ลานเด็กเหน่อ

               

                สวัสดีปีใหม่เจ้าค่ะทุกๆท่าน……ไม่ได้มาเขียนบันทึกซะนาน…เขียนอีกทีก็ต้นปีเลย อิอิ….ลำดับแรกก็ต้องเปิดงานด้วยการบอกคำว่า…HAPPY NEW YEAR ก่อนเลยเจ้าค่ะ…เพราะจะก้าวเข้าสู่ปีใหม่ ปีแห่งความสุขและทุกข์ของชีวิต….อิอิ

                 อันที่จริงแล้ว…จะปีไหนๆ…ชีวิตของเราก็ต้องดำเนินไปเป็นวัฏรจักรอยู่แล้ว….จะปีเก่าหรือว่าปีใหม่…สุขและทุกข์มันก็อยู่ในหัวใจคนไม่ห่างหายเหมือนกับเป็นเพื่อนเรา…แต่เรามักจะหาสิ่งที่ดีๆมาให้กันและกันเสริมสร้างกำลังใจให้กับชีวิตอยู่เสมอด้วยคำและสิ่งที่ดีๆ

                 ปีใหม่นี้…ขอให้ทุกๆท่านมีแต่ความสุข มีสุขภาพที่แข็งแรง คิดสิ่งใดขอให้สมความปรารถนา….มีอายุ วรรณะ สุขะ พละ….ไม่เจ็บ ไม่เจ้ง ไม่จนกันทุกๆคนนะค่ะ……

                  ขึ้นปีใหม่ หลายคนก็อยากจะได้สิ่งใหม่ๆให้กับชีวิต…ประสบการณ์ใหม่ๆ….เพื่อนใหม่ๆ…งานใหม่ๆ(ที่เงินเดือนสูงกว่าเก่า)…เกรดใหม่ๆ(ที่มากกว่าเอฟ)….แฟนใหม่ๆ(ที่หล่อกว่าเก่า)…แต่เมื่อมีสิ่งใหม่ๆเข้ามาในชีวิตในปีใหม่ๆเช่นนี้…ก็อย่าลืมนำประสบการณ์ต่างๆในชีวิตเก่าๆมาเป็นพื้นฐานและข้อคิดให้กับปีใหม่ๆเพื่อเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิตในปีใหม่ให้ดีขึ้นต่อไปเจ้าค่ะ…

                  ด้วยรักและห่วงใย รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ …………หนูจิ ^_^

 สวัดีเจ้าค่ะทุกๆท่าน…วันนี้น้องจิกับน้องโย่พากันไปที่ม.ศิลปากร..เพื่อไปเอาหนังสือมาอ่าน…..โปรแกรมที่วางไว้ตั้งแต่วันศุกร์เจ้าค่ะ….ว่าจะพาน้องโก๊ะไปดูพระราชวังสนามจันทร์ (ซึ่งสวยงามมากๆขอบอก อิอิ)….

              แม่ยุพินพาน้องจิกับน้องโย่ไปส่งที่ท่ารถ…ที่นี้สองพี่น้องจะเผชิญโลกด้วยกันสองคน…โดยมีพี่โก๊ะเป็นผู้นำทาง ก๊ากๆๆๆๆ…มาดูภาพกิจกรรมของน้องโก๊ะกันดีกว่าเจ้าค่ะ

                      

                                   ก่อนออกจากบ้าน ก๊ากๆๆๆ….เตรียมพร้อม

                       พอถึงมหาวิทยาลัยศิลปากร….ขณะเดินเข้าไปก็มีคนมองนิดหนึ่ง..เจ้าโก๊ะคู่นี้ใส่เสื้อ แดง-เหลืองเลยรึ…เลยบอกให้โย่ รีบจ้วงๆเข้า เพราะกำลังเป็นเป้าสายตา 55555++

                       

                                 เจ้าน้องโก๊ะเกิดอาการเช่นนี้เมื่อเห็นต้นไม้ แหะๆ

                     และแล้วก็พาเจ้าน้องโก๊ะเดินไปทั่วม.ศิลปากร……ขาลากเลยเจ้าค่ะ…..มีภาพมานั่งยัน นอนยัน และ ยืนยันกันเต็มๆจอเลย อิอิ

                         

                   พอเดินทั่วมหาวิทยาลัยแล้วก็พาน้องโก๊ะเดินไปเที่ยวชมในพระราชวังสนามจันทร์เจ้าค่ะ ซึ่งอยู่ติดๆกันเลยกับมหาวิทยาลัย…..อิอิ

                          

                           

                     รู้สึกได้ว่าอากาศเริ่มเย็น พระอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า เหล่าเด็กโก๊ะก็ต้องขอลากันก่อนเด้อจ้า….ไปรอรถเมล์…กว่ารถเมล์สายกรุงเทพฯ-สุพรรณ จะมา รอแล้วรออีก…ชะเง้อ ชะแง้แลหา…แม้แต่เงาก็ไม่โผล่ กะจะนั่งวินมอไซค์จากนครปฐมมาสุพรรณซะแล้ว 5555++…ในที่สุดรถเมล์ก็มา..โชคดีได้มีที่ว่างสำหรับเด็กโก๊ะทั้งสอง….น้องจิรู้สึกว่า น้องจิง่วงมากๆก็เลยบอกน้องโย่ว่า ” โย่ถ้าถึงถนนรถไฟบอกพี่ด้วยนะ “…เพราะว่าถ้าถึงถนนรถไฟแสดงว่าเตรียมตัวลุกได้จะถึงบ้านแล้ว…น้องโย่พยักหน้าตอบรับทันที…น้องจินั่งไปนั่งมายังไม่หลับ…หันไปมองน้องโย่…เรียบร้อยเจ้าค่ะ ไปเข้าเฝ้าพระอินทร์แล้ว…โห ให้เป็นคนดูทางพี่จะหลับ น้องกลับหลับซะเอง….ทีนี้ก็เป็นหน้าที่ที่น้องจิจะต้องเป็นคนดูทาง เดี๋ยวหลับทั้งสองเลยบ้านอดลงอีกเจ้าค่ะ

                         

                 วันนี้น้องจิก็ได้พาน้องโย่ไปทัวร์ที่มหาวิทยาลัยแล้ว…สนุกมากๆค่ะ…. รักและคิดถึงทุกๆท่านนะเจ้าค่ะ รักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ……หนูจิ

      สวัสดีเจ้าค่ะทุกๆท่าน…เมื่อมีดารายักษ์ใหญ่บอกว่า ถ้าไม่มาเขียนจะจู๊ดๆ เลยต้องรีบบึ่งมาเขียน …ที่ไม่ค่อยได้เขียนเพราะว่าไม่ค่อยมีเวลา …อาจจะมีแค่แว๊บๆ พอพักสายตา…ตอนนี้อ่านหนังสือไป 14 บทแล้วพร้อมวาดรูปเสร็จ เหลืออีก 6 บท จะอ่านคืนนี้ให้จบเพื่อจะได้อ่านวิชาอื่นต่อไป อิอิ

         ขึ้นหัวข้อยักษ์ใหญ่ไว้ว่า..มหกรรมเด็กโก๊ะ..แน่นอนค่ะ…ก็จะต้องเป็นเรื่องราวคนโก๊ะตระกูลเฮ….ที่มารวมตัวกันเพื่อป่วนชาวบ้านอย่างไม่หยุดไม่หย่อน….มาดูภาพกิจกรรมของเหล่าโก๊ะกันดีกว่าเจ้าค่ะ อิอิ 

  

 เริ่มต้นด้วยโก๊ะนี้ ดูท่าซะก่อน สุดๆของเธอแหละค่ะ อิอิ

    นี่ทั้งเด็กและผู้ใหญ่มาร่วมกันโก๊ะบนหัวเรือด้วยความร่าเริงสดใส…..อิอิ ทิ้งอายุลงทะเลไปสัก 20 ปี แหะๆ

 

       รูปนี้ ท่าป้าสุ กินขาดไปเลย…เท่ห์อย่าบอกใคร 5555+++

 

 

 

 

 

 

 

 

   อันนี้บรรยายไม่ถูกเพราะมีแต่เรื่อง โก๊ะๆ อิอิ

 

          เด็กพม่าหนีตามตะเข็บชายแดนมา แหะๆๆ

 

คนนี้ขนตาเธอ ยาวเป็นกิโล…..อิอิ

 

   รูปนี้เกินบรรยาย อิอิ…………………………….ฮู้ ฮู้ !!!

 
   สองนิ้วตลอด อิอิ สู้ตายอยู่แล้ว

 

     นีน่า ทำไมซนอย่างนี้…..อาไม่ไหวแล้วนะ 5555555555555555+++

 

ฟิตร่างกายให้หนุ่มอยู่ตลอด…….หล่ออยู่แล้วลุงเรา อิอิ (วิ่งไม่วายชูสองนิ้ว อิอิ)

 

 ให้ดูซะบ้าง …เสียงดีจริงต้องเป็นอย่างนี้……อิอิ

 

  กอดนี้อุ่นมากๆ………..ไม่อุ่นได้ไง ดูรูปซะก่อนเจ้าค่ะ อิอิ

 

 

  นี่แหละเจ้าค่ะ  มหกรรม “เด็กโก๊ะ ” ของแท้ 5555+++

 

โอ๊ะโอ้ว  …….อิอิ

 

สวย….สยอง 5555+++

               นี่แหละเจ้าค่ะ มหกรรมเด็กโก๊ะ มีอะไรให้เฮฮาอยู่เรื่อยๆ…ขอบคุณภาพสวยๆจาก ป้าสุ คนสวยแซ่เฮของเรา 55555+++…เดี๋ยวมอบตำแหน่งเลขาแก๊งค์โก๊ะให้ไปเลย อิอิ รักและคิดถึงทุกๆท่านนะเจ้าค่ะ…หนูจิ

สวัสดียามเย็นเจ้าค่ะทุกๆท่าน….วันนี้ฤกษ์งามยามดีในรอบปี…น้องจิจะโชว์ฝีมือในการทำกับข้าว…ซึ่งบอกแม่ น้อง และป้าๆไว้ว่า มื้อเย็นวันนี้น้องจิจะลงมือทำกับข้าวให้กินกันนะ….ทุกคนอึ้ง อ้าปากค้างแล้วบอกว่า จะกินได้ไหมเนี่ยมือเย็นเนี่ย 55555+++…แหม!! ดูถูกฝีมือกันเหลือเกิน

                    และแล้วเมื่อถึงตอนบ่ายๆหน่อย…น้องจิก็ตั้งท่าทำกับข้าวเต็มที่ เริ่มจากการหาอุปกรณ์การทำก่อน…พอได้วัสดุเรียบร้อยแล้ว…น้องจิก็เริ่มจากการสับหมูก่อนเลย….มันมากๆ กว่าจะละเอียดเล่นเอาแขนยอก…เนื้อหมูหรือกาละแมก็ไม่รู้ เหนียวชะมัด

                    พอสับหมูได้ที่ก็สับกระเทียม….เตรียมตัวทำต้มจืด….แล้วก็ต้มน้ำให้เดือด….ใส่น้ำปลาลงไปเป็นน้ำซุบ…แล้วก็นำหมูที่สับไว้เมื่อกี้ปั้นเป็นก้อนๆใส่ลงไป…แล้วก็ใส่วุ้นเส้นลงไป….แล้วก็ชิมรส…เอ๊ะ มันขาดอะไรไปอย่างหนึ่ง….ในที่สุดก็ค้นพบว่า..” มันขาดความอร่อย”…ก็เลยใส่รสดีเข้าไป….อ้าวไม่อร่อยให้มันรู้ไป…มีรสดีซะอย่าง…ก๊ากๆๆๆๆๆ

                     แล้วก็ลองชิม…โอ้ ใช้ได้…กินก็มีรสชาติดีแฮะ…แล้วก็ใส่ผักชีใบใหญ่ลงไป…เป็นอันเสร็จต้มจืดวุ้นเส้น…เมนูต่อมาก็คือ…ผัดฟักทอง….งานนี้ตั้งใจผัดเต็มที่…เพราะอยากผัด…หั่นฟักทอง….ใส่กระเทียม…ใส่หมู…ใส่ฟักทอง…ผัดๆๆๆ….ใส่น้ำปลา…ชิมๆๆๆๆ…..พอกินได้…ก็โอเคอยู่…ตักใส่จาน…เสร็จเรียบร้อยกับข้าวมื้อเย็น…ไปเด็ดถั่วพูที่ปลูกไว้ใกล้ๆต้นมะพร้าวมาจานหนึ่ง….มื้อนี้ต้องอร่อยเหาะแน่ๆเลย

                     เจ้าน้องโย่ชิมเป็นคนแรก….ไม่รู้รสชาติถูกปากหรือเปล่า…แต่ที่แน่ๆตอนแรกไม่กล้าชิม…สักพัก ชดเอาๆ กินไปตั้ง 2 จาน พุงกางไปเลย….ก๊ากๆๆๆ

                     วันนี้มีความสุขมากๆค่ะได้ทำกับข้าวด้วย…ใครอยากชิมบ้าง เดี๋ยวจะไปทำให้กิน….ดูสีสันซะก่อนค่ะ

                       

                          อาเหลียง อาคอน กล้าชิมหรือเปล่า…..นี่ทำสุดฝีมือเลยนะเนี่ย 55555++

                                รักและคิดถึงทุกๆท่านนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ…..หนูจิ

กอดจันทร์วันเพ็ญไว้เต็มอ้อม

คืนวันหวานหอมอ่อนหวาน

เหน็ดเหนื่อยการงาน

บ้านให้พลังกายใจ

 

กลางวันชมแสงเงาแดด

เขียวส้มเหลืองแสดมวลไม้

จนยากดำเนินชีวิตไป

ทำงานให้โลกรับรู้

 

หิว-กินข้าวกับความฝันใฝ่

อยู่ไปแม้ไม่เลิศหรู

สหรสพธรรมชาติฟัง-ดู

ไก่ขันกุ๊กกรูกุ๊กกุ๊ก

 

บ่ายคล้อยแดดร่มลมเย็น

เดินเล่นผ่อนคลาย-หาสุข

ชีวิตผ่านสุขและทุกข์

ล้มล้มลุกลุกช่างมัน

ค่ำมีจันทร์กอดเต็มอ้อม

ไร้จันทร์กล่อมดาวพรายหมายฝัน

ผ่านวันคืนไปอีกวัน

ชีวิตยาวสั้นก็ของเรา

 

บ้านคือวิมานของคน

ยากจนเราอยู่บ้านเช่า

ร้องเพลงกล่อมตนเบาเบา

เหงาเศร้าก็เท่านั้นชีวิต