ลานสวนป่า

วันนี้ มีเหตุอันต้องจรลีไปอุบลราชธานีแต่เช้ามืด ต้องตื่น 4.00 น. นอนดึกแถมกระเป๋ายังไม่ได้จัด จึงต้องใช้บริการตาหวาน โทรหาน้าอึ่งไปติด เผลองีบไปได้หน่อยหนึ่ง จำได้ว่าเป็นเสียง

แป๊ดโทรมากระตุกเป็นรายแรก สะดุ้งไปอาบน้ำ กำลังแก้ผ้า

เสียงโทรที่2ก็ตามมา เข้าใจว่าจะมาจากตาหวาน ลากกระเป๋าไปก๋าเรียกTAXI

พระอาจารย์Handyโทรมาเตือนอีกเป็นรายที่3เจอประเภทตีนผี กดคันเร่งพุ่งพรวด

แหมแบบนี้ถ้ายังตกเครื่องก็สมควรตาย..

ไปถึงสุวรณภูมิ 5.23 น.

ยื่นหมูยื่นแมวได้ตั๋วมา เดินตามบันไดเลื่อนไปเข้าเครื่อง

เจ้านกเหล็กโผออกไปยังมืดอยู่เลย

ถึงเมืองดอกบัว เจ้าภาพพาแวะโรงแรมเติมพลังกระเพาะ แล้วเข้าประชุมนอกรอบ เป็นเรื่องกรรมการสภามหาวิทยาลัย จะชวนคณาจารย์บริหารมหาวิทยาลัยให้มีอนาคตและมีความสุขได้อย่างไร ในระหว่างการประชุมมีการถ่ายทอดวิทยุภายในมหาวิทยาลัยให้รับฟังกันอย่างทั่วถึง แถมประชุมคอนเฟอเร็นท์ไปยังมหาวิทยาลัยลูกข่ายที่มุกดาหารอีกด้วย มหาวิทยาลัยอุบลธรรมดาที่ไหนละ ถ้าฮึดอีกหน่อยรับรองไปโลดเลยละพี่น้อง ใครมีลูกหลานอยู่อีสานลองส่งมาเรียนที่นี่ก็ดีนะครับ

ผมเอาหนังสือเจ้าเป็นไผไปแจกกรรมการสภาฯ บางคนได้รับไปก่อนหน้าแล้ว เช่น อธิการบดี ท่านเข้ามาชื่นชมเจ้าเป็นไผ แถมยังบอกว่ารู้จักท่านบางทรายด้วยนะ ..ศ.กนก วงศ์ตระหง่าน อาจารย์โสภณ สุภาพงษ์ คุณหญิงสุมณฑา พรหมบุญ และกรรมการท่านอื่นที่ได้อ่าน ต่างบอกว่าน่าสนใจ ท่านอธิการ ศ.ประกอบ วิโรจนกูฏ บอกว่า..แบบนี้มันต้องซื้อแจก ผมนึกในใจ..อย่าล้อเล่นนะขอรับ รอกอดพิมพ์แหลกจริงๆด้วย อิอิ

สาระการประชุมจะขมวดไปที่การทำงานเชิงรุกและการมีส่วนร่วมเชิงประจักษ๋ มีแผนจะแต่งตั้งคณะอนุกรรมการฝ่ายต่างๆคอยช่วยเสริมพลังงานทำงาน ท่านนายกสภาฯจะให้ผมช่วยเป็นประธานคณะอนุกรรมการด้านวัฒนธรรมประเพณี ผมนึกในใจมีแซ่เฮอยู่เบื้องหลังทั้งก๊วนคงไม่ตกม้าตายหรอกใช่ไหม

พรุ่งนี้มีการประชุมอีก 1 วัน ผมและกรรมการสภาบางท่านมีพันธกิจติดพัน จึงขอกลับไฟล์สุดท้าย ออกจากอุบล2ทุ่ม มาถึง814 เกือบ4ทุ่ม ก่อนจะนอนก็มาเล่าเรื่องออนซอนให้ญาติแซ่เฮฟังกัน กลับจากอุบลเที่ยวนี้เจ้าบ้านฝากอะไรมาก็ไม่รู้ กล่องขนาดย่อมแต่หนักเหลือเกิน ลากขึ้นแท็กซี่มา พรุ่งนี้ก็จะลากกลับไปสุวรรณภูมิอีก เครื่องออก11โมง ยังมีพอมีเวลาเอ้อระเหยคืนนี้ได้นิดหน่อย กว่าจะบันทึกเสร็จ ป่านฉะนี้ไปเฝ้าพระอินทร์กันหมดเสียก็ไม่รู้

ราตรีสวัสดิ์ นะจ๊ะ คิคิคิ..

ก่อนหลับอย่าลืมยิ้ม

ตื่นมาจะได้แจ่มใสหัวใจเช้งวับๆๆๆ

« « Prev : ไปงานกล้วยแวะร้านไก่แต่กินหอย

Next : เปิดตัวลูกครัวหัวป่าก์ » »