ลานปลาหัวโม้ง

อยากได้ของเล่นชิ้นนี้มาตั้งแต่ช่วงก่อนคริสมาตโน่น แต่ก็รอ ร๊อ รอ ว่าอยากได้จริง ๆ รึเปล่า และแล้วก็อดใจไม่ไหว วันนี้ไปถอยมาจนได้

เรื่องของเรื่องคือชอบทำกับข้าว แต่ละวันอยู่ในครัวไม่ต่ำกว่าสองชั่วโมง เดี๋ยวนี้เห็นการใช้เวลาว่างในครัวเป็นงานศิลปะและการทดลองของเราไปซะแล้ว

เมื่อเดือนที่แล้วเปิดไปเจอบล็อกเกี่ยวกับการทำอาหารโดยคุณปูขาเก เซมารู เป็นบล็อกที่น่ารักมาก ๆ มีรูปอาหารสวย ๆ วิธีทำง่าย ๆ รายละเอียดแต่ละขั้นตอน มีหลาย ๆ เมนูในบล็อกนั้นที่เราอยากหัดทำบ้าง นั่งอ่านบล็อกของคุณปูขาเก เซมารูไปเรื่อย ๆ ก็เจอลิงค์ไปเว็บครัวไกลบ้าน ยิ่งถูกใจ เจอสารพัดเมนูจนไม่ต้องคิดว่าวันนี้จะกินอะไร เลือกจากครัวไกลบ้านมาสักเมนูก็อร่อยได้แล้ว นี่ยังไม่นับสารพัดเมนูจากห้องก้นครัว เว็บพันทิพย์ แหล่งรวมสารพัดข้อมูลสำหรับทั้งคนชอบกินและคนชอบทำ

เมนูส่วนใหญ่ในเว็บจะเป็นอาหารที่ทำได้ง่าย แต่ก็มีอีกหลายเมนูที่ต้องปั่น ๆ บด ๆ และเราก็อยากหัดทำซะด้วยสิ เมื่อกิเลสเกิด ความทุกข์ก็ตามมา อิอิ ความอยากได้เครื่องมือช่วยทำอาหาร (food processor) ก็บังเกิด อยากได้มันทุกวัน ๆ ฝันหวานไปว่าถ้ามีสักเครื่องนะ เราคงทำเมนูโน่น นี่ นั่น นู่น ได้อีกเยอะ ว่าง ๆ ก็ลองนั่งหาดูตามเว็บ โห แพงมาก เพื่อนที่ขยันทำครัวบอกว่าควรจะซื้อเครื่องที่ราคา 60 ปอนด์ขึ้นไป แต่ถูกกว่านั้นจะพังเร็วมาก อ่ะนะ 60 ปอนด์สำหรับนักเรียนแบบเราก็ไม่ได้ถูก แถมซื้อมาไม่รู้จะได้ใช้สักกี่ครั้ง เมื่อความอยากได้สูงแต่งบประมาณน้อย เลยได้แต่ฝันหวานต่อไป

และแล้วโชคก็เข้าข้างเพราะหลังปีใหม่เป็นเวลาแห่งของลดราคา เราก็ไม่รอช้า คิดหาซื้อเจ้าของเล่นชิ้นนี้อีกที หาซื้อเครื่องเล็ก ๆ ใช้สะดวก ราคาไม่แพงนักและน่าจะทนไม้ทนมือเราได้สักปีกว่า ๆ เพราะปีหน้าเราก็(คาดว่าคงจะ)เรียนจบและกลับเมืองไทยแล้ว หลังจากเลือกหาในเว็บรวมทั้งไปดูของจริงที่ร้านมาหลายวัน สุดท้ายวันนี้ก็ไปถอยมาจนได้ เครื่องนี้เลย ทั้งหั่นทั้งปั่นทั้งผสมคลุกเคล้าทำได้หมด ชอบจริง ๆ

เมื่อกี้เลยลองหาอะไรใีนครัวมาทดลองของเล่นชิ้นใหม่ เจอขิงอยู่นิดหน่อย เลยเอามาปั่นแล้วทำเป็นชาขิงผสมน้ำผึ้งนั่งจิบเล่น ๆ ก็อร่อยไปอีกแบบ ทำชาขิงนี่ไม่ต้องใช้เครื่องปั่นก็ได้แต่ด้วยความเห่อก็ขอนิดนึง ความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ กับของเล่นชิ้นใหม่สำหรับคนชอบทำอาหาร

« « Prev : สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น อย่างน้อยก็ได้ลอง

Next : ความสุข » »