ลานรื่นรมย์

ไม่ใช่เป็นเรื่องดัดจริตที่ทำให้ต้องมาคิดถึง และฝันถึงแม่เหมือนบันทึกของน้อง freemind นะ (จะบอกไว้) อิอิอิ

เมื่อคืนฝันถึงแม่  และเคยฝันลักษณะนี้มาหลายครั้ง  เคยคิดเหมือนกันว่า เวลาเราเจอเหตุการณ์ใด แล้วไม่สามารถพาตัวเองออกมาจากเหตุการณ์นั้นได้  และมักจะคิด และฝันซ้ำ ๆ กันในลักษณะนี้ และยังนึกถึงต่อไปว่า ที่เราเคยว่าพวกฝรั่ง อะไรนิดหน่อยก็ต้องปรึกษาจิตแพทย์ ทำไมมันไม่คิดเอง และหาเหตุผลกับสิ่งที่เกิดว่าเป็นอย่างไร  และเคยคิดไปว่า ทำไมต้องไปหจิตแพทย์เพื่อบำบัด ให้ระลึกถึงเหตุการณ์ และพาเราออกจากเหตุการณ์นั้น  เพื่อไม่ให้เจอ/พบ ในสิ่งที่เราฝังใจในเหตุการณ์นั้น ๆ

…….

วันที่แม่จากไปนั้น เป็นช่วงเช้า ก่อนจะไปทำงาน และก่อนที่จะเตรียมอะไรให้ตอนเช้า ก็จะเข้าไปดูแม่ก่อน แต่เหตุต้องไปพบว่าแม่นอนเฉย ๆ ในท่าที่ไม่น่าจะอยู่ในลักษณะนั้นได้นาน จึงพังประตูเข้าไป จับตัวเแม่ยังนิ่มอยู่ พยายามปั๊มหัวใจ และเป่าลมที่ปาก ทำทุกวิธีที่จะสามารถทำได้ แม่ตัวใหญ่ ก็ขึ้นคร่อมปั๋ม ๆ เท่าที่จะทำได้  แต่ก็ไม่เป็นผล ด้วยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จึงฝังใจตัวเองมาเรื่อย ๆ และเห็นภาพแม่ทุกวัน ๆ ๆ ก่อนวันจะเผา เราก็เห็นร่างแม่นอนหลับตาพริ้ม ผิวเป็นสีชมพูสวยงาม ภาพที่โลงค่อยเลื่อนลงสู่เมรุเพื่อเตรียมเผา อยู่ในความทรงจำมาเสมอ…..

และหลายครั้งที่ฝันถึงแม่ในลักษณะนี้ ฝันว่าแม่ตาย แจะฝันเห็นแต่สิ่งสวยงามของแม่เสมอ ไม่เคยเจอแม่ทุกข์สักครั้ง ถึงแม้ว่าแม่จะตาย แต่ภาพของแม่ก็เป็นการตายที่มีความสุข

คิดเหมือนกันนะ ว่าต้องไปหาจิตแพทย์เพื่อปรึกษาและลบภาพนี้ออกไปจากความทรงจำหรือเปล่า  แต่มาคิดอีกที  เราคิดถึงแม่ก็ไม่เห็นทำให้เราทุกข์เลยนี่  เพียงแต่บางครั้งมันอาจจะทรมานนิด ๆ  เหมือนว่าเราทำอะไรในการช่วยท่านไม่ได้ ก็เท่านั้่นเอง

ช่วงนี้อาจจะเป็นเพราะว่าคิดถึงแม่มากไปหน่อย(ก็เท่านั้นเอง) แต่จริง ๆ แล้วก็เหมือนกับที่น้องบอกว่า เราไม่เคยไม่คิดถึงแม่เลย เป็นเช่นนั้นจริง ๆ

เช้านี้จึงเล่าให้พี่คนโตฟัง และชวนกันไปตลาด (แต่ไม่ทันตักบาตร..อิอิ) และซื้ออาหารไปถวายวัด พร้อมกับถวายปัจจัยค่าน้ำที่แม่ได้ตั้งใจถวายให้วัดทุกเดือน และเราลูก ๆ ก็ทำตามเจตนารมย์ของแม่มาตลอด  ทำบุญให้แม่ พ่อ และพี่ชาย 2 คน เราก็สุขใจแล้ว…..

ขอให้แม่และพ่อ พร้อมพี่ชาย มีสุขในสรวงสวรรค์ชั้นฟ้านะจ๊ะ

……….

อยากบอกว่า พวกเรา รักแม่ พ่อ และพี่ ๆ ทั้งสองเหมือนเดิมนะ

………

รักแม่ รักพ่อ รักพี่น้อง ก็อย่าลืมใส่ใจกันบ้างนะจ๊ะ ถึงจะมีโกรธมีเคืองกันบ้างก็เป็นธรรมดาของชีวิต

“อย่ารอให้ถึงวันนั้น” นะจ๊ะ

……..

อยู่ดีมีสุขจ้า

8 สค.53

« « Prev : เรื่องบ้า ๆ ของวันที่ไม่น่าจะบ้า

Next : ผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน » »