ลานอุ๊ยสร้อย

สามวันที่ผ่านมา 23-25 ต.ค. 2552 พานักศึกษาไปเข้าค่ายคุณธรรมชื่อ “ธรรมปัญญา พัฒนาชีวิต”  ที่สวนพันดาว อ. สันทราย จ. เชียงใหม่

รถไปส่งที่หน้าประตู….จากนั้นเดินเท้าเข้าไปเอง….ตรงประตูเขียนว่า “ถ้าพอเพียงแค่นี้ก็เพียงพอ”…555….ใครหอบหิ้วของไปด้วยมากก็หนักหน่อย….

การเข้าค่ายอบรมคราวนี้ มีคุณแม่ชีสุภาพ พันธ์หงษ์ เป็นองค์แสดงธรรม และมีกิจกรรมหลากหลายเพื่อให้คนเข้าค่ายได้ฝึกการหาอุบายธรรมเฉพาะตัวตามแนวคำสอนของหลวงพ่อทูล ขิปปปญโณ วัดป่าบ้านค้อ ตำบลเขือน้ำ อ. บ้านผือ จ. อุดรธานี

ก็สนุกดีค่ะ

กิจกรรมต่างๆก็ทำกันไป คุณแม่ชีและท่านกระบวนกรต่างๆ ก็พยายามให้ทุกๆคนได้คิดข้อธรรมะออกมาจากกิจกรรมที่จัดสรร

โดยเริ่มจากการให้คิดให้เป็น เห็นให้ถูก ไปจนถึงเรื่องสุดท้ายคือขุดร่องอารมณ์

อุ๊ยก็ตามประสา คิดออกมั่งไม่ออกมั่ง ประมาณว่าไม่ค่อยคิดอะไร ให้ทำอะไรก็ทำไป ทำได้ก็ได้ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร สนุกไปกับกิจกรรมและตามดูอารมณ์ของตัวเองเวลาอยู่ในกิจกรรม แหม…แต่พอถึงเวลาให้อธิบายความคิดทางธรรมที่ได้จากกิจกรรมเลยหมดท่า…ต้องทำตัวเหมือนอีแอบคือสงบปากสงบคำและยืนหลบๆ ไว้ กลัวถูกชี้ถาม…อิอิ

ตอนแรกที่ไปวันที่ 23 ต.ค พวกเราก็ไปถึงค่อยข้างสายแล้ว ก็เลยถูกจับเข้ากลุ่มเลย..ทีนี้ก็หิวนิดหน่อยซิคะ เพราะเดิมตารางบอกว่าไปถึงจะได้กินอาหารว่างก่อน.ก็เลยกินข้าวเช้าไปนิดเดียวกะจะกินขนม(ที่รู้ว่าซื้อจากร้านเบเกอรี่อร่อย…ฮ่าๆ)..

ตอนไปเข้ากลุ่ม อ. ไก่ ที่เป็นวิทยากรก็ให้ทุกคนอายุ 10 ขวบ (แหม..อุ๊ยรีบฉวยโอกาส..ได้เป็นเด็กหญิงสร้อย…อิอิ) วิทยากรก็เริ่มจากการแนะนำตัวเองแล้วให้ทุกๆคนบอกเล่าความทุกข์ที่มีอยู่ในใจ..ตอนนั้นก็ตัดสินใจช้าเพราะคิดไม่ออกว่ากำลังจี๊ดเรื่องอะไร ก็ปล่อยให้คนในกลุ่มพูดความทุกข์ไปเรื่อยๆทีละคนๆ วิทยากรก็ตอบคำถามวิเคราะห์สรุปไป ส่วนมากก็เรื่องที่ทำงาน..(แหม..เน๊อะ ใครเขาจะกล้าพูดว่าทุกข์เพราะมีแฟนมากหลายคนล่ะ…อิอิ)  …

พอถึงคนสุดท้ายคืออุ๊ย ตอนนั้นสิบเอ็ดโมงกว่าๆ ก็บอกไปตรงๆว่า คิดไม่ออกว่าจี๊ดอะไร ..ตอบไปก็เห็นหน้าวิทยากรไม่ยิ้มแล้ว (คงพยายามลุ้นอยากให้อุ๊ยมองเห็นทุกข์จะได้พ้นทุกข์)..เห็นหน้าวิทยากรอย่างนั้นก็เลยบอกว่า เป็นความทุกข์เฉพาะหน้าคือหิวเพราะคิดว่าจะได้กินขนม..แฮ่ๆ ..แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะว่าก็ตามกิจกรรมได้อยู่ ก็บอกตัวเองว่าไม่เป็นไร อย่างไงก็ได้…ทีนี้ก็ดี ทำให้วิทยากรได้ช่วยได้วิเคราะห์ว่า เป็นเรื่องของความคาดหวัง ความไม่เตรียมพร้อม…ทุกๆวันตอนเช้าควรกินให้อิ่มๆ ไม่ควรหวังการกินอาหารว่างๆ …เออจริงแฮะ …เห็นทางพ้นทุกข์และป้องกันทุกข์…..ทีนี้ก็เลยส่งผลให้ตลอดการอบรม อุ๊ยจัดการกินครบสามมื้อ กินจนอิ่มตล้อด….วันนี้พอกลับมาส่องกระจก…อูย….หน้ากลม….อิอิ

พอกินข้าวกลางวันอร่อยมากๆเสร็จแล้วก็ไปดูบ้านพัก…อุ๊ยได้อยู่กระท่อมรจนา(แอบตั้งชื่อให้เขาเองแหล่ะ) เพราะเป็นบ้านที่อยู่ท้ายสวน เป็นบ้านที่มีห้องเดียวมีชานบ้าน น่ารักมากๆ มีร่องสวนที่มีปลาอยู่หน้าบ้านด้วย ก็ได้พักกับอาจารย์ผู้หญิงอีกท่านหนึ่ง ต่างคนจะมีมุ้งกลมๆ แบบมุ้งนางเอก(เขาเรียกกลด??) คนละหลัง และนอนเสื่อ บ้านพักไม่มีไฟฟ้า แต่มีน้ำใช้อยู่ในโอ่งดินเผา น้ำเย้น..เย็น  ชื่นใจ

กิจกรรมตอนบ่ายก็เข้ากลุ่มเดิม อ. ไก่ ก็บอกว่าเป็นช่วงพักกายพักใจ ให้นอนท่าศพ ถ้าหลับได้หลับเลยยิ่งหลับได้ 20 นาทีก็ยิ่งดี ..อุ๊ยก็กุลีกุจอจัดแจงเบาะรองนอน แหม…แค่กำลังจะคู้ตัวลงนอนเท่านั้น ท่านผู้ประสานงานค่ายก็เดินมาประชิดตัวแล้วแจ้งเรื่องนักศึกษาเกิดภูมิแพ้ผื่นขึ้นที่หน้า เห่อลามลงที่คอตอนนี้กำลังอยู่ที่บ้านพัก รีบลา อ. ไก่ ไปดูนักศึกษา….

(โปรดติดตามตอนต่อไป)

« « Prev : คำเมือง: คนใบ้ใจ๊หลายเตื่อ

Next : ค่ายธรรมะปัญญา พัฒนาชีวิตตอนค่ำ: มืดนอกสว่างใน » »