ลานสวนป่า

(บนดาดฟ้าชั้นดูดาวที่บ้านฤๅษีหอมฟุ้งด้วยไม้ดอก)

ภาพนี้: ฝีมือ ฝีกล้อง ของครูอึ่ง

ตื่นเช้าๆเห็นสาวๆมาออกกำลังกายหน้าบ้าน ย่องไปเก็บภาพแล้วเดินดูช่างกำลังซ่อมห้องสนทนาสไตล์ฮา ที่ต้องการทดลองระบบลม-เข้า-ออก ที่มีปล่องให้อากาศเข้าด้านล่างแล้ววิ่งขึ้นไปยังท่อที่ทำเหมือนปล่องโรงสีบนหลังคา คาดว่าจะเรียบร้อยภายใน2-3วันนี้ หลังจากนั้นทดลองไปรำพึงยุบหนอ-ไม่หยุบหนอ ต่อๆไป

วันนี้อากาศกำลังดี แม่ครัวหัวป่าช่วยกันทำกับข้าวมื้อเช้า มีเมนูพิสดารครั้งแรกในโลกโดยฝีมือป้าจุ๋ม จะไม่ให้แปลกยังไงละครับ กินสะเดากับโรตี แต่ก็ยังมีอาหารหน้าตาแปลกๆมาให้ชิมอีก หลังจากนั้นก็มานั่งเก้าอี้ห้องเต้คุยกัน เพื่อสรุปทิศทางของมหาชีวาลัยอีสาน ได้ใจความออกมาดังนี้นะขอรับ

1. มหาชีวาลัยอีสานจะทำหน้าที่นำพาคนดีมาพบกัน

2. ขยายผลความดีความงามความรู้ด้วยไมตรีจิต ผ่านกิจกรรมเชิงประจักษ์ และลานปัญญา

3. ฟื้นฟูวิถีไทย รวบรวมทักษะชีวิตด้านกิจกรรมแบบพอเพียง การดูแลสุขภาวะ แพทย์ทางเลือก แพทย์แผนไทย

4. ปรับปรุงสภาพแวดล้อม ให้เหมาะสมที่จะเป็นพื้นที่สุขภาวะเชิงกระบวนการ

5. ศึกษา-ทดลองเรื่องการจัดการพลังงาน การจัดการสภาพแวดล้อม การแสวงหาคำตอบรองรับวิกฤตในอนาคต

หลังจากผ่านมื้อกลางวันด้วยผัดหมี่กับส้มตำสูตรพิเศษ หลังจากอร่อยอิ่มนั่งคุยกันเพลินสักพัก เราก็ยกขบวนไปกินมื้อเย็นที่สำนักฤๅษีอ้นที่ลำปลายมาศ ครั้งแรกคิดว่าจะไปนอนคุยกันสัก1คืน แต่เกรงว่าอาการร้อนผ่าวจะกำเริบ จึงขอไปชะแว๊บแล้วกลับ ..

ไปถึงฤๅษีพาเดินชี้ชมนานาดอกไม้ที่ส่งกลิ่นอบอวลทั่วบริเวณ มีไม้ดอกในระดับล่างระดับกลางและระดับชี้ฟ้า เราเดินไปหยุดอื้อฮือกันบนชั้น3ที่มีดาดฟ้าดูดาว มีดอกไม้เถาว์ตามมาปรุงแต่งบรรยากาศให้ระรื่น ท่ามกลางเดือนดวงกลมโตที่ค่อยโผล่ขึ้นมาเหนือระดับยอดไม้ ท้องฟ้าสว่างสวยเย็นตา บรรยากาศชื่นมื่นเหลือเกิน เมื่ออิ่มอาหารตาบริเวณภายนอกแล้ว เราก็ชวนกันเข้าไปข้างใน

ในบ้านก็มีเรื่องอื้อฮือไม่แพ้นอกบ้าน พบสิ่งละเมียดละไมซ่อนอยู่ทุกอณูสัมผัสแนวคิดผ่านการดำรงชีวิตที่เรียบง่ายแต่สมบูรณ์อย่างยิ่ง ได้เห็นจินตนาการถูกสร้างขึ้นด้วยน้ำพักน้ำแรงสมใจนึก เราได้รับฟังเรื่องราวธรรมชาติที่ไม่ธรรมดา อิ่มตาแล้วก็เป็นรายการอิ่มท้อง เมนูยำแบบโบราญ แกงส้มศีรษะปลาช่อนฝีมืออาจารย์นฤมลนั้น เป็นสิ่งนอกเหนือกว่าคำว่าบรรยาย ลึกซึ้งกว่าความอร่อย รับประทานท่ามกลางเสียงเพลงคลอเบาๆผสมผสานการคุยที่อร่อยล้ำของฤๅษี ต่อให้เอาโคตรสะเต๊กมาแลกก็ไม่ยอมหรอกนะ

เมื่ออิ่มตาอิ่มท้องแล้วยังมีรายการอิ่มใจ

ระหว่างเราเดินออกมาขึ้นรถกลับ

อาจารย์นฤมลได้กรุณาร้องเพลงที่ท่านประพันธ์ขึ้นเพื่อการนี้โดยเฉพาะ

ท่ามกลางร่มไม้ใบบังที่มีแสงจันทร์ส่องลอดเหมือนประแป้ง

เสียงเพลงเจื้อยแจ้วสะกดเรานิ่งอยู่กับภวังค์

หลังจากนั้นได้เข้าไปในบ้านหลังเล็ก

ฤๅษีจัดรูปวงให้เรานั่ง

อาจารย์นฤมลได้ขับขานทำนองเสภารำลึกถึงครูบา

ท่านเล่าว่าทุกความห่วงใย

ได้สวดมนต์ให้ในยามที่ได้รับข่าวว่าไม่สบาย

นี่แหละหนอสิ่งที่ประเมินค่าไม่ได้

คุณค่าของน้ำใจที่มอบทุกครา

ย่อมตรึงตราประทับไว้ให้รำลึกนิรันดร์

(รถคันนี้มาบ่อยจนนกยูงจำได้)

คำที่ขอถาม..จะมีอะไรมีค่ามากกว่านี้อีกหรือบนโลกใบนี้

ก่อนอำลาพวกเราได้สะท้อนความรู้สึก

ผมคิดว่าตัวแทนพี่น้องชาวเฮได้เข้าสู่สาระคนดีมาพบกันแล้ว

ผมขออนุญาตเจ้าสำนักล่วงหน้าที่จะมารบกวนในคืนเดือนมืด

มาดื่มด่ำกับทุกสิ่งทุกอย่างเหนือคำบรรยาย

มานอนให้ฤๅษีพาท่องจักรวาลอันไกลโพ้น

อยากจะบอกว่า..ยิ่งกว่าแฟนพันธุ์แท้อยู่ที่นี่

อยู่ที่ว่าแฟนพันธุ์ทางจะได้มาร่วงวงกันกี่ชีวิต

เมื่อไหร่..ก็เมื่อนั้น..แคว๊กๆ

เมื่อคืนนี้มีรายการเลี้ยงโรตีระหว่างการคุยกันจนถึงตี3

ทุกท่านตื่นตามสบายๆ

หลังจากรับประทานอาหารเช้า

เก็บของขึ้นรถ กอดร่ำลาตามธรรมเนียม

ไม่แน่นะ บางทีมอาจจะกลับมาอีกในเร็วๆนี้

คณะญาติแซ่เฮเพิ่งจะแยกย้ายกันเดินทางกลับ

..โชคดีมีโชคชัยวันหลังกลับมาใหม่นะอุ้ยนะ นะครูอึ่งนะ นะอารามนะ

« « Prev : เราปะติดความคิดเข้ากับความรู้อย่างอะไร?

Next : ความหน้า-ความหลัง » »