ลานจอมป่วน

#3 Logos ให้ความคิดเห็นเมื่อ 3 มกราคม 2010 เวลา 15:14

จอมป่วนเคยบอกว่าไม่ชอบศัพท์เทคนิค (บาลี) แต่เรื่องสมาธินี้ เป็นปัจจัตตังครับ เป็นความรู้เฉพาะตน เป็นความรู้ฝังลึก หรือจะเรียกอะไรก็แล้วแต่ ไม่ปฏิบัติไม่รู้ จะชักชวนใครบางทีก็อธิบายไม่ถูกนะครับ

ผมไม่กล้าแนะนำ แต่หลวงปู่เทสก์ เคยให้อรรถาธิบายว่า

สมาธิเป็นของละเอียดอ่อนมาก  เราจะบังคับให้มันเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ไม่ได้ และไม่ให้เป็นสมาธิก็ไม่ได้อีกเหมือนกัน

ถ้าเราทำใจร้อนยิ่งไปกันใหญ่ เราต้องทำใจเย็นๆ จะเป็นสมาธิหรือไม่ก็ตาม…เวลามันจะเป็นมันหากเป็นของมันเอง เราจะมาแต่งให้มันเป็นไม่ได้ ถ้าเราแต่งเอาได้ คนในโลกนี้ก็จะสำเร็จเป็นพระอรหันต์กันหมดแล้ว

…

จิต กับ ใจ  ย่อมมีลักษณะอาการต่างกัน  จิต ได้แก่ ผู้คิด  ผู้นึก  ผู้ปรุง ผู้แต่ง และสัญญา อารมณ์ต่างๆ ตลอดถึงไปยึดเอาสิ่งต่างๆ มาไว้ที่จิต   จิตเมื่อเห็นโทษทุกข์ทั้งหลาย ที่ยึดเอากิเลสทั้งปวงมาไว้ที่จิตของตน แล้ว ยอมสละถอนจากอารมณ์และกิเลสทั้งปวงจากจิต จิต นั้นก็เป็น ใจ     จิต  กับ  ใจ   มีลักษณะอาการต่างกันอย่างนี้

ใจ คือ ผู้เป็นกลาง วางเฉย ไม่คิดนึกอะไรทั้งสิ้น เป็นแต่รู้ตัวอยู่ว่าวางเฉย   ใจเป็นธรรมชาติเป็นกลางแท้  กลางไม่มีอดีตอนาคต ไม่มีบุญหรือบาป ไม่ดีและไม่ชั่วนั้นเรียกว่า  ใจ  สิ่งทั้งปวงหมด   ถ้าพูดถึงใจแล้ว   จะต้องหมายเอาตรงใจกลางทั้งนั้น แม้แต่ใจของคนซึ่งเป็นนามธรรม ก็ต้องชี้เข้าไปที่ท่ามกลางอก แต่ใจแท้ไม่ทราบว่าอยู่ตรงไหน เราเอาความรู้สึกไปไว้ในกายส่วนใดส่วนหนึ่ง  ลองดูซิ จะรู้สึกขึ้นในที่นั้น หรือเอาความรู้สึกนั้นไปไว้ภายนอกกาย เป็นต้น ว่า เอาไปไว้ที่เสาหรือที่ฝาผนังบ้าน ก็จะมีความรู้สึกอยู่ ณ ที่นั้น

เป็นอันสรุปได้ว่า ใจแท้ คือ ความรู้สึกเฉยอยู่เป็นกลางๆ เมื่อมีความรู้สึกกลางๆ อยู่ ณ ที่ใด ใจก็อยู่ ณ ที่นั้น