ลานซักซ้อมจินตนาการ

19 มกราคม 2009

“วงเล่า”…หล่อเลี้ยงกันและกัน เพื่อลมหายใจเดียวกัน

Filed under: ซักซ้อมจินตนาการ — Iem @ 3:16 (เย็น)

ช่วงบ่าย ของทุกวันพฤหัสบดี งานแผนงานและวิชาการ สำนักการสาธารณสุขและสิ่งแวดล้อม เทศบาลนครพิษณุโลก จะมีการตั้ง วงเล่า…เพื่อพูดคุยเรื่องงาน…และอื่น ๆ…

แต่เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา นักการอิ่ม ติดที่จะต้องไปช่วยงาน มิตรภาพบำบัด ของ สปสช เขต 2 พิษณุโลก…จึงขอเลื่อนวงเล่า…มาเร็วขึ้น…คือในเป็นวันอังคารที่  13 มกราคม  2552… มีเรื่องงานสำคัญ…ที่เราต้องพูดคุยกันอยู่ 2 เรื่องคือ

o      การอบรม สุนทรียสนทนา(Dialogue) ; ศาสตร์และศิลป์แห่งการหันหน้าเข้าหากัน สำหรับชุมชน รุ่นที่ 2 ระหว่างวันที่  22 23  มกราคม 2552  และ

o      การจัดการขยะมูลฝอยโดยสถาบันการศึกษา สำหรับ โรงเรียนมัธยมสาธิตมหาวิทยาลัยนเรศวร ในระหว่างวันที่  4 -  6 กุมภาพันธ์  2552

วันนี้ วงเล่า..เราทำงานร่วมกัน โดยการกำหนด…กิจกรรม…แผนปฏิบัติการ…สิ่งที่ต้องทำก่อนวันงาน…ระหว่างวันงาน…และหลังวันงาน…โดยมีการแทรกถึงประสบการณ์การทำงานที่ผ่านมา…ว่ามีจุดอ่อน จุดแข็ง อะไรที่ต้องคำนึงถึง…ระเบียบกฎหมายที่เกี่ยวข้อง…มีอะไรบ้าง

·       ในรายละเอียดสิ่งที่จะต้องทำในวันจัดการฝึกอบรม…ก็จะประกอบไปด้วย

o      เวลา..ช่วงเวลา…และมีเวลาในแต่ละกิจกรรม กี่นาที

o      กิจกรรม…ทำอะไร อย่างไร

o      วัสดุ/อุปกรณ์ที่ใช้ในแต่ละกิจกรรม

o      ใครเป็นวิทยากรหลัก…และใครเป็นวิทยากรผู้ช่วย…

o      หน่วยสนับสนุน…จะมีจังหวะในการเข้ามาตอนไหน…และจุดยืนของทีม ในแต่ละกิจกรรม…

พวกเราใช้เวลาประมาณ  2 ชั่วโมง..ในการพูดคุย…และมอบหมายงานในการทำต่อ…หลังจากนั้น…ก็เป็นการพูดคุยในเรื่องทั่ว ๆ ไป…ใครไปประชุมสัมมนา หรือฝึกอบรมอะไรมา ก็มาเล่ากันฟัง….หรือแม้แต่…ประสบการณ์ส่วนตัว…ที่เป็นเรื่องราวสนุกสนาน และเป็นเรื่องราวที่น่าจะเป็นบทเรียนในชีวิต….

หล่อเลี้ยงกันและกัน…เพื่อให้มีลมหายใจเดียวกัน…

การประชุมเครือข่ายมิตรภาพบำบัดเพื่อนช่วยเพื่อน สปสช เขต 2 พิษณุโลก

Filed under: บ่มเพาะความทรงจำ — Iem @ 11:49 (เช้า)

15 มกราคม  2552 ได้รับเชิญเข้าร่วมเป็นกระบวนกร ในการประชุมเครือข่ายมิตรภาพบำบัดเพื่อนช่วยเพื่อน ของสำนักงานหลักประกันสุขภาพเขต 2 พิษณุโลก เป้าหมายที่ผู้จัดต้องการก็คือ การสร้างเครือข่ายมิตรภาพบำบัดเพื่อนช่วยเพื่อน และระลึกถึง นพ.สงวน นิตยารัมภ์พงศ์  ผู้ริเริ่มมิตรภาพบำบัด ที่จากไปเมื่อวันที่  15 มกราคม  2551  ด้วยโรคมะเร็งเยื้อหุ้มปอด  ในการประชุมครั้งนี้ มีกิจกรรมหลัก ๆ คือ

·       นิทรรศการของเครือข่าย

·       กิจกรรมในห้องประชุม

o      พิธีเปิดงาน และรำลึกถึง นพ.สงวน นิตยารัมภ์พงศ์

o      การนำเสนอ ประสบการณ์ศูนย์มิตรภาพบำบัดเพื่อนช่วยเพื่อน รพศ.พุทธชินราชพิษณุโลก

o      กิจกรรมกระจกเงา

o      สุนทรียสนทนา ความประทับใจในมิตรภาพบำบัด

o      สัญญาใจ

กระบวนกรหลักในวันนี้ คือทีมของ รพศ.พุทธชินราชพิษณุโลก ซึ่งนำทีมโดย นพ.นิพัธ กิตติมานนท์   สำหรับทีมเทศบาลนครพิษณุโลก 2 คน คือนักการอิ่ม และนักการหนิง ได้ขอให้ร่วมเป็นกระบวนกร ในกิจกรรม สุนทรียสนทนา ความประทับใจในมิตรภาพบำบัด….ที่เริ่มดำเนินการในช่วงบ่าย…โดยมีการใช้เกมในการแบ่งกลุ่มออกเป็น  5 กลุ่ม…แต่เราก็เข้าร่วมกิจกรรมตั้งแต่เช้า…เหมือนกับผู้เข้ารับการอบรมคนอื่น…เพื่อดูบรรยากาศ…และทำการเชื่อมโยง….

 

ครั้งนี้  นักการอิ่ม…จะขอเล่าเพียง…กิจกรรมสุนทรียสนทนา ความประทับใจในมิตรภาพบำบัด… ในกลุ่มของนักการอิ่ม…

·       ในกลุ่มของนักการอิ่ม มีสมาชิกทั้งหมด 12 คน  คือ พี่โต้ง พี่มณฑา  พี่ศุภกร  พยาบาลผู้ดูแลผู้ป่วย AIDS จาก รพ.อุตรดิตถ์  พี่บุญเลี้ยง พี่วิภา  น้องนิศารัตน์ พี่เครือมาศ พี่กมลธร พี่สมชาย พี่สมนึก และนักการอิ่ม….

·       นักการอิ่ม รับหน้าที่เป็นกระบวนกรกลุ่ม เริ่มด้วยการแนะนำตัวเองก่อน ตกลงกติการ่วมกัน คือการฟังอย่างตั้งใจ พูดสั้น ๆ กระชับ เพื่อให้พื้นที่กับเพื่อน ๆ และทำการโยนโจทย์คือ เพราะอะไร ถึงเข้ามาทำงานจิตอาสา หรืองานมิตรภาพบำบัด และในการทำงานที่ผ่านมา มีความประทับใจอะไร….

o      พี่มณฑา ยกมือขอเริ่มต้นก่อน… บอกว่าแต่ก่อน…เป็นครูสอนออกกำลังกาย และอาสาสมัครดูแลผู้สูงอายุ…ต่อมา ได้ป่วยเป็นมะเร็ง….ร่างกายทรุดลงอย่างรวดเร็ว…แต่ได้รับการดูแล และหล่อเลี้ยงเป็นอย่างดีจากทีมคุณหมอที่รักษา…จนสุขภาพร่างกายดีขึ้น จึงสมัครใจที่จะเข้ามาช่วยเหลือในการดูแลผู้ป่วย…โดยเฉพาะผู้ที่เป็นเหมือนตน…รู้สึกว่ามันทำให้ช่วงชีวิตของตนมีประโยชน์กับคนอื่น…

o      เหมือนมีพลังจากพี่มณฑา ส่งต่อได้…พี่ศุภกร…ที่นั่งติดกับพี่มณฑา จึงทำหน้าที่ผู้เล่าต่อ…พี่ศุภกรบอกว่า..ตนเป็นผู้ป่วย AIDS ….ซึ่งมีการติดเชื้อมานาน…โดยไม่รู้ตัว…จากผู้หญิงคนหนึ่ง…ที่ไม่คิดว่าเขาจะเข้ามาในชีวิต…เพียงแค่ต้องการเงิน….และยังฝากความเจ็บปวดนี้ไว้…ช่วงชีวิตที่รู้…รู้สึกท้อแท้..สิ้นหวัง….การหล่อเลี้ยง…จากทีมคุณหมอของ รพ.อุตรดิตถ์..ทำให้สามารถสู้ชีวิต…ดูแลตนเอง…และดำรงชีวิตได้..เฉกเช่นคนปกติ…จึงอยากนำประสบการณ์จริงในการให้กำลังใจ…เพื่อให้เพื่อนที่พบชะตากรรมเดียวกัน…สามารถดำรงอยู่

o      เสียงของพี่ศุภกร ส่งต่อไปยังพยาบาลวิชาชีพ จากชมรมฟ้าใหม่ รพ.อุตรดิตถ์ ทีมผู้ดูแลพี่ศุภกร…ได้เล่าให้พวกเราฟังว่า…ในการทำงาน…มีเรื่องของหน้าที่…และการให้…ด้วยใจ…ในส่วนของหน้าที่..ตนต้องมีความเข้าใจ และเชี่ยวชาญ ในเรื่องที่จะต้องทำ…ต้องมองแบบองค์รวม ไม่ใช่แค่เพียงการรักษา..ต้องให้คำแนะนำ มีการให้กำลังใจ หล่อเลี้ยง และดูแล…ทั้งในส่วนตัวของเขา ที่บ้าน และสังคม …เพื่อให้เข้าใจและยอมรับ…อีกสิ่งหนึ่งคือ รายได้ ของผู้ป่วย…เพราะมักจะไม่ค่อยมีคนจ้างทำงาน….

o      พี่บุญเลี้ยง…อดีตเป็นคุณครู…ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าตนจะเป็นโรคไตวายเรื้อรังเฉียบพลัน….ชีวิตเข้าสู่การเฉียดตาย…คิดว่าไม่รอดแล้ว…แต่การดูแล..รักษาจากทีมคุณหมอ ทำให้ไม่ได้ข้ามเข้าไปในเส้นตาย…ทุกวันนี้…ก็เข้ามาหล่อเลี้ยงเพื่อน ๆ …และได้รับการหล่อเลี้ยงจากเพื่อนบ้าง…

o      พี่วิภา…เป็นพยาบาลคลินิกเต้านม…เดิมทำงานตามหน้าที่ให้ดีที่สุด…แต่ความสุข…แววตา และรอยยิ้มของผู้ป่วย…ที่พี่วิภาได้ให้การหล่อเลี้ยง…เป็นแรงผลักดันให้พี่วิภา ทุ่มเทกับ…มิตรภาพบำบัด…เพียงเพื่อ…ความสุข…ของทุกคน…ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต…และมันก็คือเป้าหมายของชีวิตพี่วิภาด้วย…

o      น้องนิศารัตน์…โภชนากร…มีหน้าที่ดูแลในเรื่องของโภชนาการ ของผู้ป่วยเรื้อรัง…เล่าว่ามีแรงบันดาลใจ..ในการมาเป็นโภชนากร เนื่องจากการเคยดูแลผู้ป่วยมะเร็ง…ซึ่งมีการบริโภคอาหารซ้ำซาก และไม่ค่อยมีประโยชน์มากนัก..ทำให้ร่างกายทรุดเร็ว…และเสียชีวิต… จึงอยากมีความรู้ด้านอาหาร..เพื่อมาช่วยดูแลผู้ป่วย..โดยเฉพาะผู้ป่วยเรื้อรัง…และมะเร็ง

o      พี่เครือมาศ…พยาบาลผู้อบอุ่นและใจดี ของผู้ป่วยโรคไต…รพศ.พุทธชินราช…เล่าว่า..ปกติผู้ป่วยไตวายเรื้อรัง  มักจะมีโรคซึมเศร้าตามมา…เนื่องจากความเจ็บปวด และค่าใช้จ่ายที่สูง…การเข้ามาช่วยเหลือของ..สปสช…ในเรื่องของค่าใช้จ่าย…ได้เพียงแค่บรรเทาความเดือดร้อน…จึงคิดที่จะให้มีการสร้างเครือข่ายให้ผู้ป่วยฝึกดูแลตนเอง…ตนจึงเริ่มต้นด้วยการศึกษาข้อมูล…เพื่อให้คำแนะนำผู้ป่วย…และทำ Good Model…ตอนนี้ ได้ขยายผลในการสร้างเครือข่ายกับหน่วยงานอื่น ๆ …แต่คงทำได้เพียงพี่เลี้ยงทางโทรศัพท์…

o      พี่กมลธร…ผู้ดูแลผู้ป่วย หน่วยไตเทียม…รพ.อุตรดิตถ์…จากแนวคิดเดิม…คือพยายามศึกษา…เชี่ยวชาญในงานที่ปฏิบัติ..ซึ่งมันทำได้เพียงยืดอายุ…แต่ผู้ป่วยก็ต้องอยู่กับความทุกข์ทรมาน…จึงฝึกทักษะ ความชำนาญ เพื่อให้การรักษาและคำแนะนำ ควบคู่ไปกับการทำความเข้าใจ การดูแล…การไม่เพิกเฉยต่อการที่ผู้ป่วยต้องการระบายความทุกข์…ร้อยยิ้มของผู้ป่วย…คือความสุข…

o      พี่สมชาย…เป็นผู้ป่วยไตวาย…ซึ่งเป็น Good Model ของ รพศ.พุทธชินราช…และบ้านของพี่สมชาย…เป็นแหล่งศึกษาดูงาน….พี่สมชายบอกเราว่า…แต่เดิมคิดว่าจะไม่รอด..แต่ก็รอดมา…และสามารถใช้ชีวิตได้ เหมือนคนปกติ..ดูแลตนเองที่บ้าน…ไม่เป็นภาระใคร…ภายในห้องนอนของตน…จะมีการจัดด้วยตนเอง..เป็นห้องปลอดเชื้อ…มีการเตรียมสิ่งแวดล้อมที่ดีสำหรับตนเอง

o      ลุงสมนึก…คนนี้ เป็นคนบ้านเดียวกันกับนักการอิ่ม…คือเป็นคนเพชรบูรณ์…แกเป็น อสม.จังหวัดเพชรบูรณ์…ไม่ได้ป่วย แต่เข้ามาทำงานตรงนี้ ด้วยจิตอาสา…..เพราะมีความสุขและสบายใจ….โดยเริ่มจากทำตนเป็นแบบอย่าง..นำสู่ครอบครัว…สู่ชุมชน…ค่อย ๆ …มีกลุ่มที่ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ …เข้าคลุกคลี…เหนี่ยวนำ…มีการออมเงิน…และจัดทำสวัสดิการเยี่ยมบ้าน…แล้วมาพูดคุยกัน….

o      พี่โต้ง…สาวสวยจาก งานเวชศาสตร์ครอบครัว รพศ.พุทธชินราช   …เป็นหน่วยงานที่สนับสนุนและประสานงาน มิตรภาพบำบัด..รู้สึกภูมิใจ…ที่มีส่วนร่วมในการจุดประกายมิตรภาพบำบัด…จนมีเครือข่าย…เป็นพลังของเพื่อนช่วยเพื่อน…ก่อให้เกิดรอยยิ้ม..ความสุข…กำลังใจ…เหนี่ยวนำ….สมาชิกเพิ่มขึ้น…และกำลังอยู่ระหว่างการจัดตั้งศูนย์มิตรภาพบำบัด รพศ.พุทธชินราช…

ต่างคน…ต่างวาระ…ต่างหน้าที่…แต่หล่อเลี้ยง ดูแล ซึ่งกันและกัน…สร้างพลังของ มิตรภาพบำบัด

Powered by WordPress