ต้นกล้าอาชีพพันธุ์แท้
อ่าน: 3045
เมื่อชีวิตอยู่กับชีวา คำสนทนาเช้านี้
ถาม อยู่ไหนครับ
ตอบ อยู่สวนครับ
ถาม สบายดีไหมครับ
ตอบ พอไหวทำท่าจะดี
ถาม หรือครับแสดงว่าไม่สบาย
ตอบ สบายครับ แต่ยังไม่เสบย
ตอบ อยู่ไหนก็อยู่ได้ อย่าอยู่ใกล้คนหลายใจก็แล้วกัน
ความเห็น อิอิอิ ใช่ครับ อยู่ใกล้แล้วเจ็บ
เช้านี้ฟ้าสว่างพระอาทิตย์สาดแสงอุ่นๆ
รีบอาบน้ำ เอามะกรูดฟอกกายาให้สะอาด
เช็ดตัวให้แห้ง นุ่งผ้าโสร่งตัวเดียว เปลือยท่อนบน
นวยนาดออกมายืนที่ชานบ้าน
ให้ร่างกายได้รับรังสีจากแดดอ่อน
แดดยามเช้าสร้างความอบอุ่นให้สรรพสิ่งในโลก
อายุมากแล้ว ..ไม่ออกมาเต้นหรอกนะ
ยกแขนขึ้นสูงๆ สูดหายใจเข้าลึกๆ
แล้วค่อยๆผ่อนลมหายใจออกจนหมดปอด
ทำท่าเหวี่ยงแขนเหวี่ยงขาเบาๆ
เตะเท้าซ้ายทีขวาที
บิดเอวบิดไหล่ ค่อยๆ
อย่าเพิ่งออกแรงมากจนกว่าร่างกายจะคุ้นชิน
ร่างกายเราใจเรานี่นะ
วันหนึ่งๆไม่รู้ต้องรับอะไรเข้ามาบ้าง
ถ้าเรามีระบบรับเข้ารับออกให้สมดุล
สุขภาวะแห่งกายใจก็จะลงตัว
โชคดีที่ใกล้ชิดต้นไม้
อากาศสะอาดบรรยากาศสบายๆ
คนใกล้ตัวเอาน้ำปั่นสมุนไพรมาให้แก้วใหญ่
ดื่มประจำมาหลายวันแล้วรู้สึกดี
สมุนไพรใกล้ตัวหาเก็บเอารอบๆครัวนี่แหละ
ใบย่านาง ใบกะวานฮอก ใบพลูคาว ใบบัวบก ใบหญ้าปักกิ่ง
ผสมน้ำผึ้งนิดหน่อย อร่อยไม่แพ้กาแฟเย็นหรอกนะน้า
ที่เหลือแช่ไว้ตู้เย็นเอามาเสิร์ฟรอบบ่าย
ถ้าญาติโกมาเยี่ยมใครคราวต่อไป
นอกจากจะชิมไข่เจียวมะรุมแล้ว
มีน้ำสมุนไพรปั่นนี่แหละจะชวนชิม
จะชวนตื่นเช้าๆ อาบน้ำทาแป้งให้เอี่ยมอ่อง
แจกเครื่องดื่มอุ่นๆที่ชอบที่เลือกคนละแก้ว
แล้วมานั่งคุยกันหน้าชานบ้าน
ให้สัมผัสกับแดดอุ่นยามเช้าตรู่
นั่งดูหมอกยอกล้อกับสายลมเย็น
ดูเป็ดห่านชวนกันเดินทัศนศึกษา เต๊าะแต๊ะ
ใช้เวลาช่วงนี้ประมาณ 30 นาที
หลังจากนั้นแดดร้อนเราต้องหลบเข้าร่ม
ช่วงบ่าย แดดร่มลมตกเราค่อยออกมาอยู่ที่โล่งแจ้งอีกที
ถ้าเราทำตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อม ชีวิตก็จะมีชีวาด้วยประการละฉะนี้ บ่ายแก่ๆเมื่อวานหนูเมชวนไปกินข้าวริมทุ่งกุลาร้องไห้ ผ่านไปเห็นทุ่งข้าวหอมมะลิสุดสายตา บางแห่งได้ผลดี แต่บางแห่งหญ้าขึ้นท่วมข้าว สาเหตุเพราะใช้รถเกี่ยวข้าว รถพวกนี้ติดเอาเมล็ดหญ้ามาด้วย เท่ากับเกี่ยวไปหว่านพันธุ์หญ้าไปด้วย ปัญหานี้ไม่เล็กเสียแล้ว เกิดความเสียหายทำให้สูญเสียรายได้ปีนี้หลายพันล้านบาท หัวข้อสดๆอย่างนี้ละครับ ที่น่านำมาเป็นโจทย์วิจัย
มื้อเย็นมีการพบปะแบบไทบ้านกันเอง
อาหารก็จับเอาข้างบ้านนั่นแหละ
โปรตีนได้มาจาก ไก่-ปลา-กบ
ผักริมรั้วเก็บเอาจากข้างบ้าน
แค่นี่ก็โอชะอิ่มเอมทั่วหน้า
คุยกันเรื่องฮากระเจิง
ดร.ศักดิ์พงศ์เล่าเรื่อง การอบรมต้นกล้าอาชีพ
เห็นยายแก่ๆคนหนึ่งนั่งหาวนอน
ดร.ศักดิ์พงศ์ถาม ยายมาอบรมเรื่องอะไร?
คุณยายตอบ มาอบรมเรื่องเสริมสวย
ดร.ศักดิ์พงศ์ แทบซ็อก คุณยายอายุ 70 จะอบรมอาชีพเสริมสวย
ต้นกล้าอาชีพต้นนี้แก่หง่อมระดับต้นไม้ใกล้ฝั่ง
บ้านเมืองเรามันพิกลพิการอย่างนี้แหละพี่น้อง
ปู้ยี้ปู้ยำกันไป ทำไงได้ ในเมื่อเราอยู่ในสังคมที่พิการผิดปกติ
ก้มหน้าก้มตาหาเงินจ่ายภาษีไปให้เขาถลุงเล่น
อย่าคิดอะไรมาก ถือว่าภาษีเป็นเงินทำบุญทำทานก็แล้วกัน
คิดมากก็ไม่ได้อะไร
คิดเล็กคิดน้อยก็หาว่า..ประหยัดคิด
เอาเป็นว่าคิดถึงทุกคนก็แล้วกันนะจ๊ะ คิคิ
« « Prev : คำสารภาพ
Next : รายการกระแซะเมือง2แคว » »
6 ความคิดเห็น
อายุมากแล้ว ไม่เต้นแร้งเต้นกา ถูกต้องแล้วครับ หันมายืดเหยียดกล้ามเนื้อแทน ดีกว่า…อิอิ
http://lanpanya.com/panda/archives/85
โอ้ ได้ท่ากายบริหารที่ดีมากๆ
เอื้องไม่ได้เข้าข้างตัวเอง ว่าเป็นคนทำงานคนหนึ่ง แต่เอื้องรับไม่ได้ ถ้าไม่ถุกต้อง ยิ่งการเอาเปรียบชาวบ้าน ถามว่าคณะที่ปรึกษา ทำอะไร กับการที่สปก ไม่ได้ทำตามนโยบาย ทำไม่ถูกเรื่องการใช้เงิน รู้เห็นเป็นใจเพราะรักษาสถาสภาพตัวเองใช่ไหม พวกเราไม่ต่อสู้เพื่อความถูกต้องเลย นั่งเฉย ๆ เพือรักษษาเงินเดือนใช่ไหม ไม่พูดถึง ไม่แสดงออกว่าไม่เห็นด้วย ..คิดไหมว่าเป็นเงินกู้ เอื้องเคยพูดกับติ๋มก่อนเข้ามา ว่าเงินเยอะจัง เงินกู้ทั้งนั้นเลย..ทุกคนเงินเดือนเยอะแยะ ทำงานคุ้มค่าเงินกู้ คุ้มกับประโยชน์ที่ชาวบ้านได้รับหรือไม่
นี่เป็นความคิดเห็นจากการคุยกับน้องสาวคนหนึ่งที่ผ่านการมาให้ท่านครูบาเจิมกอดที่สวนป่าหนึ่งครั้งเมื่อคราวที่หนูจิประชันกีต้าร์เทพไงครับ นี่สิถึงเป็นการฝึกต้นกล้าที่แท้จริง
ขอนำมาถ่ายทอดครับ
ต้นกล้ากำลังเหี่ยวเฉา เฮาจะทำยังไงดี
มันจะยากอะไร ถ้ารู้ว่าต้นกล้ากำลังเหี่ยวเฉา ก็มันขาดอะไร มีเหตุปัจจัยอะไร ที่ทำให้ต้นกล้าที่ตั้งใจหว่านกล้า จนโตมาได้ระยะหนึ่งทนแดดทนฝน ยืนต้นมาได้ ก็ต้องเป็นต้นที่แข็งแรงที่สุด เราจะปล่อยให้เหี่ยวเฉาได้อย่างไร ควรสุมหัวความคิด หาวิธีแก้ไขอย่างครบทุกท่ากระบวนการค่ะ……อิอิอิ
ต้นกล้ากำลังเหี่ยวเฉา เพราะเราลืมใส่ความเข้าใจและ ขาดการเติมน้ำใจให้แก่กันมั้งค่ะอ.หลิน พ่อครูบา