ล่องใต้ไปแลใต้

โดย sutthinun เมื่อ 30 ธันวาคม 2009 เวลา 2:57 ในหมวดหมู่ สวนป่าฮาเฮ #
อ่าน: 5805


นักเลงบล็อกไม่เขียนBlogก็ต๊อกต๋อย

จะให้นั่งหง๋อยๆอยู่เฉยๆ

อาจจะลงแดงได้ดิ้นตายเลย

ก็คนเคยร่ายคำทุกค่ำคืน

ไหนๆก็ไปเยือนถิ่นใต้อยู่แล้ว แถมยังมียานพาหนะและสารถีเป็นขาใหญ่แดนใต้อีก โจทย์ดีๆอย่างนี้กระชากใจให้เปลี่ยนแผนหักเลี้ยว360องศา ยอมทิ้งตั๋วสายการบินอีแร้งแก่ มาตะลอนๆกับพระอาจารย์Handyและเล่าฮูแสวง ทั้งๆที่ไม่สบายเท่าไหร่นัก ก่อนหน้ามาก็ปกติดีจึงไม่ได้เตรียมล่วมยามาด้วย ระหว่างเดินทางก็เริ่มมีอาการคันคอฟุตฟิต เอาละสิ..ยังดีที่ได้ยาพญามือเหล็กของป้าจุ๋มพยุงสังขารไว้ ช่วงที่อยู่พุ่มเรียงก็ไปหาหมอ เมื่อเช้าไปฉีดยา อาการก็ทุเลาไม่ค่อยทุลักทุเล

การไปเยือนถิ่นใดก็ตาม ถ้ามีสายญาติเจ้าถิ่นเป็นเจ้าภาพ เราจะได้รับโอกาสพิเศษในทุกกรณี ได้พบปะครอบครัวผู้หลักผู้ใหญ่ พบเงื่อนไขดีๆที่จะไปเชื่อมโยงกับเรื่องในอดีต ได้เรียนรู้ประวัติศาสตร์ สังคมพื้นถิ่น และเรื่องประทับใจมากมาย นอกจากนี้ยังมีเรื่องที่อยากจะตามไปดูสภาพแวดล้อมโดยรวม ที่พระอาจารย์จะกลับมาตั้งหลักที่บ้านเก่า มาเห็นแล้วสบายอย่างมาก ต้นทุนของพระอาจารย์Handyกับสายเครือญาตินั้นมั่นคงนัก ในฐานะลูกชายกำนันเก่าที่โด่งดังในอดีตจะธรรมดาที่ไหนเล่า ญาติแต่ละคนมีกิจการร้านค้าขายส่ง-ปลีกใหญ่โต ที่บ้านโมถ่าย ตำบลโมถ่าย จังหวัดสุราษฎร์ธานี อยู่ห่างจากพุ่มเรียงประมาณ 15 กม. ด้านข้างร้านยังเป็นตลาดนัดของชุมชุน ที่ทางแต่ละแห่งอุดมสมบูรณ์รอคนมาปรับปรุง นอกจากงานค้าขายแล้ว ยังมีสวนปาล์ม สวนมะพร้าว สวนยางพารานับ100ไร่ บ้านสวนอยู่ติดกับสวนโมกข์นานาชาติ มีน้ำพุร้อนไหลผ่านทั้งปี อบต.วิทยุชุมชนก็ล้วนแต่คนรู้จักกัน ผมคิดว่าพระอาจารย์Handyกลับบ้านเก่าช้าไปหน่อย ถ้ามาก่อนหน้านี้เป็นพระเอกขาโจ๋ไปนานแล้ว

พระอาจารย์Handyบวชเป็นศิษย์วัดสวนโมกข์รุ่นแรกๆ แถมเป็นประธานของรุ่นอีกต่างหาก จึงรู้จักหลวงพี่หลวงน้าหลวงลุงทั่วไปหมด ก้าวแรกที่เดินเข้าในวัด เห็นใยแมงมุมห้อยใบไม้ลงมา จิตหวนไปคิดว่านี่เป็นเยื่อใยที่ได้กลับมาเยือนอีกครั้งหนึ่ง ไก่ป่า กระรอก หรีดเรไร ความครึ้มของป่าไม้ ได้นั่งสนทนาธรรมกับท่านสิงห์ทอง ได้รับหนังสือและแผ่นซีดี.ได้คุยกับคนสำคัญๆของสวนโมกข์ เช่นครูนพพร มากมี สอนอยู่ที่โรงเรียนธารน้ำไหลประชาสรรค์..ตั้งอยู่ในบริเวณสวนโมกช์ ร่มรื่นรักษาสภาพอาคารรุ่นเก่าที่คาสสิกมากแห่งเดียวที่เหลืออยู่ในภาคใต้ คุณน้าทองมาก มากมี เป็นผู้ที่ปรนนิบัติท่านพุทธทาสตั้งแต่ต้นอย่างต่อเนื่อง การที่ได้สนทนากับผู้ที่เกี่ยวข้องอย่างลึกซึ้งจึงไม่ธรรมดาใช่ไหมครับ เราได้ไปกินข้าวฝีมือคุณน้าอำพัน มากมี ที่ทำอาหารครบเครื่องตำหรับใต้ดั่งเดิมอย่างอิ่มเอม เป็นวาสนนาของกระเพาะเชียวละครับ นอกจากนี้ยังได้กินกล้วยเล็บมือนางที่แสนอร่อยจนอิ่มอืดทุกมื้อ ได้โชว์พุงป่องๆที่อ่างน้ำพุร้อน แต่ไม่อายใครหรอกนะเพราะย่องไปเล่นน้ำพุร้อนตอนกลางคืน อุณหภูมิประมาณ 40 องศา ใครเป็นโรคใจเย็นขอแนะนำให้มาแช่บ่อแร่น้ำร้อนที่นี่

คุณน้าทองมากอายุ79ปี6เดือน ส่วนคุณน้าอำพันอายุ78ปี แต่ร่างกายแข็งแรง เล่าฮูแสวงชื่นชมมาก บอกว่าสุขภาพของท่านเทียบเท่ากับคนอายุ50ปี ทั้ง2ท่านเป็นเสาหลักให้เราสืบสาวราวเรื่องของสวนโมกข์ได้ไม่อั้น เสียดายว่ามีเวลาน้อย แต่ก็เราก็มีสัญญาจะเย้าเยือนกันในวาระอันควร เพราะเป็นมนุษย์สายพันธุ์ที่ชอบปลูกต้นไม้เหมือนกัน งานนี้มีการบ้านติดปลายนวมมาเยอะขอรับ

เราตระเวนในชุมชนไม้เรียง ไปเที่ยวแหลมโพธิ์ที่อดีตเคยเป็นที่ตั้งทัพพระเจ้าตากสิน ชิมอาหารใต้รสเด็ด ไปอาบน้ำพุร้อน ขากลับแวะมาตามรายทาง จุดพิเศษสุดอยู่ตรงที่ชายแดนพม่า ไปตามล่าสมบัติใต้ท้องทะเลลึก ไปพบตลาดค้าชายแดนที่มีกล้วยไม้สวยๆ พรรณไม้แปลกๆ ดอกบัวผุดพันธุ์เล็ก แม่ค้าบอกว่าหั่นบางๆตากแดดชงดื่มเป็นยาโด็ปชั้นสุดยอด เล่นโฆษณาอย่างนี้ ..เหมาทั้งร้านนี่เท่าไหร่..มีตอไม้สวย ไม้แกะสลักพระปางต่างๆ คิดถึงคอนตะหงิดๆ..ได้พันธุ์ไม้แปลกๆมาปลูกบ้าง เสียดายพระอาจารย์ไม่ได้เอารถ10พ่วงไป ไม่ยั้งงั้นจะได้ขนต้นไม้เมืองใต้มาปลูกอย่างจุใจ อิ อิ..

เล่าฮูแสวงพาไปชมสมบัติใต้สมุทร์ซึ่งแปลกมากๆ ถ้าไม่ได้มาเห็นกับตาคงจะเข้าใจว่าเป็นสิ่งประดิษฐ์เพราะลักษณะใกล้เคียงแทบดูไม่ออก เป็นส่วนของฟันปลากระเบน ที่ชาวประมงค่อยลอกออกมาดัดโค้งให้เป็นกำไล เป็นของประดับสร้อยห้อยคอเก๋ๆ เรื่องความแปลกความสวยงามนั้นไม่ธรรมดาอยู่แล้ว แต่แถมโชคลางในทางอุ้มชูกำลังใจนี่สิพิเศษจริงๆ

คนพม่ามีความเชื่อว่า

..ถ้าใครสวมสร้อยกำไลที่ว่านี้

จะเกิดเมตตามหานิยม

มีคนชื่นชมขนาดพระขุนแผนชิดซ้ายนั่นแหละครับ

เท่าที่รับฟังมาทุกคนหาคู่ได้ดั่งใจหมาย

เอ๊ะ!..ชักจะเข้าท่าแฮะ

ผมก็มีลูกสาวหลายคน

เห็นทีจะต้องควักกระเป๋าซื้อไปฝากเป็นของขวัญปีใหม่เสียหน่อย

ถึงราคาแพงเหลือใจ

แต่ถ้าดลบันดาลให้ลูกหลานมีคนรักก็คุ้มใช่ไหมละครับ.. แคว๊กๆ

« « Prev : คลื่นรักท่วมเกาะภูเก็ต

Next : กลับบ้านเฮาฮักรออยู่ » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

2 ความคิดเห็น

  • #1 handyman ให้ความคิดเห็นเมื่อ 30 ธันวาคม 2009 เวลา 5:19

    สวัสดีครับท่านผู้ชม
       ตื่นมาตีสาม นอนไม่หลับเพราะรู้สึกว่ามีอะไรต้องทำ และนอนมากว่า 3 ชั่วโมงแล้ว  ลงไปจัดการอย่างละเอียด ประณีตกับของที่จะถวายพระเป็น Happy New Year ให้ท่านอีกชิ้นหนึ่ง ทำความสะอาด คราบเทปกาว ที่ตัวของดังกล่าว โดยใช้น้ำยา 2-3 ชนิด  ขัดถู ซ้ำๆจนดูน่าจับน่าถือก็ใช้เวลาไป 1 ชั่วโมง ของก็พร้อมที่จะถวายเช้านี้  ขึ้นมาเปิดเครื่องตอบ e-mail 1 ฉบับ แล้วก็รีบเข้ามาลานนี้เพื่อมาดูลีลาการบอกกล่าวเรื่องราวที่สุดแสนประทับใจของพวกเราทุกคนที่ร่วมทีมเดินทาง
       เป็นการขับรถระยะทางยาวที่แทบไม่รู้สึกเหนื่อยเลย  เพราะรู้ดีว่าขับให้ใครนั่ง .. อิ อิ อิ
    เรื่องนี้ยังอีกยาว และถึงหลายตอนก็ดูจะจบยาก .. คนไชยาจะบุกสวนป่าในไม่ช้า .. รวมทั้งแปลงนาของท่านเล่าฮู ก็ไม่น่าจะรอดพ้นจากการถูกบุก ..
    แคว๊ก ๆ ๆ

  • #2 ป้าจุ๋ม ให้ความคิดเห็นเมื่อ 30 ธันวาคม 2009 เวลา 9:36

    -กำลังจะโทรฯไปถามสาระทุกข์สุกดิบด้วยความห่วงใย เปิดมาเจอบันทึกบนลานก็เลยเบาใจไม่ต้องโทรศัพท์แล้ว…แสดงว่ายังสบายมาก…นั่งเขียนบันทึกได้ถึงตี 2…อิอิ
    -ก็กลับมาสู่อ้อมอกสวนป่าแล้วทุกอย่างก็คงจะHappy…Happy…Happy…ในโอกาศนี้ป้าจุ๋มถือโอกาศอวยพรปีใหม่แด่ครูบาและแม่หวีด้วยค่ะ…ขอให้โชคดีปีใหม่ 2553…ขอให้ท่านทั้งสองมีสุขภาพพลานามัยที่ดี ตลอดปีและตลอดไป…จะคิดหวังสิ่งใดก็ให้สมความปรารถนาทุกประการค่ะ…อยู่ไหนๆก็ไม่สุขใจเท่าบ้านเรา…รักบ้านเรา…ความสุขที่แท้จริงก็คือมีคนใกล้ตัวให้ได้รักได้ดูแลกัน…อบอุ่น…ค่ะ


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.6147620677948 sec
Sidebar: 0.28335189819336 sec