ลานเด็กเหน่อ

 จากเที่ยงวันถึงเที่ยงคืนนั้นไม่เที่ยง…………..จากแดดเปรี้ยงถึงแดดอ่อนวอนโหยหา

                 จากผอมเพรียวกลายเป็นอ้วนในพริบตา………จากบ้าบ้ากลับบ้าหนักไปกว่าเดิม

                 ถ้าคุณเครียดถึงเครียดมากยากเกินแก้………..ถ้าคุณนั้นรู้สึกแย่ยากฮึกเหิม

                 ถ้าคุณล้าไร้กำลังอยากเพิ่มเติม………………ถ้าคุณอยากจะเสริมเพิ่มแรงใจ

                 เครียดจริงจริงเครียดที่สุดสุดจะเครียด……….เครียดไม่หยุดพาชีวิตไม่สดใส

                 เดี๋ยวก่อนนะพอสอบเสร็จเปลี่ยนโดยไว……..จากเครียดเครียดเป็นยิ้มได้ไม่กังวล

                 มีวิธีคลายเครียดให้หนูไหม……………………หนูอยากได้อยากหายเครียดหายสับสน

                 อ่านหนังสือยังไงให้แยบยล……………………เข้าใจจนครูนั่งอึ้งถึงวิธี

                 แต่น้องจิเวลาเครียดมักเป่าขลุ่ย………………แล้วค่อยลุยอ่านต่อพอสุขี

                 บ้างฟังเพลงพอมีเสียงสำเนียงดนตรี…………..แล้วชีวีจะชุ่มชื่นกลืนโศกา

                  บันทึกนี้มีอะไรที่พิเศษ…………………………มีสาเหตุทำบันทึกให้หรรษา

                 แต่อารมณ์กวีน้อยคล้อยตามมา……………….เลยได้เป็นวาจาภาษากลอน

                 ลุงเอกจ๋ากำลังใจไม่เคยสิ้น…………………….ทั้งป้าจุ๋มแม่ยุพินเคยสั่งสอน

                 ครูเสียงเหน่อ ครูโย่ง กล่าวสุนทร………………อาเหลียงจ๋า อ้อนคำกลอน ป้อนวจี

                 ทั้งครูฟ้า ป้าสุ และป้านิด………………………ครูพิสูจน์ ส่งแรงจิต ให้สุขศรี

                 พ่อประจักษ์ พ่อครูบา พายินดี…………………ลุงนายช่าง นั่นแสนดี มีน้ำใจ

                 น้าราณี พี่อำนวย ลุงแฮนดี้…………………… อัยการ ลุงคนนี้ ที่สดใส

                  ทั้งแม่อ้อย พ่อนึก ตรึกทรวงใน……………….กำลังใจ เหล่านี้ ที่ได้มา

                  แสนจะสุข ไร้ทุกข์ ซะเมื่อไหร่………………..แสนจะเศร้า ไม่สดใส  แต่หรรษา

                  ในชีวิต ช่างไม่แคล้ว อนิจจา…………………ฝากสุนทร เป็นกลอนมา คลายเครียดเอย

                           ** วันนี้น้องจิเครียดๆ (อาทิตย์นี้เครียดสุดๆ เพราะอาทิตย์หน้าสอบ ไม่รู้จะหาทางคลายเครียดยังไง ก็เลยมาเล่นเน็ตบันทึก บันทึกนี้ก็เลยแต่งเป็นบทกลอนไปเลย นานๆๆๆๆๆ ได้แต่งเป็นกลอนในบันทึกสักที อาจไม่เพราะนะค่ะ อิอิ แต่ก็คลายเครียดดีเหมือนกัน)

                     วันนี้เรียนอารยธรรมตะวันตก  ปิด class ไปแล้วด้วย อิอิ หนังสือทั้งหมด 4 เล่ม อ่านจบหมดแล้ว แต่ มึนๆๆๆ อึนๆๆๆๆ พระเจ้า!!!

                      ตกลงกับเพื่อนไว้แล้วว่า ทุกวันจนถึงเที่ยงคืน เจอกันที่ห้องสมุด ไปอ่านมาแล้วมาเล่าให้กันฟังว่า เข้าใจอะไรก็มาแชร์ความรู้กัน …….น้องจิก็จะอธิบายบทที่น้องจิเข้าใจ เพื่อนก็อธิบายที่เพื่อนเข้าใจ…หนูว่าน่าจะดีกว่ามานั่งอ่านคนเดียวทั้งหมด 4 เล่ม

                      อาทิตย์นี้ เครียดได้อีก….มีเรื่องหวาดเสียวมากมาย …….แต่ทุกสิ่งทุกอย่างจะต้องผ่านไปให้ได้ 55555+++..อย่างน้อยหนูต้องเรียนรู้ให้เข้าใจ โย่วๆๆๆๆ…..นึกถึงเดือนหน้าเข้าไว้ ” ปิดเทอม” 5555+++…..สู้ๆๆๆๆ

                        รักและคิดถึงทุกๆท่านนะเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ —–>น้องจิ ^_^ http://www.nakhontoday.com/jukebox/listen.php?id=81  ฝากจันทร์ให้ทุกๆท่านค่ะ

      โอ๊ย!!!!วันนี้ดวงว่าจะไม่ดีก็ไม่ดี ดวงว่าจะดีก็ดี….น้องจิเตรียมตัวกลับมหาวิทยาลัยเมื่อเช้านี้เองค่ะ….แบบว่าตื่นสายก็เลยมาขึ้นรถที่ท่ารถสายไปหน่อยประมาณ 8 โมง..

                แม่มาส่งที่ป้ายรถเมล์…รอตั้งนานรถเมล์สายกรุงเทพ-สุพรรณ ไม่มาสักที…ไชโย นั่นไงเห็นแล้ว…เห็นป้าย 88 มาแต่ไกล…น้องจิก็ออกไปยืนข้างๆถนน….แต่ป๊าดดดดดดดด….คนขับไม่เห็นคนหน้าตาดีหรือยังไง..จะรีบไปไหน ไม่จอดให้น้องจิขึ้นรถเมล์ไปด้วยอ่ะ….

                คนก็จะรีบไปเรียน จอดก็ไม่จอด…ป้าที่ยืนรอพร้อมน้องจิบอกว่า จับป้ายทะเบียนไว้ เจอที่ไหนเจาะยางเลย 5555++…น้องจิเห็นป้ายทะเบียน 149 ข้างหลัง ก็บอกป้าเขาว่า ป้าค่ะ 149ค่ะ อิอิ…

                 ไม่ง้อคันนั้นก็ได้ โถ!!…รถเมล์มีตั้งหลายคัน..และแล้วน้องจิก็รอรถเมล์เที่ยวต่อไป…ไม่นานนักรถเมล์คันต่อไปก็มา…ที่นั่งเต็มเลย…สบายๆ โล่งๆๆๆ….

                 นั่งไปนั่งมา…ใกล้จะถึงมหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม…เห็นรถตำรวจเต็มเลย….พระเจ้า!! แล้วก็เห็นรถเมล์ไปนอนเล่นอยู่กลางถนน…ป้ายทะเบียน 149….โอ๊ย!!!!….

                 นี่มันดวงของหนูที่เขาไม่จอดรับน้องจิหรือเนี่ย…สมัยน้องจินึกสภาพไม่ออกเลยว่า จะเป็นยังไง…….ขอบคุณพระเจ้าที่ยังไว้ชีวิตหนูให้หนูขึ้นรถเมล์เที่ยวต่อไป ตื่นเต้นชะมัด ต้องมาเล่าก่อนไปเรียนภาษาอังกฤษ 

               รักและคิดถึงทุกๆท่านนะเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ —>น้องจิ ^_^

                   เมื่อวานนี้(๑๓ กันยายน ) เป็นงานเกษียณราชการของพ่อประจักษ์ และครูอีก 3 ท่าน…น้องจิก็ได้มีโอกาสไปร่วมงานด้วย..นั่งคิดนอนคิดจะซื้ออะไรให้พ่อดี…สรุปนึกขึ้นได้ว่า หน้ามหาวิทยาลัยมีกาแฟที่ไม่มีไขมัน กินแล้วไม่อ้วน…ก็เลยตัดสินใจซื้อกาแฟ แล้วเอาไปแพ็คเป็นกระเช้าเอง..รูปร่างกระเช้าของขวัญให้พ่อเลยไม่สวยเท่าที่ควร 5555++                          

                   ส่วนครูเสียงเหน่อๆ…เหมือนกับว่า ฟ้าบันดาล…ไม่ได้นัดกันมาเลยเจ้าค่ะ…น้องจิซื้อกาแฟ ครูเสียงเหน่อๆ นำถ้วยกาแฟมาให้พ่อประจักษ์….น้องจินำกาแฟมาให้พ่อ 6 ชุดด้วยกัน ครูเสียงเหน่อก็มีแก้วมาให้พ่อประจักษ์ 6 ใบเหมือนกันเลย 55555+++…ขาดอย่างเดียว ช้อนกาแฟเจ้าค่ะ

                   แต่แค่กระเช้าให้พ่อแค่นี้ก็ไม่เซอร์ไพร์เท่าไหร่…พอดีน้องจิได้คุยกับลุงสุดที่รักว่า ลุงว่างหรือเปล่าค่ะ วันที่ ๑๓ จะมีงานเลี้ยงวันเกษียณราชการของพ่อประจักษ์…ลุงเอกก็เลยตอบตกลงว่าจะมา และให้เป็นความลับระหว่างน้องจิกับลุงเอกเท่านั้น แล้วก็เลยชวนป้าแห่งชาติ(ป้าจุ๋ม)รักที่สุดมาด้วยเจ้าค่ะ                

                   ป้าจุ๋มไม่มีรถมา ต้องนั่งแท็กซี่มาจากกรุงเทพฯ ป้ามาด้วยใจจริงๆ ป้ามาหาที่บ้านน้องจิก่อนแล้วค่อยไปในงานพร้อมกัน แต่ลุงเอกยังติดงานที่อยุธยาอยู่เจ้าค่ะเลยมาทีหลัง..เซอร์ไพร์สองรอบเลย….

                   พอน้องจิพาพ่อประจักษ์มาหาป้าแห่งชาติ…พ่ออึ้งนิดหนึ่ง แล้วก็ทักทายกันเรียบร้อยก็พาทุกคนไปนั่งโต๊ะเพื่อรับประทานอาหารกัน…น้องจิก็โดนครูพิสูจน์บอกว่า รีบไปเปลี่ยนชุดเล่นอีแซวเลย บนห้อง เร็วๆ 55555+++ แป๋วๆๆๆ…..ทันใดนั้นครูโย่งก็โทรมาถามว่า เป็นยังไงมั่ง น้องจิก็เลยบอกว่า กำลังซ้อมอีแซวให้พ่อประจักษ์  ครูโย่งก็เลยได้ฟังอีแซวไปนิดหนึ่ง แล้วก็คงทนฟังไม่ไหวเลยบอกว่า น้องจิแค่นี้แหละ 555++ ก๊ากๆๆ

                  พอน้องจิเตรียมตัวเสร็จเรียบร้อย ครูพิสูจน์ก็พาลงไปยังเวทีการแสดง…และแล้ว ลุงสุดที่รักก็โทรมาหาน้องจิ…บอกว่า….ลุงอยู่ตรงพระยืนเนี่ย…น้องจิก็เลยวิ่งไปหาที่พระประจำโรงเรียนบางลี่วิทยา…พอไปหาก็ไม่เจอลุงเอก ก็เลยโทรหาอีกครั้งแล้วถามว่า ลุงอยู่ตรงไหนค่ะ ลุงบอกว่า อยู่ตรงหน้าบันไดใกล้ๆพระยืน….น้องจิก็เดินไปดูตรงบันได ก็ไม่เห็นมี..ยืนงงๆ แถมหันไปหันมาอยู่หลายรอบ แล้วลุงเอกก็เปิดประตูรถออกมา…ที่แท้ ลุงเอกอยู่ในรถที่น้องจิยืนหมุนอยู่ใกล้ๆนั่นแหละค่ะ 555555++…

                 ก็เลยกอดลุงเอกแล้วก็พาลุงเอกไปเข้างาน…คุณครูที่ต้อนรับอยู่ด้านหน้า งงๆเล็กน้อย น้องจิพาใครมาด้วย…อิอิ (กะเซอร์ไพร์พ่อประจักษ์คนเดียว เอ๊ะ แต่ว่ามีครูลำดวนพ่วงท้ายด้วยนะเนี่ยที่จะเซอร์ไพร์เพราะครูลำดวนไม่นึกว่าลุงเอกจะมา) อิอิ..ดีใจๆๆๆๆ…..พอน้องจิพาเดินไปหาพ่อประจักษ์ พ่อก็งงๆเล็กน้อยหรือเปล่า เพราะพ่อไม่เคยพบลุงเอกตัวจริงเลยสักที…งานนี้เจอกันแล้ว คุยกันยกใหญ่เลย อ้าว ถ่ายรูปๆๆๆๆ

                                          ใครเหน่อที่สุด………ลองทายกันดูค่ะ อิอิ

                 เมื่อน้องจิเซอร์ไพร์พ่อประจักษ์เรียบร้อยก็ไปเตรียมตัวร้องอีแซวอยู่หลังเวที…อยากจะบอกว่า..ตื่นเต้นมากๆ…มือเย็นเลย 55555++…พอถึงเวลาร้องจริง…เสียงน้องจิแหลมได้อีก ก๊ากๆๆ…ลุงเอกบอกว่า น้องจิเสียงแหลมมากๆๆๆๆๆๆ 555++3..น้องจิลืมเนื้ออ่ะค่ะ 555++……เอื้อนยาวไปหน่อยเพราะว่า น้องจินึกเนื้อไม่ออก เอื้อนไว้ก่อน อิอิ

                ลุงๆป้าๆที่นั่งข้างๆเวทีก่อนน้องจิจะขึ้นเวทีเขาบอกว่า เดี๋ยวลุงจะคอยดูว่าจะร้องผิดหรือเปล่า 5555++ เชียร์น้องจิใหญ่เลย พอน้องจิร้องเนื้อตรงน้องจิรับผิดชอบจบ น้องจิก็โล่งใจไปเลยเจ้าค่ะ ลุงๆป้าๆข้างเวทีก็ปรบมือให้ อิอิ โห คนหน้าตาดีอยู่แล้ว มั่วได้ซะอย่าง อิอิ

                พออีแซวจบก็เริ่มงานต่างๆ…จนพบพิธีการ..มีนักร้องลูกทุ่งจากเด็กในวงอีแซว..เสียงดีสุดๆ…แบบว่า ดีกว่าหน้าตาซะอีก ….ลุงเอกชมว่าน่าจะประกวดร้องเพลงได้เลยนะ…อิอิ น้องจิก็ว่างั้นแหละค่ะ…แต่ว่าน้องจิก็บอกลุงเอกไปว่า เนี่ย น้องจิร้องดีกว่าเด็กคนนี้อีก..เดี๋ยวน้องจิร้องให้ฟัง ลุงเอกต้องฟังด้วยนะค่ะ 5555++ และแล้วน้องจิก็ไปต่อคิวร้องเพลง…(ทั้งๆที่รู้ว่าเสียงตัวเองอย่างกะกระบือคลอดบุตร) 5555++…พอถึงคิวน้องจิร้อง….แขกที่นั่งดูกลับบ้านแทบหมด คงเหลือแค่ ลุงเอก ป้าจุ๋ม ครูเสียงเหน่อๆ พ่อประจักษ์ แม่ยุพิน และครูที่ทำงานกันเล็กๆน้อยๆ..ฟังน้องจิร้อง 555555++

                คนกลับก่อนไม่มีบุญฟังเสียงน้องจิแน่ๆ …..ร้องได้ครึ่งเพลง ลุงเอกชูมือให้ ค่อยมีกำลังใจร้องอีกครึ่งเพลงหน่อย 5555+++..ก็เลยบอกไปว่า ใครปรบมือให้หนู หน้าตาดีทุกคน ..ปรบมือกันใหญ่เลย 5555+++…พอจบเพลงทุกคนก็ลุกกลับบ้าน….555++…พ่อประจักษ์เดินไปส่งที่รถลุงเอก….ลุงเอกมาส่งน้องจิกับแม่ยุพินที่บ้าน…

                น้องจิอยากจะบอกว่า น้องจิรักลุงเอก และ ป้าจุ๋มมากๆค่ะ…น้องจิใกล้จะสอบแล้วกำลังใจที่น้องจิได้มา ก็เลยมาจากลุงสุดหล่อ กับ ป้าสุดสวยนี่แหละค่ะ….น้องจิไม่รู้จะหาอะไรมาให้ลุงกับป้าดี นอกจากความรักของน้องจิที่มอบให้ลุงกับป้า น้องจิจะตั้งใจสอบให้ดีที่สุด ….ให้สมกับที่ลุงกับป้ารักและเมตตาน้องจิเสมอมาเจ้าค่ะ จุ๊บๆๆ

               รักและคิดถึงทุกๆท่านนะเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ —–>น้องจิ ^_^

 วันนี้ครูเสียงเหน่อๆมาที่บ้านน้องจิค่ะ …เพราะตกลงกันว่า ตอนเย็นจะไปงานเลี้ยงพ่อประจักษ์ และครูอีก 3 ท่าน… ครูเสียงเหน่อๆ พาไปทอดแห ดักปลา…..5555++ ฮาได้อีก

              ขาไป ปั่นจักรยานกันไป เจ้าโย้น้องชายสุดที่รักของหนู พาไปผิดนา….ตอนขาปั่นไปก็ปั่นแบบจักรยานวิบากอยู่แล้ว ต้องปั่นกลับอีก ขาแทบลากดินเจ้าค่ะ  อิอิ

              ต่อมาก็ไปดักปลาอีกนาหนึ่ง ปั่นจักรยานไปเอาตาข่ายมาดักปลา…..ตอนลงน้ำแหมๆๆ ครูเสียงเหน่อๆดูชำนาญจริงๆเลยค่ะ อิอิ แล้วน้องจิก็ลงไปช่วยขึงตาข่าย พร้อมกับลูกสมุนน้องจิอีกเพียบ 5555++

              แล้วก็ปั่นจักรยานไปท้ายไร่เพื่อทอดแห…สรุปเราเอาจักรยานไปสามคัน จักรยานพังคันหนึ่ง ไม่สามารถซ้อนท้ายได้ จึงต้องอยู่ในสภาพนี้เจ้าค่ะ 5555555++

                                                          เบื้องหลัง……ก็ฮาแล้ว

                                                     เบื้องหน้า……ฮาได้อีกเจ้าค่ะ อิอิ

              และแล้วฝนก็ตกลงมา สนุกสนานกันมากๆเลยค่ะ แบบว่าไม่กลัวว่าจะไม่สบายเลย เพราะว่า ความสนุกมันมากกว่า …น้องจิได้ทอดแหเป็นครั้งแรกในชีวิต แหบานด้วยแหละไม่อยากจะเอ่ย…ครูเสียงเหน่อๆก็พูดแซวว่า สาวอักษรหน้าดำ 5555555+++ (ขาวกว่าตั้งเยอะ) ก๊ากๆๆ

                                          ครูเสียงเหน่อๆ กำลังหาหนอนกินเจ้าค่ะ 55555+++

              ตอนทอดแห ..พวกเราใช้ลากแหมากกว่าเจ้าค่ะ…น้ำค่อนข้างลึกพอสมควร น้องจิเกือบจม แต่ก็มีคนผลักอย่างแรงเท้าเลยเหยียบดินถึงฝั่ง…น่าจะเป็นครูเสียงเหน่อผลัก เห็นครูบอก แต่ว่า น้องจิก็ถามต่อว่า ตอนผลักใช้อะไรผลักแรงถึงได้เยอะขนาดนี้ ..ใช้มือหรือเท้า 55555++ ก๊ากๆๆๆ

               สรุปลากแหเสร็จช่วยกันจับ ได้ปลามาเป็นจำนวนมาก นั่นก็คือ 2 ตัวด้วยกัน 5555++…จะได้กินปลาไหมเนี่ย อิอิ

               พอลากแหเสร็จก็ปั่นจักรยานไปดูปลาที่ดักข่ายไว้เจ้าค่ะ…ลงไปดู ปลาติดแค่ 1 ตัวเอง โอ้!! ปลาหายไปไหนหมดเนี่ย….ปลาที่ติดชื่อว่าปลาหลาด…..น้องจิเรียกปลาฉลาด..แต่คิดไปคิดว่า มันน่าจะชื่อ ปลาโง่มากกว่า ว่ายมาติดข่ายที่ดักไว้คงไม่ฉลาดแล้วหล่ะค่ะ …อิอิ….แต่ส่วนใหญ่ปลาสุพรรณมักจะฉลาดเพราะว่า ไม่เห็นติดข่ายเลยอ่ะ เศร้าที่ปลามันฉลาดเพราะว่า อดกินปลา

               เนื่องจากปลาเยอะจัด ก็เลยปั่นกลับบ้านกัน…อิอิ….เตรียมตัวไปงานเลี้ยงงานเกษียณราชการของพ่อประจักษ์ค่ะ  ตื่นเต้นๆๆๆ  น้องจิจะพาคนไปเซอร์ไพร์พ่อประจักษ์ด้วย อิอิ

               รักและคิดถึงทุกๆท่านนะเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ —->น้องจิ ^_^

เนื่องจากหน้าตาดีที่สุดในแก๊ง…ก็เลยให้ครูโย่งสุดหล่อหัวหน้าใหญ่ช่วยปั้นความดังให้น้องจิหน่อย 5555++..เห็นแล้วฮาดีเจ้าค่ะ เลยขอดังด้วยคน ไม่ยอมแพ้หัวหน้าทีม อิอิ

                              ว้าวๆๆๆๆๆๆ ….5555555555555555555555555555555555+++

     ดาราก็งี้แหละค่ะ…คนมันหน้าตาดี 555555555++..จริงเปล่าค่ะครูโย่ง อิอิ

           รูปนี้สวยจนเสาไฟฟ้าช๊อดไปเลย……55555555+++…..อิอิ

                                    โบราณได้อีกสำหรับรูปนี้ อิอิ

              ชุดอีแซวก็เท่ห์ได้ 555555++…ชูสองนิ้วซะอย่าง อิอิ

       รูปนี้หลอนไปอีกนานแสนนาน …555555+++

                  น้องจิต้องขอบคุณครูโย่งนะค่ะที่ช่วยทำรูปต่างๆให้น้องจิ อิอิ  วันนี้นอนไม่หลับ ตื่นเต้น พรุ่งนี้ครูเสียงเหน่อจะมาจับปลาที่บ้าน 5555+++….รักและคิดถึงทุกๆท่านนะเจ้าค่ะ

                เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ —->น้องจิ ^_^