ได้เดินชมสวนผักยามเขียวชอุ่ม
เสียดายที่สิบล้อไม่ได้เด็ดยอดมะกอกมาจิ้มลาบที่ค้างเมนูไว้คราวก่อน
เสียดายที่น้าอึ่งไม่ได้ชิมไข่ไก่ต๊อก
เสียดายที่เห็ดเผาะไม่ได้ลงกระเพาะชาวคณะนี้
เสียดายที่คอนฯไม่ได้ทดลองเครื่องสับกิ่งไม้
« « Prev : ระวังลูกออฟไซด์นะน้อง
Next : ประเทศไทยจะบ่ายหน้าไปทางไหน? » »
6 ความคิดเห็น
เรื่องประชุม…ถ้าวางแผนกันล่วงหน้านัดหมายเตรียมตัวทำการบ้านไปนั่งคุยกันในเรื่องที่จำเป็น หรือว่ามีเหตุที่ต้องฟังความเห็นพิจารณา…ก็ดีค่ะ
แต่ที่เจออย่างน่าเบื่อมีหลายประการค่ะ อย่างเช่นนัดด่วนมหาด่วน ด่วนอย่างหาที่เปรียบไม่ได้แต่เวลาประชุมดั้นมีแต่เรื่องแจ้ง(ส่งทางอีเมลก็ได้อ่านเองเป็น)
หรือนัดประชุมพิจารณาหรือทำงานที่ต้องระดมสมอง แต่มีพวกที่ขอให้ไปโผล่หัวนับว่าครบองค์ประชุมแล้วจากนั้นงัดงานอะไรขึ้นมาทำหรือเดินออกก็ได้..ที่เหลือก็ทำงกๆ ประธานฯ ก็ไม่กล้า(อย่างนี้จ่ายงานไปต่างคนต่างทำก็ได้)
หรือ….ฯลฯ
เวลาเป็นของมีค่า แต่เวลาราชการกลับดูไร้ค่าเพราะการใช้เวลาไปกับวิธีการทำนองนี้ แล้วก็ต้องไปทำงานอื่นที่เป็นงานหลักจริงๆ นอกเวลาราชการ
คิดว่าการนัดประชุมที่ด่วนมหาด่วนที่คนอื่นๆต้องทิ้งงานหลักของตัวเองมาเพื่อประชุมตามเวลาที่ประธานว่าง..คือการแสดงอำนาจเหนือกว่าคนอื่นของคนเป็นประธานฯ หรือเลขาที่ดำเนินการโดยอาศัยใช้ประโยชน์จากจิตสำนึกความรู้สึกรับผิดชอบ ความเห็นแก่ส่วนรวมของกรรมการ ถ้าทำบ่อยๆ ร่วมกับการจัดการประชุมที่ไม่มีประสิทธิภาพจะทำให้เกิดปัญหาเบื่อหน่ายไม่อยากเข้าประชุม..และผลสุดท้ายที่จะถูกกระทบก็คืองานที่ไปทำร่วมกันนั่นแหล่ะค่ะ
ไม่เป็นไรค่ะพ่อ
ธรรมะจัดสรรได้แค่ไหน ก็เอาแค่นั้น
สัมพันธภาพทางกายอาจถูกจำกัดด้วยระยะทาง
แต่สัมพันธภาพทางใจ ไวกว่าสาย wireless อยู่แล้ว
อิอิ
ที่มันป่วนอยู่ตอนนี้ เพราะเชิญประชุมด่วนทางโทรศัพท์ ตามด้วยmail ;
ไม่ตาเหลือกก็แย่แล้ว โปรแกรมใจมันเลยป่วนไปหมด
เรียยนพ่อครูบาฯ ผมได้รับการติดต่อจาก ม.อุบล เรื่องวันที่ 6 กค.แล้วครับ
ท่านบางทรายไปได้นะครับ อิ
ไปได้ครับพ่อครูบาฯ