บอกใบ้รักคนดีที่ยังเหลืออยู่

โดย sutthinun เมื่อ 25 พฤษภาคม 2010 เวลา 20:52 ในหมวดหมู่ สวนป่าฮาเฮ, เรื่องทั่วไป #
อ่าน: 2415

(ผู้ว่าราชการจังหวัด รับดอกไม้จาก ผอ.วิทยาลัยฯ)

อากาศอบอ้าวติดต่อกันหลายวัน

เมฆฝนเริ่มเคลื่อนใกล้เข้ามา

เมฆขลาล่อแก้ว

แล้วเสียงเพลงจากฟากฟ้าก็สนั่นลั่นเปรี้ยง

ลมเริ่มเริงระบำใบไม้ไหว

มีเสียงคางคกหรือเขียดอะไรสักอย่างร้องให้สัญญาณ

หลังจากนั้นไม่นานฝนก็ทำความสะอาดท้องฟ้า

คว้าผ้าขาวม้า

ลากเก้าอี้มานั่งอาบน้ำฝน

ให้น้ำเย็นใสไหลผ่านศีรษะ

รดระลงมาทั่วร่างกาย

สบายๆชื่นฉ่ำภายใต้ฝักบัวยักษ์..ไม่ต้องกดปุ่มใด

นั่งนิ่งๆหลับตาปล่อยใจให้ลื่นไหล

ลดอุณหภูมิอย่างเย็นอกเย็นใจ

ปลดทุกข์โศกโรคภัยไหลไปๆ เถิดนะ

สะอาดสะอ้านพอประมาณ

เข้าบ้านเช็ดตัวให้แห้งแล้วทาแป้งอังกฤษตรางู

เลือกดูเสื้อผ้ามาสวมให้อบอุ่น

ดื่มน้ำชาหอมกรุ่นใบตะไคร้

ชุ่มคอชุ่มใจรสนิยมวิไล อิอิ


เสียงรถมารับแล้ว บ่ายนี้ไปประชุมกรรมการวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี ได้เ้จอผู้ว่าราชการจังหวัดสุรืนทร์คนใหม่ นายระพี ผ่องบุพกิจ ท่านเล่าว่าเพิ่งย้ายมาได้22วัน 20วันแรกยุ่งอยู่กับการดูแลศาลากลางจังหวัดไม่ให้โดนเผา แสดงว่าเพิ่งจะมีเวลาทำงานจริงได้2วัน เป็นผู้ว่าราชการยุคนี้ต้องทำงานรับใช้มวลประชาชนทุกกลุ่ม จังหวัดที่ศาลากลางจังหวัดโดนเผาถูกย้ายเข้ากรุกันทั้งนั้น ท่านโอดครวญว่าอย่าเห็นใจผม แต่ให้สงสารผมเถอะ ต้องวิ่งรอกทำงานฝุ่นตลบ  ไม่ได้สบายเหมือนเจ้าเมืองสมัยก่อน วันนี้ก็มาร่วมประชุมไม่ได้ตลอดหรอกนะ มาแนะนำตัวแล้วต้องเดินทางไปอีก3งาน

เข้าสู่เรื่องการประชุมประจำปีวิทยาลัยฯดีกว่า รองผู้อำนวยการแต่ละท่านรายงานความก้าวหน้า ก็เห็นว่าดำเนินการไปได้ด้วยดี แต่ที่น่าสังเกตุคือจำนวนคณาจารย์ที่มีประมาณ49คน ปฏิบัติงานจริง42คน มีอาจารย์ลาไปศึกษาต่อ ระดับป.เอก4คน ป.โท 2คน มีนักศึกษาปี1-ปี4 รวม481คน มีอาจารย์ป.เอก 4 คน ป.โท 21คน ป.ตรี 15 คน อัตราน้อยกว่าโรงเรียนมัธยมเสียอีก คณาจารย์สถาบันแห่งนี้จึงรวมพลังทำงานกันอย่างเต็มสตรีม ตามปณิธาน “คุณธรรมนำปัญญา พัฒนาคุณภาพ” ต้องขอชมผู้อำนวยการวิทยาลัยฯ ดร.เยาวดี สุวรรณนาคะ ที่เป็นมือประสาน10ทิศอย่างน่านับถือ.

« « Prev : มองมุมสวย

Next : อยู่แบบชูชกสะอื้น » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

6 ความคิดเห็น

  • #1 อุ๊ยสร้อย ให้ความคิดเห็นเมื่อ 25 พฤษภาคม 2010 เวลา 21:43

    ดีใจค่ะ ได้อ่านเรื่องของ ดร. เยาวดี ไม่เจอกันร่วมสิบปีแล้วก็มาเจอกันอีกทีที่สวนป่าคราวหนึ่ง

    ท่านเป็นเพื่อนร่วมรุ่นที่ ม. มหิดล ค่ะ ..เรียนกันต่างสาขา แต่ก็เรียนด้วยกันหลายวิชา …ตอนเรียน ดร. เยาวดีก็เป็นคนสนุกสนาน ทำงานเก่ง เรียนเก่ง ใจดี และดูแลคนอื่น…ดีใจกับ ว. สุรินทร์ด้วยค่ะ

    และก็…โลกกลมจังเลยนะคะ

  • #2 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 26 พฤษภาคม 2010 เวลา 1:24

    โลกกลม ไปๆมาๆคนในกลุ่มธรรมะจัดสรรก็จะมาพััวพันกันจนได้
    เมื่อเป็นผอ.วิทยาลัยที่พระพุทธบาท
    พาเด็กๆมาดูงานที่สวนป่า หลังจากนั้นก็พบกันเรื่อยมา
    เมื่อ3-4ปีย้ายมาเป็น ผอ.ที่สุรินทร์ ก็เจอกันอีก
    เจอที่สนามบิน เจอที่สวน แถมยังมาเจออุ้ยอีก ดีจังเล๊ยยยยย
    เป็นผู้บริหารที่เก่ง ให็โอกาสเพื่อนร่วมงานแสดงความเก่งสม่ำเสมอ

  • #3 freemind ให้ความคิดเห็นเมื่อ 26 พฤษภาคม 2010 เวลา 20:32

    ชอบหน้าฝนค่ะ … นุ่งผ้าขาวม้าอาบน้ำอย่างครูบาไม่ได้…
    แต่นุ่งกาก๊วยกับเสื้อยืดเล่นน้ำฝนได้…
    แล้วก็ชอบแป้งอังกฤษตรางูค่ะ

  • #4 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 26 พฤษภาคม 2010 เวลา 23:39

    แฟนแป้งตรางู อิ

  • #5 chakunglaoboy ให้ความคิดเห็นเมื่อ 27 พฤษภาคม 2010 เวลา 13:12

    สวัสดีครับ

    ผมเคยฟังผู้บริหารของแป้งตรางู  หลายคนถามว่า กระป๋องแป้งตรางูทำไม ถึงยังเป็นแบบโลหะอยู่  ทั้งที่ต้นทุนแพงกว่าชาวบ้าน
    ผู้บริหารท่านนั้นบอกว่า  เพราะเราต้องการรักษาคุณภาพของแป้งไว้ จึงยอมที่จะเสียค่าต้นทุนสูงกว่า คู่แข่ง  ฟังแล้วทึ่งครับ
    หลายคนคงเคยคิดเหมือนผม
  • #6 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 27 พฤษภาคม 2010 เวลา 18:16

    คนดี ก็ย่อมรักษามาตรฐานความดีไว้
    ช่วยกันใช้แป้งตรางูกันต่อไปนะพวก
    อิ อิ


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.60533785820007 sec
Sidebar: 0.27004504203796 sec