ลานสวนป่า

(วัวออกลูกทุกวัน เด็กๆได้เรียนวิชาบริบาลวัว)

หลังจากที่เด็กชุดวัยรุ่นมาอยู่กันที่สวน ช่วยกันทำงานดังที่บอกแล้ว เรากำลังปรับกระบวนท่านำพาสู่การเรียนวิชาชีวิตให้แนบเนียนยิ่งขึ้น เช้านี้มีรุ่นกระเต๊าะตามมาอีกชุดหนึ่ง เป็นรุ่นจิ๋วระดับประถมต้น3-4คน คงเกิดจากเสียงร่ำลือเล่าอ้างแพร่ออกไปในหมู่บ้าน เด็กไกลปืนเที่ยงที่ถูกละเลยเหล่านี้ จึงชักชวนกันมาสวนป่ามากขึ้น เราพยายามดูแลอยู่ห่างๆ ช่วยหางาน-แบ่งอาหาร-แบ่งขนม-ให้ผักผลไม้ในสวนสมทบให้เด็กๆ ทำไปทำมาเสมือนเปิดค่ายฤดูร้อนอย่างไม่เป็นทางการ ถ้าเราใจเย็นๆค่อยๆเติมเนื้อหา..

:ที่พิเศษก็คือ เราไม่ต้องสมมุติกิจกรรมให้เด็กเรียนรู้ แต่เอาเนื้องานที่เกิดขึ้นในวันเวลานั้นๆ ให้เด็กได้เรียนภาคปฏิบัติ เหนื่อยก็รู้ หนักก็รู้ สนุกก็รู้ อร่อยก็รู้ สุดท้ายก็จะรู้ว่า ชีวิตเป็นเช่นนี้เอง ถ้าเด็กทำงาน จะรู้งาน สู้งาน เรียนรู้คุณภาพของงาน กิจกรรมเรียนรู้ตรงๆเช่นนี้ บำบัดอาการเด็กเหยียบขี้ไก่ฝ่อดีนักแล เด็กๆจะได้เรียนวิชาต่างๆเช่น

วิชาวิถีไท

วิชาการงานอาชีพ

วิชาหนักเอาเบาสู้

วิชาอยู่อย่างไท

วิชาเมตตากรุณา

วิชาธรรมะในธรรมชาติ

วิชารักบ้านเกิด

(สมาชิกรุ่นกระเปี๊ยก สนุกกับเขาด้วย)

การศึกษาไทย

ควรเชื่อมโยงการเรียนรู้ที่บ้านกับที่โรงเรียนเข้าด้วยกัน

เด็กไทยถึงจะเข้าใจเรื่องวิถีไท+วิถีชีวิต

อยู่บ้านทำงานบ้าน ไปโรงเรียนทำการบ้าน

งานบ้าน+การบ้าน=การเรียนที่สมบูรณ์ครบส่วน

เด็กๆจะสำนึกรักบ้านเกิด

ถ้ายังเรียนแบบลิงหลอกตัวเอง

โรงเรียนสอนแต่วิชาทิ้งถิ่น

โตมาคนชนบทจึงชอบทิ้งถิ่นไปเย๊วๆบนถนนราชดำเนิน

(เล็ก-ใหญ่ไม่ดูดาย ทำงานได้ตามพละกำลัง)

ค่ายฤดูร้อนปีนี้ จะมีความหมายต่อการปิดภาคเรียนของเด็กด้อยโอกาสไม่มากก็น้อย เด็กๆเริ่มแสดงความมีน้ำใจ ตื่นเช้ามาจูงวัวไปล่าม เมื่อเช้านี้แม่วัวสีนวลออกลูกอีก ช่วงนี้สัตว์เลี้ยงเบ่งท้องแข่งกันวันละตัวๆ เด็กๆมาช่วยกันอุ้มออกจากคอก จูงแม่วัวออกไปไว้ในแปลงหญ้า หิ้วน้ำไปบริการแม่สีนวล บทเรียนที่ไม่ได้กำหนดไว้แต่ก็เดินไปด้วยความสำนึกดี จิตใจของเด็กไทยเหมือนผ้าขาว ถ้าสังคมไม่แต่งแต้มสีกระดำกระด่างให้ ลูกหลานไทยก็จะปลอดจากภัยคุกคามที่มาแทรกซ้อน

เมื่อเช้าบริษัทน่ำเฮ็งที่ส่งเครื่องสับกิ่งไม้มาให้

โทรฯมาคุยกัน ได้ข้อสรุปว่าจะต้องเปลี่ยนเครื่องให้ใหญ่ขึ้น

ใช้มอเตอร์7.5 แรงม้าไฟฟ้า3 เฟส

เครื่องที่ว่านี้สามารถทำงานได้ต่อเนื่อง

สับไม้เส้นผ่าศูนย์กลาง 4-5 นิ้วได้

กำลังเหมาะกับวัตถุประสงค์ของเรา

ถ้ามันโดนใจ..จะยังไงก็ต้องเอา

ไม่แน่นะครับ

นอกจากการสับพืชอาหารสัตว์

บดย่อยปุ๋ยคอกให้ละเอียดแล้ว

ถ้ามีคนอยากจะทดลองผลิตไฟฟ้าด้วยชิ้นไม้สับ

โครงการไฟฟ้าชุมชนขนาดย่อมต้นแบบอาจจะเกิดขึ้นได้

ถ้าเรามีอาการคันในหัวใจมากพอ

แคว๊กๆ

« « Prev : อารัมภบท : จากรากหญ้าสู่นาซ่า

Next : ตอนซ้อมบท:ออกทีวี » »