ขีดเขียนวันซึมเศร้า
โดย silt เมื่อ 27 พฤศจิกายน 2008 เวลา 7:57 (เช้า) ในหมวดหมู่ ไม่ได้จัดหมวดหมู่ #
อ่าน: 1453 
….เหลือเพียงปีกบางรุ่งริ่ง
สีสันสดสวยที่เคยแต่งแต้ม…หลุดหาย
เคยโบกบินล้อลม…ต้องมาตะเกียกตะกาย
รอความตายอย่างเหนื่อยล้า..น่าอนาถ
เปรียบเหมือนบ้านเมืองไทยในวันนี้
ทะเลาะกันทำป่นปี้ไปทั้งชาติ
กูต้องได้..กูสิถูก..กูเก่งกาจ
ปล่อยให้ชาติล่มจม..ช่างหัวมัน
ลูกหลานเด็กน้อยไร้เดียงสา
ดูแววตาร่าเริงสุขสันต์
ต้องมา”ซวย”ด้วยผู้ใหญ่ทะเลาะกัน
คงสักวันเขาจะด่าว่าพวกเรา
“พิคะเนดงาคำ”…องค์มีฤิทธิ์
ช่วยประสิทธิ์…ปัญญาให้พวกเขา
ให้หายจาก..กระโหลกหนาปัญญาเบา
ให้พวกเขา…สามัคคีมีน้ำใจ
« « Prev : รับลมหนาวที่ลาวเหนือ (๑) ทวนกระแสน้ำของ จากท่าซ่วงไปปากแบง
Next : เจ้าสำอาง ที่ด่านน้ำเงิน » »
2 ความคิดเห็น
ป๊ะกันตี้เจียงฮายเน้อ
บ่ฮู้จะยะจะได เล่นของเหียเลยเน๊าะลุงเปลี่ยนเฮา อิอิ