ลานสวนป่า

“คอมเอ๋ยComment..

ความคิดเห็นเก็บไว้ทำไมหนอ

รึอ่านแล้วไม่สมหวังนั่งหน้างอ

อย่ารีรอเขียนตอบขอบคุณเอย”

Comment.. เป็นเสมือนผ้าพันคอ หมวกไหมพรม เสื้อกันหนาว

Comment.. เป็นน้ำชาน้ำขิงอุ่นควันฉุยในมือสาวน้อย

Comment.. เป็นรอยระบายยิ้ม บนใบหน้าสดใสชวนมอง

Comment.. เป็นน้ำใจไมตรี ที่หยิบยื่นให้กันและกัน

Comment.. เป็นดอกไม้ช่อเล็กๆที่สวยที่สุดในโลก

Comment.. เป็นอะไรที่ยิ่งกว่าอ้อมกอดและคำขอบคุณ

Comment.. เป็นเสน่ห์ของการจัดการความรู้-ความคิด-ความรัก

Comment.. เป็นของขวัญที่ไม่สามารถประเมินราคาได้

Comment.. เป็นความงดงามที่ไม่ต้องตีความ

Comment.. เป็นความเอื้ออาทรของชาวBlog

Comment.. เป็นการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นและความรู้

Comment.. เป็นสะพานเชื่อมโยงความคิดถึง

Comment.. เป็นบ่อเกิดของมิตรภาพ

Comment.. เป็นรางวัลที่มอบให้กันสม่ำเสมอ

Comment.. เป็นเส้นทางไต่ระดับความรู้

comment.. เป็นมือที่ยื่นมาประคองมือใหม่หัดเขียน

Comment.. เป็นกาวตราข้างที่ผนึกน้ำใจของชาวBlog

Comment.. เป็นวิธีสื่อความหมายที่งดงามในวิถีการเรียนรู้

Comment.. เป็นกลไกช่วยมือใหม่หัดเขียน หัดคิด หัดแสดงออก

Comment.. เป็นการประเมินความใกล้ชิดระหว่างเราๆท่านๆ

Comment.. เป็นการให้กำลังใจที่ประณีต

Comment.. เป็นเท๊นโชพลาสปิดแผลขีดข่วนของบริบทง๊องแง๊ง

Comment.. เป็นองคตสื่อสารจากใจสู่ใจ

Comment.. เป็นการดนตรีที่ตัวโน๊ตเราแต่งเอง

Comment.. เป็นยิ่งกว่าจดหมายผิดซอง

Comment.. เป็นความสดชื่น ชีวิตชีวาในโลกไอที

Comment.. เป็นไฟเช็คจุดประกายกระตุ้นต่อมอยากรู้อยากเขียน

comment..ไม่ใช่แฟนก็เขียนแทนเขียนถึงกันได้ อิ อิ

“คนดี วันนี้ Comment.. แล้วหรือยัง!”

« « Prev : ลาแล่วหนอ..บางกอกเอ้ย..

Next : เรื่องเกิดตอนดึกๆดื่นๆ » »