ผู้เข้ารับการฝึกอบรม
อ่าน: 1995ผู้เข้ารับการฝึกอบรมสัมมนา ใครว่าไม่สำคัญ วางแผนดี หลักสูตรดี วิทยากรพร้อม จัดแบบหรูเริ่ด รับจำนวนไม่มาก เตรียมการทุกอย่างไว้ดี แต่….ทุกอย่างกลับไม่ได้ผลตามที่ต้องการเพราะ…… ผู้เข้ารับการฝึกอบรม
การคัดเลือก การเตรียม การให้ข้อมูลที่จำเป็นต่อผู้เข้ารับการฝึกอบรมเป็นเรื่องที่สำคัญมากๆ เคยอบรมเรื่องการทำปุ๋ยให้กับประชาชนในชุมชน ก็ตั้งเป้าไว้ไม่เกิน 70 คน เพราะต้องมีการศึกษาดูงานด้วย อบรมเสร็จไปประเมินผลดูก็ปรากฏว่าทุกคนมีความรู้เป็นอย่างดี แต่ลงพื้นที่ปรากฏว่าทำกันน้อยมาก ไม่ทราบสาเหตุ ก็อบรมใหม่อีกครั้งนึง คราวนี้สังเกตดูปรากฏว่าหน้าเก่าๆมาเข้ารับการอบรมอีกเกือบครึ่ง ไม่ได้ผลอีกเช่นเคย
ประชุมทีมงานก็สรุปตรงกันว่าต้องคัดเลือกผู้เข้ารับการอบรมที่ไม่เคยเข้ารับการอบรมมาก่อน และควรจะเป็นผู้ที่สนใจจริงๆ อยากทำปุ๋ยที่บ้านตัวเอง พออบรมครั้งที่ 3 ลมจะใส่เอา เพราะออกมาเหมือนเดิมเลย
ประชุมใหม่ หวยก็ออกมาว่า ทางเจ้าหน้าที่ได้ให้โควตาไปแต่ละชุมชน ๆละ 2 คน แล้วแจ้งประธานชุมชนไป สอบถามประธานชุมชนว่า ท่านประธานเข้าอบรมมาแล้วสองครั้งก็ไม่เห็นทำ กำชับแล้วว่าให้หาคนใหม่มา อย่าให้เป็นคนที่เคยอบรมมาแล้ว ทำไมเป็นเหมือนเดิมเลย บางคนก็บอกว่าผมไปต่างจังหวัดมา กลับมาเรียกใครมาอบรมก็ไม่ทัน เกรงใจกลัวจะว่าไม่ให้ความร่วมมือก็อุตส่าห์เสียสละมาอบรมกันเอง คนจะได้ไม่ขาด และยังมีอีกหลายเหตุผล ทางประธานชุมชนก็คงมองแบบว่า คนครบ งบหมดกฌคงบรรลุเป้หมายแล้ว จะเอาอะไรอีก แต่ตัวชี้วัดปรับปรุงใหม่แล้ว ไม่ใช่คนครบ งบหมด แต่เปลี่ยนเป็นอบรมเสร็จแล้วอย่างน้อยต้องมีคนทำปุ๋ยที่บ้านไม่น้อยกว่าสามสิบห้าหลังคาเรือน
การอบรม CBM หรือ การจัดการขยะมูลฝอยโดยชุมชนก็เหมือนกัน อบรม 35 คนจาก 5 ชุมชน กำชับทีมงานอย่างดีว่าให้ลงไปคุยกับชุมชนเป้าหมายและหาคนที่สนใจ มีเวลาและพร้อมที่จะรับการอบรมและนำไปปฏิบัติ พอเปิดการอบรม ลมจะใส่เอาอีกเหมือนกัน เพราะมากันแค่ 13 คน ดีนะที่นายกเทศมนตรีไม่ว่าง มอบให้เป็นประธานพิธีเปิดเอง
สอบถามดูก็ปรากฏว่าคนที่มอบหมายให้รับผิดชอบการลงพื้นที่ไปควานหาผู้เข้ารับการอบรมที่เหมาะสมเกิดติดธุระไปต่างจังหวัด เลยมอบหมายให้อีกคนทำหน้าที่แทน ก็เลยออกจดหมายแจ้งประธานชุมชนไป ให้คัดเลือกคนในชุมชนมาอบรม ทางชุมชนก็คิดว่าคงอบรมเยอะ ขาดของเราไปบ้างคงไม่เป็นไร มีธุระก็ไปตอนครึ่งบ่ายก็ได้ บางคนมาตอนเช้า บ่ายขอลา พรุ่งนี้ขอลา ดีว่าเป็นโจรกลับใจแล้ว ไม่งั้น แหลกแน่ๆเลย
เปิดหลักสูตรผู้บริหาร คือนายกเทศมนตรี รองนายกเทศมนตรี ที่ปรึกษา เลขานุการและสมาชิกสภา ทีมงานยังไม่เข้าขากัน บอกว่าอยากได้เทศบาลเดียวกันหลายๆคน อบรมครั้งละไม่เกินห้าเทศบาล จะได้อย่างน้อยเทศบาลละหกเจ็ดคน
พอเปิดการฝึกอบรมทำไมบรรยากาศแปลกๆ นายกยังหนุ่มๆสาวๆกัน ปรากฏว่าผู้ใหญ่บอกว่าอบรมทั้งทีต้องอบรมให้ได้มากๆ เลยเชิญมาเสีย 60 แห่ง แห่งละคน นายกเทศมนตรีไม่ว่าง ใครๆก็ไม่ว่าง ไม่อยากมาฟังเรื่องขยะ เลยมอบหมายให้น้องๆเจ้าหน้าที่ธุรการมาอบรมแทน แทบลมใส่ อยากตายจริงๆ พี่น้อง…….
ก็หลักสูตรน่ะออกแบบมาสำหรับผู้บริหาร แถมต้องยกทีมมาทำงานร่วมกัน นี่ได้น้องๆธุรการมาแห่งละคน เฮ้อ……….
ง่วงนอนแล้วครับ วันนี้พอแค่นี้ก่อน ถ้าขยันขึ้นมาก็จะมาเล่าต่อครับ อิอิ
« « Prev : วิทยากร
Next : การเลือกเชิญวิทยากร » »
6 ความคิดเห็น
แวะมาชมคนขยันครับ
#1 เฮียเหลียง
ขอชมคนที่ขยันอ่าน และทนอ่านด้วยครับ อิอิ
เอาเรื่องจริงมา มีทุกหน่วยงานแหละครับ บางทีเราก็สุดวิสัยที่จะได้สิ่งที่เป็นความฝัน…
เรื่องฝึกอบรมนั้น การบริหารจัดการเรื่องใหญ่ครับกว่าจะลงตัวตามแบบ ตามหลักสูตร ตามที่คุยกันไว้นั้นน่ะ สายตัวแทบขาดเชียว พอถึงวันลงมือจริงๆแทบลุกยืนไม่ไหว ยิ่งชาวบ้านนะครับมีข้อจำกัดมากมาย เช่น พี่น้องดงหลวง สนใจจะไปศึกษาดูงาน ต่างถิ่น ก็จัดกระบวนการอย่างดี เจ้าหน้าที่ราชการเป็นคนถือเงินและแบ่งหน้าที่รับผิดชอบ เขาก็ไปติดต่อรถตู้แบบแอร์เย็นๆยามเดินทาง ตามสูตร… ที่ไหนได้คิดผิดถนัดเลย ชาวบ้านอาเจียนกันเป็นแถว เขาไม่ชอบรถตู้ ชอบรถขนหมูแบบเปิดโล่งๆ จะสูบบุหรี่มวนยาวมวนสั้นก็ไม่เดือดร้อนใคร จะเอะอะคุยดังๆก็ไม่เป็นไร ลมพัดข้างนอกดีกว่าแอร์ เป็นเรื่องเล็กน้อยแต่ใหญ่ เพราะลุงแกไปถึงสถานที่ศึกษาดูงานก็หมดสภาพเสียแล้ว สติปัญญาที่จะเรียนรู้หมดตั้งแต่ในรถแล้ว อิอิ….
โครงการจะต้องหาซื้อรถบรรทุกหมูไว้ประจำ สปก. เพื่อพาชาวบ้านไปศึกษาดูงาน อิอิ เท่ห์ระเบิด เอาป้ายติดข้างรถ ฮ่าๆๆๆๆๆ ชาวบ้านดูดบุหรี่ควันขโมงอยู่ด้านหลัง อิอิ..
บางทีความหวังดีก็ไม่เกิดประโยชน์
บางทีระเบียบราชการก็ห่วยแตก เช่น ต้องจัดฝึกอบรมในโรงแรมเท่านั้น ไม่งั้นเบิกไม่ได้ เจ้าหน้าที่การเงินว่างั้น..จะบ้าหรือ…ก็ชาวบ้านเดินเข้าโรงแรมก็หมดแล้วสติปัญญา ความคิดความอ่านมันกองตกอยู่หน้าประตูแล้ว…
เอกสารการเบิกจ่ายก็ต้องมีลายเซ็น มีสำเนาบัตรประชาชน โธ่เอ๋ย พังแดง หนองแคน ดงหลวงมันมีเครื่องสำเนาที่ไหน ชาวบ้านก็งงงง อะไรกันนักหนาราชการ แค่มาหาความรู้ก็ต้องเอานั่นเอานี่…เสียค่าน้ำมันรถวิ่งเข้าออกไปทำสำเนากัน…วุ้ย…มันตลกแบบอยากร้องไห้…ราชการเอ๋ย… ต้องใช้วิทยายุทธ์กันน่าดูเช่น เอากล้องถ่ายรูปไปถ่ายบัตรประชาชนแล้วก็เอามาใส่ใน A4 ทาง โน้ตบุค เอาเครื่องพิมพ์เล็กๆติดตัวไปด้วย จัดการเอาสำเนาบัตรประชาชนออกมาแล้วใช้ชาวบ้านเซ็น
แต่ทราบไหมพี่น้องดงหลวง 90 % เซ็นชื่อไม่ได้ เจ้าหน้าที่ต้องพกน้ำหมึกปั๊มไปด้วยเอาหัวแม่โป้งกดเข้าให้ ยังกะเข้าโรงจำนำ อิอิ.. เต็มกระดาษไปหมดหัวแม่มือชาวบ้าน… เราวุ่นวายกับการจัดการเรื่องไม่เป็นเรื่องนี่แหละ
แต่เราก็คิดว่า เราทำงานภายใต้้ความไม่พร้อมนี่แหละ..อิอิ
ไอ้เรื่องเหล่านี้ทุกท่านก็พบมาด้วยกันทั้งน้านนนนน
ครับๆๆๆๆ เห็นแล้วครับว่าผู้เข้ารับการอบรมสำคัญมากๆ อิอิ
คนจัดก็ต้องเรียนรู้และเตรียมการให้เหมาะสม อิอิ
ก็ว่าอ่านบันทึก ขำก๊ากแล้ว ความเห็นลุงบางทรายยิ่งทำให้หัวเราะก๊ากๆๆ หน้าจอ
เรื่องจัดอบรมในโรงแรมนี่ เป็นเรื่องที่ไม่เห็นด้วยมาตลอด …นั่งมองๆ ห้องเรียนที่ปิดตายตอนปิดเทอม แต่ครูอาจารย์แห่ไปใช้ห้องในโรงแรมจัดอบรมหรือประชุม
แต่แฮ่ๆ คัดค้านไปมาช่วงหนึ่งถูก Freeze ซะงั้น…เลยต้องเลยตามเลย นั่งเวียนหัวเมารถในรถตู้กลิ่นหนังใหม่ไปโรงแรมกลางดอยและหมดสภาพตลอดการประชุม…555ฮิ้ว
เขาเขียนบันทึกวิชาการนะครับ มาอ่านแล้วขำก๊ากได้ไงเนี่ย 55555555 ฮิ้ว……..