ลานลุงเปลี่ยน

ผมไปร่วมเฮฯ๘ที่กระบี่แบบสุขภาพไม่เต็มร้อย ทั้งสุขภาพกายที่เจ็บไข้มาแรมเดือน  อีกทั้งสุขภาพใจที่เหนื่อยล้ากับสรรพสิ่งที่ผ่านพบ(ตามประสาคนไม่รู้จักปล่อย ไม่รู้จักวาง) ได้แต่หมายมั่นว่าไปพบปะญาติชาวเฮฯครานี้จะช่วยเยียวยาทั้งกายและใจให้พลิกฟื้น ซึ่งก็บรรลุตามคาดหวัง เหมือนกับจะรู้ใจเจ้าภาพที่ตั้งธงให้เฮฯแปด เป็นเฮฯเพื่อสุขภาพ (ทั้งการเลือกห้องชั้นสี่ให้คนไว้พุง หลอกให้เดินไปกินข้าว ให้ปีนป่ายไปชมถ้ำ เป็นหัวหน้าแก๊งค์เด็กพายเรือ….ดีจังที่เจ้าภาพวุ่นวายกับโปรแกรมสุขภาพกลุ่ม สุขภาพรายบุคคลที่กลัวๆเอาไว้ว่าจะถูกชำแหละเลยรอดตัว)

เฮฮาศาตร์ในมุมมองของผม
ประการแรกคือ เฮฮาศาตร์แฝงไว้ด้วยสาระ หากมองให้ละเอียดแล้วการจัดแต่ละครั้งนอกจากจะเฮฯกันมาพบปะสังสรรกันแล้ว เจ้าภาพยังได้ตั้งธงไว้ด้วยสาระที่เกี่ยวข้องกับความโดดเด่นหรือเอกลักษณ์ของพื้นที่ หรือความถนัดของเจ้าภาพ

• เฮฯกระบี่ เป็นเฮฯเพื่อสุขภาพ
• เฮฯภูเก็ต ชูศิลปชิโน-โปรตุกิส
• เฮฯเจียงฮาย ชวนกันไปดื่มด่ำกับศิลปะและประวัติศาสตร์เมืองเหนือ
• เฮฯดงหลวง มีดีที่วิถีท้องถิ่น กับวิถีการต่อสู้ของพี่น้อง
• เฮฯสวนป่า เป็นการตกผลึก และต่อยอดความคิด

เฮฯร่มธรรมจะเป็นแนวธรรมะข้างวัดรึเปล่าหนอ แล้วเฮฯน่านหงสาจะขายอะไรละนี่คิดไว้เบื้องต้นน่าจะเป็นเฮฯย้อนเวลานะครับ จัดให้มีกองบุญสาวๆนุ่งซิ่นไปวัดมีการงันจัดรอบรำวงให้หนุ่มๆน่าจะดี เอาไว้ค่อยๆคิดไป
ประการที่สอง เฮฮาฯเป็นการรวมญาติ ปีหนึ่งๆพี่น้องลูกหลานป้าลุงมาพบมากอดกันสักครั้งสองครั้ง เรามีความผูกพันเหมือนญาติพี่น้องก้าวข้ามช่องว่างของวัยของเพศ อันนี้ถือเป็นความโดดเด่นของชาวเฮฯ  ปีนี้ได้เห็นการพัฒนาของเด็กๆ ทั้งน้องไผ่ น้องฝ้าย น้องนีน่า น้องอ้าย น้องจิ  ก็ชื่นใจแล้วครับ รวมญาติปีนี้มีรดน้ำดำหัวผู้อาวุโสด้วย ลุงเปลี่ยนดีใจที่ได้มีโอกาสมีส่วนร่วมในการสมทบดอกจิกแห้งสำหรับผสมกับน้ำอบ ที่ใช้ในการรดน้ำในวันนั้น เป็นดอกไม้เครื่องหอมที่บรรจงเก็บมาจากยอดดอยในหงสา ผึ่งลมให้แห้งบรรจุถุงผ้าเอาติดตัวลงมาด้วย ดูเหมือนครูสุจะจำได้ว่าตอนเด็กๆเคยเห็นคนเฒ่าคนแก่ใช้ปรุงน้ำอบที่น่าน ส่วนที่หงสาทุกวันนี้พี่น้องใช้ปรุงน้ำเพื่อสรงน้ำพระครับ
ประการที่สาม เฮฮาฯเป็นโอกาสที่ได้พบญาติใหม่ อีกหลายๆท่าน ได้รู้จักโกเหลียง(เจ้าภาพฝ่ายชาย) พี่วอญ่าแห่งเมืองลุง(บล็อคเกอร์ญาติเยอะ) ครอบครัวหนุ่มร้อยเกาะ(ชาวเกาะที่อู้คำเมือง มีแม่ทัพเป็นชาวน่าน ขับรถทะเบียนน่าน มีลูกชายโทนสุดหล่อชื่อน้องโบ) ได้ฟังอาหยงร้องเพลงจีนเพราะจับใจกระชากใจคนที่พยายามฟังเพลงจีนมานานเพราะอยากไปยกน้ำชากับว่าที่คุณพ่อ ได้กอดเจ้าหลานชาย โย่ตัวเป็นๆดีใจที่ตัวเองเป็นต้นคิดให้หลานชายได้มาสัมผัสทะเลหนแรก ได้พบคุณอรอีกครั้งหลังจากพบกันที่ภูเก็ตคราวนี้ก็ไม่ต่างจากคราโน้น คุณอรหอบหิ้วเครื่องเจมาปรุงอาหารให้อีกเช่นเคย
ขอบคุณเจ้าภาพ น้องเขียว คุณพยานาลเจ้าของของฝาก และผู้สนับสนุนทุกท่านไว้ที่บรรทัดนี้ครับ
ความนึกคิดเกี่ยวกับกระบี่  
ผมว่ากระบี่มีต้นทุนทางทรัพยากรการท่องเที่ยวสูงมาก เครื่องโบอิ้งจากสุวรรณภูมิเที่ยวที่ผมบินมา มีผู้โดยสารเต็มลำ และในนั้นเกือบร้อยคนเป็นนักท่องเที่ยวชาวตะวันตก เปรียบเทียบกับเครื่องที่ผมบินเข้าสุวรรณภูมิก่อนที่จะต่อเครื่องมาที่นี่ มีผู้โดยสารเพียง ๑๐คน นี่ทำให้เห็นความแตกต่างชัดเจน ในเมื่อมีต้นทุนทางการท่องเที่ยวสูงอย่างนี้แล้ว แนวทางที่จะเพิ่มและรักษาศักยภาพทางการท่องเที่ยวนั้น ผมเห็นว่าชาวกระบี่ควรที่จะ

• รักษาแห่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติไว้ไม่ให้เสื่อมโทรม
• ไม่ปรุงแต่งให้หายจากความเป็นธรรมชาติ
• ไม่เอาเปรียบนักท่องเที่ยว
• ย้ำอีกครั้ง ไม่ปรุงแต่งเพื่อการท่องเที่ยว แต่สร้างเสน่ห์ของกระบี่เป็นจุดดึงดูดนักท่องเที่ยว

ภาพประกวด
เที่ยวนี้กล้องคู่กายพังครับ ไปเลือกซื้อกล้องขนาดพกพาราคาเศรษฐกิจมาใช้ก็ยังไม่คล่องมือ คัดรูปมาอวดได้แค่สองรูปเอาเป็นประเภทความคิดสร้างสรรค์ก็น่าจะพอได้

ภาพแรก ชื่อเมื่อโลกขาดชาวเฮฯ ยกกล้องจับภาพที่อ่าวต้นไทรยามที่พายุฝนจะพัดเข้ามา ชาวเฮฯพากันเข้าหลบฝนกันแล้ว ชายหาดแทบร้างผู้คนเหลือเพียงนักท่องเที่ยวอยู่ลำพังคนเดียว เรือลำหนึ่ง กับท้องฟ้าครื้มเมฆ ทะเลคลั่งลม ดูบรรยากาศแล้วหดหู่อ้างว้างครับ ภาพไม่ได้ตกแต่งใดๆย่อขนาดอย่างเดียว

ภาพที่สอง ชื่อนาวาชาวเฮฯ เป็นภาพเรือที่รับนักท่องเที่ยวกลับเข้าอ่าวพระนาง ลักษณะเช่นเดียวกับเรือลำที่ชาวเฮฯอาศัยไปกลับอ่าวพระนาง-อ่าวต้นไทร แม้ว่าทะเลมีคลื่น แต่นายเรือยังคงกุมหางเสือนำพาเรือไปอย่างมีจุดมุ่งหมาย เปรียบดั่งกลุ่มชาวเฮฯเราไงครับ

« « Prev : กระบี่ที่จำได้(ลางๆ) บทบันทึกก่อนไปกระบี่

Next : สงกรานต์ ที่หงสา » »