ลานสวนป่า

ช่วงที่ญาติชาวเฮมาพำนักให้รักและยินดี

อยากจะบอกว่าผมมีความหลังกับคนเหนือฝังแน่น

ทำให้ย้อนระลึกถึงชีวิตคู่

ผมไม่ได้ดูแลเธอเท่าที่ควร

เพราะอยู่ในช่วงปากกัดตีนถีบจนลืมอนาทร

ครั้นเมื่อจากกันไกลก็สุดแสนจะโศกสลด

ดังนั้นทุกครั้งที่มีคนเหนือมา

..นั่นคือตัวแทนของความหลัง

มาทดแทนความดีความงาม ถึงจะต่างวาระต่างกรณีกัน

แต่ก็เสมือนน้ำทิพย์ชโลมใจ

ดังนั้นการมาเยี่ยมยามกันจึงมีอะไรมากกว่า..คิดถึงเฉยๆ ผมจึงกะดี้กะด๊าอยากจะพาคนดีไปรู้จักคนดียังไงละ..คนดี สิ่งมีค่าที่สุดของคนอยู่ป่าคือหนังสือ ช่วงที่มาปลูกสร้างสวนป่าอยู่คนเดียว มีเหตุการณ์ที่ผ่านไป45ปีแล้วยังตราตรึงไว้ความจำ

วันหนึ่งมีพ่อค้าในตัวอำเภอแวะผ่านมา..

“อาแปะ ผมเอาหนังสือพิมพ์มาฝาก”

หลังจากกอดลาและก่อนที่ครูอึ่งจะขึ้นรถ ได้มอบหนังสือให้เล่มหนึ่ง เราจะเดินไปไหนกัน เป็นเรื่องเขียนประมวลผลคนของคนเดินเท้าที่ชื่อประมวล เพ็งจันทร์ เล่าถึงการค้นหาความหมายของชีวิต เมื่อคืนตื่นมาค่อยๆอ่านที่ละบทอยู่2-3รอบ ยิ่งอ่านก็ยิ่งโดนใจ ตรงกับสภาพการณ์ที่เผชิญในช่วงที่ผ่านมา ที่เห็นความดิ้นรน-ความอยาก-ความหวังที่ค่อนข้างน่าเป็นห่วง กับความตั้งใจที่เป็นเหมือนแผ่นเสียงตกร่อง..เราจะไปไหนกัน จะเดินไปในเส้นทางที่คับแคบอย่างนี้หรือ มองไม่เห็นหนทางอื่นวิธีอื่นที่สว่างกระจ่างใจกว่านี้หรือ ผมเห็นความทุกข์แล้วอยากให้ใครๆอ่านหนังสือเล่มนี้มาก มีเรื่องที่เกี่ยวกับคุณแม่ชีศันสนีย์ เสถียรสุต ที่เคยรู้จัก มีสาระประเทืองใจเต็มไปหมด เช่น..

• ตัดสินใจพอเพียงกับชีวิต
  
• เดินออกจากความรู้สึกบีบคั้นของความตาย
  
• เดินเพื่อรับใช้บั้นปลายชีวิตในการเรียนรู้
  
• จุดเริ่มต้นแห่งความสำเร็จมาจากการตั้งจิตอธิฐาน ฯลฯ..

มีหลายเหตุการณ์ที่เคยสังเกตตรงกัน เกี่ยวกับนก ไส้เดือน มดแมลง แม้แต่ต้นไม้..ช่วงที่รอกอดนั่งเล่นใต้ต้นเหรียง ต้นไม้ก็จะหยอกล้อตลอดเวลา ด้วยการโยนลูกโม่งตุ๊บซ้ายตุ๊บ!ขวา..ถ้าไม่ลุกมีหวังโดนแจ๊คพ๊อทจนได้..หรือช่วงที่ผมเดินตัดวัชพืชที่มียางเหนียวมาเกาะขากางเกง ก็สะท้อนว่า..พืชเล็กๆเหล่านี้ก็มีสิทธิอยู่บนโลกใบนี้เท่าเทียมกับมนุษย์เรา เรามีอำนาจอะไรไปตัดสิทธิ์เขา ..นอกจากการเบียดเบียนสิ่งอื่นตามสไตล์ของคนบ้าอำนาจ จากมุมมองหนึ่งในหนังสือ หน้าที่71 เขียน..

“ ถ้าเราเอาอายุโลกนี้มาวางให้เห็นภาพความงอกงามของโลกชัดๆ เขาบอกว่านับตั้งแต่มีมนุษย์เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ ซึ่งก็ไม่นานนี้เอง โลกใบนี้มีปัญหาเลย ความหลากหลายทางชีวภาพลดลง หมายความว่าทันทีที่มีมนุษย์ และมนุษย์เริ่มจะมีปริมาณมากขึ้น จากที่เคยคิดว่ามนุษย์น่าจะมีสักสี่พันล้านคน ก็ถือว่ามากแล้ว ปัจจุบันหกพันกว่าล้าน พอมีจำนวนมาก มนุษย์ก็เบียดเบียนสิ่งมีชีวิตอื่นมากขึ้น เพราะฉะนั้นจึงบอกว่า พอทันทีที่มนุษย์อยู่บนโลกนี้มานาน ยิ่งนานมากขึ้น สิ่งมีชีวิตอื่นๆก็ค่อยร่อยหรอลงเรื่อยๆ..”

อ่านตรงนี้แล้วก็คิดกันเอาเองนะขอรับ

จะมีแฟนก็ดี..แต่อย่าทวีปัญหาให้โลก

สำหรับคนยังไม่มี..ก็ดีใจเถิดว่าเราไม่ได้เป็นตัวคูณของปัญหา

สำหรับคนที่หาคนที่ใช่เลย ยังไม่ได้.. ยังมีเวลาไต่ตรอง

ส่วนคนที่ตัดสินใจอย่างรอบคอบ..ข้ามาคนเดียว กลับคนเดียว

ก็เอาใจช่วย ขอให้พบความสงบสุขนิรันดร์

มีคนถามว่า..ครูบาคิดจะหาคู่ให้ลูกสาว..บ้างไหม?

ข้างบนคือคำตอบ..

ปล่อยให้เป็นไปตามลิขิตของฟ้า

ใครหาคู่เจอได้แต่งก็ยินดีด้วยอย่างยิ่ง

แต่คนที่ยังหาไม่ได้..พยายามต่อไป หรือ และ..c]tM+~%JJ๑-3#!

ดิ้นไปก็เท่านั้น ..ระวังน้ำลายฟูมปากก็แล้วกัน

อามิตรพุทธ ..เมื่อมีเหตุต้องหาผลให้เจอนะคนดี..

จวนจะเข้านอน มีเสียงโทรศัพท์เข้ามา..

“เมื่อวานไปไหน ไม่มีใครอยู่บ้านสักคน”

“ทำไมละ มีอะไรหรือ ทำไมไม่มาทำงาน”

“ไม่มีเงินเติมน้ำมันรถนะสิ ไปไหนก็ไม่บอก ไปยืมใครก็ไม่ได้”

“มีเงินไหม เช้านี้จะขี่มอเตอร์ไซด์ไปเบิกเงินนะ”

“เออๆ ..มาเล๊ย..”

นี่แหละชีวิตสดๆงดงามยังกะอะไรดี

คนจนน่ารักและจริงใจเสมอ

แต่ชักสงสัยว่า..ขี่มอเตอร์ไซมาขอเงินได้

ทำไมไม่ขี่มอเตอร์ไซมาทำงานเสียเลยละ

นี่คือคำถามที่ต้องหาคำตอบที่ละเอียดอ่อน

แคว๊กๆ..

« « Prev : จันทร์กระจ่างกลางสวนป่า

Next : กินง่ายอยู่ง่ายตายสบาย » »