ขีดเขียนวันซึมเศร้า

โดย silt เมื่อ 27 พฤศจิกายน 2008 เวลา 7:57 (เช้า) ในหมวดหมู่ ไม่ได้จัดหมวดหมู่ #
อ่าน: 1443

….เหลือเพียงปีกบางรุ่งริ่ง
สีสันสดสวยที่เคยแต่งแต้ม…หลุดหาย
เคยโบกบินล้อลม…ต้องมาตะเกียกตะกาย
รอความตายอย่างเหนื่อยล้า..น่าอนาถ

เปรียบเหมือนบ้านเมืองไทยในวันนี้
ทะเลาะกันทำป่นปี้ไปทั้งชาติ
กูต้องได้..กูสิถูก..กูเก่งกาจ
ปล่อยให้ชาติล่มจม..ช่างหัวมัน

ลูกหลานเด็กน้อยไร้เดียงสา
ดูแววตาร่าเริงสุขสันต์
ต้องมา”ซวย”ด้วยผู้ใหญ่ทะเลาะกัน
คงสักวันเขาจะด่าว่าพวกเรา

“พิคะเนดงาคำ”…องค์มีฤิทธิ์
ช่วยประสิทธิ์…ปัญญาให้พวกเขา
ให้หายจาก..กระโหลกหนาปัญญาเบา
ให้พวกเขา…สามัคคีมีน้ำใจ

 

« « Prev : รับลมหนาวที่ลาวเหนือ (๑) ทวนกระแสน้ำของ จากท่าซ่วงไปปากแบง

Next : เจ้าสำอาง ที่ด่านน้ำเงิน » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

2 ความคิดเห็น


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.030220985412598 sec
Sidebar: 0.024128913879395 sec