ลานอุ๊ยสร้อย

เรื่องของค่ายธรรมปัญญา พัฒนาชีวิต มีอีกหลายกิจกรรม

ที่ถูกใจวัย สว. คือ กิจกรรมของบ่ายวันที่ 2 คือ การทำสปา

เป็นกิจกรรมที่ท่านวิทยากรบอกว่า เปลี่ยน ท. เป็น ธ.

โดยท่านแม่ชีให้แง่คิดว่า ทุกวันนี้เราทำหน้าที่ หรือว่า ทำภาระ

ถ้าเราทำหน้าที่ กิจของเราที่ทำ ก็คือธรรม คือธรรมดา แต่ถ้าเราทำภาระ สิ่งนั้นก็จะทำให้เกิดทุกข์เพราะเราจะไปรับเอาไว้ไม่ปล่อยไม่วางเห็นเป็นภาระก็จะหนักอกหนักใจหากว่าทำได้ไม่ดีอย่างที่เราคาดหวัง ….เรื่องนี้ ท่านวิทยากร อ. ไก่ เคยอธิบายมาครั้งหนึ่งโดยยกตัวอย่างเรื่องทำกับข้าวให้คนในครอบครัว ถ้าเราทำเพราะหน้าที่ เราก็จะไม่ทุกข์ว่าคนกินแล้วติว่าหรือชม ถือว่าหน้าที่เราสิ้นสุด แต่ถ้าเรารับเป็นภาระเราก็จะทุกข์ถ้าทำไม่ถูกใจคนกิน

กิจกรรม ทำ ท. เป็น ธ. มีการแบ่งกลุ่มหลากหลาย บางกลุ่มก็ไปทำครัว บางกลุ่มอย่างของ สว. แบบอุ๊ยก็ไปหัดทำสปาเท้า โดยท่านวิทยากร อ. นอม อ. น้อง แนะนำว่านำวิธีการนี้ไปทำให้พ่อให้แม่จะทำให้ท่านหลับสบาย ….วิธีการคือเอามะกรูด ใบมะกรูด ไพล เกลือ มาผสมกันในน้ำอุ่นจัดๆ ในกาละมังใบโต แล้วเอาเท้าลงแช่ สลับกันนั่ง สลับกันขัดเท้าให้กัน กิจกรรมสนุกมากค่ะ เพราะว่าทุกคนมีหน้าที่ทำคนละอย่างสองอย่าง ต้องช่วยกันทำและช่วยกันขัดล้างสปาเท้าให้กันและกัน มีการนวดเท้าให้กันด้วย …

รายการนี้มีเกรงใจกัน เพราะบางครั้งคนอาวุโสต้องล้างเท้าให้คนที่เด็กกว่า…แต่ก็หัวเราะกันสนุกสนานดี

ตอนที่ถอดบทเรียน..วิทยากรก็บอกว่า เป็นกิจกรรมลดอัตตา เพราะเคยมีบริษัทหนึ่งพอถึงเวลาสปา หัวหน้าหงุดหงิดว่าทำไมท่านจะต้องมาทำหน้าที่ขัดเท้าให้คนอื่น …

ตอนที่ถอดบทเรียน ก็ได้สะท้อนคิดกันตั้งแต่เริ่มเลือกจะทำหน้าที่ และมีความรู้สึกอย่างไรในขณะที่ทำ มีหลายคนในกลุ่มก็บอกว่า เป็นความรู้สึกที่ดีเวลาที่มีคนมาดูแล ทำให้นึกถึงพ่อและแม่ว่า ถ้าได้ทำให้ท่านบ้างท่านคงรู้สึกดีมากเหมือนกัน …

เป็นกิจกรรมที่รู้สึกประทับใจทุกคนในกลุ่ม รับรู้ถึงความสุขที่แต่ละคนฉายออกมา…อย่างเช่นมีท่านหนึ่งชื่อป้าหมัย ท่านเลือกหั่นมะกรูด และก็หั่นได้บางเฉียบ ทำอย่างคล่องแคล่วว่องไว เห็นแล้วอยากหั่นบ้างก็ไปนั่งสังเกตนั่งมอง สุดท้ายก็ไม่ได้ขอทำเพราะมองเห็นว่าป้าหมัยมีความสุขในการได้ทำ…..

พอตอนจะจบ วิทยากรท่านก็พูดถึงแนวทางของธรรมะ ว่าแนวทางนี้ของหลวงพ่อทูล อาจจะมีคนไม่เข้าใจว่าทำไมสอนธรรมะแบบนี้ ปฏิบัติธรรมทำไมไม่นั่งสมาธิสวดมนต์ภาวนา ยุบหนอพองหนอ และอาจจะไม่ยอมรับว่าวิธีการที่นำมาเป็นแนวสอนนี้เป็นการปฏิบัติธรรมได้อย่างไร

อุ๊ยเลยขออนุญาตเรียนเสนอความเห็นแลกเปลี่ยนกับท่านวิทยากรว่า อุ๊ยคิดว่าเรื่องของการปฏิบัติอะไรก็ตามหากว่ามีความสุข ถึงเราไม่ประกาศใครว่าเรามีความสุข ก็เป็นสิ่งที่รับรู้ได้…..เหมือนป้าหมัยหั่นมะกรูด ก็นั่งดูป้าหมัยทำอย่างคล่องแคล่ว ได้เฝ้าสังเกตเห็นก็รับรู้ว่าป้าหมัยมีความสุข และความสุขนี้ก็ดึงดูดให้คนอื่นอยากลองทำอย่างป้าหมัยบ้าง ก็ได้เรียนรู้ไปกับการทำของป้าหมัยว่า เราจะทำหน้าที่อย่างไรให้เกิดความสุขความปิติในชีวิตการทำหน้าที่ของเราทุกๆวัน (ทางธรรมก็คงเช่นกัน ผู้ปฏิบัติในแนววิธีการใดก็ตามแล้วทำให้เป็นผู้ที่มีความสุขมีปัญญาในการไตร่ตรองสิ่งต่างๆ…. คนอื่นที่รับรู้ก็จะสนใจมาอยากศึกษาปฏิบัติด้วย…)  ในวงเล็บไม่ได้พูดแต่คิดว่าถึงไม่พูดวิทยากรท่านก็คงรับรู้

ตอนหลังมีท่านผู้เข้าร่วมกิจกรรมท่านหนึ่งมาชมซึ่งหน้าว่า อุ๊ยเก่ง พูดแล้วทำให้เข้าใจง่ายฟังแล้วทำให้รู้สึกว่าชีวิตมันง่ายขึ้น ยอมรับสิ่งต่างๆได้ง่ายขึ้นและไม่ต้องแบกความสงสัยว่า ใช่หรือไม่ใช่ ในเรื่องการปฏิบัติว่า เป็นปฏิบัติธรรมหรือไม่ใช่ปฏิบัติธรรม….

เออ…แฮะ…เพิ่งเคยได้ยินคนชมว่าอุ๊ยเก่ง….อิอิ…

คืนที่สองเลยนอนแล้วรู้สึกว่า หลังไม่แตะฟากเลย…มันลอยๆชอบกล…5555

« « Prev : ค่ายธรรมปัญญา พัฒนาชีวิต ตอนมื้อกลางวัน

Next : เตรียมไปสวนป่าในโครงการ “วิถีพอเพียง:ชีวิตที่มีคุณค่า” » »