ลานซักซ้อมจินตนาการ

15 มกราคม 2011

ตรู..ปิ๊ด..แล้วนะ..

Filed under: บ่มเพาะความทรงจำ — Iem @ 4:36 (เย็น)

สัปดาห์ที่ผ่านมา ผจญ กับทั้งสุข สนุก  ปิดท้าย ด้วยปิ๊ดแตก…

มีรายการแอบคุยกันนอกรอบ  ในกลุ่ม คนตัวเล็ก ๆ ในองค์กร…

รู้สึก…ดัชนีความสุขมวลรวมเพิ่มขึ้น…เมื่อผู้บริหารไม่อยู่….เด็ก ๆ สามารถ หาทางออกการทำงานร่วมกันได้ เมื่อผู้บริหารไม่ได้ประชุมด้วย…แต่ ความคิดที่พวกเราเสนอ โดน Block ด้วยความทำงานมานานกว่า…อาบน้ำลาย…มานานกว่า… หมดความศรัทธา..กับคำว่า “ผู้บริหาร”…เรื่องบางเรื่อง สามารถจัดการได้ ทางการ”บริหาร” …ยังไม่จัดการกัน..คนตัวเล็ก ๆ จะไปทำอะไรได้..

มีบางคน..ตั้งคำถามว่า “การคัดเลือกผู้บริหารขึ้นมานั้น เอามาตรฐานไหนมาใช้”….คำถามนี้…ใครจะเป็นผู้ตอบ…ล่ะ…

…จริง ๆ อยากเขียนถึง…ผู้บริหารองค์กรหลายเรื่อง…แต่กลัวไปพาดพิงใคร…เดี๋ยว…มีรายการ “คอขาด”.. “คอขาด” คนเดียวไม่เท่าไหร่…คนไม่รู้เรื่องด้วย จะพลอยฟ้า พลอยฝน…

….แต่มันอดไม่ได้….

มีคำถามบางอย่าง ที่ทำให้รู้สึกสะดุด…ไม่อยากคิด…แต่มันแว่บ  แว่บ มาเป็นระยะ

..น้องคนนึง… ถามว่า “ทำไมเราต้องยอมผู้บริหาร ในเมื่อเราไม่ผิด และเหตุผลเราดีกว่า”….อื้ม…เข้าใจความรู้สึกแหละ….อยากตอบ…แบบด่า ๆ ผู้บริหาร ให้สะใจเล่น…แต่ก็ต้องตอบอีกอย่าง…เพื่อรักษาความรู้สึกของน้อง….

…น้องทีมงาน..อีกคน …มาเล่าถึง วิธีการทำงานของผู้บริหารให้ฟัง…แล้วบอกว่า…เค้าตั้งคำถามกับตัวเองว่า…”ผู้บริหาร…คิดได้แค่นี้หรือ”….เออนะ…ระดับ…ความคิดได้…ของผู้บริหาร…ควรจะอยู่ระดับไหนนะ…

อุตส่าห์ระวังอารมณ์ ความรู้สึกของตัวเองมาระยะหนึ่ง…เฝ้าดูแล ฟูมฟัก อารมณ์น้อง ๆ ไม่ให้ปะทะ ผู้บริหาร..รู้ทั้งรู้ว่าไม่ส่งผลดีอะไร…แต่ตัวเอง…กลับ “ปิ๊ด” แตก…ซะเอง…เอา…คำพูดของน้องสองคน ที่ว่า “ ทำไมเราต้องยอมผู้บริหาร ในเมื่อเราไม่ผิด และเหตุผลเราดีกว่า”…และ “ผู้บริหารคิดได้แค่นี้หรือ” มาใส่…ในอารมณ์ ความรู้สึกตัวเองทันที…

อาการ ตรู “ปิ๊ด” แล้วนะ …ส่งผลให้..น้องทีมงาน และ เพื่อนร่วมงานถูกด่า…แต่เรารอด…(จริง ๆ ก็ฝากด่ามาน่ะแหละ…แค่ไม่รับฝาก…สินค้าไม่ดี ไม่รับฝาก)…รู้สึกว่า ฮา… ไม่ค่อยออก…แต่ก็..พยายามชวน ทีมงาน ฮา..

ชวนคนอื่น ฮา แต่ลืมชวนตัวเอง ฮา  …กลับเก็บอารมณ์ “ปิ๊ด” กลับมาบ้านด้วย…และคิดว่า จะใช้ นิสัยเดิม…คือ “ชนแหลก” กลับมาใช้… หรือว่า จะ “ถอย”…นิ่งและเงียบไปเลย…กอดอกเหมือนคนอื่น… จะเป็น “ควาย” ที่ถูกเฆี่ยนตี ให้ทำงาน…หรือเป็น “ควาย” ที่ถูกเฆี่ยนตี แต่ก็ยังทำหน้า “ควาย”…ที่ไม่ทำงานอยู่…

พยายามเรียก “สติ” ตัวเองกลับ..เพียรถามตัวเองว่า…สิ่งที่จะทำลงไป…ทำเพื่ออะไร…

“ชน” เพื่ออะไร…แล้วถ้ายอม “ยอม” เพื่ออะไร…

ใช้ “สติ” ดูความถูกต้อง…ดูผลได้ ผลเสีย…ผลกระทบ…ก็พอจะเข้าใจ..

บางเรื่อง…มันก็อาจจะฝืนอารมณ์…ความรู้สึก…

แต่…ไม่รับปากว่า..  “จะไม่ “ปิ๊ด” แตกอีก”…

รู้เลย…ว่าฝึกสติมา เพื่อรับมือกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตน…แต่อาจจะยังไม่พร้อม..ทำเพื่อใคร..

ข้อคิด คำถามที่ไม่ควรถาม หรือไม่ควรตอบ เวลาขาดสติ คือ “ทำแล้ว…ได้อะไร”…

Powered by WordPress