ม็อบสวนป่า
อ่าน: 980
อากาศร้อนชวนอรชรมานอนชานนอกบ้าน
หลับไปนานเดือนคืบคลานอยู่ริมโค้งฟ้า
ดาวดวงน้อยพลอยระยิบระยับขยับตาม
เป็นอยู่เช่นนี้ไม่มีวาระซ่อนเร้น
ไม่มีใครมาบีบบังคับให้ยุบสภา
ไม่มีใครมาต่อว่าใดๆ
โล่งโจ้งสดใสไร้นิวรณ์
สมัยก่อนบทบาทของม็อบเป็นเรื่องชาวบ้าน
ทนไม่ไหวกับปัญหาที่ตายด้าน
สุดท้ายใช้ปากใช้ตีนจำนวนหนึ่งออกถนน
ไปหาเจ้าหน้าที่ ไปหาผู้แทนราษฎร ไปหาผู้ว่า/นายอำเภอ
ยื่นหนังสือหนังหาแล้วก็กลับมานอนคลุมโปง
นอนสั่นงันงกเกรงว่าจะตกเป็นจำเลยเถื่อน
ต่อๆมาปัญหาใหญ่ขึ้นๆ
พัฒนาวิธีเดินแก้ปัญหาขยายตัว
มีเอ็นจีโอเข้าร่วมขบวน
เกิดการเรียกร้องอย่างเป็นทางการมากขึ้น
ขยายวงกว้างขึ้นในนามสมัชชาคนจน
เดือดร้อนตัวเดือดร้อนใจกับการไม่จริงใจปัญหาชาวบ้าน
เรื่องที่ดินทำกิน เรื่องป่าไม้ เรื่องเขื่อน โรงงานแก๊ส ฯลฯ
ไม่เคยคิดถึงขั้นไล่ยุบสภามาก่อนเลย
ปัจจุบันม็อบมีพัฒนาการในอัตราก้าวหน้า
นักการเมืองกระโดดมาเป็นหัวหอกเสียเอง
มีบิ๊กๆเป็นอีแอบคอยยุอยู่มุมมืด
จากคนที่ดูแลปัญหากลับมาก่อปัญหาเสียเอง
จะเห็นว่าวิถีม็อบขยายตัวทั้งในหลักการและวิธีการ
เมื่อม็อบกระจองงองบวกกับม็อบขาใหญ่
อะไรๆก็ทะลึ่งพรวดพลาด
มีปัจจัยพร้อมมูลทั้งสื่อทั้งเสียงทั้งเสบียงสารพัด
ม็อบพันธุ์ใหม่จึงกร้าวแกร่งแรงดีดุเดือดดุดัน
ฟันต่อฟันตาต่อตาดุด่าข้ามวันข้ามคืน
ใครด่าเก่งปากพร่อยก็พลอยได้รับเสียงอื้อฮือๆๆ
ไม่หลับไม่นอนทนทุกข์ร้อนได้อย่างน่าอัศจรรย์
ถ้าขยันทำมาหากินเหมือนกับที่อยู่ราชประสงค์
คงอยู่ดีกินดีมีความสุขไปนานแล้ว
รูปแบบหลากหลายปรับได้อย่างรวดเร็ว
หลากวิธีมีประสิทธิภาพสูงจนยากที่จะตามทัน
ลูกล่อลูกชนสารพัดลีลานอกตำรานอกรูปแบบ
ไม่ต้องยึดกติกาหรือกฎหมายใดๆ
ยั่วยุยั่วแย้งแกล้งดื้อตาใส
มีเครื่องมือการสื่อสารชั้นสูงเป็นตัวขย่ม
มีความฉับไวฉับพลันที่จะปั่นสถานการณ์ให้ตื่นตูมสม่ำเสมอ
ทุกเรื่องทุกวิธีที่กระทำคิดใหม่ทำใหม่ตลอด
รัฐบาลเปิดตำราไม่ทัน หรือไม่มีตำราให้เปิดก็ไม่ทราบ
จึงแบ๊ะๆ แบ๊ะๆ อย่างที่เห็น
วิชาหน้าที่พลเมือง-ก็ไม่สอน
วิชาประวัติศาสตร์-ก็ไม่สอน
วิชาจารีตประเพณี-ศีลธรรม-วัฒนธรรม-ก็ไม่สอน
วิชาเอาใจเขามาใส่ใจเรา-ก็ไม่สอน
วิชาดูตาม้าตาเรือ-ก็ไม่สอน
วิชายูเทิร์นชีวิต-ก็ไม่สอน
วิชารักคนอื่น-ก็ไม่สอน
สอนแต่วิชาเห็นแก่ตัว
สอนแต่วิชาเข่งขันเอารัดเอาเปรียบเป็นเอาตาย
สอนแต่วิชาทิ้งถิ่นดูถูกดูแคลนกำพืดตนเอง
สอนแต่วิชากระจองอแงให้พึ่งคนอื่น
สอนแต่วิชาใจร้ายใจดำ
สอนแต่วิชาหน้าเนื้อใจเสือ
สอนแต่วิชาไม่เอาด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล
วันนี้น่าจะมีม็อบรื้อหลักสูตรการศึกษา
วันนี้น่าจะมีม็อบรื้อผู้บริหารการศึกษาในส่วนกลาง
วันนี้น่าจะมีม็อบผ่าตัดกระบวนการ-และวิธีการของกระทรวงศึกษา
วันนี้น่าจะมีม็อบโละผู้บริหารสถานศึกษาที่ไม่ผ่านเกณฑ์ประเมิน จัดให้สอบบรรจุใหม่
เป็นที่น่าสังเกตว่าทำไมผู้นำม็อบเก่งเหลือเกิน
สามารถผูกมัดใจคนเป็นแสนๆ
ให้ยอมทิ้งบ้านทิ้งช่องมานอนกลางถนนทนแดดแผดร้อน
อดหลับอดนอนฟังปราศรัยไล่คนโน้นชูคนนี้
ผู้นำม็อบใช้วิธีและกระบวนการอะไร???
ถ้าวิเคราะห์วิจัยหาแม่ไม้ม็อบจนเจอ
แล้วปรับเอาส่วนดีไปใช้
บางทีอะไรๆอาจจะดีขึ้นได้บ้าง
สิ่งที่เราเห็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
ฝ่ายรัฐบาลเปิดตำราไม่ทัน หรือไม่มีตำราให้เปิดก็ไม่ทราบได้
ม็อบดึงดันกดดันไปได้เรื่อยๆ
ฝ่ายหนึ่งยึดกติกา อีกฝ่ายหนึ่งแหกกติกา
ฝ่ายหนึ่งมีกองเชียล้นหลาม
อีกฝ่ายหนึ่งมีแต่เสียงบ่นกระปอดกระแปด
เหมือนกับการมัดมือชกกี่ยกๆก็ช้ำ
ด้วยสัดส่วนและตัวแปรดังกล่าว
ม็อบจึงอยู่ยงคงกระพันหันได้รอบทิศ
สิ่งนี้เป็นโจทย์เรียนรู้เรื่องการบ้านการเมืองของคนไทย
ทำไมบ้านเมืองถึงเดินมาถึงจุดนี้ได้
อินเดียมีมหาตะมะคานธีเป็นผู้นำที่ยิ่งใหญ่
เวียดนามมีลุงโฮเป็นวีรบุรุษกู้ชาติ
สิงคโปร์มีลีกวนยูเป็นเทพเจ้าทางการบริหารประเทศ
ผู้นำที่อยู่เหนือผลประโยชน์ส่วนตนเหล่านี้
ล้วนเอาประเทศชาติเป็นตัวตั้ง
อุทิศชีวิตเพื่อสร้างบ้านแปลงเมืองให้เจริญก้าวหน้า
ประเทศของเราเคยมีผู้นำใจสะอาดเหมือนของเขาบ้างไหม?
-ลุงจิ๋วอีสานเขียว
-ลุงเตี้ยหลงจู้เมืองสุพรรณฯ
-ลุงหูกางไวน์แดง
-น้ารูปหล่อแห่งดูไบ
-ฯลฯ
>น่าจะวางมือวางใจเรื่องบ้านเมืองได้แล้ว
>พอแล้ว-พอกันที-ชีช้ำหมดแล้วประเทศไทย
>ขอร้องให้รักประเทศไทยน้อยๆหน่อยได้ไหมพณฯ
>มาทางไหนก็ไปทางนั้น
>ปล่อยวาระเว้นว่างให้คนไทย
>ปล่อยให้คนรุ่นใหม่เขาคิดและทำเพื่ออนาคตบ้าง
> คนไทยอยากได้ผู้นำแบบลุงโฮ-มะหาตามะคานธี-ลีกวนยู-เติ้งเสี่ยวผิง
> ไม่ต้องการผู้นำร้อยลิ้นกะลาวน
> ไม่ต้องการผู้นำหน้าเนื้อใจเสือ
> ไม่ต้องการผู้นำที่ด้าน-ทน-แดกด่วนทุกโครงการ
> ไม่ต้องการผู้นำที่กล้าโกงทุกอย่างที่ขวางหน้า
เบื่อ เบื่อ ได้ยินคำว่า อหิงสา อหิงสา
แต่เผลอเมื่อไหร่ปาระเบิดเมื่อนั้น
เผลอเมื่อไหร่ไล่ทุบเมื่อนั้น
เจอเมื่อไหร่ไล่ล่าอย่างกับหมาบ้า
การเมืองไทยติดโรคเอดส์เสียแล้ว
เศร้า เหงา เซ็ง โว้……
จะเอาวิธีตอแหลมากู้ชาติอย่างนั้นหรือ?
จะเอาความกระเหี้ยนกระหือมาพัฒนาชาติอย่างนั้นหรือ?
จะเอาความถ่อยเถื่อนมาสร้างประชาธิปไตยอย่างนั้นหรือ?
จะเอาความหวังร้ายมาทำลายความหวังดีอย่างนั้นหรือ?
เอาเข้าไป เอาเข้าไป อย่าออกมานะโว้…
ถ้าใครว่างลองศึกษาเรื่องนี้ดีไหม
ทำไมเวียดนามเหนือ-เวียดนามใต้ถึงรวมประเทศได้
ทำไมเกาหลีเหนือ-เกาหลีใต้ยังรวมประเทศไม่ได้
ทำไมประเทศเล็กๆอย่างสิงคโปร์จึงมายืนอยู่หัวแถวได้
ทำไมเยอรมันตะวันตก-เยอรมันตะวันตก ถึงทุบกำแพงเบอร์ลินได้
ทำไมประเทศจีนถึงรวมประเทศได้
ทำไมประเทศโซเวียตถึงแตกเป็นเสี่ยงๆ
ทำไมประเทศไทยไม่ยอมทำไม?
ในภาวะวิกฤติจนเกินวิกฤติไปแล้วนี้
จะมายุบสภาเพื่อเปลี่ยนหน้ามากอบโกยกันอีกก็ยากที่จะหาความเจริญให้แก่ชาติบ้านเมืองได้
ตอนประเศญี่ปุ่นแพ้สงครามโลก
คนญี่ปุ่นได้หลอมรวมใจกันฝ่าฟันปัญหาต่าง
เรื้อโครงสร้างของประเทศ ด้านกฎหมาย เศรษฐกิจ สังคม การเมือง การศึกษา้้้
เปรียบเสมือนการยกเครื่องแผนการพํฒนาชาติใหม่หมด
ของเก่าอะไรไม่ดีโลีะออก ปรับเอาสิ่งดีๆเข้าไปแทน
เพียงไม่กี่ปีญี่ปุ่นก็ลืมตาอ้าปากได้
หลังจากเยี่ยวยาผลกระทบให้คลี่คลายได้แล้ว
ก็เดินหน้าพัฒนาชาติญี่ปุ่นก้าวหน้ามาตามลำดับ
2 ความคิดเห็น
โล๊ะ นักอ่านข่าวตามช่องต่างๆด้วยค่ะ
แหม…ตีข่าวและลงรูปเก่ารูปใหม่ซ้ำไปมา ไม่มีเคารพในหน้าที่ของตัวเองเลย
วันนี้ประเทศถึงทางตันของการแก้ไขปัญหาแบบสันติวิธี???
ภาวนาอย่างยิ่งว่า คงไม่มีใครไปชักชวน คนต่างชาติเข้ามาควบคุมสถานการณ์นะคะ
เหตุการกำลังดุ และเดือด
บาดแผลสังคมคงจะฝังลึกๆ รอวันปะทุอีก
ตราบใดที่ไทยยัง ดื้อตาใส นะอุ้ย
- เรื่องการข่าว นักข่าว ตำแหน่งผู้เชี่ยวชาญ แต่ทำงานได้เท่าเด็กอมมือ