ลานเรียนรู้สบายๆ

ในช่วงวัยเด็ก ดิฉันได้อยู่กับธรรมชาติ ได้เล่น ได้ผจญภัยต่างๆ มากมาย เมื่อมานั่งคิดย้อนกลับจึงประเมินว่าน่าจะเป็นช่วงที่มีความสุขที่สุด โดยเฉพาะช่วงที่อยู่บ้านนอกบ้านปู่กะย่า ก่อนที่จะย้ายบ้านเข้าไปอยู่ในตัวเมือง

ข้ามสะพานเหล็ก
จำได้ว่าเมื่อตอนเด็กๆ แอบพาน้องหนีไปเที่ยวบ้านญาติ ซึ่งตอนนั้นน่าจะอายุประมาณ 5 ขวบ ในขณะที่น้องอายุ 3 ขวบ มั๊ง ภาพที่จดจำได้ไม่เคยลืมคือภาพที่กำลังเดินข้ามสะพานกลับบ้าน และด้วยความที่สะพานเป็นสะพานเหล็กแบบสมัยโบราณ เมื่อเราเดินไปถึงกลางสะพานช่วงแดดกำลังเปรี้ยงๆ อ่านต่อ »

เวลาเช้ามืดวันหนึ่งของช่วงปลายเดือนมกราคมที่อากาศหนาวเย็น ในหมู่บ้านที่มองเห็นควันจากเตาฟืน ไอน้ำจากหม้อนึ่งข้าวเหนียวพวยพุ่งผ่านหลังคาบ้าน พร้อมๆกับกลิ่นหอมของข้าวใหม่กระจายไปทั่วหมู่บ้าน พลันก็มีเสียงร้องจากผู้หญิงคนหนึ่ง

“โอ้ยยย………..”

“เป็นอย่างไรบ้าง”
เสียงห่วงใยจากสามีของหญิงสาว

“ปวดท้องจังเลย สงสัยจะปวดอึนะพี่…”

เป็นภาพที่เกิดขึ้นในห้องที่เรียกว่า ‘เฮือนน้อย’ ของบ้าน ซึ่งก็คือห้องครัว และห้องทานข้าวของบ้านที่แยกออกมาจากเฮือนใหญ่ พื้นและฝาของ‘เฮือนน้อย’ทำด้วยไม้ไผ่ที่แผ่เป็นผืน ชาวบ้านเรียกว่า ‘ฟาก’ ส่วนหลังคาก็มุงด้วยแฟก ต่างจากเฮือนใหญ่ที่ทำด้วยไม้อย่างดี แม้หลังคาก็ทำด้วยไม้เรียงซ้อนกันเป็นแผ่นๆสวยงาม

ใน ‘เฮือนน้อย’ นั้น มี 2 สามีภรรยา ฝ่ายสามีหนุ่ม(อายุ 22) กำลังประคองภรรยาสาว (อายุ 20) ที่กำลังท้องแก่ใกล้คลอด และข้างๆสามีภรรยาคู่นี้ก็มีแม่ใหญ่ (แม่ของสามี) และหมอตำแย คอยดูเหตุการณ์

“คงไปห้องน้ำไม่ไหวแล้วพี่ดูเหมือนมันจะออกแล้วพี่” อ่านต่อ »

บันทึกนี้ก็ยังคงเป็นเรื่องราวที่กรุงพนมเปญเช่นเดียวกันกับบันทึกบัวแสนหวาน ที่สถานฑูตไทย  แต่บันทึกนี้ขอนำท่านไปเยี่ยมชมกรุงพนมเปญนะคะ

  อ่านต่อ »

เมื่อเดือนที่แล้ว (18-19 กุมภาพันธ์ 2552) โชคดีมีภารกิจได้เดินทางไปเยือนกรุงพนมเปญค่ะ ภารกิจที่ทำคือไปร่วมเป็นกรรมการสัมภาษณ์นักเรียนทุน ASEA-UNINET โดยรัฐบาลประเทศออสเตรียให้ทุนการศึกษากับชาวกัมพูชาที่ประสงค์ศึกษาต่อในระดับบัณฑิตศึกษาที่ประเทศไทยค่ะ ดังนั้นตัวแทนของแต่ละมหาวิทยาลัยที่มีนักศึกษาสมัคร ก็ต้องไปร่วมเป็นกรรมการสอบสัมภาษณ์ หลังจากผู้สมัครได้สอบผ่านการสอบภาษาอังกฤษมาแล้วรอบหนึ่ง ในการสอบสัมภาษณ์พบว่า นักศึกษาชาวกัมพูชาพูดภาษาอังกฤษเก่งมาก เขาบอกว่าเขาฝึกฝน และเตรียมตัวตั้งแต่เรียนในมหาวิทยาลัยมาโดยตลอด

อ่านต่อ »