ขอบคุณแทน ” โย่โย่งโก๊ะ “…เจ้าค่ะ

6 ความคิดเห็น โดย น้องจิ เมื่อ 14 ธันวาคม 2008 เวลา 9:59 ในหมวดหมู่ Uncategorized #
อ่าน: 2270

สวัสดีเจ้าค่ะทุกๆท่าน….บันทึกนี้ น้องจิขอมอบให้กับน้องชายสุดที่รักของน้องจิ….ซึ่งนับจากที่น้องโย่ได้ก้าวเข้ามาในโลกแห่งมิตรภาพแห่งนี้…น้องจิสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของน้องโย่ได้ชัดเจนเลยเจ้าค่ะ….

               น้องโย่มีความคิดและใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่นได้ดีขึ้น……เพราะน้องโย่ได้เรียนรู้ชีวิตจากทุกๆท่านที่คอยเข้ามาให้กำลังใจน้องโย่ตลอด….

                น้องจิกลับจากมหาวิทยาลัยก็หอบการบ้านอันมากมายมาด้วยตลอด….น้องโย่ก็จะคอยมาป่วน เอ๊ย คอยมาชะแง้เผื่อมีอะไรให้ช่วยได้บ้าง….แต่โย่เอ๋ย ช่วยอะไรไม่ได้เลยน้อง ต้องพึ่งตนเองล้วนๆ…..เห็นรูปน้องชายคนนี้ไถนา..ยิ่งรู้สึกว่า โชคดีนักที่มีน้องที่น่ารักอย่างนี้…..น่าสนุกดีเหมือนกัน อิอิ

                          

                           

                             

                 เนื่องจากน้องจิร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงสักเท่าไหร่….จึงต้องกินยาอยู่ตลอด…น้องโย่จะคอยตักน้ำใส่แก้วมาให้น้องจิเพื่อเตรียมกินยา….น่ารักมากๆค่ะ …..ติดอยู่นิดเดียว ตรงที่ ติดโทรทัศน์…อิอิ

                 ต้องขอขอบคุณทุกท่านที่คอยช่วยกล่อมเกลาและให้กำลังใจให้ความเมตตาน้องโย่เสมอมานะค่ะ…..

                          Img1580a

                 ***** พี่ก็อยากฝากให้น้องโย่ตั้งใจเรียนให้เต็มที่ เป็นเด็กดี เพื่อโตขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่ที่ดี เผื่อสักวัน เราสองคนพี่น้องจะช่วยอะไรในสังคมได้บ้าง  ถึงไม่ได้ช่วยเรื่องใหญ่โต แต่ก็ขอเป็นแรงน้อยๆแรงหนึ่งที่จะช่วยขับเคลื่อนสังคมของเราให้เจริญไปข้างหน้าได้บ้าง……จงทำวันนี้ให้ดีที่สุด พี่จะคอยเป็นกำลังใจให้น้องเสมอ รักน้องเสมอนะ จุ๊บๆๆ *****

               


ฉันเยาว์…ฉันเขลา…ฉันทึ่ง

4 ความคิดเห็น โดย น้องจิ เมื่อ 13 ธันวาคม 2008 เวลา 21:04 ในหมวดหมู่ Uncategorized #
อ่าน: 1815

        

                                     ฉันเยาว์….ฉันเขลา….ฉันทึ่ง

                                     ฉันจึง..มาหา…ความหมาย

                                     ฉันหวัง…เก็บอะไร…ไปมากมาย

                                     สุดท้าย…ให้กระดาษ….ฉันแผ่นเดียว

 

                                    

 

                        อยากใส่ชุดนี้เร็วๆจังเลย……..ตอนนี้ฝากให้น้องหมีใส่แทนไปก่อน อิอิ

                                        

                               ต้นไม้คนแซ่เฮ…และหน้าตาดี….เจอกันกันเป็นกอด อิอิ

                   

                                                   กำลังใจของฉัน…..อิอิ

                                    

                                           รักทุกคนนะค่ะ…..มอบมือให้เลย อิอิ

                  

                                           นี่ก็กำลังใจอีกส่วนหนึ่งของหัวใจ…แหะๆ

                             

                                                  

                            และนี่ก็คือกำลังใจส่วนพิเศษที่มาเติมเต็มหัวใจดวงน้อยดวงนี้

                           

 

                                          ฉันเยาว์…..ฉันเขลา…ฉันทึ่ง

                                          วันหนึ่ง…..ฉันคง….หายเขลา

                                          ฉันจะ…แจกรอยยิ้ม…ให้พริ้งเพรา

                                          ฉันจะเอา…กระดาษ…มาวาดฝัน


ศิลปะ…ศิลเปอะ

2 ความคิดเห็น โดย น้องจิ เมื่อ 13 ธันวาคม 2008 เวลา 13:54 ในหมวดหมู่ Uncategorized #
อ่าน: 2136

สวัสดีเจ้าค่ะทุกๆท่าน….ตั้งแต่เช้าลุกจากที่นอนอันอบอุ่นมา….ก็ทำการบ้านก่อนเลยเจ้าค่ะ…..เนื่องจากครูรักนักเรียนมาก..สั่งการบ้านทุกอาทิตย์กลัวนักเรียนจะลืมครู….เฮ้อ!!!…อ่านหนังสือยังพอว่า…อันนี้ต้องมานั่งวาดรูปเจ้าค่ะ

                  เนื่องจากฝีมือน้องจิขั้นเซียน(ไม่มอง)….งานชิ้นที่แล้ว..ทำไปส่งครู…ครูบอกว่า ระบายสีเหมือนเผางานส่ง….แรงได้อีกเจ้าค่ะ….ที่ครูว่าเผางานส่งไม่ใช่อะไรเจ้าค่ะ…มาดูกันดีกว่าทำไมถึงเหมือนเผางานส่ง 55555++

                    12-13-08-131517
                   มันเป็นอย่างนี้เจ้าค่ะ …ครูถึงได้บอกว่าเผางานส่ง….เผาให้ไหม้ไปเลย..55555+++….ลงสีได้สะใจมากๆ…ทำไงได้ คนมันมีไฟ อิอิ  ครูบอกว่า น้องจิทำลายกรอบที่ครูวางไว้หมดเลย…ออกนอกกรอบจนมองไม่เห็นลายที่ครูทำไว้เลย…แหม!! ทำไงได้ คนมันไร้กรอบ 55555++….ฮาๆกันไป….พอครูวิจารณ์ของน้องจิเสร็จ ก็วิจารณ์ของเพื่อน….อ้าวเมื่อโดนครูวิจารณ์กันทุกคนแล้ว…ครูก็สั่งการบ้านมาใหม่อีกเจ้าค่ะ…กลัวนักเรียนจะไม่มีอะไรทำกัน 5555++

                             ครูบอกว่าให้ใช้แบบที่ครูให้คราวที่แล้ว…แต่คราวนี้ลงสีเป็นเอกรงค์…คือเน้นสีใดสีหนึ่งเป็นหลัก…และให้สีใกล้เคียงมาแต่ต้องมีสีหลักอยู่ด้วยเสมอ.. น้องจิก็ทำเสร็จหมาดๆเลยเจ้าค่ะ….และเนื่องจากน้องจิเป็นคนมีไฟ…ชอบอะไรที่ร้อนแรง ก็เลือกสีแดงเป็นสีหลักอีกแหละเจ้าค่ะ งานจะออกมาดูเหมือนเผางานหรือเปล่าก็ไม่ทราบเจ้าค่ะ ซึ่งคราวนี้ จะอยู่ในแบบที่ครูวางไว้มากขึ้น ไม่หลุดโลกมากเกินไป  ให้เติมแต่งรูปที่ครูให้มาเป็นเรื่องราวต่างๆ  นี่แหละเจ้าค่ะที่คิดไม่ออกว่าจะทำเป็นรูปอะไร มันเป็นเหลี่ยมทั้งนั้นเลย อิอิ แต่ในที่สุดก็เสร็จจนได้  ก่อนที่จะดูผลงาน มาดูกรอบรูปแบบที่ครูให้มาก่อนดีกว่าค่ะ

                          12-13-08-123952

                        นี่คือกรอบที่ครูมอบให้…ก่อนที่น้องจิจะให้เห็นภาพที่น้องจิ…ลองให้ทุกท่านจินตนาการก่อนนะเจ้าค่ะ ถ้าเป็นท่าน …ท่านจะวาดเป็นเรื่องราวหรือรูปอะไร….อิอิ ถ้าเห็นภาพน้องจิแล้ว ต้องขำกันแน่เลยเจ้าค่ะ…..เนื่องจากเด็กประถมยังทำสวยกว่าเลย 55555+++

                           12-13-08-130557

                            นี่คือภาพที่น้องจิแต่งเติมเจ้าค่ะ….มีกวาง มีหน้าคน.. คิดได้แค่นี้เจ้าค่ะ….เดี๋ยวค่อยไปให้ครูวิจารณ์และปรับปรุงต่อไป …สุดๆแล้วเจ้าค่ะ ตั้งแต่เช้า พึ่งเสร็จ ได้เท่านี้เจ้าค่ะ 5555++….ฝีมือขั้นเทพตกสวรรค์ อิอิ….

                            ตอนนี้การบ้านเสร็จแล้ว…แต่ยังไม่หมดทุกวิชา เดี๋ยวทำการบ้านต่อก่อนนะค่ะ…แต่ก่อนทำขอพักมือก่อนค่ะ….เนื่องจากวาดรูปให้สมาธิมาก…ปกติเป็นคนอยู่นิ่งๆนานๆไม่ได้…55555+++

                           รักและคิดถึงเสมอนะเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ…..รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ…หนูจิ


กระติ๊บขึ้นเครื่อง…ลุงเปลี่ยนทราบแล้วเปลี่ยน อิอิ

8 ความคิดเห็น โดย น้องจิ เมื่อ 12 ธันวาคม 2008 เวลา 19:56 ในหมวดหมู่ Uncategorized #
อ่าน: 2444

    บันทึกนี้สืบเนื่องมาจากเฮฮาศาสตร์6นะคะ……ตลอดระยะเวลาที่ได้เรียนรู้ศาสตร์แขนงต่างๆในเฮฮา6…ไม่ว่าจะเป็นกระตุกศาสตร์ เขย่าศาสตร์ ป่วนศาสตร์ ชะแง้ศาสตร์  แต่ละศาสตร์ไม่สามารถหาได้ในตำราวิชาเรียนในโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัยใดๆที่ไหนได้ง่ายๆนัก …คงจะต้องค้นหาศาสตร์เหล่านี้ด้วยประสบการณ์และหัวใจของตัวเอง…

                บุคคลที่สอนให้น้องจิได้เรียนรู้ศาสตร์แขนงต่างๆนั้น…ก็คือลุง ป้า น้า อา ทุกๆท่านที่คอยป้อนศาสตร์อยู่รอบๆตัว….น้องจิได้เรียนรู้ความรักความห่วงใยสันติสุขที่ทุกคนมอบให้แก่กัน…..ไม่ใช่ญาติก็เหมือนญาติ ….ตอนนี้น้องจิมีลุงป้าน้าอาทั่วทั้งประเทศ…และทุกคนก็คือญาติน้องจิที่น้องจิรักและเคารพด้วยดวงใจ

                 เฮฮาศาสตร์6 คราวนี้มีอะไรที่น้องจิประทับใจมากมายเลยค่ะ….ไม่ว่าจะเป็นทางด้านสถานที่ที่ได้ไปพบ…น้องจิเคยใฝ่ฝันที่จะอยู่รายล้อมภูเขาลูกน้อยใหญ่เรียงรายสลับกันไปมา…และแล้ววันนี้น้องจิก็ได้มาตามฝันจนได้(แต่ก็เกือบไม่ได้มาเหมือนกัน)….

                                             

                  นอกจากสถานที่ท่องเที่ยวที่น้องจิประทับใจแล้ว….น้องจิยังประทับใจ “หัวใจ” ลุงเปลี่ยนอีกด้วยค่ะ……ลุงเปลี่ยนเป็นคนน่ารักมากๆ…(ชมหน่อยเผื่อได้ทิป) อ่ะล้อเล่น…น้องจิรู้สึกว่า ลุงเปลี่ยนเป็นผู้ใหญ่ที่ใจดี มีเมตตาต่อเด็กหน้าตาดีๆ อิอิ……ดูซิค่ะ….ให้กระติ๊บน้องจิมาด้วย..นี่แหละค่ะที่ทำให้น้องจิรู้สึกรักลุงเปลี่ยนมากๆ

                   Hm1

                   เช้าวันที่ 7…พวกเราเตรียมตัวจะไปใส่บาตรกัน…น้องจิมีหน้าที่ปลุกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คนที่ยังไม่ลุกจากที่นอน…และหนึ่งในนั้นก็คือ  ลุงเปลี่ยน…..น้องจิไปดูลุงเปลี่ยนและบอกลุงเปลี่ยนว่า ลุกได้แล้วไปใส่บาตรกัน…ลุงเปลี่ยนบอกว่า ลุงไม่สบาย เพราะลุงง่วงนอน….ก็เลยไม่กวน(น้อย)….พอกลับมาก็เห็นลุงสดชื่นดี…..ก็ยิ้มได้ อิอิ

                   ก่อนลุงจะกลับพร้อมลุงบางทราย ลุงภูคา ป้าตุ๊…ลุงเปลี่ยนได้มอบกระติ๊บใบหนึ่งให้น้องจิเป็นที่ระทึก เอ๊ย ระลึก…..น้องจิรักกระติ๊บใบนี้มากๆ….สะพายขึ้นเครื่องบินเลยนะเจ้าค่ะ……ตอนอยู่ที่ดอนเมือง รอรับกระเป๋าที่เลื่อนมา…กระติ๊บลุงเปลี่ยนเลื่อนมาแต่ไกล…น้องจิมองด้วยความภาคภูมิใจ…นี่แหละตัวแทนลุงเปลี่ยนที่มากับน้องจิด้วย…..อย่ากระนั้นเลย รีบหยิบกระติ๊บแล้วพากลับสุพรรณมาด้วย….

                    บันทึกนี้น้องจิเลยมอบให้ลุงเปลี่ยนใจดี….ลุงรักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ น้องจิรักและคิดถึงลุงเสมอนะค่ะ….ขอบคุณสำหรับมิตรภาพดีๆที่มอบให้เด็กเสียงเหน่อน้อยๆคนนี้…..น้องจิจะคอยเป็นกำลังใจให้ลุงเปลี่ยนตลอดไปนะค่ะ ไว้โอกาสหน้าเจอกัน แล้วจะสะพายกระติ๊บไปให้ดูเด้อจ้า อิอิ

                             Hm

                                       วันนี้เรียนวิชาอนุรักษ์ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม อิอิ

                    รักและคิดถึงทุกๆท่านนะเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ……หนูจิ


ได้หัวใจ….สุดซึ้งใจ…เรียนรู้ใจ..ในเฮฮา 6

12 ความคิดเห็น โดย น้องจิ เมื่อ 10 ธันวาคม 2008 เวลา 16:23 ในหมวดหมู่ Uncategorized #
อ่าน: 2395
ได้หัวใจ….สุดซึ้งใจ…เรียนรู้ใจ..ในเฮฮา 6

เย็นวันที่ 2 ธันวาคม…น้องจิกำลังเรียนวิชาทัศนศิลป์..โทรศัพท์สั่น หงึกๆ….ดูเบอร์ เป็นเบอร์พ่อครูบา….น้องจิก็เลยรับสายด้วยความดีใจ อิอิ….กะว่า พ่อคงนัดเวลาการเดินทางที่จะไปเชียงราย….พอรับสาย พ่อถามว่า จัดกระเป๋าหรือยัง ไม่มีรถไป รื้อแระเป๋าเลย ไม่ได้ไปแล้ว…น้ำตาร่วงตรงนั้นเลย….เลยฟ้องอาเหลียงว่าน้องจิไม่ได้ไปแล้วนะ ไม่มีรถไป อาเหลียงก็ทำอีท่าไหนก็ไม่รู้ แล้วมาบอกน้องจิว่า ได้ไปแล้ว มีรถมาแล้วไม่ต้องห่วง…สักพักพ่อครูก็โทรมาบอกว่า ถ้าจะไปเชียงราย พรุ่งนี้เช้าคือวันพุธที่ 3 ออกเดินทางมาบ้านป้าจุ๋มให้เช้าที่สุดเพราะจะออกเดินทาง….ดีใจสุดๆ …คืนวันที่ 2 หลังจากเล่นอีแซวเสร็จก็รีบนอน เพื่อเตรียมตัวเดินทางในตอนเช้า…

พอตอนเช้า…ตื่นมาก็อาบน้ำแต่งตัว ดูเวลา 6 โมง เดินไปวนเวียนอยู่แถวๆท่ารถ….อาคอนดักเตอร์โทรมาถามอยู่ไหนแล้ว น้องจิบอกว่า อยู่ที่มหาวิทยาลัยกำลังจะเดินทาง…อาคอนบอกว่า เดี๋ยวอามารับนะ ถึงแล้วบอกด้วย…น้องจิก็เลยขึ้นรถตู้…วันนั้นรถติดมากๆค่ะ….อาคอนก็โทรมาถามอีกว่า อยู่ไหนแล้ว น้องจิก็เลยบอกว่า ใกล้จะถึงแล้วค่ะ อีกครึ่งชั่วโมง….แล้วอาก็ถามว่า ตอนนี้อยู่ตรงไหน น้องจิไม่กล้าบอก กลัวอารู้ว่ายังไม่ถึงไหน…อาบอกว่า อีกครึ่งชั่วโมงถ้ายังไม่ถึงอนุสาวรีย์จะไปแล้วนะ ไม่รอแล้วนะ 55555++…โอ๊ยใจแป้วเลยเจ้าค่ะ …ป้าจุ๋มก็โทรมาหาน้องจิอีกว่า ถึงไหนแล้ว น้องจิก็บอกว่าอีกครึ่งชั่วโมงค่ะ….ป้าจุ๋มถามว่าอยู่ตรงไหนแล้ว น้องจิก็เลยบอกว่า ยังไม่พ้นเขตนครปฐมเลยค่ะ 55555+++…กลัวบรรดาญาติไม่รอน้องจิ อิอิ เกร็งชะมัด

พอไปถึงอนุสาวรีย์ป้าหมอเจ๊ กับอาคอนก็มารับน้องจิ 5555++..แล้วก็เดินทางไปบ้านป้าจุ๋มเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางกัน….อาคอนเหมารถตู้ไปเจ้าค่ะ…น้องจิเวียนหัวเมารถ ทรมานมากๆ…พ่อครูบอกว่า ถ้าเมารถจะจับโยนกลางทาง..อาการเลยเริ่มดีขึ้นตามลำดับ 555555+++

เดินทางมาถึงเชียงรายประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆค่ะ อากาศไม่ค่อยหนาวเท่าไหร่ อาบจะเอาน้ำแข็งมาแช่อาบ…แต่ที่รู้ๆเวลาพูดควันออกปากเลยค่ะ 55555+++…พี่หมอเบิร์ดมารับไปพักที่โรงแรมมณีอินทร์….อากาศดีมากๆเลยเจ้าค่ะ…ตื่นมาตอนเช้าก็ไปเที่ยวตลาดเทศบาลกัน…ไปซื้อไก่ทอดแสนอร่อยของเชียงราย…น้องจิเป็นมือชงกาแฟเจ้าค่ะ ใครได้ชิมจะติดใจ ไม่เชื่อถามพ่อครูบาได้เลย ต้องเบิ้ลสอง….55555555+++

น้องจิไม่ค่อยสบายสักเท่าไหร่ ปวดท้อง…ป้าจุ๋มบอกว่า อาการนี้ พอเจอหน้าลุงสุดที่รักก็หายแล้ว 5555++….ในวันที่ 4 ธันวาคม…น้องจิได้มีโอกาสไปขี่ช้างด้วยเจ้าค่ะ….น้องจินั่งช้างกับป้าจุ๋ม ส่วนป้าหมอเจ๊นั่งคนเดียว อิอิ….ป้าหมอเจ๊นั่งช้างอายุประมาณ 28 ส่วนน้องจิกับป้าจุ๋มนั่งช้างอายุประมาณ 40 ปี…ช้างป้าหมอกำลังกินกำลังนอน …เดินไปกินไปตลอดทางเลยเจ้าค่ะ…หักยอดไผ่ ยอดกล้วยกิน..ส่วนช้างตัวที่น้องจิกับป้าจุ๋มนั่ง เดินอย่างเดียวไม่สนใจอะไรเลย 5555++….พอถึงเวลาลงน้ำในแม่น้ำกก….ช้างตัวที่ป้าหมอเจ๊นั่งมา มันขี้ตลอดเลย ขี้ช้างเลยลอยตามน้ำไปเลย ดู ดู๊ ดู ดูช้างทำ ….กินปุ๊บขี้ปั๊บ…พอขึ้นมาฝั่งมาก็เดินทางพิพิธภัณฑ์อูบคำ….น้องจิได้เรียนรู้ประวัติศาสตร์มากมายเกี่ยวกับล้านนา และที่สำคัญที่น้องจิประทับใจมากที่สุดก็คือ ได้เห็นภาษาเมืองล้านนา ซึ่งเป็นภาษาที่พ่อขุนรามคำแหงมาดัดแปลงเป็นลายสือไทย ซึ่งน้องจิก็พออ่านออกบ้างเป็นบางคำ เพราะก็ได้เรียนภาษาขอมมาบางส่วน..อาการปวดท้องก็ไม่ได้ทุเราลงเลย…วันนั้นเลยยิ้มไม่ค่อยออก…ป้าจุ๋มเลยหยิบกระปุกขมิ้นมา..แล้วเทยาประมาณ 20 เม็ด ให้น้องจิกิน ป๊าดดดดดดดดด…ตอนแรกนึกว่าพูดเล่นๆ ที่ไหนได้ ให้กินจริงๆ…น้องจิกินยาเม็ดยากมาก งานนี้มีป้าแห่งชาติคุมอยู่ต้องกินเจ้าค่ะ กินทีละ 5 เม็ดเลย เหงื่อแตกเลย 555++..พอกินเสร็จแล้ว…ก็แวะรับประทานอาการกลางวันที่โรงพยาบาลเชียงราย…งานนี้ได้กินอาหารอร่อยๆเต็มเลยค่ะ…แล้วก็ได้ไปดูพิพิธภัณฑ์ของอาจารย์ที่เป็นศิลปินแห่งชาติในด้านจิตรกรรม สวยมากๆค่ะ…ลุงเอกโทรมาบอกว่า รออยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว…กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด….ลุงสุดที่รักมาแล้ว…แล้วพวกเราก็เดินทางไปที่ห้องนั่งเล่นเพื่อไปชุมนุมเล็กๆกันเล็กน้อยค่ะ….ไปถึงก็กอดลุงเอกก่อนเลย อิอิ แล้วก็เจออ้ายเพื่อนรัก เจอลุงหมอ เจอพี่เสี้ยว เป็นพี่ชายของอ้าย…เจอหลายๆท่าน อิอิ งานนี้เริ่มอบอุ่นแล้วเจ้าค่ะ….พอชุมนุมกันเสร็จแล้ว…….อาการปวดท้องของน้องจิไม่ได้ดีขึ้นเลย ป้าจุ๋มเลยให้กินขมิ้นอีก 20 เม็ด ฟ้าทะลายโจรอีก 11 เม็ด ตื่นเช้ามากินขมิ้นอีก 5 เม็ด ..รวมๆแล้ว 56 เม็ด…ทีนี้อาการจะดีหรือไม่ดีต้องบอกว่า ดีไว้ก่อนค่ะ เดี๋ยวโดนอีก 20 ก๊ากๆๆ…คืนวันที่ 4 น้องจิกับน้องอ้ายมานั่งทำเสื้อ อ้ายทำเสื้อ โก๊ะอ้ายจัง…ส่วนน้องจิทำเสื้อให้พ่อครูบา อิอิ ทำกันจนถึง ตี 2 เจ้าค่ะ ถึงจะได้นอนกัน

พอเช้าวันที่ 5 ธันวาคม…พวกเราก็เดินทางไปตลาดยามเช้า ไปซื้อไก่…น้องจิกับพ่อครูบาก็แยกไปซื้อเสื้อกันหนาว..(ซื้อมาติดๆไว้เป็นพิธีเผื่อจะหนาว) อิอิ….แล้วกิจกรรมแรกก็คือ ทัวร์ไปเรื่อยๆ ตามวัดต่างๆ….วันนั้นเสื้อที่น้องจิทำให้ทุกคนใส่หมดเลย เห็นแล้วดีใจมากๆ….โดยเฉพาะ ลุงเอก กับป้าจุ๋ม เห็นลุงกับป้าใส่แล้ว คนทำรู้สึกดีใจมากๆค่ะ…แล้วก็ไปวัดร่องขุนกันเจ้าค่ะ..ได้ยินเสียงอาจารย์เฉลิมชัย โอ๊ย ฮาได้อีก 5555++…แล้วก็เดินทางไปยังสถานที่ต่างๆที่น่าสนใจของเชียงราย..ขึ้นบรรดาดอยต่างๆ…ทำให้น้องจิได้เรียนรู้ภาษากระเหรี่ยงในหลายๆชนเผ่า..ชอบมากๆค่ะ ….

แล้วก็เดินทางไปเชียงแสนไปเจออาสุดที่รัก…งานนี้หลานตามไปกอดอาแล้ว อิอิ….อาเหลียงบอกว่า เสียงมาก่อนตัวอีก อิอิ….แล้วน้องจิก็ได้นั่งรถเรียนรู้ประวัติศาสตร์ของเมืองเชียงแสน..น่าสนใจมากๆค่ะ….ตกเย็นก็ทานข้าวกินกัน….และนี่แหละค่ะที่น้องจิประทับใจมากๆ กิจกรรมตอนคืนวันที่ 5 ทำเอาน้ำตาแทบร่วง

มีกิจกรรมหนึ่งที่ทุกคนต้องมอบความรักให้กับคนที่รักและห่วงใย….เริ่มด้วยเด็กคนหนึ่งมอบความรักให้กับครู..ครูมอบความรักให้กับอาเหลียง….อาเหลียงมอบความรักให้กับพ่อครูบา….พ่อครูบามอบให้ลุงหมอสุธี…ลุงหมอสุธีมอบให้ลุงบางทราย…ลุงบางทรายมอบให้ป้าจุ๋ม…ป้าจุ๋มมอบให้ลุงเอก…..แล้วลุงเอกก็มอบให้น้องจิ….น้องจิซึ้งมากๆเลยค่ะ…ความจริง ถ้าป้าจุ๋มมอบความรักให้น้องจิ น้องจิก็จะมอบความรักให้ลุงเอกเช่นกันเจ้าค่ะ…..น้ำตาจะไหล…แล้วน้องจิก็มอบความรักให้กับอ้ายเพื่อนรักของน้องจิ….กิจกรรมนี้ทำให้น้องจิรู้สึกว่า มิตรภาพและสายใยในลานปัญญานี้ช่างผูกพันกันเหลือเกินค่ะ

พอทำกิจกรรมมอบความรักกันเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินทางไปปล่อยโคมกัน….น้องจิได้ปล่อยโคมเป็นครั้งแรก….อิอิ  พอปล่อยโคมเรียบร้อยแล้วก็พักกันที่วัด…อากาศเย็นมากๆค่ะ น้ำแทบไม่อยากจะถูกเลย  ที่ทำน้ำอุ่นก็เวลากดให้อุ่น มันก็ร้อนเกือบ 100 องศา พอลดอุณหภูมิก็เย็นแทบจะติดลบ เอิกๆๆ ทรมานสุดๆ แต่ก็อาบผ่านไปได้ด้วยดี อิอิ

เช้าวันที่ 6 ธันวาคม…พวกเราเดินทางไปยังสถานที่ต่างๆเจ้าค่ะ ..ขึ้นดอยลงดอย…สนุกมากๆเลยเจ้าค่ะ….ไปหาป้าเตือนใจบนดอยด้วยเจ้าค่ะ…..งานนี้สนุกมากๆ เพราะได้ไปเยี่ยมเยียนหมู่บ้านที่เป็นกระเหรี่ยงชนเผ่าอาข่าด้วยค่ะ ก็ไปศึกษาภาษาของชนเผ่านี้แล้วก็พูดสนุกมากๆค่ะ เด็กๆน่ารักสุดๆ เพราะ เขาทนฟังน้องจิกับน้องอ้ายพูดกระเหรี่ยงเหน่อๆใส่และพยายามที่จะตอบกลับมาอ่ะค่ะ…พอกลับจากดอยแล้วก็มาพักที่โรงแรม…

เช้าวันที่ 7 ธันวาคม….ก็ได้เดินทางไปตักบาตรตอนเช้า..ที่พิเศษกว่าที่อื่นก็คือ มีพระขี่ม้าด้วยเจ้าค่ะ น้องจิไม่เคยเห็นเลย…น้องเณรน่ารักสุดๆค่ะ…..พอตักบาตรเสร็จบางท่านก็แยกย้ายกลับ…กอดลา..ลุงสุดที่รักต้องรีบกลับกรุงเทพฯ…..ตอนนั้นคิดถึงลุงสุดๆ ยังไม่อยากให้กลับเลยแต่ลุงมีงานเยอะมากๆ ก็เลยได้แต่ยืนโบกมือให้ลุง…..แล้วคณะลุงบางทราย ลุงเปลี่ยน ลุงภูคา ก็เดินทางกลับ โห เศร้าใจ…กอดลาอีกแล้ว..ลุงเปลี่ยนมอบกระติ๊บให้น้องจิด้วยเจ้าค่ะ…รักลุงเปลี่ยนมากๆ ลุงเปลี่ยนน่ารักมาก….ดูซิ ให้กระติ๊บน้องจิไว้แบกขึ้นเครื่องบิน อิอิ…เราได้ไปดูดอกไม้บนดอย….งานนี้ น้องจิ น้องอ้าย น้าอึ่ง เก๊กท่ากันเต็มที่เจ้าค่ะ แถมยังได้ไปเจอลุงคนหนึ่งซึ่งโอนสัญชาติมาเป็นสัญชาติไทย..ร้องเพลงพม่าให้ฟัง แถมพาไปเหยียบแผ่นดินพม่าเลยเจ้าค่ะ สนุกๆ พ่อครูบานี่หัวใจกระชุ่มกระชวยเกินร้อย อิอิ…พวกเราไปเหยียบจุดสูงสุดของเชียงราย แถมข้ามประเทศอีกต่างหาก 5555++

เช้าวันที่ 8 ธันวาคม..เป็นวันที่ต้องเดินทางกลับ…พ่อครูบา ป้าจุ๋ม ลุงหมอสุธี ป้านุ น้องอ้าย น้องจิ  ก็ต้องแยกย้ายเดินทางกลับบ้าน…น้องจิกับน้องจิอ้ายลากัน เพื่อนรักต้องจากกันซะแล้ว ไว้โอกาสหน้าเราคงได้เจอกันอีก แล้วเราก็มาปีนเขาด้วยอันอีกนะ…น้องจิขึ้นเครื่องประมาณ 11.30 น.ค่ะ ถึงกรุงเทพฯประมาณ 12.45น. อาคอนอาสาจะไปส่งน้องจิที่สุพรรณเลย โห งานนี้สุดๆเจ้าค่ะ

อาคอนก็กับป้าจุ๋มก็มาส่งน้องจิที่สุพรรณ…งานนี้ต้องขอบคุณมิตรภาพดีๆที่สอนให้เรียนรู้หัวใจซึ่งกันและกัน…ขอบคุณเฮฮาศาสตร์ที่สอนให้เรียนรู้วิถีของหัวใจ….ขอบคุณไออุ่นจากอ้อมกอดของญาติที่น่ารักทุกๆคน….น้องจิรักและคิดถึงทุกๆท่านนะเจ้าค่ะ

รักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ………….หนูจิ



Main: 0.066598892211914 sec
Sidebar: 0.018543004989624 sec