ลานจอมป่วน

#1 KL ให้ความคิดเห็นเมื่อ 16 สิงหาคม 2008 เวลา 17:33

เมื่อเช้าตอนเขียนบันทึกเรื่อง”อุโบสถศีล”ก็ไม่ได้ปรับ setting อะไรเลยนะคะ งงๆ ค่ะ ไม่รู้ว่าทำไมใส่ข้อคิดเห็นในเรื่อง”คนไม่ใส่ใจ”ไม่ได้

คิดเห็นคล้ายๆ กับคุณหมอเรื่องการจัดการกับเด็กค่ะ คิดว่าจะใส่เมตตาและความเอาใจใส่ลงไปก่อน เพราะบางครั้งเราก็เข้าใจว่าเขาแค่พูดแบบไม่ได้คิดชั่ววูบเท่านั้น เพียงแต่ปล่อยไว้นานๆ จะเป็นนิสัย.. อย่างไรก็จะพยายามทำด้วยความหวังดี ใส่ความหวังดีลงไปก่อน และคิดว่าเด็กน่าจะได้จากตรงนี้ไปบ้างค่ะ
ขอบคุณที่พยายามไปคอมเม้นท์นะคะ ^ ^

#3 jchrn ให้ความคิดเห็นเมื่อ 17 สิงหาคม 2008 เวลา 7:37

อิอิ…เคยเจอมาทุกรูปแบบ…ยิ่งจับคนไม่เคยดูแลใคร ไม่เคยเห็นใจใครมาฝึกเป็นพยาบาล…555 นึกดูก็แล้วกันว่าจะเจอปฏิกริยาอย่างไรบ้าง….
ใช้เมตตาแล้วต้องมีอารมณ์ขันให้มากเข้าไว้ บางเรื่องทำหูทวนลมบ้าง บางเรื่องก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ บางเรื่องก็ต้องถอยไปถอนหายใจก่อนแล้วเรียกนักศึกษามาถาม…บางเรื่องก็ใจเย็นๆ รอเวลาให้เขาได้เรียนรู้สังคมและโลกของการเกิด แก่ เจ็บ ตาย มากกว่านี้….บางคนเขาต้องใช้เวลาและสังคมกล่อมเกลาสักพักแล้วเขาจะเข้ามาขอโทษทีหลัง

อิอิ…สอนแบบอุ้ยๆ ก็อย่างนี้แหล่ะค่ะ

เดี๋ยวนี้ต้องพยายามคิดว่า ประสบการณ์ของวัยเขาต่างจากวัยเรา อายุขนาดเขาเมื่อเทียบกับตัวเราตอนนั้น ความเครียดมันต่างกัน มันมีการแข่งขันเพื่อให้อยู่รอดมากขึ้น ก็ต้องพยายามสอนไม่ให้เขาแข่งขันเอาชนะด้วยการชิงดีชิงเด่น แต่สอนให้หัดทบทวนตัวเองและแก้ไข และช่วยคนอื่นด้วย

นักศึกษาพยาบาลจะใกล้ชิดกันมากตอนฝึกปฏิบัติค่ะ และความใกล้ชิดก็จะเจอ ทั้งเสียงหัวเราะและน้ำตา กว่าจะเคี่ยวเข็ญให้จบได้เป็นรายๆ …อิอิ…

#7 sakura ให้ความคิดเห็นเมื่อ 26 สิงหาคม 2008 เวลา 13:52

ตามมาอ่านค่ะ จอมป่วนนี่ขยันนะคะ มิน่า ถึงได้ผอม อิอิ