ลานเด็กเหน่อ

เย็นวันที่ 2 ธันวาคม…น้องจิกำลังเรียนวิชาทัศนศิลป์..โทรศัพท์สั่น หงึกๆ….ดูเบอร์ เป็นเบอร์พ่อครูบา….น้องจิก็เลยรับสายด้วยความดีใจ อิอิ….กะว่า พ่อคงนัดเวลาการเดินทางที่จะไปเชียงราย….พอรับสาย พ่อถามว่า จัดกระเป๋าหรือยัง ไม่มีรถไป รื้อแระเป๋าเลย ไม่ได้ไปแล้ว…น้ำตาร่วงตรงนั้นเลย….เลยฟ้องอาเหลียงว่าน้องจิไม่ได้ไปแล้วนะ ไม่มีรถไป อาเหลียงก็ทำอีท่าไหนก็ไม่รู้ แล้วมาบอกน้องจิว่า ได้ไปแล้ว มีรถมาแล้วไม่ต้องห่วง…สักพักพ่อครูก็โทรมาบอกว่า ถ้าจะไปเชียงราย พรุ่งนี้เช้าคือวันพุธที่ 3 ออกเดินทางมาบ้านป้าจุ๋มให้เช้าที่สุดเพราะจะออกเดินทาง….ดีใจสุดๆ …คืนวันที่ 2 หลังจากเล่นอีแซวเสร็จก็รีบนอน เพื่อเตรียมตัวเดินทางในตอนเช้า…

พอตอนเช้า…ตื่นมาก็อาบน้ำแต่งตัว ดูเวลา 6 โมง เดินไปวนเวียนอยู่แถวๆท่ารถ….อาคอนดักเตอร์โทรมาถามอยู่ไหนแล้ว น้องจิบอกว่า อยู่ที่มหาวิทยาลัยกำลังจะเดินทาง…อาคอนบอกว่า เดี๋ยวอามารับนะ ถึงแล้วบอกด้วย…น้องจิก็เลยขึ้นรถตู้…วันนั้นรถติดมากๆค่ะ….อาคอนก็โทรมาถามอีกว่า อยู่ไหนแล้ว น้องจิก็เลยบอกว่า ใกล้จะถึงแล้วค่ะ อีกครึ่งชั่วโมง….แล้วอาก็ถามว่า ตอนนี้อยู่ตรงไหน น้องจิไม่กล้าบอก กลัวอารู้ว่ายังไม่ถึงไหน…อาบอกว่า อีกครึ่งชั่วโมงถ้ายังไม่ถึงอนุสาวรีย์จะไปแล้วนะ ไม่รอแล้วนะ 55555++…โอ๊ยใจแป้วเลยเจ้าค่ะ …ป้าจุ๋มก็โทรมาหาน้องจิอีกว่า ถึงไหนแล้ว น้องจิก็บอกว่าอีกครึ่งชั่วโมงค่ะ….ป้าจุ๋มถามว่าอยู่ตรงไหนแล้ว น้องจิก็เลยบอกว่า ยังไม่พ้นเขตนครปฐมเลยค่ะ 55555+++…กลัวบรรดาญาติไม่รอน้องจิ อิอิ เกร็งชะมัด

พอไปถึงอนุสาวรีย์ป้าหมอเจ๊ กับอาคอนก็มารับน้องจิ 5555++..แล้วก็เดินทางไปบ้านป้าจุ๋มเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางกัน….อาคอนเหมารถตู้ไปเจ้าค่ะ…น้องจิเวียนหัวเมารถ ทรมานมากๆ…พ่อครูบอกว่า ถ้าเมารถจะจับโยนกลางทาง..อาการเลยเริ่มดีขึ้นตามลำดับ 555555+++

เดินทางมาถึงเชียงรายประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆค่ะ อากาศไม่ค่อยหนาวเท่าไหร่ อาบจะเอาน้ำแข็งมาแช่อาบ…แต่ที่รู้ๆเวลาพูดควันออกปากเลยค่ะ 55555+++…พี่หมอเบิร์ดมารับไปพักที่โรงแรมมณีอินทร์….อากาศดีมากๆเลยเจ้าค่ะ…ตื่นมาตอนเช้าก็ไปเที่ยวตลาดเทศบาลกัน…ไปซื้อไก่ทอดแสนอร่อยของเชียงราย…น้องจิเป็นมือชงกาแฟเจ้าค่ะ ใครได้ชิมจะติดใจ ไม่เชื่อถามพ่อครูบาได้เลย ต้องเบิ้ลสอง….55555555+++

น้องจิไม่ค่อยสบายสักเท่าไหร่ ปวดท้อง…ป้าจุ๋มบอกว่า อาการนี้ พอเจอหน้าลุงสุดที่รักก็หายแล้ว 5555++….ในวันที่ 4 ธันวาคม…น้องจิได้มีโอกาสไปขี่ช้างด้วยเจ้าค่ะ….น้องจินั่งช้างกับป้าจุ๋ม ส่วนป้าหมอเจ๊นั่งคนเดียว อิอิ….ป้าหมอเจ๊นั่งช้างอายุประมาณ 28 ส่วนน้องจิกับป้าจุ๋มนั่งช้างอายุประมาณ 40 ปี…ช้างป้าหมอกำลังกินกำลังนอน …เดินไปกินไปตลอดทางเลยเจ้าค่ะ…หักยอดไผ่ ยอดกล้วยกิน..ส่วนช้างตัวที่น้องจิกับป้าจุ๋มนั่ง เดินอย่างเดียวไม่สนใจอะไรเลย 5555++….พอถึงเวลาลงน้ำในแม่น้ำกก….ช้างตัวที่ป้าหมอเจ๊นั่งมา มันขี้ตลอดเลย ขี้ช้างเลยลอยตามน้ำไปเลย ดู ดู๊ ดู ดูช้างทำ ….กินปุ๊บขี้ปั๊บ…พอขึ้นมาฝั่งมาก็เดินทางพิพิธภัณฑ์อูบคำ….น้องจิได้เรียนรู้ประวัติศาสตร์มากมายเกี่ยวกับล้านนา และที่สำคัญที่น้องจิประทับใจมากที่สุดก็คือ ได้เห็นภาษาเมืองล้านนา ซึ่งเป็นภาษาที่พ่อขุนรามคำแหงมาดัดแปลงเป็นลายสือไทย ซึ่งน้องจิก็พออ่านออกบ้างเป็นบางคำ เพราะก็ได้เรียนภาษาขอมมาบางส่วน..อาการปวดท้องก็ไม่ได้ทุเราลงเลย…วันนั้นเลยยิ้มไม่ค่อยออก…ป้าจุ๋มเลยหยิบกระปุกขมิ้นมา..แล้วเทยาประมาณ 20 เม็ด ให้น้องจิกิน ป๊าดดดดดดดดด…ตอนแรกนึกว่าพูดเล่นๆ ที่ไหนได้ ให้กินจริงๆ…น้องจิกินยาเม็ดยากมาก งานนี้มีป้าแห่งชาติคุมอยู่ต้องกินเจ้าค่ะ กินทีละ 5 เม็ดเลย เหงื่อแตกเลย 555++..พอกินเสร็จแล้ว…ก็แวะรับประทานอาการกลางวันที่โรงพยาบาลเชียงราย…งานนี้ได้กินอาหารอร่อยๆเต็มเลยค่ะ…แล้วก็ได้ไปดูพิพิธภัณฑ์ของอาจารย์ที่เป็นศิลปินแห่งชาติในด้านจิตรกรรม สวยมากๆค่ะ…ลุงเอกโทรมาบอกว่า รออยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว…กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด….ลุงสุดที่รักมาแล้ว…แล้วพวกเราก็เดินทางไปที่ห้องนั่งเล่นเพื่อไปชุมนุมเล็กๆกันเล็กน้อยค่ะ….ไปถึงก็กอดลุงเอกก่อนเลย อิอิ แล้วก็เจออ้ายเพื่อนรัก เจอลุงหมอ เจอพี่เสี้ยว เป็นพี่ชายของอ้าย…เจอหลายๆท่าน อิอิ งานนี้เริ่มอบอุ่นแล้วเจ้าค่ะ….พอชุมนุมกันเสร็จแล้ว…….อาการปวดท้องของน้องจิไม่ได้ดีขึ้นเลย ป้าจุ๋มเลยให้กินขมิ้นอีก 20 เม็ด ฟ้าทะลายโจรอีก 11 เม็ด ตื่นเช้ามากินขมิ้นอีก 5 เม็ด ..รวมๆแล้ว 56 เม็ด…ทีนี้อาการจะดีหรือไม่ดีต้องบอกว่า ดีไว้ก่อนค่ะ เดี๋ยวโดนอีก 20 ก๊ากๆๆ…คืนวันที่ 4 น้องจิกับน้องอ้ายมานั่งทำเสื้อ อ้ายทำเสื้อ โก๊ะอ้ายจัง…ส่วนน้องจิทำเสื้อให้พ่อครูบา อิอิ ทำกันจนถึง ตี 2 เจ้าค่ะ ถึงจะได้นอนกัน

พอเช้าวันที่ 5 ธันวาคม…พวกเราก็เดินทางไปตลาดยามเช้า ไปซื้อไก่…น้องจิกับพ่อครูบาก็แยกไปซื้อเสื้อกันหนาว..(ซื้อมาติดๆไว้เป็นพิธีเผื่อจะหนาว) อิอิ….แล้วกิจกรรมแรกก็คือ ทัวร์ไปเรื่อยๆ ตามวัดต่างๆ….วันนั้นเสื้อที่น้องจิทำให้ทุกคนใส่หมดเลย เห็นแล้วดีใจมากๆ….โดยเฉพาะ ลุงเอก กับป้าจุ๋ม เห็นลุงกับป้าใส่แล้ว คนทำรู้สึกดีใจมากๆค่ะ…แล้วก็ไปวัดร่องขุนกันเจ้าค่ะ..ได้ยินเสียงอาจารย์เฉลิมชัย โอ๊ย ฮาได้อีก 5555++…แล้วก็เดินทางไปยังสถานที่ต่างๆที่น่าสนใจของเชียงราย..ขึ้นบรรดาดอยต่างๆ…ทำให้น้องจิได้เรียนรู้ภาษากระเหรี่ยงในหลายๆชนเผ่า..ชอบมากๆค่ะ ….

แล้วก็เดินทางไปเชียงแสนไปเจออาสุดที่รัก…งานนี้หลานตามไปกอดอาแล้ว อิอิ….อาเหลียงบอกว่า เสียงมาก่อนตัวอีก อิอิ….แล้วน้องจิก็ได้นั่งรถเรียนรู้ประวัติศาสตร์ของเมืองเชียงแสน..น่าสนใจมากๆค่ะ….ตกเย็นก็ทานข้าวกินกัน….และนี่แหละค่ะที่น้องจิประทับใจมากๆ กิจกรรมตอนคืนวันที่ 5 ทำเอาน้ำตาแทบร่วง

มีกิจกรรมหนึ่งที่ทุกคนต้องมอบความรักให้กับคนที่รักและห่วงใย….เริ่มด้วยเด็กคนหนึ่งมอบความรักให้กับครู..ครูมอบความรักให้กับอาเหลียง….อาเหลียงมอบความรักให้กับพ่อครูบา….พ่อครูบามอบให้ลุงหมอสุธี…ลุงหมอสุธีมอบให้ลุงบางทราย…ลุงบางทรายมอบให้ป้าจุ๋ม…ป้าจุ๋มมอบให้ลุงเอก…..แล้วลุงเอกก็มอบให้น้องจิ….น้องจิซึ้งมากๆเลยค่ะ…ความจริง ถ้าป้าจุ๋มมอบความรักให้น้องจิ น้องจิก็จะมอบความรักให้ลุงเอกเช่นกันเจ้าค่ะ…..น้ำตาจะไหล…แล้วน้องจิก็มอบความรักให้กับอ้ายเพื่อนรักของน้องจิ….กิจกรรมนี้ทำให้น้องจิรู้สึกว่า มิตรภาพและสายใยในลานปัญญานี้ช่างผูกพันกันเหลือเกินค่ะ

พอทำกิจกรรมมอบความรักกันเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินทางไปปล่อยโคมกัน….น้องจิได้ปล่อยโคมเป็นครั้งแรก….อิอิ  พอปล่อยโคมเรียบร้อยแล้วก็พักกันที่วัด…อากาศเย็นมากๆค่ะ น้ำแทบไม่อยากจะถูกเลย  ที่ทำน้ำอุ่นก็เวลากดให้อุ่น มันก็ร้อนเกือบ 100 องศา พอลดอุณหภูมิก็เย็นแทบจะติดลบ เอิกๆๆ ทรมานสุดๆ แต่ก็อาบผ่านไปได้ด้วยดี อิอิ

เช้าวันที่ 6 ธันวาคม…พวกเราเดินทางไปยังสถานที่ต่างๆเจ้าค่ะ ..ขึ้นดอยลงดอย…สนุกมากๆเลยเจ้าค่ะ….ไปหาป้าเตือนใจบนดอยด้วยเจ้าค่ะ…..งานนี้สนุกมากๆ เพราะได้ไปเยี่ยมเยียนหมู่บ้านที่เป็นกระเหรี่ยงชนเผ่าอาข่าด้วยค่ะ ก็ไปศึกษาภาษาของชนเผ่านี้แล้วก็พูดสนุกมากๆค่ะ เด็กๆน่ารักสุดๆ เพราะ เขาทนฟังน้องจิกับน้องอ้ายพูดกระเหรี่ยงเหน่อๆใส่และพยายามที่จะตอบกลับมาอ่ะค่ะ…พอกลับจากดอยแล้วก็มาพักที่โรงแรม…

เช้าวันที่ 7 ธันวาคม….ก็ได้เดินทางไปตักบาตรตอนเช้า..ที่พิเศษกว่าที่อื่นก็คือ มีพระขี่ม้าด้วยเจ้าค่ะ น้องจิไม่เคยเห็นเลย…น้องเณรน่ารักสุดๆค่ะ…..พอตักบาตรเสร็จบางท่านก็แยกย้ายกลับ…กอดลา..ลุงสุดที่รักต้องรีบกลับกรุงเทพฯ…..ตอนนั้นคิดถึงลุงสุดๆ ยังไม่อยากให้กลับเลยแต่ลุงมีงานเยอะมากๆ ก็เลยได้แต่ยืนโบกมือให้ลุง…..แล้วคณะลุงบางทราย ลุงเปลี่ยน ลุงภูคา ก็เดินทางกลับ โห เศร้าใจ…กอดลาอีกแล้ว..ลุงเปลี่ยนมอบกระติ๊บให้น้องจิด้วยเจ้าค่ะ…รักลุงเปลี่ยนมากๆ ลุงเปลี่ยนน่ารักมาก….ดูซิ ให้กระติ๊บน้องจิไว้แบกขึ้นเครื่องบิน อิอิ…เราได้ไปดูดอกไม้บนดอย….งานนี้ น้องจิ น้องอ้าย น้าอึ่ง เก๊กท่ากันเต็มที่เจ้าค่ะ แถมยังได้ไปเจอลุงคนหนึ่งซึ่งโอนสัญชาติมาเป็นสัญชาติไทย..ร้องเพลงพม่าให้ฟัง แถมพาไปเหยียบแผ่นดินพม่าเลยเจ้าค่ะ สนุกๆ พ่อครูบานี่หัวใจกระชุ่มกระชวยเกินร้อย อิอิ…พวกเราไปเหยียบจุดสูงสุดของเชียงราย แถมข้ามประเทศอีกต่างหาก 5555++

เช้าวันที่ 8 ธันวาคม..เป็นวันที่ต้องเดินทางกลับ…พ่อครูบา ป้าจุ๋ม ลุงหมอสุธี ป้านุ น้องอ้าย น้องจิ  ก็ต้องแยกย้ายเดินทางกลับบ้าน…น้องจิกับน้องจิอ้ายลากัน เพื่อนรักต้องจากกันซะแล้ว ไว้โอกาสหน้าเราคงได้เจอกันอีก แล้วเราก็มาปีนเขาด้วยอันอีกนะ…น้องจิขึ้นเครื่องประมาณ 11.30 น.ค่ะ ถึงกรุงเทพฯประมาณ 12.45น. อาคอนอาสาจะไปส่งน้องจิที่สุพรรณเลย โห งานนี้สุดๆเจ้าค่ะ

อาคอนก็กับป้าจุ๋มก็มาส่งน้องจิที่สุพรรณ…งานนี้ต้องขอบคุณมิตรภาพดีๆที่สอนให้เรียนรู้หัวใจซึ่งกันและกัน…ขอบคุณเฮฮาศาสตร์ที่สอนให้เรียนรู้วิถีของหัวใจ….ขอบคุณไออุ่นจากอ้อมกอดของญาติที่น่ารักทุกๆคน….น้องจิรักและคิดถึงทุกๆท่านนะเจ้าค่ะ

รักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ………….หนูจิ

« « Prev : ผ่านไปได้ด้วยดี…สามัคคีคือพลัง

Next : กระติ๊บขึ้นเครื่อง…ลุงเปลี่ยนทราบแล้วเปลี่ยน อิอิ » »