ลานสวนป่า

ชีวิตกับการเดินทาง..หลังจากทำงานหนักแล้ว ก็ควรให้รางวัลชีวิตด้วยการพักผ่อนบ้าง การพักผ่อนที่ดีที่สุดเห็นจะหนีไม่พ้นเรื่องธรรมชาติป่าเขาลำเนาไพร หรือตามชายทะเลเกาะแก่งที่ไม่มีใครรบกวน เป็นการพักผ่อนทั้งกายใจ ในความเป็นธรรมชาติทำให้อายุยืน เพื่อจะได้ชมและถ้ามีส่วนเสริมสร้างสภาพด้วยแล้ว จะทำให้อายุยืนแข็งแรงแบบสบายๆ ที่จริงการเดินทางไปนั้นไม่ยาก ..จุดหมายปลายทางนั้นเป็นแค่เพียงส่วนหนึ่งของการเดินทางเท่านั้น ไม่ใช่ทั้งหมด ถ้าแวะซื้อข้าวโพดหวาน ผักสด และขนมนมเนย ความสนุกสนานเกิดขึ้นในระหว่างทางก็ดีไม่น้อย โดยเฉพาะถ้าได้เดินทางไปกับเพื่อนผู้รู้ใจ

แต่เมื่อวานนี้สิครับพี่น้อง ผมอ้อยอิ่งเพลินทั้งที่จะเข้ากรุงเทพ นึกสังหรณ์ยกโทรศัพท์ไปถามสนามบิน ถึงทราบว่าPB air ยกเลิกเที่ยวบินไปแล้ว ตอนนี้มีนกแอร์มาบินแทน แต่ลดเที่ยวบินมาเป็นวันจันทร์กับพฤหัสบดี ขึ้นลงที่ดอนเมือง ที่แน่ๆวันนี้มีแต่แห้วบิน โธ่ๆๆ..หายเซ่อเป็นปลิดทิ้ง รีบบึ่งเข้าบุรีรัมย์รุกลี้ลุกลน มีที่นั่งเหลือท้ายสุด2ที่ เกือบจิ้มกล้องแล้วไหมละ

เมื่อเหตุการณ์ผันผวนไปเช่นนี้ ก็ได้เวลาสังคายนาข้อมูลการเดินทางเสียที กลับดีเสียอีกที่มีข้อมูลใหม่ๆเข้ามาเสริม ตอนนี้นะครับ..มีรถตู้จากหมู่บ้านที่อยู่ใกล้เคียงสวนป่า วิ่งตามรายสะดวกสัปดาห์ละ2วัน ค่าโดยสารประมาณ400บาทส่งถึงบันไดบ้าน รายสะดวกที่ว่านั้นหมายถึงส่งคนจากชนบทเข้ากรุง ขากลับก็รับคนบ้างซื้อของไปขายบ้าง คนขับชำนาญทางในกรุง เราไม่ต้องเสียค่าแท็กซี่ จะไปจะมาโทรนัดหมายให้ไปรับ-ส่งสบายๆ

ผมใช้บริการตอนขนของกลับบ้าน ชอบใจมาก คนอีสานนั้นมีน้ำใจไม่แพ้คนภาคอื่น นิดหน่อยไหว้วานกันได้ เช่นผมจะฝากข้าวปลาอาหารมาให้คนรักแถวเมืองทองก็สะดวก หรือใครจะไปจะมาจัดตารางให้ดี รถที่ว่านี้ส่งถึงบันไดสวนป่า ไม่ต้องนั่งมอเตอร์ไซเผชิญฝุ่นหัวแดงอย่างแห้วศรีเผชิญภัยจนเป็นตำนานเล่าขาน เริ่มเห็นช่องทางสะดวกแล้วไหมครับ หรือจะนั่งรถทัวร์บริษัทนครชัยแอร์ก็สะดวก วิ่งไปกลับวันละ8เที่ยว ถ้านั่งช่วงกลางวันเตรียมหนังสืออ่านสักเล่ม 5ชั่วโมงถึงปลายทางพร้อมๆกับปิดหน้าสุดท้ายพอดี

เล่าจื๊ออธิบายว่า..ตอนเมื่อเราชราแล้ว ในปากเหลือแต่ลิ้นดำรงอยู่ แต่ฟันนั้นหายไปหมดแล้ว ฟันที่ดูแข็งแกร่งเมื่อเทียบกับลิ้น แต่สุดท้ายแล้วฟันที่แข็งแกร่งก็หายไป เหลือแต่ลิ้นที่นุ่มนวล เช่นเดียวกับการดำรงชีวิต ถ้าฝืนธรรมชาติมาก เวลานอนก็ไม่นอน เวลาที่ควรกินก็มัวแต่ทำงาน ..เมื่อถึงวันหนึ่งอยากจะสุขภาพดี เงินทองที่หามาได้จากการที่ทำงานหนักเกินไปก็ไม่สามารถซื้อสุขภาพดีได้ ไม่สามารถซื้อเวลาที่ควรจะมีความสุขอยู่กับครอบครัวและคนรักได้

แต่ถ้าเรียนรู้ที่จะอยู่กับธรรมชาติ และปรับการดำเนินชีวิตให้เป็นไปตามธรรมชาติ ก็จะสามารถทำให้เกิดสมดุลของการดำรงชีวิตได้ เป็นความพอเพียงในการดำรงชีวิตอยู่อย่างรู้คุณค่าและมีคุณภาพชีวิตที่ดี..สิ่งเหล่านี้ละครับที่จะเป็นบทให้ตีแตกกันในวาระดวลสะเดา52 มาช่วยกันพิเคราะห์ดูว่า ชาวเราทั้งหลายจะสามารถวางชีวิตให้เป็นปกติได้มากน้อยแค่ไหน ขาดเหลืออะไร จะเติม-ตัด-ทอน ส่วนใดลงให้อยู่ในจุดพอเหมาะพอควร

นอกจากดวลสะเดาแล้ว

เราจะดวลความรู้ความคิดความรัก

ดวลวิธีปฏิบัติที่สอดคล้องกับสภาพยุ่งเหยิงในสังคม!

ห่วงอยู่เรื่องเดียว..

วันนี้อุ้ยหายานพาหนะได้แล้วหรือยัง

เห็นโอดครวญว่า

เครื่องบินก็เต็ม รถไฟก็เต็ม รถทัวร์ก็แน่น

ใครจะนึกเล่าครับว่าท่านที่อยู่เมืองท่องเที่ยวที่เจริญ

จะเจอวิบากมากกว่าคนที่อยู่ในสวนป่า

ตัวเลือกที่ว่ามีอยู่มากมาย

บางทีมันก็ไม่แน่ไม่นอนอย่างที่เล่าจื้อบอกนั่นแหละ..

จบข่าว

« « Prev : ข้าวไม่หอม

Next : ยกที่ 1 พี่เลี้ยงลง » »