15 มกราคม 2552 ได้รับเชิญเข้าร่วมเป็นกระบวนกร ในการประชุมเครือข่ายมิตรภาพบำบัดเพื่อนช่วยเพื่อน ของสำนักงานหลักประกันสุขภาพเขต 2 พิษณุโลก เป้าหมายที่ผู้จัดต้องการก็คือ การสร้างเครือข่ายมิตรภาพบำบัดเพื่อนช่วยเพื่อน และระลึกถึง นพ.สงวน นิตยารัมภ์พงศ์ ผู้ริเริ่มมิตรภาพบำบัด ที่จากไปเมื่อวันที่ 15 มกราคม 2551 ด้วยโรคมะเร็งเยื้อหุ้มปอด ในการประชุมครั้งนี้ มีกิจกรรมหลัก ๆ คือ
· นิทรรศการของเครือข่าย
· กิจกรรมในห้องประชุม
o พิธีเปิดงาน และรำลึกถึง นพ.สงวน นิตยารัมภ์พงศ์
o การนำเสนอ “ประสบการณ์ศูนย์มิตรภาพบำบัดเพื่อนช่วยเพื่อน รพศ.พุทธชินราชพิษณุโลก”
o กิจกรรมกระจกเงา
o สุนทรียสนทนา “ความประทับใจในมิตรภาพบำบัด”
o สัญญาใจ
กระบวนกรหลักในวันนี้ คือทีมของ รพศ.พุทธชินราชพิษณุโลก ซึ่งนำทีมโดย นพ.นิพัธ กิตติมานนท์ สำหรับทีมเทศบาลนครพิษณุโลก 2 คน คือนักการอิ่ม และนักการหนิง ได้ขอให้ร่วมเป็นกระบวนกร ในกิจกรรม สุนทรียสนทนา “ความประทับใจในมิตรภาพบำบัด”….ที่เริ่มดำเนินการในช่วงบ่าย…โดยมีการใช้เกมในการแบ่งกลุ่มออกเป็น 5 กลุ่ม…แต่เราก็เข้าร่วมกิจกรรมตั้งแต่เช้า…เหมือนกับผู้เข้ารับการอบรมคนอื่น…เพื่อดูบรรยากาศ…และทำการเชื่อมโยง….
ครั้งนี้ นักการอิ่ม…จะขอเล่าเพียง…กิจกรรมสุนทรียสนทนา “ความประทับใจในมิตรภาพบำบัด”… ในกลุ่มของนักการอิ่ม…
· ในกลุ่มของนักการอิ่ม มีสมาชิกทั้งหมด 12 คน คือ พี่โต้ง พี่มณฑา พี่ศุภกร พยาบาลผู้ดูแลผู้ป่วย AIDS จาก รพ.อุตรดิตถ์ พี่บุญเลี้ยง พี่วิภา น้องนิศารัตน์ พี่เครือมาศ พี่กมลธร พี่สมชาย พี่สมนึก และนักการอิ่ม….
· นักการอิ่ม รับหน้าที่เป็นกระบวนกรกลุ่ม เริ่มด้วยการแนะนำตัวเองก่อน ตกลงกติการ่วมกัน คือการฟังอย่างตั้งใจ พูดสั้น ๆ กระชับ เพื่อให้พื้นที่กับเพื่อน ๆ และทำการโยนโจทย์คือ เพราะอะไร ถึงเข้ามาทำงานจิตอาสา หรืองานมิตรภาพบำบัด และในการทำงานที่ผ่านมา มีความประทับใจอะไร….
o พี่มณฑา ยกมือขอเริ่มต้นก่อน… บอกว่าแต่ก่อน…เป็นครูสอนออกกำลังกาย และอาสาสมัครดูแลผู้สูงอายุ…ต่อมา ได้ป่วยเป็นมะเร็ง….ร่างกายทรุดลงอย่างรวดเร็ว…แต่ได้รับการดูแล และหล่อเลี้ยงเป็นอย่างดีจากทีมคุณหมอที่รักษา…จนสุขภาพร่างกายดีขึ้น จึงสมัครใจที่จะเข้ามาช่วยเหลือในการดูแลผู้ป่วย…โดยเฉพาะผู้ที่เป็นเหมือนตน…รู้สึกว่ามันทำให้ช่วงชีวิตของตนมีประโยชน์กับคนอื่น…
o เหมือนมีพลังจากพี่มณฑา ส่งต่อได้…พี่ศุภกร…ที่นั่งติดกับพี่มณฑา จึงทำหน้าที่ผู้เล่าต่อ…พี่ศุภกรบอกว่า..ตนเป็นผู้ป่วย AIDS ….ซึ่งมีการติดเชื้อมานาน…โดยไม่รู้ตัว…จากผู้หญิงคนหนึ่ง…ที่ไม่คิดว่าเขาจะเข้ามาในชีวิต…เพียงแค่ต้องการเงิน….และยังฝากความเจ็บปวดนี้ไว้…ช่วงชีวิตที่รู้…รู้สึกท้อแท้..สิ้นหวัง….การหล่อเลี้ยง…จากทีมคุณหมอของ รพ.อุตรดิตถ์..ทำให้สามารถสู้ชีวิต…ดูแลตนเอง…และดำรงชีวิตได้..เฉกเช่นคนปกติ…จึงอยากนำประสบการณ์จริงในการให้กำลังใจ…เพื่อให้เพื่อนที่พบชะตากรรมเดียวกัน…สามารถดำรงอยู่
o เสียงของพี่ศุภกร ส่งต่อไปยังพยาบาลวิชาชีพ จากชมรมฟ้าใหม่ รพ.อุตรดิตถ์ ทีมผู้ดูแลพี่ศุภกร…ได้เล่าให้พวกเราฟังว่า…ในการทำงาน…มีเรื่องของหน้าที่…และการให้…ด้วยใจ…ในส่วนของหน้าที่..ตนต้องมีความเข้าใจ และเชี่ยวชาญ ในเรื่องที่จะต้องทำ…ต้องมองแบบองค์รวม ไม่ใช่แค่เพียงการรักษา..ต้องให้คำแนะนำ มีการให้กำลังใจ หล่อเลี้ยง และดูแล…ทั้งในส่วนตัวของเขา ที่บ้าน และสังคม …เพื่อให้เข้าใจและยอมรับ…อีกสิ่งหนึ่งคือ รายได้ ของผู้ป่วย…เพราะมักจะไม่ค่อยมีคนจ้างทำงาน….
o พี่บุญเลี้ยง…อดีตเป็นคุณครู…ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าตนจะเป็นโรคไตวายเรื้อรังเฉียบพลัน….ชีวิตเข้าสู่การเฉียดตาย…คิดว่าไม่รอดแล้ว…แต่การดูแล..รักษาจากทีมคุณหมอ ทำให้ไม่ได้ข้ามเข้าไปในเส้นตาย…ทุกวันนี้…ก็เข้ามาหล่อเลี้ยงเพื่อน ๆ …และได้รับการหล่อเลี้ยงจากเพื่อนบ้าง…
o พี่วิภา…เป็นพยาบาลคลินิกเต้านม…เดิมทำงานตามหน้าที่ให้ดีที่สุด…แต่ความสุข…แววตา และรอยยิ้มของผู้ป่วย…ที่พี่วิภาได้ให้การหล่อเลี้ยง…เป็นแรงผลักดันให้พี่วิภา ทุ่มเทกับ…มิตรภาพบำบัด…เพียงเพื่อ…”ความสุข”…ของทุกคน…ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต…และมันก็คือเป้าหมายของชีวิตพี่วิภาด้วย…
o น้องนิศารัตน์…โภชนากร…มีหน้าที่ดูแลในเรื่องของโภชนาการ ของผู้ป่วยเรื้อรัง…เล่าว่ามีแรงบันดาลใจ..ในการมาเป็นโภชนากร เนื่องจากการเคยดูแลผู้ป่วยมะเร็ง…ซึ่งมีการบริโภคอาหารซ้ำซาก และไม่ค่อยมีประโยชน์มากนัก..ทำให้ร่างกายทรุดเร็ว…และเสียชีวิต… จึงอยากมีความรู้ด้านอาหาร..เพื่อมาช่วยดูแลผู้ป่วย..โดยเฉพาะผู้ป่วยเรื้อรัง…และมะเร็ง
o พี่เครือมาศ…พยาบาลผู้อบอุ่นและใจดี ของผู้ป่วยโรคไต…รพศ.พุทธชินราช…เล่าว่า..ปกติผู้ป่วยไตวายเรื้อรัง มักจะมีโรคซึมเศร้าตามมา…เนื่องจากความเจ็บปวด และค่าใช้จ่ายที่สูง…การเข้ามาช่วยเหลือของ..สปสช…ในเรื่องของค่าใช้จ่าย…ได้เพียงแค่บรรเทาความเดือดร้อน…จึงคิดที่จะให้มีการสร้างเครือข่ายให้ผู้ป่วยฝึกดูแลตนเอง…ตนจึงเริ่มต้นด้วยการศึกษาข้อมูล…เพื่อให้คำแนะนำผู้ป่วย…และทำ Good Model…ตอนนี้ ได้ขยายผลในการสร้างเครือข่ายกับหน่วยงานอื่น ๆ …แต่คงทำได้เพียงพี่เลี้ยงทางโทรศัพท์…
o พี่กมลธร…ผู้ดูแลผู้ป่วย หน่วยไตเทียม…รพ.อุตรดิตถ์…จากแนวคิดเดิม…คือพยายามศึกษา…เชี่ยวชาญในงานที่ปฏิบัติ..ซึ่งมันทำได้เพียงยืดอายุ…แต่ผู้ป่วยก็ต้องอยู่กับความทุกข์ทรมาน…จึงฝึกทักษะ ความชำนาญ เพื่อให้การรักษาและคำแนะนำ ควบคู่ไปกับการทำความเข้าใจ การดูแล…การไม่เพิกเฉยต่อการที่ผู้ป่วยต้องการระบายความทุกข์…ร้อยยิ้มของผู้ป่วย…คือความสุข…
o พี่สมชาย…เป็นผู้ป่วยไตวาย…ซึ่งเป็น Good Model ของ รพศ.พุทธชินราช…และบ้านของพี่สมชาย…เป็นแหล่งศึกษาดูงาน….พี่สมชายบอกเราว่า…แต่เดิมคิดว่าจะไม่รอด..แต่ก็รอดมา…และสามารถใช้ชีวิตได้ เหมือนคนปกติ..ดูแลตนเองที่บ้าน…ไม่เป็นภาระใคร…ภายในห้องนอนของตน…จะมีการจัดด้วยตนเอง..เป็นห้องปลอดเชื้อ…มีการเตรียมสิ่งแวดล้อมที่ดีสำหรับตนเอง
o ลุงสมนึก…คนนี้ เป็นคนบ้านเดียวกันกับนักการอิ่ม…คือเป็นคนเพชรบูรณ์…แกเป็น อสม.จังหวัดเพชรบูรณ์…ไม่ได้ป่วย แต่เข้ามาทำงานตรงนี้ ด้วยจิตอาสา…..เพราะมีความสุขและสบายใจ….โดยเริ่มจากทำตนเป็นแบบอย่าง..นำสู่ครอบครัว…สู่ชุมชน…ค่อย ๆ …มีกลุ่มที่ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ …เข้าคลุกคลี…เหนี่ยวนำ…มีการออมเงิน…และจัดทำสวัสดิการเยี่ยมบ้าน…แล้วมาพูดคุยกัน….
o พี่โต้ง…สาวสวยจาก งานเวชศาสตร์ครอบครัว รพศ.พุทธชินราช …เป็นหน่วยงานที่สนับสนุนและประสานงาน มิตรภาพบำบัด..รู้สึกภูมิใจ…ที่มีส่วนร่วมในการจุดประกายมิตรภาพบำบัด…จนมีเครือข่าย…เป็นพลังของเพื่อนช่วยเพื่อน…ก่อให้เกิดรอยยิ้ม..ความสุข…กำลังใจ…เหนี่ยวนำ….สมาชิกเพิ่มขึ้น…และกำลังอยู่ระหว่างการจัดตั้งศูนย์มิตรภาพบำบัด รพศ.พุทธชินราช…
ต่างคน…ต่างวาระ…ต่างหน้าที่…แต่หล่อเลี้ยง ดูแล ซึ่งกันและกัน…สร้างพลังของ “มิตรภาพบำบัด”