ทำไมต้องรอจนถึงวันนั้น ?
อ่าน: 2394
เที่ยวนี้ไปเชียงใหม่ ( รวมพะเยา เชียงราย ) แล้วอยู่นานมาก รวมแล้วสิบวันพอดี มึกิจกรรมต่างๆเกิดขึ้นมากมาย ก็จะทยอยเขียนบันทึกเล่าให้ฟัง ขอเริ่มด้วย บันทึกเรื่อง ทำไมต้องรอจนถึงวันนั้น ?
น้องอ้ายจอมกวนมีนัดกับหมอฟันวันเสาร์ที่ 4 ตค. วันที่ 3 ตค. เลยนั่งรถเมล์มาลงที่ลำปาง จอมป่วนก็ไปรับที่ลำปางแล้วไปเชียงใหม่ด้วยกัน
วันที่ 4 ตค. น้องอ้ายพบหมอฟัน บ่ายๆก็นัดท่านบางทราย ครูอึ่ง อาราม น้าอึ่งอ๊อบมานั่งกินกาแฟคุยกันที่แอร์พอรต์พลาซ่า
วันที่ 5 จอมป่วนนัดตรวจสุขภาพตอนเช้า ตอนบ่ายก็เลยว่างแวะรับน้าอึ่งอ๊อบไปรับหมอเจ๊ที่สนามบิน อิอิ ไม่ต้องเข้าบ้าน ไปเที่ยวดอยสุเทพ พระตำหนักภูพิงค์ แล้วแวะกินข้าวเย็นเลย ได้ข่าวว่ายังแอบบึ่งรถเครื่องไปเดินถนนคนเดินกับน้าอึ่งอ๊อบต่ออีก
วันที่ 6 ตค. หมอเจ๊นัดครูอึ่งกับอารามไปเยี่ยมโรงเรียนมงคลวิทยาที่ลำพูน หมอเจ๊บอกว่าครูอึ่งจะมารับตอนเช้า จอมป่วนก็เลยอาสามารับหมอเจ๊แทน ( อยากกินแพะน่ะ ) ไม่ผิดหวังเพราะเยี่ยมโรงเรียนเสร็จครูอึ่งกับอารามก็พาไปกินแพะตุ๋นที่หน้าสถานีรถไฟตามที่แอบหวังเอาไว้ อิอิ แถมเจ้าถิ่นพาเที่ยวลำพูนต่อถึงเย็นเลย
ตอนแรกวางแผนไว้ว่าจะไปเชียงรายวันที่ 11-12 ตค. น้าอึ่งอ๊อบจะได้ไปด้วย แต่นัดกันยังไงไม่รู้ หมอเจ๊กลับเช้าวันอาทิตย์ เลยพาหมอเจ๊ไปก่อนเลยในวันที่ 7-8 ตค.
วันที่ 7 ตค. ไปเชียงรายแวะวัดร่องขุ่น แล้วก็ไปหาเจ้าถิ่นที่บ้าน กินข้าวซอยแล้วไปดูโรงแรมณัฏฐิพล รีสอร์ท ที่จะใช้เป็นที่พักเฮฮาศาสตร์เชียงราย ไปพระตำหนักดอยตุง แล้วมานั่งคุยกับอาจารย์วิศิษฐ์ วังวิญญูที่ห้องนั่งเล่นตั้งแต่ห้าโมงเย็น เลิกสามทุ่มเศษก็ไปพักที่โรงแรม ( จำชื่อไม่ได้ ) ซึ่งจะใช้เป็นที่พักสำหรับคนที่เดินทางมาวันที่ 4 ธค.
วันที่ 8 ตค. เช้าก็แวะไปส่งน้องอ้ายที่พะเยา เพราะจะไปเข้าค่ายที่อุทยานแห่งชาติแจ้ซ้อน แล้วก็รีบบึ่งรถมาเชียงใหม่ เพราะมีนัดนั่งสุนทรียเสวนา ( ศัพท์ของน้าอึ่งอ๊อบ ) ตอนบ่ายโมงครึ่ง นักการอิ่มมาสบทบกับทีมงานพอดี มื้อเย็นอุ๊ยจั๋นตามาทานข้าวด้วยเพื่อสรุปที่จะไปป่วนคณะพยาบาลกัน
วันที่ 9-10 ตค. ยกทีม ( มีจอมป่วน หมอเจ๊ น้าอึ่งอ๊อบ นักการอิ่ม ) ไปป่วน คณาจารย์ภาควิชาสูติฯ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ที่โรงแรมกัซซันมารีน่ากอล์ฟคลับตามที่อุ๊ยจั๋นตาวางแผนเอาไว้
วันที่ 11 ตค. น้องอ้ายนั่งรถเมล์จากพะเยามาเชียงใหม่เพื่อมาพบหมอฟัน เลยอดไปเที่ยวดอยอินทนนท์กับหมอเจ๊ น้าอึ่งอ๊อบ อุ๊ยจั๋นตาเลย แต่ตอนเย็นก็นัดกินข้าวกัน
วันที่ 12 ตค. ไปส่งน้องอ้ายที่พะเยา แล้วกลับพิษณุโลก
ที่ไม่เล่ารายละเอียดเลยเพราะมีคนรอเขียนบันทึกอยู่ เดี๋ยวจะกลายเป็นไปแย่งเขาเล่าเรื่อง เลยว่าจะเขียนเรื่อง ทำไมต้องรอจนถึงวันนั้น ? แต่รู้สึกว่าบันทึกนี้ก็ยาวแล้ว แถมง่วงนอนอีกต่างหาก เอาไว้เล่าต่อตอนต่อไปแล้วกัน อิอิ
รักแล้วรอหน่อย
« « Prev : หวังดี….กับ…..ใจง่าย
Next : ต่อครับ ต่อ : ทำไมต้องรอจนถึงวันนั้น ? » »
11 ความคิดเห็น
รักไม่รักไม่บอก อิ.อิ.
ไม่รักไม่เป็นไรครับ แค่พาไปกินแพะตุ๋นบ่อยๆก็พอครับ
อย่ามัวแต่ อิอิ เขียนบันทึกอะไรมั่ง ถ้าไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไรก็ลองถามอารามดูครับ อารามเก่งแล้ว แค่เรื่องน้ำเต้า ตะพาบน้ำก็เขียนบันทึกได้แล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
ว่าแต่สาวน้อยรำวงแถวหน้า นั้น ได้ค่าตัวเท่าไหร่ค่ะ
อิอิ
น้าอึ่งอ๊อบนอกจากจะพาอาจารย์เต้นแล้ว ยังเป็นกระบวนกรที่มีประสบการณ์ตรง
รอบดึก เป็นทั้ง DJ นักร้อง พิธีกร แถมหางเครื่องด้วย ครบเครื่องเลย สุดยอด ๆ ๆ ๆ อิอิ
กำลังนั่งนึกท่าพี่อึ่งเต้นค่ะ คงมันน่าดูเลย อิอิ แต่แค่ท่าเดียวก็กินขาด แล้วนะเนี่ย ก๊ากกกก
ที่เต้นมันที่สุด อุ๊ยจั๋นตาครับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
มีวิดิโอท่าเต้นหางเครื่องของบรรดาอาจารย์(รวมอุ้ยจั๋นตาด้วย)…วันนี้น้องๆเอามาแซว…ขำกลิ้งในวงพิจารณาข้อสอบ…อิอิ….
มีรูปหมอจอมป่วนถูกสาวๆกอดด้วย…5555
ใครกอดใครแน่ครับ อิอิ
อยากเห็นท่าเต้นของอ.สร้อยจังเลย แค่คิดก็มันแล้ว คิๆ
[...] แถมบอกว่านึกถึงบันทึก ทำไมต้องรอจนถึงวันนั้น ? ตัวเราก็คนคนเดิม หัวใจดวงเดิม [...]