ลานสวนป่า

(ยอดเปราะหอม นำมาจิ้มน้ำพริก)

สังคมที่ลอยแพคุณธรรม มันจะเหลือซากอะไรครับ อ้างว่าจะปฏิรูปปฏิเล็ดก็พูดแบบผีเจาะปากไปยังงั้นเอง..ลองไปฟังการอภิปรายพิจารณารายจ่ายงบประมาณแผ่นดินปี2534ของผู้แทนราษฎรดูสิครับ ..คนพวกนี้รึจะมานำนาวาประเทศ อิโธ่อิถังเอ๋ย.. ถ้าโครงสร้างทางการเมืองชำรุดอย่างนี้ ผลประกอบการมันก็จะอีลุ๊บตุ๊บป่องอย่างที่เห็นๆนี่แหละ ต้องทัมใจ..ประสระบอแรด หรือ บวดหาย..

ย้อนรอยดูรากหญ้าตาบ๊องแบ๊วทั้งหลาย พากันหักร้างถางพง ตัดป่าไม้ บุกรุกภูเขา ทำลายต้นน้ำ เอาสารเคมีมาโปรยทั่วท้องทุ่ง เปลี่ยนผืนแผ่นดินที่มีค่าดุจทองคำ มาตำน้ำพริกลายแม่น้ำ พัฒนากันแบบขี่ช้างไล่จับตั๊กแตน สุดท้ายก็เหลือแต่หนี้กับจิตสำนึกที่เปล่าเปลือย มีอนาคตที่จ๋อยจ๋อง ใครจะจูงจมูกพลิกคว่ำพลิกหงายอย่างไรก็ได้ ตั้งแต่นี้ไปเห็นประชาธิปต๋อยแบบลิงหลอกเจ้ามากขึ้นๆ

เมื่อคนชั้นพ่อแม่ตกระกำลำบากก็อยากให้ลูกสบาย ต้องการเห็นลูกเต้าเป็นเจ้าคนนายคน กระทรวงศึกษาก็บ้าจี้ วางนโยบายการเรียนการสอนทฤษฎีเอาเป็นเอาตาย มุ่งนำพาให้ไปเป็นใหญ่เป็นโต ถนนทุกสายพุ่งไปสู่การเป็นมนุษย์เงินเดือน แรกๆก็เข้าท่าเพราะมีตำแหน่งรองรับ ต่อเมื่อการไหลบ่าค่านิยมมากระจุก ปัจจุบันคนล้นเก้าอี้ เหลือแต่ตำแหน่งเสี่ยวอ้อ ก็ทำใจไม่ได้อีก ในเมื่อเรียนมาเป็นนายคนนี่หน่า

ถ้าระบบการศึกษาถ้ายังเป็นอยู่อย่างนี้ เราจะเห็นทั้งครูทั้งลูกศิษย์ตกอยู่ในวังวนความผิดปกติ เด็กที่ถูกครอบงำมาแต่ต้น เคยทำงานบ้านก็ไปทำการบ้านอย่างเดียว เริ่มฝึกฝนบทเจ้าคนนายคน เมื่อไม่ต้องทำอะไร ก็ไม่มีทักษะชีวิต อยากได้อะไรลูกบังเกิดเกล้าก็ชี้นิ้วสั่งพ่อแม่ สังคมที่มีระบบการทำงานแบบพระเดชมากกว่าพระคุณระบาดไปทุกย่อมหญ้า ความเห็นอกเห็นใจความเข้าใจเพื่อนมนุษย์ก็จะเลือนหายไป มีแต่บรรยากาศเจ้านายกับลูกน้อง คำว่าเพื่อน คำว่ามิตรไมตรี ไม่มีไม่รู้จัก ..มีแต่เธอกับฉัน คำว่าพี่ป้าน้าอาตกขอบไปไหนก็ไม่รู้

(หน้าตาผักอีทก กับ ยอดตำลึงทอง)

บ้านเมืองเดินมาถึงขั้นนี้แล้ว

ผีไปถึงป่าช้ายังเอาไปฝังได้

แต่ระบบการพัฒนาเน่านี่จะทำฉันใด..

จากสีแดง-สีเหลือง-สีชมพูสี-น้ำเงิน-สีขาว

ตอนนี้มีสีเดียว..สีช้ำเลือดช้ำหนอง

(ยอดมะกล่ำ กับ ยอดสลิด)

พูดไปก็ไลบอย

กลับมาอยู่กับตนเองดีกว่า

วันนี้ไปเยี่ยมชมตลาดสด

เห็นผักพื้นถิ่นมาวางขายหลายชนิด

ยอดสลิด-เปราะหอม-ยอดอีทก-ยอดตำลึงทอง-ยอดมะกล่ำ

ลองถามหาความรู้..นี่ยอดอะไรป้า

เขาเรียกว่ายอดมะกล่ำจ้า

ใส่ต้มไก่นอกจากจะดับคาวแล้วยังอร่อยมาก

แหม..นี่ไงละความรู้ใหม่

ปลูกก็มาก กินมาก็เยอะ

ยังไม่รู้ถึงคุณสมบัติที่พิเศษของผัก

เรียนยังไงก็ไม่จบหรอกคนเรา

มื้อเย็น-โฉมยงตำน้ำพริกกะปิ

ตั้งวงโจ้ผักพื้นถิ่นกับปลาซาบะย่าง

ป้าหวานเอ๋ย..ท้องแตกดีกว่าของเหลือ

ชูชกสอนไว้ ..ทำไงดี ..

« « Prev : บอกใบ้รักคนดีที่ยังเหลืออยู่

Next : โอ๊ย! หัวใจโดนเจาะ » »