ลานจอมป่วน

เคยเจอแต่พระเทศน์เก่ง  เคยไปเยี่ยมค่ายอบรมธรรมะ ค่ายปฏิบัติธรรมของเด็กนักเรียน  เคยไปปฏิบัติธรรมครั้งนึงที่ผาซ่อนแก้ว  ก็คิดเอาเองว่าพระคงดีแต่พูด  ไม่ได้หมายความว่าพูดแต่ไม่ทำ    หมายความว่าคงสอนแบบเทศน์  ถ้าพูดเก่ง  สอนเก่ง  สนุก  ขบขำ  คนก็ชอบ  ไม่เคยมีความคิดเลยว่าพระก็เข้าใจคำว่าคุณอำนวย  กระบวนกร  การเรียนรู้เชิงประจักษ์ (ขอยืมคำศัพท์ของอาจารย์วรภัทร์  มาใช้หน่อยนะครับ)

เคยเจอหลวงพี่ติ๊กที่ กทม. ที่ลุงเอกจัดขึ้น  แต่ก็ไม่มีโอกาสคุยด้วย  แค่ได้รับแจกหนังสือมาอ่าน  เมื่อคืนก่อนไปรับหลวงพี่ติ๊กที่สนามบินแล้วส่งไปจำวัด  ได้พูดคุยกันเล็กน้อย

วันนี้ไปรับหลวงพี่ติ๊ก  ครูบา  กับราณีแต่เช้า  ถามว่าจะไปเที่ยวที่ไหน ?  ครูบาบอกว่าจะไปเยี่ยมครูคิมที่โรงเรียนซึ่งอยู่ที่อำเภอนครไทย  ระยะทางจากอำเภอเมืองก็เกือบร้อยกิโลเมตร (ครูบานี่เที่ยวแปลกๆนะ)   หลวงพี่ติ๊กก็แสดงฝีมือคุยกับเด็กๆนักเรียน  มีลูกเล่น  ทีเด็ด  เด็กนักเรียนหัวเราะกันสนุกสนาน  แต่สังเกตดูก็เห็นว่าได้เรียนรู้อะไรๆ  จากหลวงพี่ติ๊กเยอะเลย  ไอ้เราก็พลอยได้ความรู้ไปด้วย  แต่ก็ยังคิดว่าเป็นพระที่พูดเก่ง  สอนเก่ง  ตลก  สนุกสนาน  กำลังสนุกแต่ก็ต้องรีบกลับ

ปํญหาคือต้องกลับไปพูดคุยกับทีมงานของโรงพยาบาลพุทธชินราชตอนบ่ายโมงครึ่ง  กะว่าจะกลับไปวังทองก่อนเที่ยงเพื่อชิมผัดไทวังทองเจ้าอร่อย  แต่ที่โรงเรียนครูคิมมีอะไรให้ดูมากมาย  แถมยังต้องถ่ายรูปร่วมกับคณะครูและนักเรียนด้วย  ก็เลยเจอปัญหาการฉันเพลของหลวงพี่ติ๊ก  ระหว่างทางหาร้านอาหารไม่ได้เลย  หลวงพี่ติ๊กก็บอกว่า  เรื่องฉันเรื่องเล็ก  ก็ค่อยสบายใจหน่อย  แต่หลวงพี่ปิดท้ายด้วย  แต่เรื่องไม่ได้ฉันเรื่องใหญ่  อิอิ

แวะร้านอาหารที่ตลาดทรัพย์ไพรวัลย์ก่อนเที่ยงเล็กน้อย  หมดปัญหาไป  เฮ้อ  หวุดหวิด  เกือบเป็นเรื่องใหญ่แล้วสิ

ไปโรงพยาบาลพุทธชินราช  เจอทีมงานของคุณหมอนิพัธ  คุณหมอสาโรจน์  โต้ง  อ้อย  อ้อ  ……..แล้วก็เริ่มแนะนำตัวกัน  ครูบาเปิดประเด็นเป็นการเผาหัวเครื่องเล็กน้อย  แล้วก็ใช้วิชาโยนไมค์  หลวงพี่ติ๊กก็รับไมค์ต่อ  พี่น้อง…….ครับ  เจอหลวงพี่อำนวยตัวจริงเลยครับ  เนียนมากครับ  วงสนทนายอดเยี่ยมมากครับ  ผมยังสงสัยว่าสมาชิกสนทนากันบ่อย  พัฒนาวงสนทนาไปมาก  หรือหลวงพี่อำนวยเก่งและเนียนมากๆ  เอาเป็นว่าทั้งคู่ก็แล้วกันนะครับ

มื้อเย็นหารือกันว่าไปทานข้าวกันที่ไหนดี ?  จอมป่วนเสนอว่าไปทานที่บ้านดีกว่า  เพราะถ้าเราไปร้านอาหารกัน  หลวงพี่ติ๊กก็ต้องอยู่เฝ้าวัดคงไม่ดีแน่  ถ้าทานที่บ้าน  หลวงพี่ก็นั่งคุยด้วยได้  แต่เพื่อไม่ให้หลวงพี่เหงาขณะที่เราทานมื้อเย็น  ก็เลยชวนนักการอิ่ม  พี่สาวของนักการอิ่มและนักการเมี่ยง  ซึ่งทานอาหารเย็นแล้วมานั่งคุยกับหลวงพี่ไปพลาง

ขณะทานมื้อเย็นกินได้ยินเสียงหลวงพี่ติ๊กกับเสียงหัวเราะของเหล่านักการเป็นพักๆจากห้องรับแขก  พออิ่มแล้วจอมป่วน  แม่นุ  ครูบา  ราณี  น้องอ้ายก็ไปร่วมสนทนาด้วย

พี่น้องครับ  จอมป่วนหายโง่ไปเลยครับ  เจอหลวงพี่อำนวยสุดยอดกระบวนกร  นอกจากเล่าให้ฟังถึงเรื่องราวที่ท่านฝึกอบรมในหลายวงการ  การออกแบบหลักสูตร  การเลือกกิจกรรมที่ก่อให้เกิดการเรียนรู้  การปรับเปลี่ยนกระบวนการตามความเหมาะสม  การทำงานในเงื่อนไขที่ไม่พร้อม  ทั้งผู้จัดการอบรม  ผู้เข้าอบรม  เวลา  สถานที่ ฯ

นอกจากนี้หลวงพี่อำนวยยังยกตัวอย่างการสอนของพระพุทธเจ้าที่สอนตามความพร้อมของผู้เรียน  แล้วอธิบายให้เข้าใจถึงอุบายที่ให้ทำกิจกรรมที่ทำให้เกิดการเรียนรู้ด้วยตัวเองที่พระพุทธเจ้าใช้

นอกจากนี้ยังได้อธิบายถึงเรื่องวินัย  พิธีกรรมที่นำไปสู่การเข้าใจในธรรมะ……..

ปิ๊งๆ  อะไรๆหลายๆอย่าง  แต่ไม่รู้จะเล่าอย่างไร ?  ถ้าได้กินแพะตุ๋นอาจคิดออกบ้างเน๊าะ  อุ๊ยจั๋นตา  เน๊าะ  อิอิ

Facebook

« « Prev : คนปากเสีย อิอิ

Next : บทเรียนจากเชียงใหม่ » »