ลานรื่นรมย์

คนเรามักทำอะไรตามจริตตัวเอง ซึ่งบางครั้งก็ไม่ได้หันมองสิ่งรอบข้าง หวังเพียงทำในสิ่งที่ต้องเองปรารถนาและต้องการเท่านั้น

วันนี้ได้ลองถอดบทเรียนในวันหยุดของตัวเองว่า ได้อะไร และมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง

…..

วันนี้วันหยุด

ฝนตกตั้งแต่กลางคืนที่ผ่านมา ใกล้รุ่งสางกระหน่ำตกแบบประมาณว่าได้ระดมน้ำมาหมดโลกแล้ว

จึงแอบคิดต่อไปว่า   เอ…แล้วถ้าน้ำท่วมโลกจะเป็นอย่างไร

นี่เป็นความิดในช่วงตีสี่ของวันที่แอบละเมอตื่นขึ้นมา

มันเป็นความบ้าของความคิด….เป็นแว๊บแรกของการคิดที่ดึงเอา สัญญา และการปรุงมาจากความเดิม ๆ ทั้งนั้น แล้วมันก็ฟุ้ง ๆ ๆ ไปจนงีบหลับไปอีกครา  สะดุ้งอีกที “ตายละหว่า” ลูกฉัน เมืื่อวานป้านายมา ไม่ได้เอาลูกเข้ามานอนในห้องด้วย ไม่รู้จะเปียกมะล่อกมะแล่กซะหรือเปล่าก็ไม่รู้ กระโดดเด้งขึ้นจากเตียงรีบออกมาดู  อ้าว…คุณชายนอนสบายอุราบนผ้าห่มหน้าประตู  (อิอิ) แสดงว่าป้านายเปิดประตูให้เข้ามานอน ….. เหลือบดูนาฬิกา ตีห้ากว่า….. กลับเข้าไปนอนซุกใต้ผ้าห่มอุ่น ๆ ฟังเสียงฝนตก(หนัก ๆ )และหลับไปอีกครา

..@#^%## …เสียงโทรศัพทย์ปลุกตอนเช้า(6.30 น.) งัวเงียรับพร้อมกับคำถามมาตามสายว่า “วันนี้บ้าตื่นมาตี่สี่หรือเปล่า” (5555555) บอกไปว่าไม่ได้ตื่น วันนี้ฝนตก นอนสบาย ไม่รู้จะทำอะไร นอนอนอนดีกว่า  แต่มาคิดได้ตอนนี้ว่า อืม …. ก็ตื่นนี่หว่า….

จึงตื่นมาและอ่านหนังสือ แบบงัวเงีย และเคลิ้มไปบ้าง และคิดต่อว่าวันนี้ฉันจะทำอะไร  หอบงานสัญญามาตรวจแต่ชาติที่แล้ว ก็ไม่เสร็จ (เป็นเรื่องบ้าอีกเรื่องที่อยากจะว่าคนอื่นไม่ช่วย…แต่ก็ไม่น่าจะไปโทษคนอื่น  เพราะคนอื่นว่ามันคือหน้าที่เรา เราก็ต้องทำ ไม่เป็นไร น้ำใจมีไว้ให้คนอื่นเท่านั้น…อิอิอิ)

แล้วอาการบ้าทางความคิด ก็พาตัวเองเตลิดไปเรื่องเปื่อย ถึงเรื่องงาน ถึงเรื่องส่วนตัวที่ต้องทำ ทั้งเรื่องที่ผ่านมาและมาไม่ถึง มันวน ๆ  เข้ามาในระบบความคิด  เป็นที่สังเกตุว่า  เรื่องดังกล่าวเหล่าที่ จะระดมเข้ามาในวันหยุดที่เราได้มีเวลาคิด และมีเวลาทบทวนตัวเอง  หลาย ๆ ครั้งที่ใช้บทเรียนในวันหยุดนี้ มาเป็นแบบในการที่จะบริหารจัดการเรื่องการทำงานให้เป็นระบบ แต่มันก็ไม่สม่ำเสมอเลย  แต่สิ่งที่ได้ทำเสมอคือ  ถ้าต้องไปราชการ หรือลา จะต้องตรวจงานค้าง และเขียนเป็นข้อ ๆ พร้อมจัดแฟ้มบนโต๊ะที่มองหาง่าย เมื่อเจ้านายต้องการ  และจะมอบงานให้น้อง ๆ ทำ และตรวจเช็คงานที่ค้่างไว้เสมอ  และสิ่งสำคัญคือต้องจัดระบบเอกสารที่ต้องเก็บเข้าแฟ้มให้เป็นที่เรียบร้อย  และในวันก่อนวันหยุดก็จะเคียร์โต๊ะทำงานเช่นกัน ในเช้าวันนี้ความคิดมันก็วน ๆ เรื่องงานไป ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็จะไปทำงาน  แต่ปัจจุบัน วันหยุดก็ให้โอกาสและร่างกายในการทำกิจกรรมอย่างอื่นบ้าง จะได้ผ่อยคลายกายให้สบาย ๆ ด้วย

…@#^%#%$#%….เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น และมีคำถามว่า ที่ที่จะขายนั้นอยู่ตรงไหน ตอนนี้ยืนอยู่ไม่รู้ว่ามันคือจุดไหน

มองนาฬิกาน่าจะเก้าโมงกว่า ๆ จึงบอกไปว่า อยู่ตรงนั้นแหละจะซิ่งไปเดี๋ยวนี้

(งานนี้ถ้าที่(ป้านาย) ได้ขายอาจจะเป็นโชคดีของหลาย ๆ คน อิอิอิ)  จึงไม่เกี่ยงงอนที่จะตื่น และรีบไปในทันใด

สรุปว่า  เรื่องสุดท้ายนี้เป็นเรื่องไม่บ้าเรื่องเดียว

เรื่องอื่นที่กล่าวมาคือเรื่องที่ว่า “บ้า” และอยากเล่า

ก็(แค่อยาก)เท่านั้นเอง

อ่านจบแล้วก็ขอบคุณที่มาบ้าร่วมกันค่ะ

« « Prev : กฎ กติกา และมารยาท

Next : เรื่องของแม่เมื่อคืน » »