ลานลุงเปลี่ยน

การเลือกตั้งสมาชิกสภาแห่งชาติของ สปป ลาว กำหนดให้มีขึ้นในวันที่ ๓๐ เมษา ๒๐๑๑

ก่อนหน้านั้นราวหนึ่งเดือน มีการกำหนดจำนวนผู้สมัครรับเลือกตั้ง และจำนวนสมาชิกสภาฯของแต่ละแขวง ที่นี่มีการเลือกตั้งแบบพวงใหญ่ กล่าวคือ ในแต่ละแขวงจะเลือกสมาชิกสภาได้หนึ่งชุด จำนวนสมาชิกแต่ละแขวงขึ้นกับจำนวนประชาชนในแขวงนั้นๆ สำหรับแขวงไชยบุรี การเลือกตั้งครั้งนี้กำหนดให้มีผู้สมัครรับเลือกตั้ง ๑๐ ท่าน เลือกเอา ๗ ท่าน ปีนี้มีท่านนางปราณี ประธานสภาแห่งชาติ คณะกรรมการศูนย์การพรรคมาเป็นผู้สมัครหมายเลข ๑

สัปดาห์ที่แล้วคณะผูสมัครยกขบวนเดินสายมาแนะนำตัว ท่านจัดให้มาพร้อมกันทุกคน มีการรวมคนรับฟังในแต่ละจุด เริ่มการปราศัยที่หัวหน้าคณะมาเล่าถึงบทบาทภาระหน้าที่ของสมาชิกสภาแห่งชาติ จากนั้นผู้สมัครแต่ละท่านมีเวลาแนะนำตัวเอง ประวัติการทำงาน คนละ ๗ นาที มีการติดประกาศประวัติของผู้สมัครทุกคนไว้ที่หน่วยเลือกตั้งให้ประชาชนได้อ่าน

ก่อนหน้านี้สองสามวัน คณะกรรมการเลือกตั้งแต่ละบ้าน ได้แจกบัตรลงคะแนนให้ผู้มีสิทธิ์ลงคะแนนทุกคน ในบัตรระบุชื่อ อายุ ที่อยู่ อาชีพ เพื่อให้ถือไปแสดงในวันเลือกตั้งจริง

วันนี้ก่อนการเลือกตั้งหนึ่งวัน เป็นการลงคะแนนรอบพิเศษสำหรับคณะกรรมการเลือกตั้ง คณะรักษาความสงบ และผู้ที่มีหน้าที่ในการดำเนินการเลือกตั้งของแต่ละหน่วย

พรุ่งนี้มีประกาศเริ่มรวมพลกันตั้งแต่ตีห้า การรวมกันท่านให้รวมเป็นกลุ่มตามคุ้มบ้าน (ทางนี้เรียกหน่วยคุ้มครอง แต่ก่อนเรียกหน่วยผลิต แต่ละหน่วยมี ๑๕ ถึง ๓๐ ครัวเรือน ในหนึ่งหมู่บ้านมี ๑๐-๓๐ หน่วยฯ) หัวหน้าหน่วยจะตรวจสอบสมาชิกให้มาครบทุกคน หากไม่ครบต้องรอหรือไปตามกันมา เมื่อครบแล้วหัวหน้าหน่วยไปรายงานคณะกรรมการเลือกตั้ง แล้วพากันเรียงแถวเข้าคูหา แต่บางหมู่บ้านที่มีหลายหน่วยก็แบ่งกันมาช่วงเช้า-บ่าย

ผู้ป่วย คนชราที่มาลงคะแนนไม่ได้ ท่านให้เอาหีบบัตรไปให้ลงคะแนนที่บ้านได้

หลังปิดหีบ ท่านให้ขนมานับคะแนนรวมกันที่ห้องว่าการเมือง

เย็นนี้หงสาเงียบ ร้านรวงห้ามขายเหล้า สาวๆน้องนางพากันกลับบ้านไปเลือกตั้ง

พรุ่งนี้พนักงานลาวหยุดทำงาน คนไทยต้องขับรถเอง ห่อข้าวไปกินเองเพราะโรงอาหารที่แคมป์ปิด

พรุ่งนี้ต้องหุงข้าวกินเอง เพราะร้านเจ้าประจำเขาถูกนัดหมายให้ไปรวมตัวกันตั้งแต่ตีห้า เฮ้อ

จบข่าว

ทางเดินหน้าตึกทอดผ่านต้นกากะเลา ที่ยืนคู่เคียงกับต้นอะลาง

ทอดสายตาไปตามทางเดิน

คุณเห็นนั่นไหม

พรมดอกไม้ผืนงาม คลี่ปกคลุมแปรเปลี่ยนเป็นทางเดินที่โรยด้วยกลีบดอกไม้

ยามเมื่อสัมผัสสายลมอุ่น โชยพัดแผ่วเบา

ต้นไม้ค้อมกิ่งทักทาย สนองตอบการหยอกเอินของสายลม

กลีบบางเบาสีเหลืองทอง ของดอกอะลาง

ปลิดปลิว คว้าง คว้าง ลอยร่วงหล่น ….คล้ายดั่งยังอาวรณ์ไม่อยากจากลาค่าคบ

ก่อนที่จะทิ้งกลีบสัมผัสผืนดินอย่างแผ่วเบา

กลีบแล้ว ดอกเล่า พร่างพรูเป็นละอองฝนกลีบดอกสีทอง พร่างพรมผืนดินเหมือนดั่งเป็นพรมดอกไม้เหลืองละออ

ดอกกากะเลา สีม่วงโศก ราวกับยังโศกเหงากับเวลาที่ต้องพรากลาจากช่อดอก

กลีบดอกบางเบาสีสวยโศก พริ้วลอยเริงล้อลม

อ้อยอิ่ง ทิ้งตัว ลงแต่งแต้มลวดลาย ประดับบนพรมดอกไม้

งดงาม ….ยิ่งงดงาม….ไร้คำเปรียบเปรย

กางเขนบ้านปราดเปรียว กระโดดเต้น เริงระบำบนผืนพรมดอกไม้

กระจิบ กระจอกไต่เต้น โผบินอยู่ตามค่าคบ

นกเอี้ยงเซ็งแซ่สรวลเสียง ขับบรรเลง

อิ่มสุข สงบใจ มากหลาย…..

โลก ณ ยามนี้

……….

หน้าตึก อาร์ดีไอ ม.ขอนแก่น ก่อนเพลฯ

 ปี๋ใหม่เมือง ยืมกำปั๋นปอนตุ๊เจ้ามาฝาก ปี้น้องในลานเน้อ

ขอบคุณที่มา  www.watpratupa.com

เอวังโหนตุเอวังโหนตัง หื้อมูลละสัทธา

ได้กินทังกบตีนตังและเขียดตีนตังตกโตตีนตัง ซะเล้อตีนตัง

หื้อได้กินทัง แกงผักปังและแกงเปลือกกุกเปลือกกอก

หื้อได้กินทังแกงผักหนอกและรากคา หื้อมีสัพพะนานาอย่าหย่อน

หื้อมีทังพร้าหักและพร้าหล่อน พร้าเหลี้ยมเสียมหัก

หื้อบุญรักสมรักษาเต็มสองสามผืนคะลา และสองสามผืนสาด

หื้อได้นอนซาดราดอยู่ถ้าดากิน ส่วนว่าหนี้สิ้นอย่าหื้อมาถูก

หื้อมีลูกเต้ามากหลวงหลาย หื้อไว้ไข่งัวไข่ควายเต็มสองสามซ้า

หื้อมีไข่ช้าง ไข่ม้าเต็มสองสามก๋วย หื้อมีน้ำบวยเต็มสองสามล่าง

ปลายแถมสองสามถุน คันว่าเป็นขุนหื้อได้นั่งกว้าน

คันอยู่บ้านหื้อคนมาสู่มาหา คันว่าเถิงยามยะ ไร่นา

หื้อได้สองมือทือแพ่งเหล้า หื้อคนหลั่งเท้ามาชม

หื้อได้อมเหมี้ยงส้มและเหมี่ยงฝาด คันว่าไปกาด หื้อได้ขายของแพง

คันว่าเถิงตาวันแลงหื้อพ่อค้าแม่ค้ามาสู่

หื้อได้เงินธ็อกหมู่เงินถา หื้อได้หาบหามมาวันละสองสามแซ็ก

ของกับของแลกหื้อได้ไหลมาหา หื้อมีทังไก่พู้ ดำกาตีนฝ่า

หื้อได้ทังผ้าเช็ดหน้าผืนดี

หื้อได้ทังหมาพู้หมีแค่งโก้งโซ้งโพ้งอยู่เฝ้าหัวขั้นได

คันหันคนไปคนมาก็อย่าได้เห่า หื้อได้กินเต่า เมื่องาย

หื้อได้กินไข่งัวไข่ควายเมื่อเช้า หื้อได้ชิ้นกวางพู้เถ้า

มาลาบกินแลง หื้อได้ได้นอนสะแคงคาบทื้น

จนท้องขึ้นเพื่อได้กินอาหาร หื้อได้นอนอยู่ซานแยงแว่น

อย่าได้ลุกแล่นไปไหน หื้อสนุกสุขใจอยู่ในเรือนรั่ว

หมดเช่นหมดชั่วอนันตา

หื้อได้กินชิ้นปูชิ้นปลาซากบ้วนหื้อได้กินปลาก่อปลาก้วนตายพราย

หื้อได้กินชิ้นงัวชิ้นควายซากแร้ง

หื้อได้กินทังน้ำพริกข่าแห้งใส่แมงดา

หื้อได้กินทังมะสารกงัวรกควายตายหลอดหื้อได้กินทังตับทังปอดเยียงผา

ส่วนว่าเพียธิโรคาอย่ามาใกล้ คันว่าเจ็บไข้

ก็หื้อพ่อเลี้ยงใส่ยาแซ คันว่าหนักหนานาแค ก็หื้อพ่อแม่ได้ยืนผ่อ

ส่วนว่าลวงเผิ้งลวงต่อ ก็อย่าได้ผ่อได้หัน

อย่าหื้อพรากกันเหมือนไม้คานกับบ่า หื้อเจ้ามียสมีธ่า

เหมือนหนึ่งม้าเทียวทาง อย่าหื้อมีใจจืดใจจางเน้อเจ้า

คันว่าบ้านเมืองกั้นเข้า ก็หื้อเจ้าได้กินย้างกินก้อย

คันว่าเจ้าไปป่าไปดอย ก็หื้อเจ้าเว้นจากมะแฮ่เขี้ยวม้า

คันว่าเจ้าไปเธี่ยวไปค้า ก็หื้อคนใบ้คนบ้ามาซื้อมาขาย

หื้อได้กินขี้อกหลาย ๆ หื้อได้กินทางปลายเล็ก ๆ น้อย ๆ

หื้อเหมือนดั่งปราสาทส้อยเสาเดียวนั้นจุ่งจักมีเที่ยงแท้ดีหลี

 (และขอบคุณท่านผู้นำมาโพสต์ นายหนานเกษม ศิริรัตน์พิริยะ สำนักลอมกลางอรัญญาวาส น่าน เพิ่นบอกว่า

เอาลุกเว็ป http://www.nanculture.org/index5.5.htm)

ไผไค่ฮู้ คำแป๋ ไปถามอุ้ยสร้อยเอาเน้อ

การตรวจสุขภาพพี่น้องกลุ่มแรก ๒๐๐ ชีวิต สำเร็จลงในมื้อนี้ ก่อนที่จะส่งท่านหมอกลับไปพักฉลองบุญปีใหม่ลาว ตรวจดูงานที่ที่ยังตกค้าง มีคนที่ยังไม่ได้เจาะเลือดอีกสิบกว่าคน และยังไม่มีรูปถ่ายหลักฐานการดูดเลือดไปใส่รายงาน

เช้านี้จึงจัดการให้รถไปรับสองแม่ลูกที่ยังตกค้างอยู่กับญาติที่บ้านเก่ามาเจาะเลือดที่โรงหมอ (เพราะคนแม่ป่วยส่วนลูกสาวก็ต้องอยู่ดูแลแม่ มีแต่คุณพ่อกับลูกชายที่ย้ายไปกับโครงการ) ส่งทีมเจาะเลือดบางส่วนไปตามเก็บคนที่ตกค้างในหมู่บ้าน พาตัวเองพร้อมกล้องคู่กายมานั่งประจำการที่โรงหมอ ตั้งแต่ก่อนเจ็ดโมงเช้า

โรงหมอเมืองหงสาเช้านี้มีกิจกรรมยุ่งเหยิงอยู่ไม่น้อย มีคนไข้นอน ๕คน

มีครอบครัวชาวขมุบ้านกิ่วศาลาพาลูกน้อยมาให้หมอรักษา “พะยาดถอกท้อง” โรคท้องร่วงนี่เป็นกันเยอะที่หงสาในหน้าร้อนอย่างนี้ เจ้าหนูนี่หมอสั่งให้เซรุ่ม (น้ำเกลือ) เอื้อยจัน กับเอื้อยตาสองพยาบาลอาวุโสจัดการเอากระดาษฝาลังมาเฮดเป็นหมอนวางมือเด็ก แล้วแทงฉึกเดียวผ่าน นึกชื่นชมความเก๋าส์ของเอื้อยจริงๆ

แล้วก็ย้ายไปนั่งหน้าบ่อนยื่นบัตร นั่งคุยกับแม่ม่ายสาวลูกสาม ที่มาทำแผลถูกรถชน แม่คุณเล่าถึงนาทีชีวิตที่รถวิ่งมาชน เล่นเอาระทดระทวยใจ โดยเฉพาะตอนที่เธอกลัวตาย เธอนึกห่วงลูกสาวทั้งสามโดยเฉพาะนางคนเล็กที่อายุเพิ่งได้ขวบกว่าๆ เธอเล่าว่าพ่อเด็กขับมอเตอร์ไซด์ตกร่องถนนจากโลกนี้ไปเมื่อหกเดือนที่แล้ว อ้อ เป็นรายที่ผมเคยเล่าไว้เรื่องที่มีการก่อสร้างถนนแล้วไม่มีการป้องกัน ทำให้คนหงสาเกิดอุบัติเหตุตายไปสามคนนั่นเอง ได้บทเรียนไว้เตือนตัวเตือนใจหลายบท “ชีวิต…มีสุข มีเศร้า เคล้ากันไป” “ไม่อยากเกิดอีกแล้ว….อยากเป็นพรหมลูกฟักแขวนอยู่นิ่งๆ เป็นน้ำเต้าสวนป่า” “การก่อสร้างที่ไม่มีการป้องกัน…ทำให้เกิดการสูญเสีย” “เสียพ่อไปคน…คนข้างหลังเดือดร้อน”

เดินผละจากครอบครัวนี้ไปที่เพิงหลังน้อยด้านหลัง ที่เห็นเด็กชายชาวไปรสพายย่ามใบโตเดินหลบมุมแว๊ปไป เห็นคนแม่ที่กำลังนึ่งข้าวเพิ่งสุกกับคนลูกชายนั่งปั้นข้าวเช้ากันอยู่ ชวนคุยถึงได้รู้ว่ามาเฝ้าคนเจ็บเอาข้าวสารมานึ่งกินที่โรงหมอด้วย

ท่านหมอเจาะเลือดมาแล้ว สองแม่ลูกที่ส่งรถไปรับก็มาแล้ว ได้เวลาเก็บภาพไว้ใส่รายงาน

 

เสร็จแล้วก็จับมืออำลา ส่งทีมงานพร้อมตัวอย่างเลือดกลับแขวง รีบส่งสองแม่ลูกกลับบ้าน หิวข้าวแย่แล้วอดมาตั้งแต่เที่ยงคืน แบ่งขนมให้ก็ไม่กิน

จบข่าว

ทีมงาน แต่ละวันประกอบมี

ท่านหมอดอกเตอร์ ๓ ท่าน

พยาบาล ๓ ท่าน

พยาบาลเจาะเลือด ๑ ท่าน

เจ้าหน้าที่ตรวจปัสสาวะ และตรวจอาจมหาไข่พยาธิ์ ๓ ท่าน

เจ้าหน้าที่วิเคราะห์เลือดที่ห้องวิเคราะห์โรงหมอแขวง ๔ ท่าน

เจ้าหน้าที่โครงการ ๒ ท่าน

ปิดท้ายด้วยที่ปรึกษาหย่าย ท่านหมอ เปลี่ยน คร๊าบผม ยกตัวเองเป็นที่ปรึกษาใหญ่เพราะกำเวียกรวมหลายหน้าที่

ขั้นตอนการดำเนินงาน

๑ ระยะเตรียมการ

จารย์เปลี่ยน…..ค้นคว้า วางรูปแบบการตรวจ แยกกลุ่มเป้าหมาย กำหนดดัชนีบ่งชี้ที่จะดำเนินการตรวจวัดสำหรับพี่น้องแต่ละกลุ่ม แต่ละเพศ แต่ละวัย

จัดกองประชุม ด้านวิชาการกับท่านหมอสาธารณสุขแขวง คณะวิชาการโรงหมอแขวง ดัดแก้แผนการตรวจตามคำคิดเห็นของท่านหมอ

จัดกองประชุม ด้านการบริหารงบประมาณ และบุคลากร จะดึงท่านหมอมาจากไหน พยาบาลจากไหน เอาเลือดไปวิเคราะห์ที่ไหน กล้องส่องไข่พยาธิ์แม่ท้องยืมจากที่ใด ใครจะเป็นคนเจาะเลือด รถรารับส่งท่านหมอ รับส่งชาวประชามาตรวจ สถานที่ตรวจยังเป็นอาคารโล่งๆ ต้องไปสั่งช่างไม้ต่อเตียงตรวจ ไปเช่าเก้าอี้มาให้คนนั่ง ติดตั้งผ้าม่านกันชาวบ้านจะโป๊ ตกลงต่อรองกันเรื่องค่าตอบแทนท่านหมอพยาบาล เพราะเป็นวิชาชีพพิเศษ….

จัดกองประชุม ด้านเทคนิคขั้นตอนการตรวจ แบ่งหน้าที่ จัดการยืมอุปกรณ์ เครื่องวัดความดัน เครื่องวัดส่วนสูงเด็ก …

๒ แผนงานที่ตกลงร่วมกัน

• ตรวจสุขภาพพี่น้อง วันละ ๓๐ คน เช้า ๑๕ บ่าย ๑๕
• ตรวจร่างกายแบบโอ พี ดี ทั่วไป
• ตรวจเลือดสำหรับคนทั่วไป มี ตรวจนับเม็ดเลือด ๑๘ พารามิเตอร์ ตรวจไวรัสตับอักเสบบีและซี ตรวจการทำงานของตับเบื้องต้น ในวัยเจริญพันธุ์ขอตรวจวีดีซิฟิลิสเพิ่มอีกอย่าง
• หากผลการตรวจเลือดขั้นต้นพบปัญหา จะสั่งตรวจพิเศษอื่นๆอีก (ก่อนตรวจขอให้หมอแจ้ง ท่านเปลี่ยนให้เห็นดีนำก่อน)
• เช่นเดียวกัน หากต้องการเอกซ์เรย์(ส่องไฟฟ้า) หรือตรวจเอกโก้(อัลต้าซาวด์) ให้ท่านหมอกับท่านเปลี่ยนมีความเห็นร่วมกันก่อน (ผ่านมาสามวัน ท่านเปลี่ยนเห็นดีกับหมอไปทั้งหมดสามราย….โธ่ใครจะไปใจจืดค้านได้ลงคอ)
• การเจาะเลือด ทำวันรุ่งขึ้นหลังจากการตรวจสุขภาพ จะได้รู้ว่าตรวจพิเศษอะไรเพิ่มบ้าง นัดรถกับพยาบาลเจาะเลือดไปเจาะในหมู่บ้านตั้งแต่หกโมงครึ่ง เจาะวันละ ๔๐คน แล้วรีบบึ่งไปส่งโรงหมอแขวง ห่างออกไปเก้าสิบกิโลบวกร้อยสิบสองโค้ง
• ส่วน อาจม ท่านให้ส่องหา K O P A แม่ท้องชนิดใดบ้างก็ไม่รู้? ปัสสาวะให้ตรวจหา น้ำตาล โปรตีน กับส่องหาก้อนอะไรสักอย่าง หมอเปลี่ยนมีหน้าที่แค่ไปแจกกล่องตอนเย็นอธิบายวิธีเก็บ แล้วแว๊ปหนี อิอิ เลยไม่รู้แจ้ง งานนี้เรามีเจ้าหน้าที่สามท่าน รับตรวจได้วันละสิบคนต่อพนักงานหนึ่งท่าน

๓. ขั้นตอนการทำงานตัวจริง

• ตอนเย็นก่อนวันตรวจ หมอเปลี่ยนนำผู้ช่วยไปนัดชาวบ้าน พร้อมแจกกล่อง อธิบายวิธีเก็บ (ดีที่ไม่ต้องถึงขั้นสาธิต)
• เช้าส่งรถไปรับมา ๑๕ คนสำหรับภาคเช้า
• เมื่อมาถึง จุดที่ ๑ ซักถามประวัติ โดยหมอเปลี่ยน และผู้ช่วย ๒ คน จบมาจากวิทยาลัยสาธารณสุขหลวงพระบาง ถามประวัติการเจ็บป่วยของครอบครัว ส่วนบุคคล การกินอาหารโปรตีน อาหารสุกๆดิบๆ น้ำดื่ม นอนในมุ้งย้อมยา การสูบบุหรี่ ดื่มเหล้า เคี้ยวหมาก อมเมี่ยง การสักยากันพะยาด(วัคซีน)ที่ผ่านมา สำหรับผู้หญิงเพิ่มเรื่องการตั้งครรภ์ การเกิด จำนวนลูกที่ได้เลี้ยงที่เสียไป รวมถึงการเข้าโครงการลูกห่างด้วยวิธีไหน
• เสร็จแล้วส่งเข้าจุดสอง นางพยาบาล วัดปรอท ความดัน ชั่งน้ำหนัก วัดลวงสูง แล้วจะเลือกส่งเข้าห้องตรวจตามความเหมาะสมกับท่านหมอ
• จุดที่สาม ตรวจในห้องท่านหมอ ตรวจทุกระบบ
• เป็นอันจบการตรวจ ยกเว้นรายไหนที่ต้องตรวจพิเศษ หรือต้องรีบรักษา ท่านหมอก็จะเอิ้นหาจารย์เปลี่ยน อีกที

……ม่วนดีอยู่ครับ

(ชอบพยาบาลอยู่แล้ว…)

บันทึกนี้มีเกร็ดย่อยคำลาวในแวดวงหมอมาฝากสองคำ

เกร็ดย่อย ๑ “ยาเชิดชู” หมายถึง ยาบำรุงกำลัง

เกร็ดย่อย ๒ “การคุมลูกห่างแบบ…..ขะคำ(ทำ-มะ-ชาด) อันนี้บ่เฉลย เพราะลุงกะบ่ฮู้ ซักประวัติมาถึงข้อนี้ แม่นางก็นั่งนิ่งทุกคนอ้ำๆอึ้งๆ จนต้องว่างไว้ แล้วให้นางเดินไปบอกกับพยาบาลเพิ่นเอง บอกว่าหยังกะบ่ฮู้

โปรดติดตามตอนต่อไป…..ครับผม